Έναρξη της σαιζόν του κυνηγιού των μαγισσών

Όλοι κάτι έχουμε ακούσει, όλοι κάτι ξέραμε και ακόμα περισσότερα είχε ακούσει και ήξερε η ΤτΕ σχετικά με τις αυξήσεις κεφαλαίου που διενεργήθηκαν στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα (και όχι μόνο) τα περασμένα χρόνια.

Σύμφωνα με το Reuters, 13 δις ευρώ σε αυξήσεις κεφαλαίου έχουν κάνει οι Ελληνικές τράπεζες από το 2008. 

Όταν το καλό πρακτορείο ρώτησε την ΤτΕ, τι ποσοστό από αυτά τα λεφτά ήταν δάνεια από άλλα τραπεζικά ιδρύματα, δεν πήρε απάντηση.

Να δεχτώ ότι η ΤτΕ δεν καταγράφει αυτά τα στοιχεία η δεν θέλει να δώσει απάντηση για τους όποιους λόγους, δεν έχω πρόβλημα...

Να δεχτώ επίσης ότι, σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες κεντρικές τράπεζες τις Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα συστημικό ζήτημα όταν κάποιος δανείζεται λεφτά για να αγοράσει μετοχές τραπεζικού ιδρύματος σε αύξηση κεφαλαίου (για μη τραπεζικές μετοχές, σαφώς και δεν απαγορεύεται να λάβει κάποιος δάνειο με σκοπό να μπει σε αύξηση κεφαλαίου. Για όσους θυμούνται τι γινόταν το 99, ήταν η πάγια τακτική).

Να δεχτώ επίσης ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αν ορισμένοι δανειστούν εκατομμύρια να αγοράσουν αυτές τις μετοχές, τραπεζικές η μη.

Να δεχτώ επίσης ότι έχουν μια σεβαστή περιουσία και μπορούσαν να παρέχουν επιπλέον εγγυήσεις για αυτά τα δάνεια, ώστε να μην καταπέσουν.

Να δεχτώ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, νομικό η ηθικό, αν αυτές οι πράξεις (για τραπεζικές μετοχές και μη) γινόταν μέσο offshore εταιρείες, διότι δεν απαγορεύεται από την Ελληνική νομοθεσία.

Να δεχτώ επίσης ότι όλα τα κεφάλαια ήταν νόμιμα και δεν υπήρχε μαύρο χρήμα πουθενά.

Ένα ερώτημα όμως έχω:

Από ποιο σημείο και μετά, θα πρέπει το τραπεζικό ίδρυμα και η χρηματιστηριακή εταιρεία, που έδωσε αυτή την πίστωση για την αύξηση κεφαλαίου (τραπεζικό χαρτί η μη δεν με ενδιαφέρει), να την διεκδικήσει πίσω, όταν η αξία του εν λόγου ενεχύρου έχει καταπέσει και το πιστωτικό ίδρυμα έχει εκτεθεί και κινδυνεύει να καταγράψει ζημίες;

Διότι αν τα μισά από αυτά που έχω ακούσει αληθεύουν, τότε όλα τα μετοχοδάνεια που έχουν δοθεί, με σκοπό να μπουν φυσικά και νομικά πρόσωπα σε αυξήσεις κεφαλαίου (τραπεζικών μετοχών και μη), η σαν δάνειο προς κάποια εταιρεία για λόγους ρευστότητας, σήμερα ισοδυναμούν με ολικές ζημίες, που τώρα οι τράπεζες θα πρέπει να αναπληρώσουν.

Και αν αληθεύουν αυτά τα μισά που έχω ακούσει (και φαντάζομαι έχετε ακούσει και εσείς πολλά), που ήταν οι επίσημες αρχές και θεσμικοί φορείς, ώστε να αποτρέψουν τις τράπεζες να καταγράψουν αυτές τις ζημίες, αναγκάζοντας το πιστωτικό ίδρυμα να ρευστοποιήσει τα εν λόγου χρεόγραφα που αγοράστηκαν με δάνειο, πριν προλάβουν να καταπέσουν, με σκοπό την αποφυγή ζημίας εκ μέρους του πιστωτικού ιδρύματος;

Για μένα, θα πρέπει πρώτα να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, πριν αποφασίσουμε να κηρύξουμε την έναρξη της φετινής σαιζόν του κυνηγιού των μαγισσών.

Αυτή η ερώτηση αφορά το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα και τους μετόχους αυτών.

Α ναι, ξέρω τι θα μου πείτε: Μα αφού όλοι αυτοί είναι διαπλεκόμενοι μαζί με τους πολιτικούς και τα έχουν κάνει πλακάκια, πως να μην καταπέσουν τα ενέχυρα και οι θεσμοί και πως να μην μηδενιστούν οι μέτοχοι.

Αυτό αγαπητέ αναγνώστη δεν είναι απάντηση, διότι θεσμοί υπάρχουν, νόμοι (κουτσά στραβά) υπάρχουν και κάποιοι είναι υπεύθυνοι για όλα αυτά και έχουν όνομα και διεύθυνση.

Εγώ δεν είμαι ούτε δικαστής, ούτε εκτελεστής και ούτε θα κρίνω τον κάθε έναν αν έχει παρανομήσει η όχι. Ακόμα και αν είχα στοιχεία (που δεν έχω), δεν θα βγάλω εγώ κανένα φίδι από καμία τρύπα. Άλλοι πρέπει να το κάνουν αυτά, διότι για αυτό πληρώνονται.

Γιατί σας τα λέω αυτά; Διότι καθημερινά με βομβαρδίζεται με ερωτήσεις και αξιώσεις να σχολιάσω το ένα θέμα η το άλλο η να αποκαλύψω και να ορθογραφήσω τι έκανε ο ένας και ο άλλος.

Καλό θα ήταν να τηλεφωνήστε στον βουλευτικό σας αντιπρόσωπο με αυτά τα αιτήματα (ξέρω έχω πολύ πλάκα) και να μην απευθύνεστε σε έμενα, διότι πριν φτάσουμε να κυνηγήσουμε μάγισσες, κάλο είναι να φτιάξουμε και κανέναν θεσμό.

Και αυτό μπορείτε να το κάνετε μόνο εσείς, εξασκώντας πίεση προς τους βουλευτές που έχετε ψηφίσει.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος. Κυνηγός μαγισσών δεν είμαι.

Γιώργος Καισάριος