Ξεκίνησε η ζωή στην λαϊκή Ελλάδα της ανάγκης.
Κίνημα της πατάτας.Απαίτηση μείωσης τιμών σε είδη διατροφής.
Έστω και με λάθος στερεότυπα, κίνημα κατά των “μεσαζόντων”.
Αύξηση εξαγωγών κατά 10% τα δύο τελευταία χρόνια.
Κινητοποίηση του πρωτογενούς, αγροτικού τομέα και της μεταποίησης.
Σημάδια που δείχνουν πως η βαθιά Ελλάδα, έξυσε γρήγορα, σ' ένα Κλικ και χωρίς Νίτρο, το νεοπλουτίστικο όνειρο από πάνω της και ξεκίνησε αυτό που πάντα ήξερε. Δουλειά κι επιβίωση...
Αναπτύσσει αυτενέργεια και χτίζει αυτά τα περίφημα εναλλακτικά δίκτυα, που κάνουν μπαϊπάς, παρακάμπτουν και βραχυκυκλώνουν τις υπάρχουσες δικτυακές , κατεστημένες δομές.
Όχι μόνο στα δίκτυα διανομής αλλά και στα μυαλά, τις νοοτροπίες.
Είτε στην θεωρία είτε από την εμπειρία άλλων χωρών είτε από την ιστορική δυναμική της χώρας, αυτός ήταν και παραμένει ο ενδεδειγμένος τρόπος να αντέξεις στην αρχή, να αποκτήσεις μια βάση επιβίωσης και να αναπτύξεις μετά την κοινωνική οργάνωση, ζωή και οικονομία.
Να φτιάξεις πάλι χώρα κι ελπίδα.
Οι δήμοι , ακολουθούν παραδείγματα εθελοντών , στη διάθεση προϊόντων.
Δεν είναι το ερώτημα αν θα υποκαταστήσουν τα παραδοσιακά δίκτυα διανομής. Δεν το σκοπεύουν και δεν έχει νόημα. Όμως θα λειτουργούν σαν κοινωνικά αντίβαρα, ισχυρά κέντρα πίεσης για την μείωση τιμών στα είδη καθημερινότητας.
Οι δήμοι και πάλι, αρχίζουν , όχι απλά την οργάνωση συσσιτίων αλλά το σύγχρονο κοινωνικό μαγειρείο. Συμβάλλονται με εταιρείες παρασκευής φαγητού και εξυπηρετούν με 2.5 ευρώ άπορους αλλά και εργαζόμενους της περιοχής.
Η οικονομία της ανάγκης ξεκίνησε και οι κοινότητες αλληλεγγύης οργανώνονται.
Οικονομία ανάγκης σημαίνει συναλλαγή επιβιωτική με αμοιβαίο όφελος και κοινότητα αλληλεγγύης σημαίνει κίνητρο προσφοράς και συναίσθησης, συνείδηση ότι μπορεί να βρεθώ στην θέση του άλλου.
Τα δυο μαζί σε συνδυασμό, δηλαδή ηθική συν συναλλαγή, είναι η Ελληνική ιστορία στα καλύτερα της.
Είναι ο δικός μας καλβινισμός ή προτεσταντισμός αν προτιμάτε.
Γιατί τώρα οι λειτουργικές ιδιότητες του εμπορίου νοηματοδοτούνται ηθικά.
Τώρα οι μεσάζοντες, δηλαδή οι διαμεσολαβητές, γίνονται εκπρόσωποι.
΄Όπως οι δήμαρχοι για την εστίαση ή την πώληση προϊόντων.
Εδώ το μίασμα του κέρδους της συναλλαγής γίνεται προσφορά κι εξυπηρέτηση.
Όπως με τις πατάτες της αλληλοεξυπηρέτησης.
Το αμοιβαίο όφελος αναγνωρίζεται εκατέρωθεν σαν διευκόλυνση και λύση, όχι “κονόμα”.
Κι έτσι τα Μέσα, που τόσο καιρό ασχολούνται κι απασχολούν με τα δυσάρεστα του ποια ακριβώς ημέρα θα χρεοκοπήσουμε, αναμεταδίδουν τώρα τις κοινοτικές πρωτοβουλίες εθελοντών, δήμων, δικτύων.
Βρήκαν θετική ζωή και γίνονται κι αυτά παρέα στην ανακούφιση.
Όλα ρόδινα; Με τίποτε και καθόλου.
Ίσως και υπερβολικά όλα τα παραπάνω όταν τα ξαναβάλεις στο κάδρο του επιδόματος ανεργίας, του αριθμού ανέργων, της γενικευμένης ένδειας και υποβάθμισης ζωής.
Όμως είναι ενδείξεις ζωής και είναι κινήσεις θετικής συλλογικότητας.
Τις χαιρετίζουμε γιατί είναι οι πρώτες, έχοντας απέναντι βουνά με τη σκοτεινιά από τις διαμάχες των αμετανόητων ευγενών συντεχνιών, των γιατρών που τώρα αποφάσισαν να μας σώσουν, παρέα με φαρμακοποιούς , δικηγόρους και μηχανικούς.
Είναι δράση απέναντι στον εγωισμό του κάθε μερικού συμφέροντος.
Είναι απόφαση ζωής απέναντι στις μάχες οπισθοφυλακής όσων ψάχνουν στα ερείπια για κεκτημένα.
Ψάχνουμε τους νέους πολιτικούς, τις νέες ηγεσίες στα διάφορα σώματα της χώρας ;
Αν αυτές οι δράσεις συνεχισθούν και σταθεροποιηθούν, αν οι ιδέες πολλαπλασιασθούν, αν οι εθελοντές Πιερίας “φυτρώσουν σαν ραπανάκια” , σε μερικά χρόνια δεν θα ψάχνουμε. Θα διαλέγουμε!
Γιάννης Αναστασάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου