Είναι η διαχείριση των κοινών ευρωπαϊκών προκλήσεων, από το δημογραφικό, τη μετανάστευση, την κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, την κλιματική κατάρρευση, τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα, την κατεύθυνση της γεωργίας, της κτηνοτροφίας κλπ.
Είναι επίσης η ζωτική ανάγκη να περιοριστεί η ισχύς και η επίδραση που έχουν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ο λαϊκισμός που καλλιεργείται αρκετές φορές με λίπασμά του, τον ελιτισμό.
Δεν χρειάζεται να το πει ο πρωθυπουργός για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι Βρυξέλλες είναι πιο... κοντά στην Αθήνα από ό,τι πολλές φορές νομίζουμε και οι αποφάσεις οι οποίες παίρνονται επηρεάζουν τη ζωή όλων, από τον Έβρο ως το Καστελόριζο. Θα βοηθούσε όμως τους πολίτες να σκεφτούν ξανά και ξανά και με προσοχή, ποια πρόσωπα θα επιλέξουν να στείλουν στις Βρυξέλες, η υπόμνηση των παχυλών μισθών και των προνομίων που θα απολαμβάνουν για να υπηρετούν τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Διαθέτοντας επίγνωση ότι εκεί θα αποτελούν εκπροσώπους της χώρας και δεν θα είναι διακοσμητικοί, κομματικοί γραμμιτζήδες ή ακόμη χειρότερα σαμποτέρ της εικόνας της χώρας.
Στο δίμηνο που απομένει ως τις ευρωεκλογές, η Ν.Δ. οφείλει να ανοίξει πάλι τη σύγχρονη ατζέντα, να απευθυνθεί με σθένος στους νέους που δεν θεωρούν ότι υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο «Ευρωπαίος» και το «Έλληνας».
Χρειάζεται να αποκαλύψει σε δημόσια θέα, εκείνους που διεκδικούν τη μέγιστη εκπροσώπηση στην ευρωβουλή ενώ εχθρεύονται την ευρωπαϊκή συμμαχία της δημοκρατίας και της προόδου και κάνουν απροκάλυπτο delivery σε αντιευρωπαϊκά συμφέροντα.
Χρειάζεται να αναθερμανθεί η βεβαιότητα των περισσοτέρων, ότι η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι μας και όσοι το υπονομεύουν, δεν χρειάζονται επιβράβευση με εισιτήριο πενταετίας για τις Βρυξέλλες.
Αλλάζοντας το περιεχόμενο των επίδικων, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να διαφοροποιηθούν και τα κριτήρια με τα οποία, θα ψηφίσει σημαντική μερίδα πολιτών.
Προσεγγίζοντας πάντως με ορθολογισμό την επικείμενη ευρωκάλπη, είναι καθαρό ότι το ζητούμενο για τη χώρα, δεν είναι ο πήχης πάνω ή κάτω από τον οποίο θα περάσει η Ν.Δ. Αντικειμενικά ούτε το 41% των εθνικών εκλογών του ’23, ούτε αλλά ούτε και το 33% της επίδοσης στις ευρωεκλογές του 2019, μπορούν να θεωρηθούν ως πήχης επιτυχίας ή αποτυχίας. Το ’23 στήθηκε μια κάλπη για να βγει κυβέρνηση και το 2019 η Ν.Δ. κάλπαζε προς την εξουσία.
Τα κρίσιμα ζητούμενα της κάλπης της 9ης Ιουνίου είναι το εύρος εκπροσώπησης της αντισυστημικής ψήφου και το αν η τελική διαφορά ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα είναι τέτοια που θα συντηρήσει επί μακρόν το διαγκωνισμό τους, για το ποιος θα ασκήσει τοξικότερη αντιπολίτευση.
Αυτοί θα είναι οι δυο παράγοντες που θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κλίμα στη χώρα μετά τις ευρωεκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου