Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ αν μη τι άλλο καταδεικνύει ότι... ολοκληρώνουμε την περίοδο που ξεκίνησε την εποχή των μνημονίων και των αγανακτισμένων. Τότε εμφανίστηκαν πολλά νέα κόμματα που σήμερα πια κανένα δεν υπάρχει. Ουσιαστικά η παρουσία ενός ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε το τελευταίο πολιτικό αποτύπωμα εκείνης της περιόδου. Τώρα πια και αυτό αμφισβητείται στα σοβαρά και το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Ας περιμένουμε να δούμε όμως και τα αποτελέσματα των δεύτερων εκλογών.
Ωστόσο, παρά την έκπληξη του αποτελέσματος λόγω των ποσοτικών χαρακτηριστικών που το χαρακτήρισαν, αν το ξανασκεφτούμε, όλα ήταν περίπου αναμενόμενα. Η Ν.Δ. δημιουργούσε ένα ρεκόρ, προηγούμενη στις δημοσκοπήσεις από το 2016. Το είχαμε ονομάσει «δημοσκοπικό παράδοξο».
Ωστόσο σ΄ αυτό το διάστημα – πέραν των δημοσκοπήσεων η Ν.Δ. έχει πετύχει δύο μεγάλης έκτασης νίκες σε βουλευτικές εκλογές, με + 8.5% και + 20%, μια μεγάλη νίκη στις ευρωεκλογές του 2019 με + 9.5% και βέβαια μια πλήρη επικράτηση στις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές του 2019.
Ταυτόχρονα είχαμε επιβεβαίωση του εκλογικού κανόνα ότι τις Εκλογές κερδίζει αυτός που έχει καθαρή στρατηγική και εκπέμπει το πιο σωστό μήνυμα, με το σωστό ύφος, από τα κατάλληλα δίκτυα. Επιβεβαίωσης όσων ισχυρίζονται ότι η ελληνική κοινωνία έχει κλείσει πίσω της την περίοδο της κρίσης. Και μαζί με αυτή, τις πολιτικές και επικοινωνιακές στρατηγικές, αλλά και τη ρητορική που τη χαρακτήρισαν. Όσοι δεν το αντιλήφθηκαν ήταν οι μεγάλοι ηττημένοι των εκλογών.
Η Ν.Δ. γίνεται η δεύτερη Κυβέρνηση στην μεταπολιτευτική μας ιστορία που αυξάνει το ποσοστό της μετά από εκείνη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2000 και μάλιστα σε συνθήκες απλής αναλογικής. Κεφαλαιοποιώντας τις επιτυχίες της σε κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς (ανεργία, επενδύσεις, ψηφιοποίηση του κράτους, ισχύς της χώρας, μείωση εκκρεμών συντάξεων, κ.α.), αλλά και πατώντας στρατηγικά πάνω σε ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που θέλει πολιτική σταθερότητα.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι Εκλογές αυτές συνιστούν απόλυτη στρατηγική ήττα. Ήττα που δεν οφείλεται μόνο στα λάθη της προεκλογικής περιόδου (αυτά καθόρισαν το εύρος μιας ήττας που ήταν δεδομένη), αλλά και στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της τετραετίας απέτυχε να επικοινωνήσει με πιο μετριοπαθή πολιτικά κοινά και εγκλωβίστηκε σε ένα φανατικό ακροατήριο που αλληλεπιδρούσε μόνο μεταξύ του, έχοντας απολύτως στρεβλή εικόνα για την κατάσταση που πράγματι επικρατούσε στη χώρα. Απολύτως ατυχείς αποδείχθηκαν βασικές στρατηγικές του επιλογές, όπως η απλή αναλογική (που τελικά οδήγησε στη δική του αποσυσπείρωση), η επικέντρωση των (συχνά υπέρμετρα τοξικών) επιθέσεών του προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη και κυρίως η εμμονή του να επαναλαμβάνει πρακτικές και ρητορική της περασμένης 10ετίας (ενίοτε και ακόμα παλαιοτερων) σε μια κοινωνία που εντωμεταξύ έχει αλλάξει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μια ισχυρή περιδίνηση, ενδεχομένως υπαρξιακού χαρακτήρα. Και με δεδομένο ότι σε ένα μήνα θα έχουμε νέες εκλογές, θα κληθεί να απαντήσει σε πολλά διλήμματα υπό δραματικές συνθήκες.
Τέλος, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ, παρά τη στρατηγική δυσκολία να κινείται ανάμεσα στους δύο πόλους, του δίνει τη δυνατότητα να επιχειρήσει να ανακτήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Για το οποίο όμως θα χρειαστούν πολλές κινήσεις και μέτρο προς κάθε κατεύθυνση.
Οι νέες Εκλογές μοιάζουν δεδομένες. Δεν θα είναι όμως ίδιες με τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Θα πραγματοποιηθούν στον ισχυρό απόηχο των εκλογών που έγιναν , έχουν όμως και μια αυτοτέλεια. Υπάρχουν νέα ερωτήματα, νέα επίδικα και πεδία στον πολιτικό ανταγωνισμό.
Ωστόσο το μείζον διακύβευμα συνεχίζει να είναι η σταθερότητα και η δυνατότητα σχηματισμού ισχυρής αυτοδύναμης Κυβέρνησης και όχι βέβαια η αναδιάταξη συσχετισμών ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που κι αυτή βέβαια έχει την αξία της.
Η νέα νίκη και η νέα αυτοδυναμία της Ν.Δ. μοιάζουν σχεδόν βέβαιες. Ωστόσο, τίποτα στην Πολιτική δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Εξίσου βέβαιο όμως είναι ότι μπαίνουμε σε ένα νέο πολιτικό κύκλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου