Οι πρώτες δημόσιες φωνές δείχνουν ότι το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα βρίσκεται προ των πυλών με τις φυλές να παίρνουν θέση και τον Αλέξη Τσίπρα να αδυνατεί να δώσει ξεκάθαρο στίγμα.
Ο Στ. Κούλογλου αναρωτιέται αν το κόμμα αρέσει στους πολίτες, ο Ν. Τόσκας ζητά προσεταιρισμό και των «έντιμων» εθνικιστών και ο... Πάνος Λάμπρου καλεί σε έναν «νέο αριστερό ριζοσπαστισμό» πέραν και εκτός διλημμάτων όπως αυτό της «πρόοδος ή συντήρηση».
Με τα στελέχη το κόμματος να βλέπουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, υπέρ του οποίου ομνύει η ηγεσία προσπαθώντας να διατηρήσει ψηλά τους τόνους και να συσπειρώσει οπαδούς και ψηφοφόρους, το κλίμα που διαμορφώνεται θυμίζει την περίοδο των αρχών του 2020 όταν οι φυλές του ΣΥΡΙΖΑ έθεταν επιτακτικό το θέμα του συνεδρίου που καθυστερούσε και τότε, πριν την εμφάνισης της πανδημίας.
Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί δεν έχει αποτέλεσμα. Και ναι μεν δύναται να φτάσει ακόμη και στο ενδεχόμενο να θέσει θέμα εκλογών (που όμως έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος ως ύβρη εν μέσω πανδημία) εν τούτοις δύσκολα θα γίνει πειστικός. Ακόμη και αν αυτό γίνει μετά το τέλος της κρίσης στη δημόσια υγείας της χώρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ η εσωκομματική κυριαρχία έχει μετατραπεί σε φαινόμενο χειρότερο από αυτό που κατά διαστήματα εμφανίσθηκε στο παρελθόν σε κόμματα που αυτή η αριστερά καταγγέλλει ως συστηματικά.
Οι διαπιστώσεις του Στέλιου Κουλόγλου που ταυτίζονται με όλα όσα γράφονται κατά καιρούς με αφορμή τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων σε βάθος δυο χρόνων ήταν μόνο η μια πλευρά του παγόβουνου. Ούτε καν η κορυφή του. Η τοποθέτηση του, προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, Νίκου Τόσκα, υφυπουργού στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η έκκληση να «ανθίσουν όλα τα λουλούδια» στο κόμμα «μαζί με τα αγκάθια τους» και η πρόταση για άνοιγμα στη δεξιά αλλά και ακόμη παραπέρα με αναφορές σε «έντιμους εθνικιστές» χαρακτηριστική.
Όπως χαρακτηριστική είναι και αυτή του Πάνου Λάμπρου σχετικά με έναν νέο αριστερό ριζοσπαστισμό με ενεργοποίηση κινημάτων και επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις ρίζες του.
Από την μια ένα κορυφαίο στέλεχος των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα ζητά να σταματήσει η αριστερίστικη νοοτροπία και το άνοιγμα να τους αφορά όλους με την επισήμανση πως διαφορετικά το κόμμα δε θα ξαναγίνει κυβέρνηση και από την άλλη το άλλο δηλώνει πως «σε μια περίοδο που ο παγκοσμιοποιημένος κατασκοπευτικός καπιταλισμός επιτίθεται σε όλα τα επίπεδα, η αριστερά για να είναι η εναλλακτική λύση, χρειάζεται να απαντήσει ολιστικά, καθολικά, αμφισβητώντας στο σύνολό του το πολιτικό σχέδιο της αυταρχικής και νεοφιλελεύθερης δεξιάς». Και ζητά συμπόρευση με όλα τα κινήματα.
Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση το μήνυμα στέλνεται και προς τον Αλέξη Τσίπα και την εμμονή του σε λογικές παρελθόντων ετών αν όχι αιώνων και σε διλήμματα περί «προοδευτικών και συντηρητικών» τα οποία δεν έχουν πλέον ακροατές.
Η πρόσφατη αυτή αρθρογραφία πέραν των διαφορετικών δρόμων που δείχνουν στέλνει και τα ανάλογα μηνύματα στην ηγεσία για την έλλειψη σχεδίου προοδευτικής και στρατηγικής. Ο Στέλιος Κουλόγλου ήταν σαφής ο Νίκος Τόσκας το περιέγραψε και ο Πάνος Λάμπρου σημείωσε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναζητά, δύο χρόνια μετά την εκλογική ήττα, τον βηματισμό του, αλλά και μια νέα διαχωριστική γραμμή».
Οι γραμμές στον ΣΥΡΙΖΑ πολλές, αλλά απουσιάζει η κεντρική.
Με τα στελέχη το κόμματος να βλέπουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, υπέρ του οποίου ομνύει η ηγεσία προσπαθώντας να διατηρήσει ψηλά τους τόνους και να συσπειρώσει οπαδούς και ψηφοφόρους, το κλίμα που διαμορφώνεται θυμίζει την περίοδο των αρχών του 2020 όταν οι φυλές του ΣΥΡΙΖΑ έθεταν επιτακτικό το θέμα του συνεδρίου που καθυστερούσε και τότε, πριν την εμφάνισης της πανδημίας.
Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί δεν έχει αποτέλεσμα. Και ναι μεν δύναται να φτάσει ακόμη και στο ενδεχόμενο να θέσει θέμα εκλογών (που όμως έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος ως ύβρη εν μέσω πανδημία) εν τούτοις δύσκολα θα γίνει πειστικός. Ακόμη και αν αυτό γίνει μετά το τέλος της κρίσης στη δημόσια υγείας της χώρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ η εσωκομματική κυριαρχία έχει μετατραπεί σε φαινόμενο χειρότερο από αυτό που κατά διαστήματα εμφανίσθηκε στο παρελθόν σε κόμματα που αυτή η αριστερά καταγγέλλει ως συστηματικά.
Οι διαπιστώσεις του Στέλιου Κουλόγλου που ταυτίζονται με όλα όσα γράφονται κατά καιρούς με αφορμή τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων σε βάθος δυο χρόνων ήταν μόνο η μια πλευρά του παγόβουνου. Ούτε καν η κορυφή του. Η τοποθέτηση του, προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, Νίκου Τόσκα, υφυπουργού στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η έκκληση να «ανθίσουν όλα τα λουλούδια» στο κόμμα «μαζί με τα αγκάθια τους» και η πρόταση για άνοιγμα στη δεξιά αλλά και ακόμη παραπέρα με αναφορές σε «έντιμους εθνικιστές» χαρακτηριστική.
Όπως χαρακτηριστική είναι και αυτή του Πάνου Λάμπρου σχετικά με έναν νέο αριστερό ριζοσπαστισμό με ενεργοποίηση κινημάτων και επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις ρίζες του.
Από την μια ένα κορυφαίο στέλεχος των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα ζητά να σταματήσει η αριστερίστικη νοοτροπία και το άνοιγμα να τους αφορά όλους με την επισήμανση πως διαφορετικά το κόμμα δε θα ξαναγίνει κυβέρνηση και από την άλλη το άλλο δηλώνει πως «σε μια περίοδο που ο παγκοσμιοποιημένος κατασκοπευτικός καπιταλισμός επιτίθεται σε όλα τα επίπεδα, η αριστερά για να είναι η εναλλακτική λύση, χρειάζεται να απαντήσει ολιστικά, καθολικά, αμφισβητώντας στο σύνολό του το πολιτικό σχέδιο της αυταρχικής και νεοφιλελεύθερης δεξιάς». Και ζητά συμπόρευση με όλα τα κινήματα.
Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση το μήνυμα στέλνεται και προς τον Αλέξη Τσίπα και την εμμονή του σε λογικές παρελθόντων ετών αν όχι αιώνων και σε διλήμματα περί «προοδευτικών και συντηρητικών» τα οποία δεν έχουν πλέον ακροατές.
Η πρόσφατη αυτή αρθρογραφία πέραν των διαφορετικών δρόμων που δείχνουν στέλνει και τα ανάλογα μηνύματα στην ηγεσία για την έλλειψη σχεδίου προοδευτικής και στρατηγικής. Ο Στέλιος Κουλόγλου ήταν σαφής ο Νίκος Τόσκας το περιέγραψε και ο Πάνος Λάμπρου σημείωσε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναζητά, δύο χρόνια μετά την εκλογική ήττα, τον βηματισμό του, αλλά και μια νέα διαχωριστική γραμμή».
Οι γραμμές στον ΣΥΡΙΖΑ πολλές, αλλά απουσιάζει η κεντρική.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για αριστερή στροφή προκειμένου να πάει στο… κέντρο. Μόνο που αυτό επί της ουσίας δεν σημαίνει τίποτα και γι αυτό έχουν αρχίσει να του τραβάνε τα μανίκια, οι μεν λέγοντας πως το κενό που μένει σε αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε μεσαίο χώρο και ειδικά στην κεντροαριστερά είναι σημαντικό και σύντομα θα καλυφθεί από κάποιον άλλο, οι δέ πως στην περίπτωση αυτή το κενό θα υπάρξει προς τα αριστερά.
«Αν οι ματιές στο περιβόητο θολό, ίσως και ανύπαρκτο κέντρο δημιουργήσουν κενό στα αριστερά και κυρίως στον κόσμο της διάχυτης αμφισβήτησης, τότε κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις θα εμφανιστούν για να καλύψουν, κατά πάσα πιθανότητα με στρεβλό τρόπο, το κενό» αναφέρει ο Π. Λάμπρου. Και δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει.
Σε κάθε περίπτωση, εν αναμονή και τους συνεδρίου, τα εσωκομματικά... όργανα έχουν αρχίσει να κτυπούν με την απειλή των πρόωρων εκλογών να μην πείθει ή τουλάχιστον να περνά αδιάφορα μπροστά στις διεργασίες της επικράτησης εντός των... τειχών.
«Αν οι ματιές στο περιβόητο θολό, ίσως και ανύπαρκτο κέντρο δημιουργήσουν κενό στα αριστερά και κυρίως στον κόσμο της διάχυτης αμφισβήτησης, τότε κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις θα εμφανιστούν για να καλύψουν, κατά πάσα πιθανότητα με στρεβλό τρόπο, το κενό» αναφέρει ο Π. Λάμπρου. Και δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει.
Σε κάθε περίπτωση, εν αναμονή και τους συνεδρίου, τα εσωκομματικά... όργανα έχουν αρχίσει να κτυπούν με την απειλή των πρόωρων εκλογών να μην πείθει ή τουλάχιστον να περνά αδιάφορα μπροστά στις διεργασίες της επικράτησης εντός των... τειχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου