Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι -στο πολιτικό ρεπορτάζ αναφέρομαι- είχαμε μάθει πως οι τοποθετημένοι με πολιτικά κριτήρια σε θέσεις ευθύνης παραιτούνται αμέσως, στην περίπτωση που αποκαλυφθεί ότι εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες:
Πρώτη, ότι διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική, όπως αυτή χαράζεται από τον πρωθυπουργό.
Πρώτη, ότι διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική, όπως αυτή χαράζεται από τον πρωθυπουργό.
Δεν νοείται δηλαδή να παραμένει κανείς σε υπουργικό θώκο, εφόσον... εκφράζει δημοσίως ενστάσεις για την πολιτική της κυβέρνησης, διαφωνεί ή διατηρεί τις επιφυλάξεις του.
Δεύτερη, αν κάπου είναι ανοιχτοί στα επικριτικά βέλη της κυβέρνησης και του Τύπου. Αν ενέχονται σε κάποια επιλήψιμη συμπεριφορά, η οποία ξεφεύγει από τα όρια του σύννομου και του καθώς πρέπει, με την ηθική έννοια του όρου (κάτοχος offshore, ανακριβές πόθεν έσχες, πλαστά τυπικά προσόντα, ρουσφέτια κλπ.).
Τρίτη, εφόσον με τον λόγο, τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους εκθέτουν τον πρωθυπουργό που τους εμπιστεύτηκε και η παραμονή τους προσθέτει -αδίκως- προβλήματα στην κυβέρνηση…
Δεύτερη, αν κάπου είναι ανοιχτοί στα επικριτικά βέλη της κυβέρνησης και του Τύπου. Αν ενέχονται σε κάποια επιλήψιμη συμπεριφορά, η οποία ξεφεύγει από τα όρια του σύννομου και του καθώς πρέπει, με την ηθική έννοια του όρου (κάτοχος offshore, ανακριβές πόθεν έσχες, πλαστά τυπικά προσόντα, ρουσφέτια κλπ.).
Τρίτη, εφόσον με τον λόγο, τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους εκθέτουν τον πρωθυπουργό που τους εμπιστεύτηκε και η παραμονή τους προσθέτει -αδίκως- προβλήματα στην κυβέρνηση…
Πάμπολλες οι περιπτώσεις στο παρελθόν. Ακόμη και στο πρόσφατο είχαμε τις παραιτήσεις-αποσύρσεις των τριών στελεχών των ΑΝΕΛ (Χαϊκάλης, Δ. Καμμένος, Σγουρίδης) που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν -ή να μην αναλάβουν- κυβερνητικές θέσεις, ο πρώτος για την ανάμιξη του ονόματός του σε μια σκοτεινή ιστορία, ο δεύτερος επειδή πολιτικά παρεξέκλινε των ορίων που έθετε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός και ο τρίτος επειδή διαφωνούσε με την πολιτική της κυβέρνησης στο αγροτικό.
Κι ενώ όλα αυτά ισχύουν και στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο, στους συριζαίους τα πράγματα υπακούουν σε άλλη λογική. Δεν αναφέρομαι στα παλιότερα, τότε που η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν παραιτούνταν από πρόεδρος της Βουλής μολονότι ουσιαστικά είχε αποχωρήσει από το κόμμα που την ανέδειξε στην εν λόγω θέση, αλλά σε όλους!
Ο Μπαλτάς δεν παραιτήθηκε για τη ρετσινιά της αριστείας.
Ο Μουζάλας δεν παραιτήθηκε για την προσβολή της Μακεδονίας.
Ο Σπίρτζης δεν παραιτήθηκε για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Οι αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας τα δύο πρώτα μνημόνια δεν παραιτήθηκαν όταν ψήφιζαν με χαρά το τρίτο (Μπόλαρης, Κουρουμπλής, Τζάκρη).
Ο Σταθάκης δεν παραιτήθηκε που ξέχασε να δηλώσει ένα εκατομμύριο και 38 ακίνητα.
Ο Φλαμπουράρης δεν παραιτήθηκε για την εταιρεία και τα λεφτά.
Ο Φίλης δεν παραιτήθηκε για την αμφισβήτηση της γενοκτονίας των Ποντίων.
Ο Μάρδας δεν παραιτήθηκε που έβγαλε λεφτά στο εξωτερικό λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
Ο Σκουρλέτης δεν παραιτήθηκε για τις Σκουριές.
Όπως και ο πολύς Πάνος Καμμένος, η ευθιξία του οποίου εξαντλήθηκε στην εκδίωξη των δικών του που δημιουργούσαν πρόβλημα στους συνεταίρους του, ενώ καταπίνει αμάσητο το άδειασμά του από τον Τσίπρα.
Μόνο ο Φαμπρ παραιτήθηκε για τα παλλόμενα πέη. Αλλά αυτός δεν ήταν Έλληνας, ούτε συριζαίος...
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου