Είναι συνήθης π.χ. η ατάκα ότι ο Μακρόν είναι αλαζόνας ή ότι θα έπρεπε να ορίσει πρωθυπουργό από την Αριστερά και άλλες παρατηρήσεις που γράφονται και λέγονται. Είναι συνήθης η αναφορά στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της γαλλικής κοινωνίας, η αύξηση των ανισοτήτων αστικών Κέντρων, Περιφέρειας και άλλα πολλά.
Ωστόσο, όλα αυτά μου φαίνονται ανεπαρκή. Μιλάμε για τη δεύτερη μεγαλύτερη, ισχυρή χώρα της ΕΕ, για ένα από τα πιο ισχυρά κοινωνικά κράτη.
Η ερώτηση προκύπτει αβίαστα: Αν αυτά συμβαίνουν στη Γαλλία, τι θα έπρεπε να συμβαίνει σε άλλες χώρες; ...
Από τις συζητήσεις και τα ρεπορτάζ λείπουν τα βασικά στοιχεία και αυτά αφορούν στην οικονομική κατάσταση της Γαλλίας και τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Εκεί βρίσκεται το «μυστικό», η αιτία των όσων παρακολουθούμε και των θέσεων που παίρνουν Λεπέν και το Λαϊκό Μέτωπο, προεξάρχοντος του Μελανσόν. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η εξήγηση της τόσο αυξημένης αντίδρασης κοινωνικών στρωμάτων με ηγέτες Λεπέν και Μελανσόν. Τα κοινωνικά στρώματα φοβούνται αλλαγές που μπορεί να υποβαθμίσουν τη ζωή τους και συχνά είναι έτοιμα να δεχτούν υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, να πιστέψουν τυχοδιώκτες. Το είδαμε με τα Κίτρινα Γιλέκα, το βλέπουμε τώρα όταν ακροδεξιοί και αριστεροί σε μια αγαστή συνεργασία καταψήφιζαν τη γαλλική κυβέρνηση.
Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια θυμίζει κατά κάποιο τρόπο την περίοδο της χρεοκοπίας και των μνημονίων στην Ελλάδα, τις συγκεντρώσεις αγανακτισμένων με τη συνύπαρξη αριστερών και ακροδεξιών, όπως και τη συνέχεια με τη συγκυβέρνηση ριζοσπαστικής αριστεράς με την ακροδεξιά. Υπήρχε μια τεράστια καταστροφή και ταυτόχρονα μια έκρηξη οργής, μίσους, λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού.
Μην ξεχνάμε: Με το «θα σκίσω τα μνημόνια» ο Α. Τσίπρας έφτασε στο 36.5% και έφτιαξε την κυβέρνηση με τον Π. Καμμένο.
Στη Γαλλία, αυτή την περίοδο πολιτικοί κάθε απόχρωσης ψαρεύουν στα νερά του λαϊκισμού, τη στιγμή που απαιτούνται μέτρα - από 60 δισεκατομμύρια ευρώ μέτρων- προκειμένου το έλλειμμα να μειωθεί από το 6% στο 5% (όχι στο 3% που προβλέπουν οι συνθήκες), περιμένουν να βρεθεί κυβέρνηση και κυρίως πλειοψηφία για να ψηφισθούν. Οι Γάλλοι πολιτικοί έχουν το μυαλό τους περισσότερο στις προεδρικές εκλογές του 2027, όπως στην Ελλάδα είχαν στοχεύσει στην προεδρική εκλογή του 2015.
Οι ομοιότητες είναι χαρακτηριστικές, οι συγκλίσεις λαϊκιστών το ίδιο.
Η Γαλλία, εμφανίζει οικονομικά δεδομένα πρωτοφανή: έλλειμμα 6%, ανεργία πάνω από 7%, αναλογία χρέους προς ΑΕΠ 112% και ανάπτυξη στα όρια της στασιμότητας κοντά στο 1%.
Εν ολίγοις, η γαλλική οικονομία είναι ένας μεγάλος ασθενής και η Γαλλία οδηγείται σε οικονομικό κραχ. Ταυτόχρονα, απαιτείται να βρεθούν από τις αγορές μέσα στο 2025 πάνω από 350 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους και άλλα 40 δισεκατομμύρια ευρώ για πληρωμή τόκων. Το υψηλό δε κόστος δανεισμού θα έχει παραπέρα παρενέργειες.
Αυτό διαδραματίζεται αυτή την περίοδο στη Γαλλία, αυτό είναι το πρόβλημα. Τι πολιτική θα ακολουθηθεί. Το πρόβλημα που παρακολουθούμε δεν είναι κυρίως θέμα χειρισμών, αλλά πολιτικών που πρέπει να ακολουθηθούν. Εδώ βρίσκεται η αιτία των κοινωνικών αντιδράσεων, εδώ βρίσκεται η αιτία της αποσταθεροποίησης. Οι Γάλλοι αρνούνται αυτές τις αλλαγές - τις όποιες αλλαγές - και μ΄αυτό παίζουν πολιτικές δυνάμεις. Η Λεπέν, για παράδειγμα, ζητάει να μην εφαρμοστεί η ήδη ήπια συμφωνία με την Κομισιόν για μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2029 και ζητεί να γίνει πιο αργά.
Το ίδιο συνέβαινε και πέρυσι όταν η τότε γαλλική κυβέρνηση θα υπέβαλε σχέδιο νόμου, με στόχο την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 έτη έως το 2030, από 62 έτη που ισχύει σήμερα. Σημειωτέον ότι η Γαλλία έχει μια από τις χαμηλότερες ηλικίες συνταξιοδότησης μεταξύ των βιομηχανικών κρατών και δαπανά σε συντάξεις περισσότερα από σχεδόν όλες τις άλλες χώρες, περίπου το 14% της οικονομικής παραγωγής της, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Οι αντιδράσεις της αριστερής και ακροδεξιάς αντιπολίτευσης ήταν σκληρή. Σας θυμίζει τίποτα από την περιπέτεια του Νόμου Γιαννίτση; Σας θυμίζει τι σήμανε σε λίγα χρόνια η απόσυρσή του;
Στη Γαλλία, Λεπέν και Λαϊκό μέτωπο όπως και στην Ελλάδα οι αντίστοιχοι λαϊκιστές την προηγούμενη δεκαετία ακολουθούν την ίδια τακτική.
Ο λαϊκισμός και ο τυχοδιωκτισμός όμως καταλήγουν στο ίδιο σημείο: Στην άκρη του γκρεμού.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση που θα έσκιζε τα μνημόνια, κατέληξε να υπογράψει ένα τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο και η χώρα μας αντί να ξεμπερδεύει σε δύο χρόνια, ακόμα πληρώνει.
Στη Γαλλία;
Υπάρχει βέβαια μια βασική διαφορά για το τι θα συμβεί στη Γαλλία. Τυχόν οικονομικό κραχ θα έχει ανυπολόγιστες παρενέργειες συνολικά στην ΕΕ σε μια πολύ δύσκολη διεθνή, γεωστρατηγική, οικονομική κατάσταση.
Αυτά για να μην μένουμε στην επιφάνεια, αλλά και για να μην θαυμάζουν κάποιοι στη χώρα μας το Λαϊκό Μέτωπο, ενώ φροντίζουν να καταδικάζουν τη Λεπέν και την ακροδεξιά. Μαζί πορεύονται, χέρι–χέρι μη λαμβάνοντας υπόψη μπροστά σε τι κίνδυνο βρίσκεται η Γαλλία. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γευτούμε τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής των συνοδοιπόρων.
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL - Πολιτικός Αναλυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου