Κάποιοι νεκροί είναι πιο δικοί μας. Και ερήμην τους γίνονται πολιτικός βατήρας

Λιγοστός ο κόσμος χθες έξω από το κτήριο του Εφετείου όπου διεξάγεται η δίκη για τα 104 θύματα του ολοκαυτώματος του Ματιού. Κάνα δυο πανό συνδικαλιστικών οργανώσεων, έτσι για να τηρηθούν τα προσχήματα.

Οι νεκροί ανήκουν μόνο στη μνήμη των συγγενών που σώθηκαν και ζουν με τις φρικαλέες θύμησες, με εικόνες που τους στοιχειώνουν. Ανθρώπους που λαμπάδιαζαν και στο τέλος κείτονταν σαν καμένα κούτσουρα στους δρόμους, για παιδιά και ηλικιωμένους που πνίγηκαν σε μια θάλασσα σκεπασμένη με καπνό (και αυτοί δεν είχαν οξυγόνο), για υπηρεσίες ανύπαρκτες ή απούσες.

Γράφει η κα Μαρία Καρύδα : «Εκείνο το βράδυ μόνοι οι συγγενείς ανακάλυπταν τα απανθρακωμένα πτώματα των δικών τους, με μηχανάκια μεταφέραμε μόνοι μας τους τραυματίες μέχρι ένα σημείο για να τους πάρουν ιδιωτικά αυτοκίνητα στα νοσοκομεία».

Υπάρχει και η επόμενη ημέρα. Γράφει: «Το κράτος ήρθε την επόμενη ημέρα με κίτρινες σακούλες. Αυτή ήταν η συνδρομή τους. Υπήρχε μέρα που μπορεί να πήγαινες και σε έξι κηδείες. Οι περισσότερες οικογένειες είχαν από 2, άλλες 4 και κάποιες 5 θύματα».

«Η προπαγάνδα καλά οργανωμένη από πολιτικούς και ΜΜΕ ανενόχλητη χωρίς να βρει... αντίσταση τρύπωσε στον εγκέφαλο του κόσμου, άλλοι την πίστεψαν από αφέλεια και άλλοι επειδή δεν ήθελαν να πληγεί το κόμμα τους. Έτσι η φωνή μας θάφτηκε, παρέμεινε αδύναμη γιατί δεν διαδόθηκε από πολλούς. Μην εκπλήσσεστε, δεν σταματήσαμε να μιλάμε, για την ακρίβεια ουρλιάζαμε. Ακόμα και σήμερα πολλές φορές στα σχόλια στα social media λέμε τη λέξη Μάτι, μας λένε πως είμαστε τρολ της ΝΔ».

Από την πλευρά της, η Βαρβάρα Φύτρου, η οποία έχασε τον σύζυγο της, Γρηγόρη, τον 11χρονο γιο της Ανδρέα και την 13χρονη κόρη της Εβίτα, η οποία για να αποφύγει τις φλόγες έπεσε στο γκρεμό, ζήτησε τη συμπαράσταση του κόσμου: «Θέλουμε όλο τον κόσμο κοντά μας έστω και την τελευταία στιγμή, μήπως γίνει ένα θαύμα, γιατί σε ένα θαύμα πλέον ελπίζουμε και αλλάξει κάτι σε αυτή τη δίκη, σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι εμείς που έχουμε μείνει πίσω αυτό ζητάμε, Δικαιοσύνη, και σε αυτό ελπίζουμε».

Ο κόσμος όμως, οι εκατοντάδες χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους για τα Τέμπη (η συντριπτική του πλειοψηφία με ειλικρινή συγκίνηση), στέκει απόμακρος από τους νεκρούς του Ματιού. Η ανταπόκρισή του είναι μια εκκωφαντική σιωπή.

Δε ήταν μόνο ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ στα social που σιώπησε για το Μάτι και μεγιστοποίησε τις αντιδράσεις μόνο για τα Τέμπη. Ήταν και η εθελόδουλη στάση πολλών χρηστών στο τότε twitter.

Αυτοί που μόλις πεις τη λέξη «λαθρομετανάστης» σε κατακεραυνώνουν ως φασίστα γιατί «δεν υπάρχουν λαθραίες ανθρώπινες υπάρξεις» (ενώ η λέξη αναφέρεται στον τρόπο εισόδου όχι στην ανθρώπινη ύπαρξη), μιλούσαν για «λαθροκατοίκους», που «καλά να πάθουν αφού έφτιαξαν αυθαίρετα».

Οι ίδιοι μηχανισμοί λειτούργησαν μεγεθυντικά για τα Τέμπη, αλλά αλληθωρίζοντας, με πολιτική μονομέρεια. Στο ευρωκοινοβούλιο δεν βρέθηκε κανένας συγγενείς του Ματιού. Βρέθηκε όμως η κα Καρυστιανού, μέσα από την έντονη πολιτικοποίηση του δυστυχήματος, και με την ακάματη δραστηριότητα του συριζαίου ευρωβουλευτή Αρβανίτη.

Ούτε ευαίσθητοι καλλιτέχνες έγραψαν τραγούδια για τα νεκρά παιδιά του Ματιού, ούτε οργάνωσαν συναυλίες, ούτε καθηγητές πανεπιστημίων ή φοιτητικοί σύλλογοι ενεργοποιήθηκαν.

Όχι, οι πολλοί δεν ήταν αναίσθητοι ή επιλεκτικά ευαίσθητοι. Απλώς το Μάτι ήταν έγκαυμα τετάρτου βαθμού στο πρόσωπο της πρώτης φοράς Αριστεράς. Και ως αριστεροί, για να μην τρωθεί το όνειρο μετά από τόσες δεκαετίες στην απέξω της εξουσίας, θέλησαν να το απαλύνουν.

Σε αυτά, τα πολύ περιληπτικώς αναφερόμενα, ήρθαν και οι ταξιαρχίες των bots, ήτοι ψεύτικων λογαριασμών που δημιουργούνται με αλγόριθμους, να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να συμβάλουν στην περαιτέρω πολιτικοποίηση των Τεμπών, με στόχο την αντικυβερνητική προπαγάνδα.

Ο Μιχάλης Μπλέτσας, διοικητής της Εθνικής Αρχής Κυβερνοασφάλειας, δήλωσε ότι πάνω από το 99% των bots προήλθαν από τη Ρωσία… και στη Βουλή κ πρωθυπουργός δήλωσε «είδαμε μια έκρηξη τέτοιων bots τον τελευταίο μήνα πριν από τα Τέμπη. Κάποιοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το κλίμα το οποίο είχε δημιουργηθεί και δικαιολογημένα, στην ελληνική κοινωνία».

Η πολιτικοποίηση των Τεμπών μπορεί να ψαλίδισε την κυβέρνηση, αλλά ουδέν απέδωσε στην αντιπολίτευση. Είχε δε και μια πολιτική παρενέργεια. Από κύκλους μη προσδιορισμένους, και με την επίγνωση αδυναμίας της αντιπολίτευσης να υπερκεράσει το κυβερνών κόμμα παρά το συντριπτικό σφυροκόπημα, άρχισε η συζήτηση για δημιουργία «Κόμματος Τεμπών».

Φυσικός ηγέτης του κόμματος αυτοδικαίως θεωρήθηκε η Μαρία Καρυστιανού. Συζητάται τόσο σοβαρά το θέμα που έσπευσε ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Πράττω», να δηλώσει: «Εγώ τη Μαρία των Τεμπών την ψήφιζα για πρωθυπουργό της χώρας. Δεν θέλει αλλά την ψήφιζα. Δεν θεωρώ τους αρχηγούς των κομμάτων καλύτερη από εκείνη».

Ενθουσιασμένη η Έλενα Ακρίτα συμφώνησε με τον πρώην υπουργό αναφέροντας «Συνυπογράφω και με τα δυο μου χέρια». Να σημειωθεί ότι η Ακρίτα είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Κοτζιάς σε συνάντησή του με τον πρόεδρο Φάμελλο είχε συζητήσει «την επιτακτική ανάγκη να υπάρχει προοδευτική ενωτική απάντηση στα αδιέξοδα που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης».

Βέβαια, ο πονεμένος πατέρας Νίκος Πλακιάς που έχασε τις δίδυμες κόρες του και την ανιψιά του, αναρωτήθηκε: «Ποιος είναι ο αυτός ο στόχος να λένε ότι οι οικογένειες θα πολιτικοποιηθούν; Σήμερα λένε για την κ. Καρυστιανού, αύριο θα λένε για μένα».

Για τον ίδιο δεν θα πουν γιατί ως τώρα λειτούργησε ακομμάτιστα. Δεν θα λέγαμε το ίδιο για την Καρυστιανού, που χθες από το Πάντειο με μια πολιτική ομιλία εξαπέλυσε επίθεση στο πολιτικό σύστημα…

Γιάννης Σιδέρης