Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Πριν από τον Παπανδρέου τη σημαία της συναίνεσης είχε υψώσει ο Καραμανλής και πριν απ’ αυτόν, ο Σημίτης.
Εχει αποδειχθεί ότι όταν ένας πρωθυπουργός έρχεται στα δύσκολα, προσπαθεί να καταστήσει την αξιωματική αντιπολίτευση συνυπεύθυνη για την πολιτική του και κατά συνέπεια συμμέτοχη στο κόστος.
Οχημα είναι πάντα το αίτημα για συναίνεση. Κι αυτό, επειδή η λέξη ακούγεται σαν κάτι θετικό από την κοινή γνώμη, απηυδισμένη από τους στείρους μικροκομματικούς καβγάδες.
Στο δημοκρατικό πολίτευμα οι ρόλοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης είναι διακεκριμένοι και ...σαφείς. Προφανώς, όπου τα κόμματα συγκλίνουν εκεί διαμορφώνεται κλίμα συναίνεσης.
Στα άλλα ζητήματα υπάρχει αντιπαράθεση· και αυτή είναι κατά κανόνα πιο χρήσιμη από τη συναίνεση.
Πρώτον, επειδή διατηρεί ζωντανό τον θεσμικό έλεγχο της εξουσίας.
Δεύτερον, επειδή η προβολή εναλλακτικών προτάσεων εκ μέρους της αντιπολίτευσης επιτρέπει στους πολίτες να συγκρίνουν πολιτικές. Με άλλα λόγια, η πολτοποίηση των πραγματικών διαφορών στο όνομα της συναίνεσης είναι εξίσου κακή με το έτερο εκφυλιστικό φαινόμενο της αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση.
Το «ζητείται συναίνεση» της κυβέρνησης προσέλαβε διαστάσεις ωμού εκβιασμού, όταν η Ευρωζώνη συνέδεσε την καταβολή της επόμενης δόσης με τη στάση της Νέας Δημοκρατίας!
Οι σχετικές δηλώσεις Γιουνκέρ και Ρεν συνιστούν βαρύ αντιδημοκρατικό ολίσθημα, ακόμα και αν αληθεύει πως η ιδέα ήταν του Παπακωνσταντίνου.
Οι Βρυξέλλες ενοχλούνται από τη στάση του Σαμαρά, αλλά τα δικαιώματά τους, ως δανειστών, δεν τους επιτρέπουν να υπαγορεύουν τις θέσεις της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και μετά τις αντιδράσεις ανέκρουσαν πρύμναν.
Η Ν.Δ., άλλωστε, δεν έχει εμποδίσει τους κυβερνώντες να υλοποιήσουν την πολιτική τους. Για την αποτυχία φταίνε οι ίδιοι, αλλά και η συνταγή που εφαρμόζουν.
Το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα υπερβαίνει τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης και ως εκ τούτου απαιτείται και η προσυπογραφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι διάτρητο.
Η υπογραφή της κυβέρνησης δεσμεύει την Ελλάδα και ο Σαμαράς έχει εξ αρχής δηλώσει ότι θα τη σεβαστεί. Τα περί συναίνεσης είναι ελιγμός με στόχο να εξουδετερώσει πολιτικά τη Ν.Δ., ή ρυμουλκώντας την στο στρατόπεδο του Μνημονίου ή επιρρίπτοντάς της την ευθύνη για το αδιέξοδο.
Ολα αυτά, όμως, είναι φθηνά κόλπα.
Του Σταυρου Λυγερου
http://news.kathimerini.gr/
Στα άλλα ζητήματα υπάρχει αντιπαράθεση· και αυτή είναι κατά κανόνα πιο χρήσιμη από τη συναίνεση.
Πρώτον, επειδή διατηρεί ζωντανό τον θεσμικό έλεγχο της εξουσίας.
Δεύτερον, επειδή η προβολή εναλλακτικών προτάσεων εκ μέρους της αντιπολίτευσης επιτρέπει στους πολίτες να συγκρίνουν πολιτικές. Με άλλα λόγια, η πολτοποίηση των πραγματικών διαφορών στο όνομα της συναίνεσης είναι εξίσου κακή με το έτερο εκφυλιστικό φαινόμενο της αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση.
Το «ζητείται συναίνεση» της κυβέρνησης προσέλαβε διαστάσεις ωμού εκβιασμού, όταν η Ευρωζώνη συνέδεσε την καταβολή της επόμενης δόσης με τη στάση της Νέας Δημοκρατίας!
Οι σχετικές δηλώσεις Γιουνκέρ και Ρεν συνιστούν βαρύ αντιδημοκρατικό ολίσθημα, ακόμα και αν αληθεύει πως η ιδέα ήταν του Παπακωνσταντίνου.
Οι Βρυξέλλες ενοχλούνται από τη στάση του Σαμαρά, αλλά τα δικαιώματά τους, ως δανειστών, δεν τους επιτρέπουν να υπαγορεύουν τις θέσεις της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και μετά τις αντιδράσεις ανέκρουσαν πρύμναν.
Η Ν.Δ., άλλωστε, δεν έχει εμποδίσει τους κυβερνώντες να υλοποιήσουν την πολιτική τους. Για την αποτυχία φταίνε οι ίδιοι, αλλά και η συνταγή που εφαρμόζουν.
Το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα υπερβαίνει τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης και ως εκ τούτου απαιτείται και η προσυπογραφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι διάτρητο.
Η υπογραφή της κυβέρνησης δεσμεύει την Ελλάδα και ο Σαμαράς έχει εξ αρχής δηλώσει ότι θα τη σεβαστεί. Τα περί συναίνεσης είναι ελιγμός με στόχο να εξουδετερώσει πολιτικά τη Ν.Δ., ή ρυμουλκώντας την στο στρατόπεδο του Μνημονίου ή επιρρίπτοντάς της την ευθύνη για το αδιέξοδο.
Ολα αυτά, όμως, είναι φθηνά κόλπα.
Του Σταυρου Λυγερου
http://news.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου