Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το Πάσχα και την υποκρισία των Συριζαίων, με το Άγιον Φως. Όταν ήταν στο 4% κοροϊδεύανε και κάνανε πλάκα. Με το που γίνανε κυβέρνηση, τρέχουνε να το φέρουνε από τα Ιεροσόλυμα.
ΠΟΤΕ Βούδας, πότε Κούδας. Πότε με το κουμπούρι, πότε με τη λαμπάδα.
Με λαμπάδα-ΠΑΟΚ, πήγε στα Ιεροσόλυμα ο Ιβάν Σαββίδης. Για να λάβει το Άγιον Φως από τον Πατριάρχη Θεόφιλο και να το μεταφέρει στο Ροστόφ. Προφανώς, του την έκανε δώρο ο νονός του. Κατά τα άλλα, όλα λειτούργησαν στην εντέλεια...
Η Αριστερή Κυβέρνηση, υποδέχτηκε, για μία ακόμα φορά το δήθεν Άγιον Φως, όπως του αρμόζει. Με τιμές του Αρχηγού Κράτους. Με πρώτα και καλύτερα στην υποδοχή του Αγίου Φωτός, στο αεροδρόμιο, τα παλικάρια της Χρυσής Αυγής: Παναγιώταρος και Παπάς. Κι από κοντά, να στριμώχνονται για να χωρέσουν στο πλάνο ο περιβόητος Δημήτρης Καμμένος, των ΑΝΕΛ κι ο Βασίλης Οικονόμου. Πρώην ΠΑΣΟΚ, τέως Δημαρ, εσχάτως ΝΔ και αύριο ξέρω ‘γω τι.
Όταν λοιπόν, ο Σύριζα ήτανε στο 4%, ο Παππάς κορόιδευε. Έκανε πλάκα. Κι ανέβαζε twitt, «η γυναίκα μου με ρωτάει αν το Άγιο Φως που ήρθε με τιμές αρχηγού κράτους θα κάνει δηλώσεις». Με το που ο Σύριζα έγινε κυβέρνηση κι ο σύζυγός της, νάμπερ ένας Υπουργός, η κυρία Παππά, έπαψε να κάνει ερωτήσεις. Η συναναστροφή, με τον θρησκευόμενο εθνικόφρονα Πάνο Καμμένο, διαφώτισε όλους τους αριστερούς, σχετικά με αυτές του είδους, τις απορίες.
ΚΑΙ για όσους το αγνοούν, να πούμε, ότι δεν πρόκειται περί κάποιας ιερής παράδοσης. Το δήθεν «ανέσπερον» φως, αυτό δηλαδή, που δεν σβήνει ποτέ, μέχρι το 1988 μεταφερόταν με το καράβι. Με εμπορικό πλοίο της γραμμής Τελ Αβίβ-Πειραιά. Και δεν έτρεχε κάστανο. Που ερχότανε δηλαδή καμιά δεκαριά μέρες μετά. Κι ουδείς πλην της εκκλησίας ασχολείτο. Ένας ξύπνιος, ταξιδιωτικός πράκτορας, κολλητός του τότε έξαρχου του Παναγίου Τάφου, είχε την ιδέα να το φέρει αεροπορικώς. Με το σοσιαλιστικό και σούπερ προοδευτικό ΠΑΣΟΚ , επί ημερών του εκσυχρονιστή Σημίτη, να παίρνει στη συνέχεια την υπόθεση απάνω του. Και να αναλαμβάνει το Δημόσιο, να φέρνει το Άγιον Φως. Και να αποδίδει τιμές αρχηγού κράτους, σ ένα φανάρι. Και με το που έρχεται στην Αθήνα, να ξεκινάνε άλλες 13 πτήσεις για να το μεταφέρουν ανά την Επικράτεια. Για θέματα θρησκείας και πίστης λεφτά υπάρχουν.
ΚΙ ΑΙΝΤΕ και το φέρανε λοιπόν, το παραμύθι φούρναρης, Άγιον Φως με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και τις πρέπουσες τιμές. Ο Αμανατίδης, ο Υφυπουργός Εσωτερικών τι δουλειά είχε, να καβαλήσει το αεροπλάνο και να πάει στα Ιεροσόλυμα; Κι έκανε και δηλώσεις μάλιστα: «Παραλάβαμε με αισθήματα συγκίνησης κι εφέτος από το ναό της Αναστάσεως στους Αγίους Τόπους, το Ανέσπερο Φως, σύμβολο ζωής και Αναστάσης». Να πηγαίνανε να το φέρουνε οι παπάδες. Δουλειά τους είναι. Οι πολιτικοί, από που κι ως που μπλέκονται; Έχει ανάγκη το Άγιον Φως, συνοδείας υπουργών και βουλευτών; Για τέτοιο τσίρκο Μεντράνο πρόκειται.
Άλλοι βουλευτές του Σύριζα, όπως ο Μπαλαούρας, να χαρακτηρίζουν τη διαδικασία του Αγίου Φωτός παγανιστική κι άλλοι να πηγαίνουν να το φέρνουν από τα Ιεροσόλυμα. Κατ αποκοπή την έχουνε πάρει τη δουλειά. Άλλοι από δαύτους, όπως ο Φίλης, να παριστάνουν τους προοδευτικούς και να κοντράρουν δήθεν την εκκλησία κι άλλοι να κουβαλάνε από τα Ιεροσόλυμα το Άγιον Φως. Απ όλα έχει ο μπαξές του Σύριζα. Και θρησκευόμενους αριστερούς και άθεους. Κι εν πάση περιπτώσει από τη στιγμή, που έρχεται το καινούργιο Άγιον Φως, το παλιό τι το κάνουνε; Το φυσάνε και σβήνει; Η αγιοσύνη του, έχει ημερομηνία λήξεως και σβήνει από μόνο του; Και πως γίνεται να σβήνει, αφού είναι ανέσπερον;
Κατανοώ την ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν. Στο Θεό, στο κόμμα, στην ομάδα. Και δεν τη κρίνω. Αυτό που κρίνω και κατακρίνω είναι τα διάφορα κόλπα, που αποκαλούνται θαύματα. Τους παπάδες, που εν ονόματι της κονόμας, μετατρέπονται ταχυδακτυλουργούς. Τους πολιτικούς που τους αβαντάρουνε και την αφέλεια όσων τα καταπίνουνε αμάσητα.
ΜΕ τον Πρωθυπουργό να το παίζει και στα δύο ταμπλό. Ο Αλέξης που δεν ορκίζεται στη Βουλή με θρησκευτικό όρκο, είναι αριστερός και άθεος τις καθημερινές. Κυριακές, αργίες και τις μεγάλες εορτές, τη χριστιανοσύνη την έχει κορώνα στο κεφάλι του. Οπαδός του εναλλακτικού τουρισμού , ο Αλέξης, απέφυγε τις κοσμικότητες κι αριβάρισε τις μέρες του Πάσχα για την Τήλο. Και προς επίρρωση αυτών που λέγαμε παραπάνω, παρευρεθεί οικογενειακώς στη περιφορά του Επιταφίου.
Το βράδυ του Σαββάτου, παρακολούθησε, τη λειτουργία της Ανάστασης, κρατώντας ανά χείρας, λευκή λαμπάδα. Μετά της συζήγου του Περιστέρας, στην οποία, όπως ορίζει το έθιμο, έδωσε το φιλί της αγάπης. Αφού όμως αναφερθήκαμε στον Αλέξη να μην αδικήσουμε τον Κυριάκο. Ο οποίος έκανε ρεπετισιόν. Δεύτερο κολλητό Πάσχα στη Τήνο. Την Παρασκευή μάλιστα, δεν αρκέστηκε στο να παραβρεθεί, μετά της συζήγου του τον Επιτάφειο. Εισήλθε σαν καλός Χριστιανός εντός της εκκλησίας και άναψε κερί για να δοξάσει τον Κύριο. Ο οποίος Κυριάκος θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, έχει πάρει το ρόλο του πολύ σοβαρά. Αριστεύει μπορείς να πεις, στις αθλοπαιδιές. Παίζει μπάσκετ, παίζει ποδόσφαιρο. Όπως τις προάλλες που πήγε κι έπαιξε με τη ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, εναντίον της μεικτής επιλέκτων Ρομά. Σκοράροντας μάλιστα δύο φορές. Με τον Δαβάκη να αναφωνεί, «μπράβο πρόεδρε. Τους πήδηξες τους γύφτους». Ό,τι μπορεί κάνει για να δημιουργήσει το προφίλ του άνετου κι ωραίου. Του χαλαρού. Ότι δεν είναι Μητσοτάκης δηλαδή, αλλά ένας από μας. Ότι θα είναι αύριο, ο Πρωθυπουργός της διπλανής πόρτας.
BY the way, να μην μας διαφεύγει, ότι με την Κυβέρνηση, της Αριστεράς, έχει επανέλθει εδώ και δύο χρόνια στο Βροντάδο, της Χίου ο ρουκετοπόλεμος. Ένα χριστιανικό, αλλά ταυτόχρονο και επαναστατικό μπορείς να πεις έθιμο. Μία ακόμα προσφορά του Σύριζα, στη πατρίδα. Τέλος, εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, κάτι πρέπει να γίνει. Σχετικά με το έθιμο, τη παράδοση, ότι πρέπει ντε και καλά να φας, μετά την Ανάσταση. Δώδεκα και βάλε και μαγειρίτσα μάλιστα, που πέφτει και βαριά. Αν δηλαδή, φας κατά τις δέκα για να χωνέψεις με την ησυχία σου, υπάρχει πρόβλημα; Είναι αμαρτία; Αν υπάρχει Θεός δηλαδή, από εκεί ψηλά που είναι, βλέπει, ότι έφαγες πριν βαρέσουν οι καμπάνες και πει ο πάτερ το δευτε λάβετε φως και σε γράφει στα μαύρα κατάστιχα; Κι όταν έρθει, η ώρα της κρίσης και πας να εισέλθεις στον Παράδεισο, τρως πόρτα;
Στη μουσική επιλογή, Barbara Streisand-The Way We Were.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου