Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε τρελός ούτε άσχετος!

Η Τουρκία ζει το δικό της 2015, με τον Ερντογάν σε ρόλο Γιάννη Βαρουφάκη και Αλέξη Τσίπρα μαζί. 

Έχει αφήσει το φορτηγό στην κατηφόρα δίχως φρένα, επιχειρώντας μια από τις μεγαλύτερες ανακατανομές πλούτου που έχει ποτέ επιχειρηθεί. 

Στο τέλος δεν θα φταίνε οι «τρελές» του θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες η απαξίωση του νομίσματος αντιμετωπίζεται με μειώσεις επιτοκίων, αλλά οι… κακοί Έλληνες. Κι εδώ αρχίζουν τα επικίνδυνα. 

Η Τουρκία δεν απειλεί. Προετοιμάζεται...
Θα πρέπει να είναι κανείς ανόητος για να ακολουθεί μία οικονομική πολιτική όπως αυτή που ακολουθεί ο Τούρκος πρόεδρος και την ίδια στιγμή να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, έχοντας «κουρσέψει» τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων. 

Κι επειδή ο Ερντογάν μόνο τρελός δεν είναι, καλό είναι οι ειδικοί να βάλουν στην εξίσωση όλες τις παραμέτρους. 

Το πρώτο κρατούμενο είναι ότι ο Ερντογάν δεν έχει χάσει τα μυαλά του, αλλά ούτε και τους πλούσιους φίλους του, οι οποίοι μπορούν με τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό να αγοράσουν πλέον τα πάντα στην Τουρκία. 

Εκτός κι αν πιστεύετε ότι είμαστε οι μόνοι έξυπνοι που έχουμε καταλάβει πού οδηγεί η νομισματική πολιτική του Ερντογάν και ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν διαθέτει συμβούλους επιπέδου. 

Το δεύτερο ότι αυτό που ζει σήμερα η Τουρκία ήταν αναμενόμενο. Το μόνο που δεν ξέραμε ήταν το πότε. 

Το τρίτο ότι η κρίση αυτή απειλεί όσους εργάζονται στην Τουρκία και αμείβονται με τουρκικές λίρες, αλλά όχι την τουρκική Οικονομία. 

Κι αυτό διότι είναι μια μεγάλη παραγωγική μηχανή με πολλές εξαγωγές και πολλούς συνεταίρους. 

Και το τέταρτο, που μας αφορά και περισσότερο, είναι ότι η Ελλάδα στοχοποιείται ως ο άξονας του κακού. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι ανάλογο και σίγουρα δεν γίνεται τυχαία…

Αν φύγουμε από την λογική ότι ο Ερντογάν είναι ένας παλαβός και μεγαλομανής Σουλτάνος, θα δούμε ότι πίσω από τις κινήσεις που γίνονται με επίκεντρο το νόμισμα υπάρχει μια πολιτική στρατηγική. 

Ο Ερντογάν επιχειρεί να αλλάξει πλήρως τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της Τουρκίας. Όποιος είναι μαζί του θα μπορεί να επιβιώσει επιχειρηματικά και στο μέλλον. Όποιος δεν είναι μυημένος στα μυστικά της οικονομικής του πολιτικής, θα χάσει. 

Και ο λαός; 

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για τον Ερντογάν. 

Οι εκλογές ήταν έτσι ή αλλιώς αμφίβολες ως προς το αποτέλεσμά τους. Μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος είναι πιο δεκτικός σε μία αλλαγή. Αν έπρεπε να ανακατέψει, λοιπόν, την τράπουλα, αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει σε άλλο χρόνο. Με το χάος μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να επικαλεστεί συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Και επιπλέον, σημασία στο τέλος έχει ποιος έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, που έλεγαν και οι κομμουνιστές. Οι φίλοι του Ερντογάν ή άλλοι; Κι αν αυτό σας φαίνεται να έχει κλεμμένα στοιχεία από Πουτινισμό, έχετε δίκιο! Ή αλλιώς οι κακές παρέες επηρεάζουν σε κάθε περίπτωση.

Η Τουρκία δεν απειλείται άμεσα. Δεν πρόκειται να καταστραφεί ή να τεμαχιστεί. Η κρίση αφορά τον τουρκικό λαό, ο οποίος, όμως, μπορεί να υπομείνει άλλη μία «καταστροφή» για λόγους «εθνικού συμφέροντος». Όσοι μπορούσαν να … «προβλέψουν» ότι οι πιέσεις στο νόμισμα θα αντιμετωπιζόντουσαν με … μειώσεις επιτοκίων, κερδίζουν μία ή περισσότερες βιομηχανίες σε χαμηλές τιμές. Και για κάθε ενδεχόμενο υπάρχει και το ανάχωμα ότι για όλα φταίνε οι Έλληνες. Αυτή τουλάχιστον είναι μία σταθερά που οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.

Και τώρα θα πρέπει να καλέσουμε όλους εκείνους που έχουν κατά καιρούς εναντιωθεί στους εξοπλισμούς να μας πουν τι θα κάνουμε αν ο Ερντογάν περάσει από την θεωρία στην πράξη. 

Εκτός κι αν επιμένουν ότι δεν χάλασε δα και ο κόσμος αν χάσουμε μερικά νησιά! Όπως μπορεί και ο κ. Τσίπρας να εξηγήσει γιατί ακριβώς διαφώνησε στις συμφωνίες μας με Γάλλους και Αμερικάνους. 

Σε κάθε περίπτωση έχουμε εισέλθει σε μία περίεργη εποχή με πολλούς κινδύνους για την Ελλάδα.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr