Στη Γαλλία, που υπήρχε πλαφόν στους εισακτέους στις ιατρικές σχολές, με απόφαση της κυβέρνησης αυτό μπορεί να καταργήθηκε ωστόσο ο χρόνος για να «παραχθούν» νέοι γιατροί που θα καλύψουν τις ανάγκες είναι μεγάλος.
Το 2021 ανά 1000 κατοίκους στη Γαλλία αντιστοιχούσαν 3,25 γιατροί.
Στην Ελλάδα - και ενώ έχει μεσολαβήσει το brain drain της δεκαετίας της κρίσης και οι Έλληνες γιατροί έχουν σκορπίσει στις 4 γωνιές του κόσμου - η αναλογία είναι 6.1 γιατροί ανά 1000 κατοίκους!
Συγκριτικά με τη Γαλλία και τον πολλαπλάσιο πληθυσμό, θεωρητικά δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε ζήτημα με την παροχή υπηρεσιών υγείας από τους γιατρούς, στα νοσοκομεία μας.
Στο επίμαχο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που προκαλεί αντιδράσεις αλλά και δημόσια συζήτηση με επιχειρήματα ένθεν κακείθεν, γίνεται μια απόπειρα στάθμισης αναγκών και δυνατοτήτων.
Εκτός συστήματος ΕΣΥ υπάρχουν χιλιάδες ιδιώτες γιατροί με μεγάλη πελατεία, καλές αμοιβές και πολλαπλές επιλογές. Δεν βρίσκουν οι περισσότεροι κανένα λόγο να ενταχθούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας ως αποκλειστικώς απασχολούμενοι.
Από την άλλη οι αποκλειστικώς απασχολούμενοι γιατροί αδυνατούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες στα δημόσια νοσοκομεία, κέντρα υγείας και μονάδες πρωτοβάθμιας υγείας, και ούτε πληρώνονται επαρκώς για αυτό που προσφέρουν.
Το νομοσχέδιο προτείνει ένα ενδιαφέρον υβρίδιο συνεργασίας.
Δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς και σε ειδικότητες που λείπουν, να συνδράμουν το ΕΣΥ χωρίς τη ρήτρα της αποκλειστικότητας.
Συγκριτικά με τη Γαλλία και τον πολλαπλάσιο πληθυσμό, θεωρητικά δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε ζήτημα με την παροχή υπηρεσιών υγείας από τους γιατρούς, στα νοσοκομεία μας.
Στο επίμαχο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που προκαλεί αντιδράσεις αλλά και δημόσια συζήτηση με επιχειρήματα ένθεν κακείθεν, γίνεται μια απόπειρα στάθμισης αναγκών και δυνατοτήτων.
Εκτός συστήματος ΕΣΥ υπάρχουν χιλιάδες ιδιώτες γιατροί με μεγάλη πελατεία, καλές αμοιβές και πολλαπλές επιλογές. Δεν βρίσκουν οι περισσότεροι κανένα λόγο να ενταχθούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας ως αποκλειστικώς απασχολούμενοι.
Από την άλλη οι αποκλειστικώς απασχολούμενοι γιατροί αδυνατούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες στα δημόσια νοσοκομεία, κέντρα υγείας και μονάδες πρωτοβάθμιας υγείας, και ούτε πληρώνονται επαρκώς για αυτό που προσφέρουν.
Το νομοσχέδιο προτείνει ένα ενδιαφέρον υβρίδιο συνεργασίας.
Δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς και σε ειδικότητες που λείπουν, να συνδράμουν το ΕΣΥ χωρίς τη ρήτρα της αποκλειστικότητας.
Από την άλλη οι γιατροί του ΕΣΥ, να μπορούν μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο και για ορισμένες ώρες να λειτουργούν ως ιδιώτες.
Δημιουργείται έτσι μια προοπτική win win στο ιατρικό προσωπικό, όμως υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το εάν στο τέλος θα αποβεί προς όφελος του ασθενή που καταφεύγει στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Εφόσον όμως, το ουσιαστικό πρόβλημα, όπως το έθεσε η γγ της Μόνιμης Επιτροπής Ευρωπαίων Γιατρών στο ρεπορτάζ του Politiko, είναι ότι η ιατρική δεν είναι πλέον ελκυστική ως επάγγελμα, ως επιλογή ζωής και η εξουθένωση κάνει ολοένα και πιο δύσκολο το να βρεθούν γιατροί και να μείνουν, είμαστε υποχρεωμένοι να δοκιμάσουμε κάθε δυνατή επιλογή.
Δημιουργείται έτσι μια προοπτική win win στο ιατρικό προσωπικό, όμως υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το εάν στο τέλος θα αποβεί προς όφελος του ασθενή που καταφεύγει στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Εφόσον όμως, το ουσιαστικό πρόβλημα, όπως το έθεσε η γγ της Μόνιμης Επιτροπής Ευρωπαίων Γιατρών στο ρεπορτάζ του Politiko, είναι ότι η ιατρική δεν είναι πλέον ελκυστική ως επάγγελμα, ως επιλογή ζωής και η εξουθένωση κάνει ολοένα και πιο δύσκολο το να βρεθούν γιατροί και να μείνουν, είμαστε υποχρεωμένοι να δοκιμάσουμε κάθε δυνατή επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου