Σε ελάχιστες ώρες πλέον, τα ψέματα τελειώνουν και από τα αποτελέσματα της κάλπης μια σειρά ερωτημάτων θα μπουν αμέσως στο τραπέζι.
Για τον Αλέξη Τσίπρα οι εκλογές αυτές είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία καθώς σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις θα έρθει αντιμέτωπος με την εκλογική ήττα.
Γιατί μπορεί η αρχή της προεδρίας του να σημαδεύτηκε από την σχετική αποτυχία στις βουλευτικές του 2009 και στις αυτοδιοικητικές... του 2010, όμως τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα και ούτως ή άλλως ο πήχης έμπαινε χαμηλά. Αντίθετα, από το 2012 και μετά όλες οι εκλογικές μάχες που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο νικηφόρες.
Τώρα, όμως, η μάχη είναι αρκετά πιο δύσκολη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε αυτή τη μάχη με αρκετά δυσμενείς όρους με τη ΝΔ να έχει ένα σταθερό δημοσκοπικό προβάδισμα εδώ και πολύ καιρό. Φαίνεται ότι μπόρεσε να καλύψει ένα μέρος της διαφοράς, μέσα και από τα ένα σχετικά εντυπωσιακό για τα δεδομένα της εποχής πακέτο κοινωνικών μέτρων, όμως υπάρχει αβεβαιότητα για το ποια θα είναι τελικά η διαφορά.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιλέξει να επιμείνει στη βεβαιότητα της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο προς το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας έμμεσα παραδέχτηκε και άλλα ενδεχόμενα, αλλά ακόμη και αυτό έγινε περισσότερο ως πίεση προς το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι σαφές ότι εάν η διαφορά είναι μικρή (με το μικρή να ορίζεται πιθανώς κάτω από το 4%), ο Αλέξης Τσίπρας θα το παρουσιάσει ως μια σημαντική επιτυχία, εφόσον η ΝΔ είχε προεξαγγείλει πολύ μεγαλύτερη διαφορά και εφόσον τέτοιες διαφορές στο παρελθόν έχουν ανατραπεί.
Σε αυτή την περίπτωση δύο θα είναι τα ενδεχόμενα.
Στη μία περίπτωση, που είναι αρκετά κοντά σε αυτό που μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστηρίξει ότι θα γίνει, ο Αλέξης Τσίπρας θα χρησιμοποιήσει τους μήνες που απομένουν μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου για να μειώσει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα και να διεκδικήσει τη νίκη, επενδύοντας και σε επιπλέον «φιλολαϊκά» μέτρα, ορισμένα εκ των οποίων τα έχει προαναγγείλει όπως π.χ. την ακύρωση της μείωσης του αφορολόγητου.
Στην άλλη περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα εκτιμήσει ότι η μικρή διαφορά στις ευρωεκλογές αποτυπώνει ένα θετικό momentum και άρα θα προτιμήσει να πάει σε πρόωρες εκλογές στο τέλος του Ιουνίου επιδιώκοντας εκτός των άλλων και να μην αφήσει τη ΝΔ να κάνει το είδος της μακράς εκστρατείας φθοράς που μπορεί να επιθυμούσε.
Εάν η διαφορά είναι μεγαλύτερη ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει πιο πιθανό το φάσμα της ήττας. Είναι προφανές ότι η αντιπολίτευση θα πιέσει για άμεσες εκλογές, όμως δεν είναι δεδομένο ότι θα δεχτεί να πάει σε πρόωρες εκλογές. Είναι πιθανό και σε αυτή την περίπτωση να πάει ως το φθινόπωρο επιδιώκοντας να μειώσει τη διαφορά και την έκταση της ήττας.
Προφανώς και σε περίπτωση μεγάλης διαφοράς, θα υπάρξουν επικριτικές φωνές για κομβικές επιλογές της ηγεσίας όπως π.χ. για την «Προοδευτική Συμμαχία», ιδίως από την πλευρά των αριστερών τάσεων εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Η βασική πρόκληση είναι κοινή και για τους δύο μονομάχους.
Η ιδιότυπη διαρκής προεκλογική περίοδος στην οποία βρισκόμαστε εδώ και αρκετούς σε μεγάλο βαθμό έχει χαρακτηριστεί από την απουσία ουσιαστικής συζήτησης για το ποια μπορεί όντως να είναι η επόμενη «μεταμνημονιακή» μέρα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Όμως, αυτά τα ερωτήματα για το κοινωνικό μοντέλο, το αναπτυξιακό υπόδειγμα, την ασφάλιση, την παιδεία είναι που θα επηρεάσουν τελικά τις ζωές των ψηφοφόρων.
Και τουλάχιστον ένας από τους δύο μονομάχους θα κληθεί να δει τις όποιες απαντήσεις του να δοκιμάζονται στην πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου