Το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στα κάτω του, στην υπαρξιακή του κρίση, έχει τον τρόπο του να μας προκαλεί το ενδιαφέρον.
Αυτός ο χώρος που μετά τη Μεταπολίτευση θέλησε να αλλάξει την ιστορική πορεία της Ελλάδος και να την κάνει τριτοκοσμική (κάτι που κατάφερε αρκετά χρόνια μετά την εποχή που... εγκατέλειψε αυτή τη φιλοδοξία), τώρα θέλει πάλι να μας σώσει, προσπαθώντας να κάνει πράξη την ενότητα, μέσα από... δυο διαφορετικά κόμματα...
Αυτό που ζούμε, δεν περιγράφεται.
Κλείνει η Φώφη μια πληγή, υποδεχόμενη τον «δεν είναι ο Γιώργος που αγαπούσε μια φορά», αλλά...
πάλι, το αίμα νερό δεν γίνεται.
Την ίδια ώρα η Άννα ανοίγει μια νέα πληγή στο ταλαιπωρημένο σώμα της ελληνικής κεντροαριστεράς, καθώς ετοιμάζει μαζί με το Σταύρο και τον Ραγκούση τη μεγάλη εκδήλωση της Θεσσαλονίκης, υπό την διακριτική αλλά υπαρκτή πολιτική στήριξη του Σημίτη και, πιθανώς, του Βενιζέλου, μετά την επιστροφή ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Η Φώφη διακηρύσσει δεξιά κι αριστερά την πρόθεσή της να υπηρετήσει την ενότητα, μέσα από την ομπρέλα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Για ένα ενωτικό μεγάλο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας λέει ότι πασχίζει η Διαμαντοπούλου κι ο Θεοδωράκης, του Ποταμιού. Πρόσωπα φθαρμένα, πολιτικοί που βρέθηκαν σε κορυφαίες θέσεις της ελίτ αυτού του τόπου, διαγκωνίζονται ποιο θα πρωτοφέρει το καινούργιο στην ελληνική δημόσια ζωή.
Στην πραγματικότητα, αυτό που συγκρούεται στο εσωτερικό της σοσιαλδημοκρατίας είναι οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες. Τα κόμματα που υπάρχουν κι εκείνα που σχεδιάζονται, χρησιμεύουν απλώς ως οχήματα φιλοδοξιών των ηγεσιών τους κι όχι ως πολιτικοί οργανισμοί που θα φέρουν τη λυτρωτική κάθαρση στην ελληνική δημόσια ζωή. Γι αυτό και η επιστροφή του ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ, ούτε σε κομματικά όργανα συζητήθηκε, ούτε πλειοψηφίες απέσπασε. Απλώς η Φώφη θεώρησε συμφέρον της την επαναπροσέγγιση, γι αυτό και προσωπικά την επεδίωξε. Το ίδιο κι ο Παπανδρέου, για τους δικούς του λόγους επέλεξε να προσεγγίσει του ΠΑΣΟΚ. Το φλερτ κατέληξε σε γάμο, αλλά χωρίς καλεσμένους. Αφού η κοινωνία γυρίζει την πλάτη της σε τέτοιες μεθοδεύσεις.
Κι ο Βενιζέλος; Μόλις προ ολίγων εβδομάδων είχε διαβεβαιώσει ότι «υπάρχουν ορισμένα ζητήματα Αρχής» για εκείνον, που δεν θα του επέτρεπαν να δεχθεί την επιστροφή του Γιώργου στο ΠΑΣΟΚ. Ως τώρα δεν έχει βγάλει άχνα...
Γιατί διακηρύσσουν την ανάγκη για ενότητα, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τόσο η Γεννηματά όσο και η Διαμαντοπούλου, ότι το αγεφύρωτο μεταξύ τους χάσμα κάνει την ενότητα κενό γράμμα;
Απάντηση:
Διότι έτσι θα αποσπάσουν μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής βάσης της κεντροαριστερά, και ταυτόχρονα θα το στερήσουν από το απέναντι στρατόπεδο.
Ποιον μπορεί να ενδιαφέρουν όλα αυτά;
Μόνο τα στελέχη που έμειναν όλο αυτό το χρονικό διάστημα χωρίς κομματική δομή επί της οποίας να μπορούν να δράσουν, αλλά και όσα ασφυκτιούσαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ των χιλίων ομάδων, που η μια υπονομεύει την άλλη.
Έχουν όλα αυτά καμιά σημασία για την κοινωνία;
Παραδόξως, ναι.
Η Φώφη Γεννηματά είναι πολύ πιο εύκολο να συνεργαστεί όταν και εάν υπάρξει ανάγκη με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Αντίθετα οι Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Θεοδωράκης, αισθάνονται πολιτικά συγγενείς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ιδίως μετά το άνοιγμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας προς το Κέντρο, με πολλές πρωτοβουλίες.
Εάν τα δυο κόμματα της κεντροαριστεράς, Δημοκρατική Συμπαράταξη και το κόμμα της Διαμαντοπούλου και του Ραγκούση, καταφέρουν μέσα από την πόλωση μεταξύ τους απλώς να υπάρξουν, στην πραγματικότητα δημιουργείται μια διπλή δυνατότητα σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης, πριν ή μετά από εκλογές:
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη εάν χρειαστεί θα στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση και του Θεοδωράκη θα στηρίξει αντίστοιχα μια κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μέσα από αυτή την ενδοπαραταξιακή σύγκρουση, που περισσότερο θυμίζει πολιτικό εμφύλιο και λιγότερο μια ρεαλιστική προσπάθεια ανασύνθεσης κι επανεκκίνησης ενός πολιτικού χώρου, προκύπτουν περισσότερες πιθανότητες δημιουργίας μιας νέας κυβέρνησης, εάν και όποτε αυτό το χρειαστεί ο τόπος.
Κατά τα λοιπά, ετοιμαστείτε:
Τα μεγαλοστελέχη του ΚΙΔΗΣΟ ξαναμπαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, στο σπίτι τους: Ρέππας, Σαχινίδης, Ξυνίδης, Πετσάλνικος, Πεταλωτής, έτοιμοι να στηρίξουν αποφασιστικά τον Αλέξη...
Κι από την άλλη, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Θεοδωράκης, Καψής, Ραγκούσης, προετοιμάζουν την συμμαχία με τον Κυριάκο.
Σε αυτή τη χώρα, δεν θα πλήξουμε ποτέ...-
Του Καλλικέλαδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου