Σκληρή μεταναστευτική πολιτική και ροζ σκάνδαλα ταλανίζουν την Ιταλία. Η ιταλική κοινωνία φαίνεται όμως να τα αποδέχεται και εδώ και χρόνια να γίνεται λόγος για έκπτωση αξιών.
Η Ιταλία εξαιτίας του πρωθυπουργού της Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν παύει να βρίσκεται στην επικαιρότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να εξετάσει τώρα τους νέους σκληρούς νόμους περί μετανάστευσης που θέσπισε το ιταλικό κοινοβούλιο καθ΄ υπόδειξη του Καβαλιέρε και ενέκρινε χθες η Γερουσία. Παράλληλα οι αποκαλύψεις για την προσωπική του ζωή δεν σταματούν.
Στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση του κυβερνητικού συμβουλίου τον Μάιο του 2008 υπό τον Ιταλό πρωθυπουργό στη Νάπολη φαινόταν που θα πήγαινε το πράγμα.
Ο Μπερλουσκόνι παρουσιαζόταν σχεδόν σαν σωτήρας που είχε μια έτοιμη λύση για όλα. Και το πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει τότε ήταν τα βουνά των σκουπιδιών στους δρόμους της Νάπολη.
Το κόστος, όπως έλεγε, δεν έπαιζε ρόλο.
«Από κάθε έκτακτη κατάσταση ανάγκης βγάζει και ένα διαφημιστικό σποτ» λέει ο καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου Ρομπέρτο Μπόρτσο και συνεχίζει: «Η τακτική του είναι να εμφανίζεται προσωπικά στον τόπο του προβλήματος και να φαίνεται σαν να είναι αυτός που το επιλύει ακόμα και αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το πρόσφατο παράδειγμα είναι ο σεισμός στην Λ΄ Άκουιλα από το οποίο κατάφερε να κάνει ένα τεράστιο τηλεοπτικό θέαμα για να επωφεληθεί. Τώρα θα το χρησιμοποιήσει όλο αυτό σαν σκηνικό για τη σύνοδο της ομάδας των 8. Το σημαντικό δεν είναι η πραγματική επίλυση του προβλήματος, αλλά οι εντυπώσεις που αφήνει».
Ρατσιστική και ροζ η Ιταλία;
Σκληρή μεταναστευτική πολιτική
Η ιταλική κοινωνία αντιμετωπίζει μια σειρά σοβαρών προβλημάτων με την παιδεία, το ασφαλιστικό, την ανεργία αλλά πάνω από όλα φαίνεται να την ενδιαφέρουν οι ροζ ιστορίες του πρωθυπουργού. «Όταν τελειώνει την ημέρα του σαν πρωθυπουργός ας κάνει ό,τι θέλει λέει ένας Μιλανέζος και εκφράζει την πλειονότητα των συμπατριωτών του. Η ιταλική κοινωνία του μοιάζει και αυτός μοιάζει σε αυτή. Κοινωνία εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω όπως έλεγε και το ποίημα της Γαλάτιας Καζατζάκη.
Είναι μια κοινωνία εγωιστική, στην οποία κάθε μέρα οι πολίτες της διαπιστώνουν την έκπτωση των αξιών. Βέβαια δεν είναι οι μόνη. Κάποτε η ιταλική εκκλησία ήταν σε θέση να επιβάλει κάποιους κανόνες. Ο πατέρας Ντον Βιτόριο Ριγκόνι κάθε μέρα στο κέντρο του Μιλάνου μοιράζει 5000 γεύματα δωρεάν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η κριτική που δέχεται είναι ότι ευνοεί με αυτό τον τρόπο να μένουν οι λαθρομετανάστες στη χώρα. Η εικόνα που δίνει η Ιταλία το τελευταίο διάστημα είναι για πολλούς μια εικόνα σύγχυσης, μια εικόνα άστατη, μια χώρα λίγο πολύ όπως και ο πρωθυπουργός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου