Ακούσαμε με προσοχή τον κ. Χριστόφια να κάνει λόγο σε Έλληνες και Κύπριους κάνοντας σαφή το διαχωρισμό μεταξύ των δύο.
Μπορεί να αναφέρθηκε στα κοινά στοιχεία που ενώνουν Κύπρο και Ελλάδα, -πολιτισμικά, γλωσσικά, θρησκευτικά- αλλά κατάφερε να τονίσει για άλλη μια φορά πως άλλο Κύπριος και άλλο Έλληνας.
Στα ίδια πλαίσια και ο κ. Πρωθυπουργός αναφερόταν συνεχώς στον Κυπριακό Λαό.
Με αυτή μας την αναφορά θέλουμε να στιγματίσουμε τη διαφορά στην αντίληψη που είχε ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος όταν συναντάτο με τον τέως Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.
Οι αναφορές ήταν σε κυπριακό Ελληνισμό, σε Έλληνες της Κύπρου, ακόμα και αδερφούς Κυπρίους.
Δεν είναι εθνικιστική κορώνα η αναφορά στην εθνοτική καταγωγή.
Είναι το ειδικό μας στίγμα στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που τείνει να πολτοποιήσει ό,τι το διαφορετικό και το διακριτό.
Δεν έφταναν οι κατ’ επανάληψιν αναφορές στις υποχρεώσεις και στο πόσο αυστηροί κριτές θα είμαστε Ελλάδα και Κύπρος (εδώ γέλασε και το παρδαλό κατσίκι) έναντι της Τουρκίας (λες και ήταν άλλοι άνθρωποι που υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν), πόσο στημένη μπορεί να ήταν η ερώτηση της απεσταλμένης του ΑΠΕ στο Προεδρικό Μέγαρο προς τον κ. Παπανδρέου;
Αφού του έπλεξε το εγκώμιο για το 1999 στο Ελσίνκι, «σκάει» και την ερώτηση για τον αν θα διευκολυνθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ αν λυθεί το Κυπριακό.
Προφανώς η κοπελιά ήταν αδιάβαστη διότι θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ενετάχθη στην ΕΕ από 1ης Μαΐου 2004.
Άλλο ήθελε να ρωτήσει αλλά η δοτή ερώτηση ήταν κακά διατυπωμένη με αποτέλεσμα να οδηγήσει στην παρέμβαση του κ. Χριστόφια για αποκατάσταση της τάξης.
Κατά τ’ άλλα η επίσκεψη στη Βουλή των Αντιπροσώπων μάς έφερε μπροστά σ’ ένα γνωστό σενάριο.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Μ. Καρογιάν να λέει τα πράγματα έξω απ’ τα δόντια, όπως αυτά εκφράζουν το μέσο Κύπριο, με αποτέλεσμα ο ίδιος πολίτης να διαπορεί κατά πόσο οι πολιτικοί μας ταγοί έχουν διαφορετικούς στόχους και πρακτική.
Ακριβώς τα ίδια είχαμε δει να διαδραματίζονται με την επίσκεψη Μπαρόζο στο νησί.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δικαιολογεί και να καλοπιάνει τον κ. Ταλάτ για τις από κοινού προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, ακολούθως να δίνει άφεση αμαρτιών στην Τουρκία αντισταθμίζοντας την εισβολή με το πραξικόπημα, ενώ από την άλλη ο κ. Καρογιάν να κατακεραυνώνει την Τουρκία για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όλα τα συναφή.
Ακούγοντας ο ξένος, ο τρίτος, ο αμέτοχος όλες αυτές τις δηλώσεις και τα ρεζιλίκια ένα διαπιστώνει:
Είμαστε ασυντόνιστοι, χωρίς κοινή γραμμή που ο καθένας άγεται και φέρεται από την κομματική του ταυτότητα και το μικροπαραταξιακό του συμφέρον.
Όταν αυτοί που θέλουν να λέγονται ηγέτες του Ελληνισμού στρώνουν κόκκινο χαλί στην Τουρκία που δεν εξεπλήρωσε ούτε κατ’ ελάχιστον τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις, τότε είναι άξιοι της τύχης τους.
Δυστυχώς μαζί με την πολιτική τους τύχη είναι συναρτημένη η τύχη ενός έθνους.
‘Εμπροσθοφύλακας’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου