Ο συνδυασμός πονηρής σκέψης, σκληρής καπατσοσύνης και τακτικισμού, τον έχουν βγάλει αρκετές φορές από τη δύσκολη θέση και έχουν βοηθήσει να διατηρεί την πολιτική κυριαρχία στο κόμμα του.
Υπό το φως των νέων δημοσκοπικών δεδομένων, το περιβάλλον Τσίπρα εκπέμπει μηνύματα επικείμενων κομβικών αλλαγών στο κόμμα, ως έμπρακτη αυτοκριτική και για τις επιλογές προσώπων... και στρατηγικής, μετά τις εθνικές κάλπες του 2019.
Επιδιώκει να επιρρίψει αλλού την ευθύνη που βαρύνει τον ίδιο - περισσότερο απ' όλους - γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αντιστοιχίσει τα εκλογικά του ποσοστά του στην κοινωνική βάση. Ίσως στον γραμματέα της Κ. Ε. και τον εκπρόσωπο του κόμματος, όπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ.
Ως κυβερνητικό κόμμα και ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχτισε σχέση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης με ευρύτερα κοινωνικά
στρώματα. Διάλεξε να εκφράζει και να εκφράζεται συγκυριακά από τον εκάστοτε λαϊκίστικο αντισυστημισμό.
Αυτό που έκανε στα άγουρα πολιτικά χρόνια του με τον αντισυστημισμό του αντιμνημονίου, το κάνει απαράλλαχτα με τον αντισυστημισμό των
αντιεμβολιαστών και το λαϊκισμό του «καθένας και μια ΜΕΘ». Τη γραμμή όμως αυτή την χάραξε και την υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας. Σε κάθε εμφάνιση, ομιλία και συνέντευξη του.
Η ανάδυση του ΠΑΣΟΚ ως δεύτερης εναλλακτικής στο χώρο της Κεντροαριστεράς, η διατήρηση - παρά τη φθορά - της πολιτικής ισχύος
της κυβέρνησης και η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της αντιπολίτευσης που ασκεί, θέτουν τον κ. Τσίπρα προ αποφάσεων. Για το κόμμα και εξ αντανακλάσεως για τον ίδιο.
Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και καθ' οδόν προς το Συνέδριο όλοι ρωτάνε: Τι κόμμα θέλουμε να είμαστε; Η Ομπρέλα θέλει ένα
κόμμα πούρο αριστερό, οι προεδρικοί και οι συνεργαζόμενοι της προοδευτικής θέλουν ένα κόμμα... Τσιπρικό - Πασοκικό.
Όλοι κατά βάθος θέλουν το ίδιο πράγμα. Να μην απωλέσουν την προοπτική επανόδου στην εξουσία. Αυτό ζητούν κι από τον πρώην πρωθυπουργό.
Κουβαλώντας όμως μια μεγάλη ήττα πίσω του και μια διαφαινόμενη ήττα μπροστά δεν έχει τη δύναμη να επιβάλλει τις αποφάσεις του. Όπως έκανε τότε που υποχρέωσε ένα ολόκληρο κομματικό σώμα να ψηφίσει ξανά με το δίλημμα είτε ότι ήταν χαζοί και δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν ή ότι
εναντιώθηκαν στη βούλησή του.
Παρότι ο μόνος που έκανε ένα αριστερό κόμμα κυβέρνηση (με την αποφασιστική και αμέριστη βοήθεια των εθνολαϊκιστών ΑΝΕΛ) αισθάνεται
ότι οι μετοχές του και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, πέφτουν. Κάτι που τον υποχρεώνει σε περισσότερους συμβιβασμούς και εσωκομματικές παλάντζες ενόψει του Συνεδρίου.
Κατά την τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αντέδρασε χλιαρά διαπιστώνοντας ότι το προσχέδιο πολιτικής απόφασης συνεδρίου
που έφτιαξε ο θεωρητικός του κόμματος Αρ. Μπαλτάς «μπάταρε» άσχημα αριστερά, και προκάλεσε τις φωνές προεδρικών και συνεργαζόμενων της προοδευτικής συμμαχίας. Αντιμετώπισε το πρόβλημα με τη συγκρότηση μιας τετραμελούς επιτροπής (μέσα Ραγκούσης και Μπίστης) ώστε να τα βρουν.
Με το αίτημα του για εκλογές, την καρατόμηση Κουρουμπλή, τις αλλαγές που προετοιμάζει και την «παραίνεση» να συγκατανεύσει η αριστερή πτέρυγα, στην άποψη ότι εκλογές δεν κερδίζονται χωρίς τους Πασοκογενείς προσπαθεί να μαζέψει το «μαγαζί».
Ο άσσος στο μανίκι του υποστηρίζουν ορισμένοι είναι αιφνιδιαστικά να διεκδικήσει και εκείνος την εκλογή του από τη βάση. Όχι για να μην
υπολείπεται σε νομιμοποίηση από τους αντιπάλους του κυρίους Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη ή ως εκλογική προσομοίωση.
Αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να γίνει ξανά μεγαλομέτοχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιδιώκει να επιρρίψει αλλού την ευθύνη που βαρύνει τον ίδιο - περισσότερο απ' όλους - γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αντιστοιχίσει τα εκλογικά του ποσοστά του στην κοινωνική βάση. Ίσως στον γραμματέα της Κ. Ε. και τον εκπρόσωπο του κόμματος, όπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ.
Ως κυβερνητικό κόμμα και ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχτισε σχέση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης με ευρύτερα κοινωνικά
στρώματα. Διάλεξε να εκφράζει και να εκφράζεται συγκυριακά από τον εκάστοτε λαϊκίστικο αντισυστημισμό.
Αυτό που έκανε στα άγουρα πολιτικά χρόνια του με τον αντισυστημισμό του αντιμνημονίου, το κάνει απαράλλαχτα με τον αντισυστημισμό των
αντιεμβολιαστών και το λαϊκισμό του «καθένας και μια ΜΕΘ». Τη γραμμή όμως αυτή την χάραξε και την υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας. Σε κάθε εμφάνιση, ομιλία και συνέντευξη του.
Η ανάδυση του ΠΑΣΟΚ ως δεύτερης εναλλακτικής στο χώρο της Κεντροαριστεράς, η διατήρηση - παρά τη φθορά - της πολιτικής ισχύος
της κυβέρνησης και η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της αντιπολίτευσης που ασκεί, θέτουν τον κ. Τσίπρα προ αποφάσεων. Για το κόμμα και εξ αντανακλάσεως για τον ίδιο.
Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και καθ' οδόν προς το Συνέδριο όλοι ρωτάνε: Τι κόμμα θέλουμε να είμαστε; Η Ομπρέλα θέλει ένα
κόμμα πούρο αριστερό, οι προεδρικοί και οι συνεργαζόμενοι της προοδευτικής θέλουν ένα κόμμα... Τσιπρικό - Πασοκικό.
Όλοι κατά βάθος θέλουν το ίδιο πράγμα. Να μην απωλέσουν την προοπτική επανόδου στην εξουσία. Αυτό ζητούν κι από τον πρώην πρωθυπουργό.
Κουβαλώντας όμως μια μεγάλη ήττα πίσω του και μια διαφαινόμενη ήττα μπροστά δεν έχει τη δύναμη να επιβάλλει τις αποφάσεις του. Όπως έκανε τότε που υποχρέωσε ένα ολόκληρο κομματικό σώμα να ψηφίσει ξανά με το δίλημμα είτε ότι ήταν χαζοί και δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν ή ότι
εναντιώθηκαν στη βούλησή του.
Παρότι ο μόνος που έκανε ένα αριστερό κόμμα κυβέρνηση (με την αποφασιστική και αμέριστη βοήθεια των εθνολαϊκιστών ΑΝΕΛ) αισθάνεται
ότι οι μετοχές του και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, πέφτουν. Κάτι που τον υποχρεώνει σε περισσότερους συμβιβασμούς και εσωκομματικές παλάντζες ενόψει του Συνεδρίου.
Κατά την τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αντέδρασε χλιαρά διαπιστώνοντας ότι το προσχέδιο πολιτικής απόφασης συνεδρίου
που έφτιαξε ο θεωρητικός του κόμματος Αρ. Μπαλτάς «μπάταρε» άσχημα αριστερά, και προκάλεσε τις φωνές προεδρικών και συνεργαζόμενων της προοδευτικής συμμαχίας. Αντιμετώπισε το πρόβλημα με τη συγκρότηση μιας τετραμελούς επιτροπής (μέσα Ραγκούσης και Μπίστης) ώστε να τα βρουν.
Με το αίτημα του για εκλογές, την καρατόμηση Κουρουμπλή, τις αλλαγές που προετοιμάζει και την «παραίνεση» να συγκατανεύσει η αριστερή πτέρυγα, στην άποψη ότι εκλογές δεν κερδίζονται χωρίς τους Πασοκογενείς προσπαθεί να μαζέψει το «μαγαζί».
Ο άσσος στο μανίκι του υποστηρίζουν ορισμένοι είναι αιφνιδιαστικά να διεκδικήσει και εκείνος την εκλογή του από τη βάση. Όχι για να μην
υπολείπεται σε νομιμοποίηση από τους αντιπάλους του κυρίους Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη ή ως εκλογική προσομοίωση.
Αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να γίνει ξανά μεγαλομέτοχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου