Η ανησυχία της Αθήνας από την Διάσκεψη του Βερολίνου για την Λιβύη

Αυτό που απασχολεί, ωστόσο, την ελληνική πλευρά από τη Διάσκεψη του Βερολίνου είναι η συμφωνία που υπέγραψε προ μηνών για τον καθορισμό θαλάσσιων συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο ο Ταγίπ Ερντογάν με τον Φαγέζ Αλ Σάρατζ.
Παρ’ ότι, όπως έχουν διαμηνύσει τόσο το Βερολίνο όσο και η ΕΕ, το ζήτημα δεν πρόκειται να τεθεί επί τάπητος -εξ’ ου και οι «δικαιολογίες της Γερμανίας περί μη κλήσης της Αθήνας στη Διάσκεψη- ο φόβο της Αθήνας είναι ο εξής: 

εφόσον στο Βερολίνο δεν τεθεί ζήτημα ακυρότητας των δυο μνημονίων, τότε ακόμη... κι αν εμπράκτως το μνημόνιο για τη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία αδρανοποιηθεί, το άλλο μνημόνιο για τις θαλάσσιες ζώνες θα διατηρηθεί με το επιχείρημα ότι υπάρχει «συνέχεια» του κράτους και το μνημόνιο υπογράφτηκε από de jure και διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της χώρας.
Ως προς αυτό το σενάριο, οι διπλωματικές επαφές της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες -με αποκορύφωμα την επίσκεψη του Χαλίφα Χαφτάρ που λειτούργησε δυναμικά και καταλυτικά- καθώς και τα μηνύματα που εξέπεμψε στους ευρωπαίους ηγέτες ήταν ενδεικτικά της στάσης που αναμένεται να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση το επόμενο διάστημα.
Σε κάθε τόνο, εστάλη το μήνυμα πως η χώρα μας θα θέσει βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για οποιαδήποτε συμφωνία επί του λιβυκού ζητήματος, που δεν θα λάβει υπ’ όψιν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και δεν θα ακυρώσει τη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης περί κοινών θαλάσσιων συνόρων τους στην Ανατολική Μεσόγειο.