Οι επιχειρηματίες ετοιμάζονται για πυρηνικό πόλεμο

Μία από τις πιο έντονες στιγμές που ζήσαμε στο παρελθόν ήταν η κρίση του 1987. Την μάθαμε όλοι από τις ουρές στα σούπερ μάρκετ. 
Οι ολιγάρχες της χώρας τρέχουν σήμερα με το καροτσάκι στους δρόμους Εντάξει! Δεν αγοράζουν κονσέρβες, φακές και ζάχαρη. 
Αγοράζουν media, κτίζουν σχέσεις και ανοίγουν γραμμές χρηματοδότησης στο εξωτερικό. Δεν μπορεί! Κάτι… μεγάλο θα συμβεί!

Οι διαδρομιστές λένε ότι επίκειται ένας μεγάλος επιχειρηματικός πόλεμος. Και δεν μιλάνε απλά για εχθροπραξίες. Αλλά για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, για μία πυρηνική σύγκρουση...
Και πριν βιαστείτε να πείτε ότι αυτό είναι οπωσδήποτε κάτι κακό, υπό την έννοια ότι θα προκαλέσει ζημίες στην ήδη ταλαιπωρημένη Οικονομία, θα πρέπει να θυμηθείτε ότι οι πόλεμοι στον καπιταλισμό είναι το λίπασμα της ανάπτυξης. Οι επιθετικές εξαγορές, ο αγώνας δρόμου για την απόκτηση περισσότερων θέσεων στην αγορά, σημαίνει νέο χρήμα στην αγορά, άνοδο των αξιών. Θα υπάρξουν και θύματα! Γι αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. 
Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά! Για να μπουν οι ξένοι επενδυτές χρειάζεται πρώτα να δουν ελληνικά λεφτά να μπαίνουν στην αγορά. Κάπως έτσι θα ξεκινήσει η κούρσα των επενδύσεων!

Υπάρχουν δύο νέα δεδομένα στην αγορά. 

Το ένα είναι η επικείμενη πολιτική αλλαγή. Κάτι που σηματοδοτεί και το τέλος του τρόπου με τον οποίον γινόντουσαν οι δουλειές μέχρι σήμερα. Δεν είναι πλέον αρκετό να έχει κανείς πρόσβαση στο Μαξίμου. Ούτε και απαραίτητο. Το σημαντικό είναι να έχει τα χρήματα για να συμμετάσχει στο παιγνίδι. Θα είναι ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει. Ο πρωθυπουργός της χώρας θα πουλάει Ελλάδα, όπως κάνουν και οι ξένοι ηγέτες που αντίστοιχα προωθούν τις επενδύσεις στις δικές τους χώρες. Αλλά από εκεί και πέρα οι δουλειές θα γίνονται ανοικτά και με διαφάνεια.

Το δεύτερο δεδομένο είναι η αλλαγή στρατηγικής του Ομίλου Βαρδινογιάννη! Ο πανίσχυρος αυτός Όμιλος είχε αποφασίσει πριν από μία δεκαετία να αποχωρήσει απ’ όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα. Από τον Παναθηναϊκό, τις συμμετοχές του σε τράπεζες, απ’ όλα! Η στρατηγική αυτή άλλαξε με την ουσιαστική δραστηριοποίηση του Τζίγκερ. Το νέο δόγμα είναι η ανάδειξη του Ομίλου στον ρόλο του απόλυτου κυρίαρχου στον ελληνικό χώρο. Έτσι, επενδύθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα χρήματα σε media, αλλά και στον τραπεζικό χώρο. Η εξαγορά του τηλεοπτικού σταθμού Alpha και της Τράπεζας Επενδύσεων είναι δύο μόνο βήματα. Από αυτά που έγιναν γνωστά. Η αγορά λέει ότι υπάρχουν κι άλλα πολλά που δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί.

Ο πρώτος στόχος του Ομίλου είναι η ΔΕΠΑ. Και πράγματι πρόκειται για μεγάλη κίνηση. Εκεί θα έχουμε μία μετωπική σύγκρουση και με άλλα εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα που επίσης ενδιαφέρονται για την εταιρεία φυσικού αερίου. Είναι και το θέμα των διυλιστηρίων! Εκεί που ο παλαιότερος πόλεμος με τον Όμιλο Λάτση είχε αντιμετωπιστεί μέσω του ελέγχου των ΕΛΠΕ από το δημόσιο. Μία ανατροπή των σημερινών δεδομένων όμως θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ, με αποτέλεσμα να ανοίξει και πάλι το κεφάλαιο αυτό. Να μην ξεχνάμε και την εξέλιξη της υπόθεσης του Ελληνικού, η οποία, αν και εφόσον προχωρήσει, θα ισχυροποιήσει ιδιαίτερα τον Όμιλο Λάτση. Κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τα στελέχη του «αντίπαλου» Ομίλου.

Όταν μιλάμε για πόλεμο των ολιγαρχών στην Ελλάδα δεν εννοούμε απλά και μόνο δύο επιχειρηματικούς ομίλους που συγκρούονται. Γύρω από τον κάθε Όμιλο συσπειρώνονται και άλλες φίλιες επιχειρηματικές δυνάμεις. Πολλοί άλλο μικρότεροι επιχειρηματικοί Όμιλοι, οι οποίοι αντίστοιχα συνδέονται με άλλες μικρότερες επιχειρήσεις. Θα θυμάστε κάτι ανάλογο στο παρελθόν με τον πόλεμο Βαρδινογιάννη – Κόκκαλη. Η αντιπαράθεση είχε φτάσει μέχρι το χόρτο των ποδοσφαιρικών γηπέδων.

Αφήστε δε που το κάθε στρατόπεδο έχει τις δικές του… πολιτικές συμπάθειες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποδίδουν την καρατόμηση Βενιζέλου στον αναμενόμενο μεγάλο επιχειρηματικό πόλεμο. Κι όπως λένε θα δούμε κι άλλα σχετικά επεισόδια στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Οι ισχυροί του χρήματος θεωρούν ότι αν δεν είσαι μαζί τους είσαι οπωσδήποτε με τους «άλλους». Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι υπέρ του έργου του Ελληνικού, μπορεί να σημαίνει ότι είναι εναντίον της προοπτικής να πάρει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός. Και κάπως έτσι διαμορφώνονται οι «συμμαχίες», οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως έλεγε και ο πρόεδρος Σημίτης!

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr