Το 1999, ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, η χώρα ετοιμαζόταν και τότε για ευρωεκλογές. Στις χειρότερες για την κυβέρνησηΣημίτησυνθήκες. Πέρα από τις συντονισμένες αριστεροδεξιές ομοβροντίες των αντιπάλων της, η υπόθεση Οτσαλάνείχε δρομολογήσει ακόμη και μέσα στο ΠαΣοΚ όγκους κριτικής και τόνους λάσπης με το γνωστό εθνικο-τσαμπουκαλίδικο ύφος των «προδομένων Ελληναράδων». Το ΠαΣοΚ υστερούσε 6-7 μονάδες της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις και έχασε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου με τρεις μονάδες διαφορά. Δέκα μήνες αργότερα, κέρδισε στις εθνικές εκλογές. Περίπου δέκα μήνες είναι το διάστημα που χωρίζουν και εφέτος τις ευρωεκλογές από την προεδρική εκλογή.
Ηθικό δίδαγμα:
Στην πολιτική, τίποτε δεν προδικάζει τίποτε.
Με δύο επιφυλάξεις:
Πρώτον,δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οΚαραμανλήςθα έχει δέκα μήνες στη διάθεσή του για να ανατάξει την κατάσταση που θα προκύψει από τις ευρωεκλογές- υπενθυμίζω ότι η πλειοψηφία του στη Βουλή είναι απολύτως οριακή...
Δεύτερον,είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Καραμανλής δεν είναιΣημίτης. Ευτυχώς για μερικούς, δυστυχώς για τον τόπο.
Από την άλλη πλευρά και για να θυμηθούμε τον Χάρολντ Γουίλσον, «πέντε ημέρες στην πολιτική είναι πολύ μεγάλο διάστημα» - ιδίως όταν οι ημέρες κυοφορούν απρόβλεπτα περιστατικά. ΟΣημίτης, ας πούμε, ευνοήθηκε το 1999 και από το«μπουμ»του Χρηματιστηρίου και από την παλινωδία της ΝΔ στην επανεκλογή τουΚ. Στεφανόπουλου.
Το 2009, λοιπόν, σίγουρα δεν είναι 1999. Και κατ΄ αρχήν έχει τις δικές του μεταβλητές:
την εξέλιξη της οικονο μικής κρίσης, την επιβάρυνση του τομέα της δημόσιας ασφάλειας και, φυσικά, το ίδιο το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Διότι αυτό το αποτέλεσμα μπορεί τελικά να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη σημασία από όση νομίζουμε. Είτε οδηγήσει σε καταβαράθρωση της ΝΔ είτε όχι.
Στην πρώτη περίπτωση, θα καταστεί απολύτως σαφές ότι η ΝΔ απλώς μένει ώσπου να φύγει. Στη δεύτερη περίπτωση, θα αποδειχτεί ότι η ΝΔ έχει αντοχές και ότι το ΠαΣοΚ αδυνατεί να επωφεληθεί από την εξαιρετικά ευνοϊκή συγκυρία.
Αυτά είναι, λίγο-πολύ, αυτονόητα. Μόνο που υπάρχει ένα ακόμη πιο ουσιαστικό ερώτημα στο οποίο οι ευρωεκλογές θα πρέπει να απαντήσουν:
ο βαθμός αντοχής του δικομματικού συστήματος.
Σε ποιο μέτρο, δηλαδή, μια τάση ενίσχυσης των μικρότερων κομμάτων που το 2007 είχε ερμηνευθεί ως «αποδυνάμωση του δικομματισμού» εξακολουθεί να ισχύει και να διευρύνεται σε ένα ευνοϊκό για αυτά εκλογικό περιβάλλον όπως είναι οι ευρωεκλογές.
Ηδη τα δύο μεγάλα κόμματα ετοιμάζουν τη συνήθη πολωτική λασπομαχία για να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους. Ηδη τα πολλά μικρότερα ακονίζουν την καταγγελτική και ισοπεδωτική ρητορική τους. Θα δούμε ποιος θα πείσει περισσότερο... Αλλά η σύγκρουση αυτή ίσως αποδειχθεί πολύ σημαντικότερη από την παραδοσιακή αναμέτρηση μεταξύ ΝΔ και ΠαΣοΚ.
Διότι, στις 7 Ιουνίου, έχουμε ήδη«διπλή κάλπη». Από τη μια θα απαντηθεί ποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα. Αλλά από την άλλη θα προκύψει αν η Ελλάδα μπορεί ακόμη να κυβερνηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου