Ακούγοντας την περασμένη εβδομάδα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να εξηγεί τη θέση της κυβέρνησης για την πορεία εφαρμογής του Μνημονίου και για το μέλλον της ελληνικής Οικονομίας, η αγωνία μας μεγάλωσε επικίνδυνα: «Η κυβέρνηση είναι η πρώτη που λέει ότι καμία επιτυχία του Μνημονίου δεν είναι εγγυημένη, αν δεν τηρούμε τους στόχους μας, αν δεν καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και δεν προτάσσουμε ρεαλιστικές προτάσεις», απεφάνθη ο Γιώργος Πεταλωτής.
Τι θέλει να πει ο... ποιητής Πεταλωτής και μας το φέρνει γύρω γύρω;
Αν δεν πιστεύει ούτε καν η ίδια η κυβέρνηση ότι το Μνημόνιο θα επιτύχει, ποιος απέμεινε να το πιστεύει;
Ο Ντερούζ, ο Τόμσεν και ο Μαζούχ;
Τα λόγια του Πεταλωτή, που για ...
πρώτη φορά αποφάσισε να γίνει τόσο ρεαλιστής, ήρθαν μετά την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου από το Βερολίνο και το Ελσίνκι, και το «Βατερλό» σε σχέση με τις ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί για μια πιθανή «λύση» του ελληνικού προβλήματος μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.Ας δούμε, όμως, πώς φτάσαμε ως εδώ, για να πάρουμε μια ιδέα για το πού ακριβώς πηγαίνουμε...
Εδώ και οκτώ μήνες, η χώρα μπήκε στο Μνημόνιο με ένα σαφές δίλημμα, το οποίο έθεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός:
Μνημόνιο ή χρεοκοπία.
Το δίλημμα συνοδευόταν από σειρά αισιόδοξων –αν και ανεδαφικών– δεσμεύσεων: Θα βγούμε από το μηχανισμό στήριξης το 2013 και θα επιστρέψουμε στις αγορές για δανεισμό το αργότερο στο τέλος του 2011.
Οκτώ μήνες μπροστά στην αιωνιότητα δεν είναι τίποτα, για κάποιον όμως που αργοπεθαίνει, όπως η ελληνική Οικονομία, είναι πάρα πολύς χρόνος. Έτσι, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο, ενώ υποτίθεται ότι θα άλλαζαν προς το καλύτερο.
Φυσικά, δεν πρόκειται να βγούμε στις αγορές στο ορατό μέλλον, με το spread να βρίσκεται κοντά στις 850 μονάδες βάσης.
Δεν τίθεται πια θέμα να βγούμε καν από το Μνημόνιο το 2013, αλλά, αντιθέτως, η κυβέρνηση ζητά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συναινέσουν, για να δεσμεύσει τη χώρα με ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας για την περίοδο 2012-2015.
Και, βέβαια, άπαντες πλέον αναγνωρίζουν ότι το χρέος, το οποίο αυξάνεται με καλπάζοντα ρυθμό και θα είναι στο 160% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013, είναι μη διαχειρίσιμο.
Οι συζητήσεις πια δίνουν και παίρνουν για το λεγόμενο «κούρεμα», αυτό όμως που δεν έχει βρεθεί ακόμη είναι ποια... κουπ θα μας κάνουν!
Δεδομένων όλων αυτών, η κυβέρνηση Παπανδρέου παραλλάσσει λίγο το δίλημμά της και μας το σερβίρει έτσι όπως πιστεύει ότι θα μπορούσαμε να το ξαναφάμε – αμάσητο:
«Ή θα συνεχίσουμε την εφαρμογή του Μνημονίου ή θα χρεοκοπήσουμε»!
Για άλλη μια φορά, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ψευδοδίλημμα, που δεν θα αντέξει ούτε αυτό –όπως και το προηγούμενο– παραπάνω από μερικούς μήνες.
Γιατί; Πολύ απλά, διότι, έτσι όπως έχουν δια μορφωθεί τα πράγματα, οδηγούμαστε ούτως ή άλλως στη χρεοκοπία με το Μνημόνιο!
Απλώς, η χρεοκοπία θα συντελεστεί με τους όρους που θα επινοήσουν οι δανειστές μας, προκειμένου να χάσουν όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα...
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, ένεκα της οποίας, άλλωστε, έρχονται όλο και πιο κοντά οι πρόωρες εκλογές.
Γιατί τη χρεοκοπία, το... «κούρεμα» ή όπως αλλιώς θέλει να το πει ο καθένας, δεν το κάνεις μόνος σου, ως πρωθυπουργός μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης· θέλεις και παρέα στο... κομμωτήριο.
Γιώργος Κουβαράς
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου