Πόσο κοστίζει το μαξιλάρι των 37 δις €, που μας έχουν πρήξει;

Ας μη μπούμε στη συζήτηση «πόσο είναι το μαξιλάρι Τσίπρα;» και ας περιοριστούμε στο σκληρό μαξιλάρι, τα €15.7 δις που βρίσκονται σε ειδικό λογαριασμό στην ΤτΕ και δεν μπορεί να εκταμιευθεί ούτε δεκαράκι χωρίς τη συμφωνία του ESM. 

Από τα χρήματα αυτά, €11.4 δις είναι δάνεια του ESM και €4.3 δις οι πόροι από δύο ομόλογα (5ετές Ιουλίου 2017 και 7ετές Φεβρουαρίου 2018). 

Τι μας κοστίζει αυτό το μαξιλάρι;
1. Το κουπόνι (τόκοι) των δύο ομολόγων, σύνολο €168 εκατ... το χρόνο.
2. Οι τόκοι του δανείου ESM, περίπου €125 εκατ το χρόνο, τα οποία όμως δεν πληρώνονται αλλά συσσωρεύονται μέχρι το 2032 (περίοδος χάριτος - λήξη). Πρόσθετο χρέος €1.76 δις το 2032.
3. Το επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας είναι αρνητικό (-0.4%), οπότε η διατήρηση του μαξιλαριού κοστίζει €63 εκατ το χρόνο. Πλην όμως, το 90% των κερδών της ΤτΕ επιστρέφουν στο δημόσιο, οπότε, €6.3 εκατ είναι το ετήσιο «καθαρό» κόστος και €56.5 εκατ κόβουν βόλτα.
Δηλαδή, το ονομαστικό κόστος τήρησης του «σκληρού μαξιλαριού» είναι €356 εκατ το χρόνο, ή 2.27% του κεφαλαίου!!! 

[Τα θαυμαστικά γιατί το συγκρίνω με την απόδοση του δεκαετούς ομολόγου.] 

Το καθαρό ταμειακό κόστος είναι (τουλάχιστον) €175 εκατ το χρόνο, και νέο χρέος το 2032 €1.76 δις. Ως ποσοστό είναι 1.11% του κεφαλαίου – σημαντικό όταν το 5ετές ομόλογο έχει απόδοση κάτω από 0.9%.

Αντί να καθόμαστε και να βυζαντινολογούμε για μείωση πλεονασμάτων, δεν κάνουμε καλύτερα κάτι πολύ απλό; 

Να επιστρέψουμε στον ESM τα €15.7 δις και να ζητήσουμε μια ισόποση εγγύηση για έκδοση ομολόγων (υπό την έγκριση ESM και εάν χρειασθεί) – τόσες είναι περίπου οι ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους μέχρι και το 2022. 

Τα άμεσα οφέλη είναι προφανή: 

(α) μείωση του χρέους, 

(β) εξοικονόμηση πόρων, 

(γ) πρόσθετη βελτίωση βιωσιμότητας του χρέους. 

Τα έμμεσα, δυνητικά τεράστια. 

Ραγδαία περαιτέρω πτώση των αποδόσεων των ομολόγων, ως πρώτο κρατούμενο. Απελευθερώνεται το σύνολο του μαξιλαριού (άλλα €20 δις που θα έλεγε ο Τσίπρας, άλλα €35 δις που μας ζάλιζαν τα ούμπαλα τα παπαγαλάκια). 

Οι φορείς του δημοσίου θα μπορούν να εκτελέσουν ΑΜΕΣΩΣ τα επενδυτικά πλάνα και να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες (εκτός των άλλων, ρευστότητα στην αγορά!) και διαθέσιμη ρευστότητα κάμποσων δισεκατομμυρίων. 

Αν μπορεί η κυβέρνηση να έχει σχέδιο διαχείρισης και εκμετάλλευσης της πρόσθετης ρευστότητας, η οικονομία μπορεί να απογειωθεί.

Όσο βελτιώνεται η κατάσταση, τόσο μεγαλύτερο βαρίδι γίνεται το μαξιλάρι των τσιπροκαμμένων.

Γιώργος Προκοπάκης
Πηγή: Reporter.gr