Ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι ΑΝΕΛ είναι δύο κόμματα που ουσιαστικά γεννήθηκαν μέσα από τη μήτρα του αντιμνημονίου. Η δυσαρέσκεια για τις «μνημονιακές πολιτικές» και τις αιτίες που τις προκάλεσαν δημιούργησε ή ανέδειξε πλήθος πολιτικών δυνάμεων, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση καλύτερα.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε στελέχη που είχαν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και μετέφεραν το μηχανισμό και τους ψηφοφόρους τους (Κουρουμπλής, Σακοράφα κοκ) και προβάλλοντας αριστερή ρητορική προσέγγισε την απογοητευμένη αριστερή βάση. Οι δε ΑΝΕΛ δημιουργήθηκαν εξαρχής από...
πρώην στελέχη της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ και αξιοποίησαν την αναγνωρισιμότητα τους και το Διαδίκτυο για να προσεγγίσουν απογοητευμένους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων.
Σε αντίθεση με τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα και οι ΑΝΕΛ διατήρησαν αρκετή δυναμική για να αποτελέσουν τον κυβερνητικό του εταίρο. Παραμέρισαν όλες τις διαφορές τους και συνεργάστηκαν στη βάση του αντιμνημονίου.
Η ανάδειξή τους στην κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 ήταν η κατάληξη μιας μακράς περιόδου πολεμικής ρητορικής απέναντι στους «προηγούμενους» και υποσχέσεων για καταπολέμηση της διαφθοράς και τέλος στην εφαρμογή «μνημονιακων» πολιτικών. Για αυτό και η εκλογική επικράτηση τον Ιανουάριο του 2015 σε συνδυασμό με την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θεωρήθηκαν οι κορυφαίες στιγμές του «αντιμνημονιακού» αγώνα εν Ελλάδι.
Ωραία όλα αυτά. Επί του πρακτέου όμως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήδη κυβερνούν σχεδόν τρία χρόνια. Είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής.
Δεν ασχολούμαι καν με την οικονομική πλευρά του ζητήματος, τι υποσχέθηκαν και τι εφήρμοσαν. Είναι όμως δεδομένο πως ήταν ανακόλουθοι στις δεσμεύσεις τους. Δεν έσκισαν τα μνημόνια, δεν κατήργησαν τον ΕΝΦΙΑ, δε διεκδίκησαν κατοχικό δάνειο και αποζημιώσεις, δεν ανέβασαν τον κατώτατο μισθό, γενικά δεν έκαναν τα τρελά που είχαν υποσχεθεί. Επειδή ήταν εξαρχής ανεφάρμοστα, επειδή δεν τα εννοούσαν ποτέ, επειδή δεν ήταν αρκετοί; Πάντως σημασία έχει ότι δεν έγιναν.
Θα περιοριστώ στην ηθική πλευρά. Υποτίθεται πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα ήταν η δύναμη της κάθαρσης, που θα χτυπούσε τη διαπλοκή, θα εξαφάνιζε τα ρουσφέτια, θα άφηνε τα κρατικά ταμεία καθαρά. «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα» φώναζαν μαζί με τον κόσμο στο Σύνταγμα, και πολλοί τους ψήφισαν ακριβώς για αυτό. Για να απαλλαγούν από τους κακούς «προηγούμενους». Άλλωστε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς είναι γενναιόδωρο, καλύπτει και απλούς συνεργαζόμενους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Πως νιώθουν αυτοί οι ψηφοφόροι σήμερα;
Μέσα σε τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουμε δει πολλά. Τη Ρένα Δούρου να διορίζει το σύντροφό της στην ΕΥΔΑΠ, τον Αλέκο Φλαμπουράρη να δηλώνει οικονομική ανάγκη για να διακανονίσει τις οφειλές του. Το Νίκο Παππά να ψηφίζει έναν αντισυνταγματικό νόμο και να καταλύει θεσμούς και διαδικασίες για να παρέχει κανάλι σε μεγαλοεργολάβο-φίλο του πρωθυπουργού. Την ΑΥΓΗ να συνδέεται με offshore εταιρείες. Χιλιάδες Καρανίκες χωρίς προσόντα να διορίζονται με μοναδικό κριτήριο τα κομματικά τους ένσημα. Τον Παναγιώτη Κουρουμπλή να προσπαθεί να αποκρύψει και να υποβαθμίσει τομεγαλύτερο ναυάγιο των τελευταίων δεκαετιών για να καλύψει εμπλεκόμενο υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά τον Πάνο Καμμένονα συνομιλεί με ισοβίτες κατάδικους και να τους υποδεικνύει τι να καταθέσουν, να τζογάρει στο ακριβότερο καζίνο του Λονδίνου και να ψεύδεται ενώπιον της Βουλής για να δικαιολογηθεί. Και όποτε έρχεται σε δύσκολη θέση να βάζει μπροστά τον ανήλικο γιο του ή τη σύζυγό του να δικαιολογηθούν για αυτόν.
Και μέσα σε όλα αυτά βλέπουμε και τους βουλευτές της πλειοψηφίας να επιδεικνύουν μια απίστευτη συνοχή στην υπεράσπιση των δικών τους. Μια αλληλοκάλυψη άνευ προηγουμένου. Δεν έχουν δεχτεί να ψηφίσουν ούτε μια εξεταστική επιτροπή εναντίον στελέχους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κανείς τους δεν έχει στραφεί εναντίον κανενός. Καλύπτουν ο ένας τον άλλο ακόμα και σε αξιακά για αυτούς ζητήματα.
Κάπως έτσι οι ΑΝΕΛ βρέθηκαν να ανέχονται έναν υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής να αποκαλεί τα Σκόπια Μακεδονία. Ή ο ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει τον Δημήτρη Καμμένο για αντιπρόεδρο της Βουλής. Και οι ΑΝΕΛ σύντομα να ψηφίζουν την επικίνδυνη για το εθνικό ζήτημα της Θράκης τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας .
Αν ρωτήσεις τους ίδιους θα σου πουν ότι το κάνουν γιατί τους ενώνει ο υπέρ πάντων αντιμνημονιακός αγώνας. Η ύψιστη προτεραιότητα της εξόδου από το μνημόνιο. Δεν το σχολιάζω καν, νομίζω πως δε χρειάζεται πολλή ανάλυση του πόσο αντιμνημονιακοί είναι πλέον οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Μάλλον τα γεγονότα που μεσολάβησαν από την πλατεία Συντάγματος το 2011 μέχρι σήμερα άλλαξαν λίγο τις προτεραιότητες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς πήγε περίπατο. Πλέον ο υπέρ πάντων αγών δίνεται για την παραμονή στην εξουσία. Είναι ωραίο να έχεις δύναμη. Να πληρώνεσαι καλά, να έχεις προνόμια. Να διορίζεις και να εξυπηρετείς δικούς σου ανθρώπους. Γιατί να τα παρατήσεις όλα αυτά;
Μήπως οι άλλοι ήταν καλύτεροι στο κάτω-κάτω;
Τελικά το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς μεταφράστηκε σε έναν υπουργικό θώκο, μια βουλευτική έδρα και χιλιάδες διορισμούς και εξυπηρετήσεις ημετέρων. Για να διατηρηθούν όλα αυτά ξεχνάμε τα πάντα.
Όντως δεν είναι ίδιοι με τους άλλους. Είναι πολύ χειρότεροι.
Πόσο μικρόνοος, για να μη γράψω κάτι χειρότερο, πρέπει να αισθάνεται ο ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλέποντας τον Καμμένο, που τον πίστεψε ότι θα ήταν καθαρός, να ποντάρει στη ρουλέτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου