Ποιοι και γιατί θέλουν αδύναμες κυβερνήσεις συνεργασίας

Όταν υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση τα παράκεντρα εξουσίας αδυνατίζουν. 

Όταν η κυβέρνηση είναι ανίσχυρη, τότε η εξουσία παραδίδεται στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Οι τελευταίες εξελίξεις είναι ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Από τον «μεγάλο συνασπισμό» του 2015 έχουμε «έκπτωση» στην «προοδευτική διακυβέρνηση». 

Η παρουσία Μητσοτάκη δεν επίτρεψε οικουμενικότητες. Έτσι επιστρέφουμε στον σκληρό … πυρήνα, εκεί απ’ όπου όλα ξεκίνησαν. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς αφελώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση το 2015 χωρίς την υποστήριξη του… πυρήνα…
Να πούμε τα αυτονόητα. 

Όλες οι αξίες είναι σχετικές, ανάλογα με τις καταστάσεις που επικρατούν. Μία τηλεοπτική άδεια, για παράδειγμα, έχει χ αξία σε ένα κανονικό κράτος. Σε ένα προτεκτοράτο, όμως, που οι κυβερνήσεις εξαρτώνται απόλυτα από ένα «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ», η αξία της τηλεοπτικής άδειας είναι τότε αυτό που λέμε «αξία ανεκτίμητη». 

Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι άλλο το κόστος μιας επένδυσης που γίνεται σε μία χώρα που όλοι σέβονται τους κανόνες και υπάρχουν κανόνες (κάτι από το οποίο η Ελλάδα απέχει ακόμη πολύ) και άλλο σε μία χώρα που όλα κανονίζονται με ένα τηλεφώνημα με τον υπουργό.

Αυτά που ήδη είπαμε είναι γενικόλογα, πράγματα που ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Μόνο που εδώ έχουμε κάτι που αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Κάτι εξαιρετικά σημαντικό, το Ταμείο Ανάκαμψης. 

Μερικά δισεκατομμύρια ευρώ θα περάσουν από τα κρατικά ταμεία και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητους τους συνήθεις υπόπτους. Κι ενώ κάποιος μπορεί να πει ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις έχουν «κλειδώσει» από την ΕΕ και ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση, η απόλυτη αλήθεια είναι ότι μία νέα πολιτική ηγεσία θα μπορέσει να μεταβάλλει αυτούς τους όρους. Όχι πολύ, αλλά τόσο όσο χρειάζεται…

Κι υπάρχει και κάτι ακόμη. 

Η Γαλλία και άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη θέλουν μια ισχυρή Ελλάδα ως φύλακα των ευρωπαϊκών ιδεών στην άκρη της… ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Υπάρχουν όμως και άλλες δυνάμεις που θα ήθελαν την Ελλάδα «γέφυρα» μεταξύ Ανατολής και Δύσης, με σαφή αναφορά στην Ανατολή του Ερντογάν. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με μία ισχυρή κυβέρνηση. Χρειάζεται «συναινέσεις», χρειάζεται κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που αντιπροσωπεύει η σημερινή κυβέρνηση.

Η απλή αναλογική βοηθάει σημαντικά προς την αύξηση της ρευστότητας του πολιτικού συστήματος. 

Η παρουσία πολλών κομμάτων είναι ένα ακόμη στοιχείο. 

Ούτε η επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου είναι τυχαία, ούτε η επαναδραστηριοποίηση πολιτικών που μέχρι πρόσφατα είχαν δώσει την εντύπωση της αποστρατείας. 

Ένα σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και ένα νέο κεντρώο κόμμα που δεν θα έχει τις χτεσινές «αγκυλώσεις» της αντισύριζα ρητορικής, ταιριάζουν μια χαρά στο νέο σκηνικό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα. 

Δεν ξέρουμε αν θα δούμε δράμα ή φαρσοκωμωδία, αλλά στο τέλος κάτι θα δούμε. 

Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πόσο ισχυρός θα είναι από εδώ και πέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Απέναντι σε έναν ισχυρό Μητσοτάκη όλα αυτά περί κυβερνήσεων συνεργασίας είναι σενάρια που είναι καταδικασμένα να μείνουν στο συρτάρι.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr