Ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον όλων

Στις γενικές συνελεύσεις συμμετέχουν άνθρωποι που έχουν ένα κοινό στοιχείο, ότι είναι μέτοχοι στην ίδια εταιρεία. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αυτόματα έχουν και κοινά συμφέροντα! Καλώς ή κακώς, η φύση των αγορών είναι τέτοια που ο καθένας είναι μόνος του και όλοι εναντίον όλων! Ακόμα κι αν φαινομενικά υπάρχει κοινό συμφέρον, αυτό είναι συγκυριακό και έτσι πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται η πλάνη...

Ένας διαχειριστής κεφαλαίων μου είπε το ίδιο πράγμα με το δικό του τρόπο: «Όταν ήμουν μικρό παιδί πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Από τη στιγμή που μεγάλωσα, όμως, και πολύ περισσότερο από την ώρα που άρχισα να ασχολούμαι με το εμπόριο χρήματος, μου διαλύθηκε και η τελευταία ψευδαίσθηση. Αν πράγματι υπήρχε άγιος Βασίλης θα ήταν διαχειριστής κεφαλαίων και στο τέλος θα έπαιρνε πίσω εκείνα που μοίρασε και μάλιστα με τόκο»!

Σας φαίνεται κυνική η «ομολογία»;
Μην βιαστείτε να την καταδικάσετε.
Κι αν είστε στο ακριβώς αντίθετο άκρο, εκείνο που υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι του χρήματος είναι αρκετά απάνθρωποι, μάλλον έχετε δίκιο.
Σκεφτείτε, όμως, αν το Χρηματιστήριο είναι ο κατάλληλος τόπος για να αναδείξετε τα ουμανιστικά σας αισθήματα...

Ας δούμε προσεκτικά τους συμμετέχοντες σε μια γενική συνέλευση.

Η διοίκηση μιας πολυμετοχικής εταιρείας, για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι ασχολείται περισσότερο με το να εξακολουθήσει να διατηρεί τον έλεγχο της εταιρείας και λιγότερο με άλλα ζητήματα.
Ομοίως, η διοίκηση μιας οικογενειακής επιχείρησης ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για την διατήρηση του ελέγχου της επιχείρησης και την μεταβίβασή της στα νεώτερα μέλη της.
Για την διοίκηση ενός κρατικού Οργανισμού, το πέρασμα της από αυτές τις θέσεις είναι σίγουρα σύντομο.

Για πολλούς managers κρατικών επιχειρήσεων η ανάδειξή τους με την κομματική τους ταυτότητα αποτέλεσε το διαβατήριο για την είσοδό τους στον κόσμο των επιχειρήσεων.
Για κάποιους άλλους, λιγότερους, μία καλή ευκαιρία για να αποδείξουν τις καλές τους υπηρεσίες στο κόμμα και στο έθνος και να συνεχίσουν έτσι την πολιτική τους καριέρα.
Οι περισσότεροι, πάντως, ξεχάστηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έγιναν και γνωστοί γρήγορα.
Πλουσιότεροι ή φτωχότεροι, αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.

Αλλά και οι ιδιώτες μέτοχοι δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα μεταξύ τους.
Σήμερα είναι όλοι μαζί, αν κοινός σκοπός είναι η άνοδος της τιμής της μετοχής. Έπειτα από μία βδομάδα είναι πιθανόν κάποιοι από την αρχική παρέα να επιθυμούν την πτώση της τιμής, επειδή στο μεταξύ έχουν πουλήσει τις μετοχές τους και είτε θέλουν να επιβεβαιωθούν για την απόφασή τους, είτε θέλουν να αγοράσουν φθηνότερα τους τίτλους που πούλησαν.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ως προς τα επενδυτικά δεν μπορούν να υπάρχουν κοινές δράσεις, όταν δεν υπάρχουν, εντέλει, κοινά συμφέροντα.
Παρ΄ όλα αυτά, μπορεί να υπάρχει κοινή δράση σε άλλους τομείς, όπως η διασφάλιση των κανόνων της διαφάνειας, τα δικαιώματα των μειοψηφιών.
Αλλά ως εκεί και πάλι πολύ είναι...

Θανάσης Μαυρίδης