Είναι εντυπωσιακό πως κανένας πολιτικός άνδρας, από καμιά πολιτική παράταξη δεν βγαίνει να δηλώσει το αυτονόητο: Για να βγούμε από το μαύρο τούνελ της κρίσης και της ύφεσης χρειάζεται να κάνουμε ένα βασικό πράγμα, δουλειά!
Προφανώς χρειάζονται μέτρα για την ανατροπή της δομής του κράτους, όπως το χτίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες. Και σημαντικό μέρος από τις προωθούμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης είναι στη σωστή κατεύθυνση. Αλλά δεν αρκούν.
Υπάρχουν παραδείγματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Κορυφαίο των ημερών η περίπτωση της...
ΝΕΟΓΑΛ, όπου εργαζόμενοι και εργοδότες στο πλαίσιο των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων «τα βρήκαν» ώστε να μειωθούν οι μισθοί κατά 9% προκειμένου να συνεχίσει την κερδοφόρα πορεία της η εταιρεία, να έχει χρήματα να επενδύσει και να ξανακερδίσει το χαμένο μέλλον της.Οι άνθρωποι έκαναν το αυτονόητο. Προστάτεψαν τη δουλειά τους. Το κράτος όμως, και πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης τι έκαναν; Δυναμίτισαν τη συμφωνία. Το μεν κράτος βρήκε την ευκαιρία να δημιουργήσει νέα γραφειοκρατία, ενώ αρκετά ΜΜΕ σκόνταψαν στη μείωση των μισθών χωρίς να τους νοιάζει τίποτε άλλο. Η ΝΕΟΓΑΛ, λοιπόν, κάνει πίσω και η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη τρέχει και δεν φτάνει. Μπάχαλο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, ότι αυτό που πρέπει να προστατευθεί, πρώτο από όλα, είναι οι θέσεις εργασίας. Από το προϊόν της εργασίας θα ξαναδημιουργηθεί ο πλούτος που χάνεται μέσα στη δίνη της κρίσης. Και, βεβαίως, ο πλούτος αυτός θα πρέπει να κατανεμηθεί πιο δίκαια από όσο στο παρελθόν. Ο λόγος δεν είναι ιδεολογικός. Δεν πρόκειται περί αριστερών κλισέ απέναντι σε δεξιές υστερίες: Αν το εισόδημα των πολλών δεν είναι επαρκές, τότε δυναμιτίζεται η κατανάλωση (όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα), με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να μην έχουν πελατεία και να κλείνουν.
Το κράτος παίζει το σημαντικότερο ρόλο σε αυτή την κατανομή. Γι’ αυτό στις σοβαρές χώρες που προσπερνούν την κρίση, οι κυβερνήσεις ρυθμίζουν τη φορολογία τους κατάλληλα, αυξάνουν τις παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις, στηρίζουν το κοινωνικό κράτος και βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα της κρατικής λειτουργίας, ώστε να βοηθήσουν στη συνολική ανταγωνιστικότητα.
Ποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό στην Ελλάδα; Ελάχιστοι από αυτούς που βρίσκονται μέσα στο σύστημα. Αλλά απέξω, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να συνεννοούνται. Ακαδημαϊκοί, επιστήμονες, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι με κοινό νου, άνθρωποι που ενδιαφέρονται για μια άλλη πολιτική σκηνή και πρακτική.
ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου