…Η ώρα της αλήθειας εσήμανε τον Δεκέμβρη του ´44. Τι εἰδους αστικό ή ρεφορμιστικό κόμμα ήταν αυτό που, αν αφήσουμε κατά μέρος τη σκοτεινή και όχι τελείως γνωστή ιστορία των δισταγμών και του ηλιθίου τρόπου με τον οποίο η σταλινική διέυθυνση-από την δική της άποψη-έδωσε την μάχη των Αθηνών, προσπαθούσε να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, έσφαζε τους πάντες και τα πάντα κτλ. Και τι κινούσε και υποκινούσε τις μάζες που το ακολουθούσαν;
…Να βλέπεις τον κοσμάκη να κατεβαίνει από την Καισαριανή, από το Παγκράτι, να ανεβαίνει από το Περιστέρι και να είναι έτοιμος να σκοτωθεί και εσύ να ξέρεις ότι αυτό γιά το οποίο σκοτώνεται είναι γιά να εγκαταστήσει εδώ στρατόπεδα συγκέντρωσεως και σταλινική δικτατορία…
Ο Σπύρος (Στίνας) υποστήριξε γιά ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, σ´ένα κείμενο που δεν ξέρω αν σώζεται, ότι επρόκειτο γιά ένα ιδιόρρυθμο στρατιωτικό κίνημα που απηχούσε πραξικοπηματικές τάσεις των στρατιωτικών στελεχών του ΕΛΑΣ. Γιά μένα αντίθετα, όπως άλλωστε έχω γράψει, τα Δεκεμβρινά ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η Αποκάλυψης, όχι του Ιωάννου αλλά του… Ιωσήφ και του… Νικολάου.
Τα γεγονότα αυτά, η πολιτική του κόμματος, η στάση των μαζών ήταν τελείως αχώνευτα μέσα στα κλασικά σχήματα-όχι μόνο στα τροτσκιστικά ούτε καν και στα λενινστικά αλλά τελικά ακόμη, αν ακριβολογούμε και μέσα στα μαρξιστικά σχήματα θεώρησης της κοινωνίας και της Ιστορίας.
Έδειχναν που επήγαινε ο σταλινισμός, ήταν φως φανάρι ότι αν οι σταλινικοί είχαν πάρει της εξουσία στήν Ελλάδα θα είχαν εγκατάστήσει ένα καθαρά σταλινικό καθεστώς σαν και αυτό που υπήρχε στη Ρωσία κι αργά ή γρήγορα θα ξεκαθάριζαν και τους αστούς και τους μεσαίους αστούς και τους αριστερούς διαφωνούντες κι οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε μαζί τους και δεν γινόταν πειθήνιο οργανό τους.
Αυτό φυσικά το λέω χωρίς καμιά έπαρση, επαληθεύθηκε μαζικά απ´ότι συνέβη μετά (δεν το ξέραμε τότε) και στην Γιουγκοσλαβία και στις άλλες χώρες, είτε υπήρχε ρωσικός στρατός είτε δεν υπήρχε. Απλά και μόνο με τη δύναμη των σταλινικών κομμάτων, τα όποια φυσικά, μέσα σε συνθήκες κατοχής, όπως και αργότερα σε άλλες χώρες (Βιετνάμ και αλλού) σε συνθήκες εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, ανέπτυσσαν ένα τεράστιο στρατιωτικό μηχανισμό, επάνω στον οποίο στηριζόντουσαν γιά να καταλάβουν την εξουσία…
Έδειχναν που επήγαινε ο σταλινισμός, ήταν φως φανάρι ότι αν οι σταλινικοί είχαν πάρει της εξουσία στήν Ελλάδα θα είχαν εγκατάστήσει ένα καθαρά σταλινικό καθεστώς σαν και αυτό που υπήρχε στη Ρωσία κι αργά ή γρήγορα θα ξεκαθάριζαν και τους αστούς και τους μεσαίους αστούς και τους αριστερούς διαφωνούντες κι οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε μαζί τους και δεν γινόταν πειθήνιο οργανό τους.
Αυτό φυσικά το λέω χωρίς καμιά έπαρση, επαληθεύθηκε μαζικά απ´ότι συνέβη μετά (δεν το ξέραμε τότε) και στην Γιουγκοσλαβία και στις άλλες χώρες, είτε υπήρχε ρωσικός στρατός είτε δεν υπήρχε. Απλά και μόνο με τη δύναμη των σταλινικών κομμάτων, τα όποια φυσικά, μέσα σε συνθήκες κατοχής, όπως και αργότερα σε άλλες χώρες (Βιετνάμ και αλλού) σε συνθήκες εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, ανέπτυσσαν ένα τεράστιο στρατιωτικό μηχανισμό, επάνω στον οποίο στηριζόντουσαν γιά να καταλάβουν την εξουσία…
Κ.Καστοριάδης » Ο Θρυμματισμένος Κόσμος» σελ 146-147.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου