Ο πολιτικός, η καλόγρια, και το “Ου Περί Χρημάτων”: Η καλοσύνη ισχύει της κακότητας

Ο Θεός μεριμνά ώστε η κοινωνία να επιβιώνει της κακότητας. 

Για κάθε άτιμο μας στέλνει και πληθώρα εντίμων, για κάθε κακό πληθώρα καλών, και για κάθε άπληστο πληθώρα γενναιόδωρων. 

Στην κατάληξη όμως, η καλοσύνη υπερισχύει της κακότητας. 

Δίπλα από το Σαν Φρανσίσκο βρίσκονται τόσο οι φυλακές Αλ Κατράς (τώρα έχουν κλείσει) των αποβρασμάτων και λίγο πιο μακριά το πανεπιστήμιο του Στάνφορτ των μεγάλων ερευνητών και των διανοουμένων. 
Με το σημερινό μου άρθρο, θα μοιραστώ δύο...
αντιφατικές εμπειρίες μου για να αναδείξω τη θεϊκότητα της καλοσύνης. 
Πρώτη εμπειρία: Πριν χρόνια στο εξωτερικό και μέσα στα πλαίσια της δουλειάς μου ως συμβούλου, ζήτησε τη γνώμη μου υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής. Αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα σε κάποια χώρα (όχι την Κύπρο) όπου σκεφτόταν να επενδύσει η εταιρεία του. 
Μου είπε τα εξής: 
«Η εταιρεία μας αποφάσισε να επενδύσει αρχικά $40 εκατ. στην τάδε χώρα με σκοπό η επένδυση να διπλασιαστεί σε λίγα χρόνια. Απαιτείτο όμως, η έκδοση πολλών και  ποικίλων αδειών. Η ταλαιπωρία μας από τη γραφειοκρατία ξεπερνούσε κάθε όριο αντοχής. Ακολούθως μάθαμε πως το πρόβλημα μας θα μπορούσε να το λύσει σε χρόνο ρεκόρ ο υπουργός. Κανόνισα συνάντηση μαζί του όπου του εξήγησα τα επενδυτικά σχέδια μας και τα καλά που θα προέκυπταν για τηνχώρα του. Ενθουσιάστηκε. Ακολούθως, μου είπε πως για το συγκεκριμένο έργο θα έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσω “προ-άδεια” [sic] και μετά τελική άδεια. Τον ευχαρίστησα αλλά διέκρινα πως δεν ήθελε να φύγω από το γραφείο του, παρά το γεγονός ότι ήμουνα εκεί πέραν της μιας ώρας. Σε κάποιο σημείο άρχισα να πηγαίνω προς την πόρτα εξόδου και ενώ το χέρι μου έπιανε το πόμολο της πόρτας ένιωσα ένα άλλο χέρι να μου το ακινητοποιεί. Ακολούθως άκουσα τον υπουργό να μου λέει πως για να κινηθεί η διαδικασία εύρυθμα έπρεπε να του δώσω $2 εκατ. Τον ευχαρίστησα, τον αποχαιρέτησα ξανά και του είπα πως θα σκεφτώ την πρότασή του.» 
Τότε είναι που ζήτησε τη γνώμη μου ως συμβούλου. Του είπα πως οι διεφθαρμένοι και οι εκβιαστές δεν έχουν όρια, ούτε ενδιαφέρονται για το καλό της χώρας τους. Μόλις του δώσεις τα λεφτά και πάρεις την ‘προ-άδεια’ και δεσμευτείς, του είπα, θα αρχίσουν τα μεγάλα σου προβλήματα. Σταμάτα και πάρε την επένδυση σου σε άλλη χώρα. 
Δεύτερη εμπειρία: Ο μέσος Αμερικάνος ίσως είναι ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος του κόσμου. Όταν θα γεννούσε η γυναίκα μου στην Αμερική τελείωνα εκεί το διδακτορικό μου. Φοιτητής ων, ήμουνα χωρίς χρήματα και χωρίς ασφάλεια ιατρικής κάλυψης. 
Την ίδια εποχή έκανα πρακτική εργασία στο μάνατζμεντ σε ένα από τα ακριβότερα ιδιωτικά νοσοκομεία της Αμερικής, ιδιοκτησία της Εκκλησίας. Το γραφειάκι μου βρισκόταν δίπλα σε αυτό της Αδελφής Τζερβέης, προέδρου της αλυσίδας των νοσοκομείων όπου ανήκε και το νοσοκομείο όπου εργαζόμουν. Όπως και εγώ, η πρόεδρος δεν ήταν γιατρός. 
Ήταν μια απλή, αλλά σωστά διαπαιδαγωγημένη και εξευγενισμένη καλόγρια με εντυπωσιακή προσωπικότητα. 
Γέννησε λοιπόν η γυναίκα μου στο πανάκριβο αυτό νοσοκομείο και ακολούθως πήρα τον υπέρογκο για τις δυνατότητές μου λογαριασμό των περίπου $30,000 (με σημερινά δεδομένα.) 
Στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμασταν σκέφτηκα να πάω στην καλόγρια-πρόεδρο και να της ζητήσω να με βοηθήσει με κάποια έκπτωση. Αφού της εξήγησα την κατάσταση μας, αυτή μου είπε, «ωραία λοιπόν, δέκα τις εκατόν και να πληρώσεις σε 20 δόσεις;» 
Ακολούθως ήλθα αντιμέτωπος με μια ανακουφιστική έκπληξη όταν αντιλήφθηκα πως το 10% στο οποίο αναφέρθηκε η Αδελφή Τζερβέης ήταν η όλη οφειλή μου και ότι το 90% ήταν η έκπτωση. 
Αφού την ευχαρίστησα κατ’ επανάληψη από καρδιάς, κατευθύνθηκα προς την έξοδο του ευρύχωρου γραφείου της. Όταν έφθασα στην πόρτα με φώναξε, και πήγα κοντά της. Εκεί μου είπε, 
«είμαι σίγουρη πως το ποσό που σου χάρισα δεν θα το κρατήσεις για τον εαυτό σου. Ξέρω πως όταν θα κάνεις καριέρα και θα αποκτήσεις δικά σου χρήματα, σταδιακά θα δώσεις πίσω σε δεινοπαθούντες συνανθρώπους σου ό,τι πήρες από εμένα.» 
Ακολούθησε σιωπή. 
Ήξερα πως δεν περίμενε απάντηση. Απλώς σημείωσα ανεξίτηλα στην ψυχή μου όσα μου είπε η Αδελφή Τζερβέης και το μεταφέρω στους αναγνώστες της στήλης ως υπενθύμιση πως η απληστία είναι το αμάρτημα του προδότη Ιούδα, ενώ το στολίδι των εναρέτων είναι το, 
«Μακάριόν εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν.»

Του Άρη Πετάση


Πηγή: Ο πολιτικός, η καλόγρια, και το “Ου Περί Χρημάτων”: Η καλοσύνη ισχύει της κακότητας https://mignatiou.com/2017/01/o-politikos-i-kalogria-ke-to-ou-peri-chrimaton-i-kalosini-ischii-tis-kakotitas/