Θα βάλει το χέρι στην τσέπη η Μέρκελ;
Κάθε Παρασκευή μεσημέρι φτάνουμε κοντά στην συμφωνία και κάθε Τρίτη κοντά στην ρήξη. 
Στην πραγματικότητα είμαστε πάντα ακίνητοι και στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Απλά, κάθε Παρασκευή φοβούνται μην τους σκάσουνε οι τράπεζες στα χέρια την Δευτέρα και κάθε Τρίτη θυμούνται με ανάμεικτα συναισθήματα πόσο κοντά βρισκόμαστε στο χάος.
Η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίζεται η στρατηγική τους είναι ότι η Γερμανία δεν θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, επειδή δεν θέλει να διακινδυνεύσει το οικοδόμημα του ευρώ.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι περιμένουν την Γερμανία να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να φτιαχτεί ένα πακέτο της τάξης των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα συνοδεύει το νέο μνημόνιο. Κι από αυτά τα χρήματα περιμένει να πάρει πίσω και τα λεφτά της η Λαγκάρντ και έτσι να πάψει να θέτει ενοχλητικά θέματα στην Ελλάδα και στους Ευρωπαίους. Να σε κάτι που μπορεί τελικά να συμφωνήσουν Αλέξης και Άνγκελα! Ότι δηλαδή το ΔΝΤ είναι ώρες - ώρες ενοχλητικό.
Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη μπορεί και θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη για τόσα πολλά λεφτά. Γιατί είναι 50 και όχι 40 τα δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη μπορεί και θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη για τόσα πολλά λεφτά. Γιατί είναι 50 και όχι 40 τα δισεκατομμύρια;
Αν υπολογίσετε την αποπληρωμή του ΔΝΤ, τα χρήματα που πρέπει να πάρει μέσα στο καλοκαίρι η ΕΚΤ και το χρηματοδοτικό κενό, εκεί θα καταλήξετε. Ας πούμε, λοιπόν, ότι η Γερμανία θέλει να πληρώσει αυτά τα χρήματα. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι αν μπορεί. Αν μπορεί η Γερμανική κυβέρνηση να δικαιολογήσει μία τέτοια ενέργεια στους δικούς της ψηφοφόρους. Κι αντίστοιχα αν μπορούν οι υπόλοιπες κυβερνήσεις να περάσουν μία τέτοια απόφαση από τα δικά τους Κοινοβούλια.
Και τι είναι πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ;
Και τι είναι πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ;
Αυτή την ερώτηση ακούω από πολλούς Έλληνες πολιτικούς. Αγαπητοί μας φίλοι, πενήντα δισεκατομμύρια είναι πενήντα δισεκατομμύρια. Η Αργεντινή χρεοκόπησε για λιγότερα...
Μακάρι να έχει δίκιο ο Αλέξης και να βρεθεί μία χρυσή τομή. Δεν είμαστε από εκείνους που παρακαλάνε να καεί το σπίτι του διπλανού, επειδή τσακωθήκαμε με τον γείτονα την Κυριακή που παίζαμε μπάλα στην αλάνα. Πολύ φοβόμαστε όμως ότι δεν έχει δίκιο και ότι έχει κάνει λάθος υπολογισμούς.
Όλες οι συμφωνίες στο τέλος του έργου είναι πολιτικές. Κατά συνέπεια, πολιτική θα είναι κι αυτή η συμφωνία. Δεν μπορεί όμως η Ευρώπη να υποχωρήσει σε βασικά θέματα που διαμορφώνουν την φυσιογνωμία της. Κι αν οι δικοί μας επιμένουν ότι έχουν «λαϊκή εντολή», ας έχουν υπόψη τους ότι το ίδιο ισχύει και για τις κυβερνήσεις των υπολοίπων 18 χωρών.
Πολιτική συμφωνία μπορεί να υπάρξει! Αλλά όχι αυτή που φαντάζονται κάποιοι εδώ στην Αθήνα. Ότι θα πληρώσουν ένα τσουβάλι λεφτά οι Γερμανοί επειδή εμείς απειλούμε ότι σε αντίθετη περίπτωση θα το κάνουμε Κούγκι. Πολιτική συμφωνία μπορεί να υπάρξει στην βάση μιας ουσιαστικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Όχι μόνο τεχνικής βοήθειας, όπως υποστήριζαν μέχρι χτες οι... θεσμοί! Χρειάζονται κυρίως χρήματα και επενδύσεις. Όπως συνέβη και στην Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανία δεν σηκώθηκε στα πόδια της μόνο επειδή οι Γερμανοί είναι εργατικοί, αλλά και διότι οι σύμμαχοι βοήθησαν την βιομηχανία της να αναπτυχθεί.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε, όμως, ότι βρίσκεται την τελευταία ώρα μία «προσωρινή συμφωνία», ίσα - ίσα για να πάει η μπάλα πιο κάτω, η συμφωνία αυτή θα καταρρεύσει. Αργά ή γρήγορα και κατά πάσα πιθανότητα γρήγορα. Η Ελληνική οικονομία είναι σε τόσο κακό σημείο που δεν φτάνουν οι τσαπατσουλιές για να σκεπάσουν «προσωρινά» την κατάσταση. Χρειάζεται πλέον κάτι πιο ουσιαστικό και μόνιμο.
Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να πιεστούν, αλλά στην βάση μιας έντιμης συμφωνίας. Στην λογική να βοηθήσουν ουσιαστικά την ανάπτυξη και όχι με εκείνα τα τρελά που έλεγαν επί ΓΑΠ. Αλλά και οι ίδιοι θα απαιτούσαν μεγαλύτερη σοβαρότητα, η οποία και δεν φαίνεται να υπάρχει στην ελληνική πλευρά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι απειλές για Κούγκι δεν είναι η καλύτερη συνταγή. Τουλάχιστον όχι για να οικοδομεί κανείς σχέσεις. Για καυγάδες μία χαρά είναι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Μακάρι να έχει δίκιο ο Αλέξης και να βρεθεί μία χρυσή τομή. Δεν είμαστε από εκείνους που παρακαλάνε να καεί το σπίτι του διπλανού, επειδή τσακωθήκαμε με τον γείτονα την Κυριακή που παίζαμε μπάλα στην αλάνα. Πολύ φοβόμαστε όμως ότι δεν έχει δίκιο και ότι έχει κάνει λάθος υπολογισμούς.
Όλες οι συμφωνίες στο τέλος του έργου είναι πολιτικές. Κατά συνέπεια, πολιτική θα είναι κι αυτή η συμφωνία. Δεν μπορεί όμως η Ευρώπη να υποχωρήσει σε βασικά θέματα που διαμορφώνουν την φυσιογνωμία της. Κι αν οι δικοί μας επιμένουν ότι έχουν «λαϊκή εντολή», ας έχουν υπόψη τους ότι το ίδιο ισχύει και για τις κυβερνήσεις των υπολοίπων 18 χωρών.
Πολιτική συμφωνία μπορεί να υπάρξει! Αλλά όχι αυτή που φαντάζονται κάποιοι εδώ στην Αθήνα. Ότι θα πληρώσουν ένα τσουβάλι λεφτά οι Γερμανοί επειδή εμείς απειλούμε ότι σε αντίθετη περίπτωση θα το κάνουμε Κούγκι. Πολιτική συμφωνία μπορεί να υπάρξει στην βάση μιας ουσιαστικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Όχι μόνο τεχνικής βοήθειας, όπως υποστήριζαν μέχρι χτες οι... θεσμοί! Χρειάζονται κυρίως χρήματα και επενδύσεις. Όπως συνέβη και στην Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανία δεν σηκώθηκε στα πόδια της μόνο επειδή οι Γερμανοί είναι εργατικοί, αλλά και διότι οι σύμμαχοι βοήθησαν την βιομηχανία της να αναπτυχθεί.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε, όμως, ότι βρίσκεται την τελευταία ώρα μία «προσωρινή συμφωνία», ίσα - ίσα για να πάει η μπάλα πιο κάτω, η συμφωνία αυτή θα καταρρεύσει. Αργά ή γρήγορα και κατά πάσα πιθανότητα γρήγορα. Η Ελληνική οικονομία είναι σε τόσο κακό σημείο που δεν φτάνουν οι τσαπατσουλιές για να σκεπάσουν «προσωρινά» την κατάσταση. Χρειάζεται πλέον κάτι πιο ουσιαστικό και μόνιμο.
Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να πιεστούν, αλλά στην βάση μιας έντιμης συμφωνίας. Στην λογική να βοηθήσουν ουσιαστικά την ανάπτυξη και όχι με εκείνα τα τρελά που έλεγαν επί ΓΑΠ. Αλλά και οι ίδιοι θα απαιτούσαν μεγαλύτερη σοβαρότητα, η οποία και δεν φαίνεται να υπάρχει στην ελληνική πλευρά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι απειλές για Κούγκι δεν είναι η καλύτερη συνταγή. Τουλάχιστον όχι για να οικοδομεί κανείς σχέσεις. Για καυγάδες μία χαρά είναι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου