Η θεαματικότερη ήταν του 2015, όταν και απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Το όνομα του έγινε συνώνυμο της kolotoumpas, όπως επεσήμανε στο εξώφυλλο του μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικό, ενώ πριν από δύο περίπου χρόνια το Bloomberg τον αποκάλεσε «ειδικό στις κωλοτούμπες». Δηλαδή ο Αλέξης μας τυγχάνει διεθνούς αναγνωρίσεως για τις επιδόσεις του στην... γυμναστική...
Χθες στην Βουλή προσπάθησε να ανασκευάσει αυτό που άκουσαν και είδαν εκατομμύρια Έλληνες. Και σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου η εικόνα και ο ήχος τσακίζουν κόκαλα.
Προσπάθησε ο Α. Τσίπρας να μας μάθει την ελληνική γλώσσα κάνοντας εννοιολογική διάκριση μεταξύ των ρημάτων «δέχομαι» και «αναλαμβάνω». Με απλά λόγια μάς διευκρίνησε πως δεν ανέλαβε την ευθύνη αν οι συγκεντρώσεις μεταδώσουν τον covid 19, αλλά δέχτηκε πως υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Το πρόβλημα γι' αυτόν βρίσκεται στην λογική ανάπτυξη του συλλογισμού του: Πως παρ' όλην αυτή την παραδοχή στηρίζει τις διαδηλώσεις. Γι αυτό εγκαλείται.
Προφανώς, είκοσι τέσσερις ώρες μετά, στον ΣΥΡΙΖΑ μέτρησαν την πολιτική ζημία που προκάλεσε η επίμαχη φράση τού αρχηγού τους και προσπάθησαν την άλλη μέρα να περισώσουν ό,τι περισώνεται. Έτσι μετέτρεψαν τον Τσίπρα σε έναν μικρό Μπαμπινιώτη να εξηγεί στο κοινοβούλιο τις εννοιολογικές αποχρώσεις ρημάτων της γλώσσας μας.
Στην απελπισία του δεν αντιλήφθηκε αυτός και οι συνεργάτες του πως πολιτική δεν ασκείται με την γραμματική ανά χείρας. Τις, εκ των υστέρων, δικαιολογίες ουδείς τις λαμβάνει υπ' όψη. Τα χοντρά γράμματα βρίσκονται πάντα στην αρχική δήλωση. Στα μηνύματα που αυτή κομίζει, στήνεται το επικοινωνιακό και πολιτικό παιχνίδι της αντιπαράθεσης των κομμάτων, τα σχόλια των πολιτών στο διαδίκτυο και η διαμόρφωση συνειδήσεων, αν τα θέματα αφορούν εκατομμύρια πολίτες.
Είναι κανόνας στην πολιτική --και αυτό αφορά και κυβερνητικά στελέχη-- πως όταν απαιτείται να κάνουν μια δεύτερη, διευκρινιστική δήλωση για να επεξηγηθεί μια πρώτη δήλωση, αυτό σημαίνει πως κάτι δεν πήγε καλά με την πρώτη δήλωση. Και οφείλουν να γνωρίζουν πως ελάχιστοι θυμούνται την διευκρίνηση, όλοι θυμούνται την ατυχή δήλωση. Γι' αυτό οφείλουν να είναι προσεκτικοί και συνετοί σε αυτά που υποστηρίζουν.
Ο Α. Τσίπρας πιστεύει πως οι κυβιστήσεις του δεν έχουν πολιτικό κόστος γι' αυτόν είτε γιατί οι πολίτες τις έχουν συνηθίσει είτε γιατί το κοινό του είναι διατεθειμένο να δεχτεί τα πάντα από αυτόν. Βέβαια, το πρόβλημα του είναι πως το κοινό του δεν αρκεί για να ξανακυβερνήσει. Χρειάζεται να διευρύνει την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και όχι στον μικρόκοσμο κάποιων επωνύμων «προοδευτικών», με μηδενική απήχηση στους πολίτες. Και η κοινωνία, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας από την πανδημία, με σμπαραλιασμένα τα νεύρα και βαδίζοντας προς το άγνωστο, δεν μπορεί να συγχωρήσει παρόμοιες δηλώσεις στήριξης των πορειών και των διαδηλώσεων.
Όσες διορθωτικές δηλώσεις και να κάνει ο Α. Τσίπρας, η αρχική του δήλωση θα παίζει στην προεκλογική περίοδο, αν οι εκλογές τελικά διεξαχθούν εντός του 2021.
Αυτό που είπε δεν ανασκευάζεται. Απλώς η προσπάθεια ανασκευής θυμίζει αθλητή που πέφτει πάνω στην δοκό κατά την άσκηση της κυβίστησης.
Χθες στην Βουλή προσπάθησε να ανασκευάσει αυτό που άκουσαν και είδαν εκατομμύρια Έλληνες. Και σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου η εικόνα και ο ήχος τσακίζουν κόκαλα.
Προσπάθησε ο Α. Τσίπρας να μας μάθει την ελληνική γλώσσα κάνοντας εννοιολογική διάκριση μεταξύ των ρημάτων «δέχομαι» και «αναλαμβάνω». Με απλά λόγια μάς διευκρίνησε πως δεν ανέλαβε την ευθύνη αν οι συγκεντρώσεις μεταδώσουν τον covid 19, αλλά δέχτηκε πως υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Το πρόβλημα γι' αυτόν βρίσκεται στην λογική ανάπτυξη του συλλογισμού του: Πως παρ' όλην αυτή την παραδοχή στηρίζει τις διαδηλώσεις. Γι αυτό εγκαλείται.
Προφανώς, είκοσι τέσσερις ώρες μετά, στον ΣΥΡΙΖΑ μέτρησαν την πολιτική ζημία που προκάλεσε η επίμαχη φράση τού αρχηγού τους και προσπάθησαν την άλλη μέρα να περισώσουν ό,τι περισώνεται. Έτσι μετέτρεψαν τον Τσίπρα σε έναν μικρό Μπαμπινιώτη να εξηγεί στο κοινοβούλιο τις εννοιολογικές αποχρώσεις ρημάτων της γλώσσας μας.
Στην απελπισία του δεν αντιλήφθηκε αυτός και οι συνεργάτες του πως πολιτική δεν ασκείται με την γραμματική ανά χείρας. Τις, εκ των υστέρων, δικαιολογίες ουδείς τις λαμβάνει υπ' όψη. Τα χοντρά γράμματα βρίσκονται πάντα στην αρχική δήλωση. Στα μηνύματα που αυτή κομίζει, στήνεται το επικοινωνιακό και πολιτικό παιχνίδι της αντιπαράθεσης των κομμάτων, τα σχόλια των πολιτών στο διαδίκτυο και η διαμόρφωση συνειδήσεων, αν τα θέματα αφορούν εκατομμύρια πολίτες.
Είναι κανόνας στην πολιτική --και αυτό αφορά και κυβερνητικά στελέχη-- πως όταν απαιτείται να κάνουν μια δεύτερη, διευκρινιστική δήλωση για να επεξηγηθεί μια πρώτη δήλωση, αυτό σημαίνει πως κάτι δεν πήγε καλά με την πρώτη δήλωση. Και οφείλουν να γνωρίζουν πως ελάχιστοι θυμούνται την διευκρίνηση, όλοι θυμούνται την ατυχή δήλωση. Γι' αυτό οφείλουν να είναι προσεκτικοί και συνετοί σε αυτά που υποστηρίζουν.
Ο Α. Τσίπρας πιστεύει πως οι κυβιστήσεις του δεν έχουν πολιτικό κόστος γι' αυτόν είτε γιατί οι πολίτες τις έχουν συνηθίσει είτε γιατί το κοινό του είναι διατεθειμένο να δεχτεί τα πάντα από αυτόν. Βέβαια, το πρόβλημα του είναι πως το κοινό του δεν αρκεί για να ξανακυβερνήσει. Χρειάζεται να διευρύνει την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και όχι στον μικρόκοσμο κάποιων επωνύμων «προοδευτικών», με μηδενική απήχηση στους πολίτες. Και η κοινωνία, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας από την πανδημία, με σμπαραλιασμένα τα νεύρα και βαδίζοντας προς το άγνωστο, δεν μπορεί να συγχωρήσει παρόμοιες δηλώσεις στήριξης των πορειών και των διαδηλώσεων.
Όσες διορθωτικές δηλώσεις και να κάνει ο Α. Τσίπρας, η αρχική του δήλωση θα παίζει στην προεκλογική περίοδο, αν οι εκλογές τελικά διεξαχθούν εντός του 2021.
Αυτό που είπε δεν ανασκευάζεται. Απλώς η προσπάθεια ανασκευής θυμίζει αθλητή που πέφτει πάνω στην δοκό κατά την άσκηση της κυβίστησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου