Αυτή η συνομοταξία των Ελλήνων που αντιμετωπίζει συμπλεγματικά την Τουρκία, εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα. Θαυμάζουν αυτόν που μισούν.
Απειλεί την Ελλάδα ο Ερτνογάν, φταίμε εμείς που του επιτρέπουμε να μας απειλεί.
Επισκέπτεται ο Έλληνας πρωθυπουργός την Τουρκία, την άλλη ημέρα μιλούν για την παγίδα στην οποία έπεσε.
Τρέχει με 60% ο πληθωρισμός στην Τουρκία, αυτοί βλέπουν πως η τουρκική οικονομία αντέχει.
Τρέχει με 60% ο πληθωρισμός στην Τουρκία, αυτοί βλέπουν πως η τουρκική οικονομία αντέχει.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Αμερικανό Πρόεδρο, ενώ ο Ερντογάν περιμένει δύο χρόνια στο τηλέφωνο την πολυπόθητη πρόσκληση, αυτοί βλέπουν αναβάθμιση της Τουρκίας...Θα μπορούσα να παραθέτω συνεχώς τέτοια περιστατικά που δηλώνουν μιαν ανεξήγητη, συμπλεγματική αντιμετώπιση της Τουρκίας από πολιτικούς σχολιαστές, πανεπιστημιακούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Το γεγονός είναι ένα και αδιαμφισβήτητο. Η Τουρκία όχι μόνον δεν είναι αναβαθμισμένη, αλλά απεναντίας δέχεται πιέσεις από πολλές πλευρές. Έτσι εξηγείται και η προχθεσινή έκρηξη του Ερντογάν κατά του Έλληνα πρωθυπουργού.
Μια έκρηξη αδιανόητη για έναν ηγέτη παγκοσμίου επιπέδου, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν οι «εγχώριοι θαυμαστές του». Ως γνωστόν οι μεγάλοι παίκτες δεν θυμώνουν, δεν εκνευρίζονται, δεν παραφέρονται. Η αντιμετώπιση με το θυμικό μιας δύσκολης κατάστασης δεν είναι ενδεδειγμένη, καθώς ο θυμός και η αγανάκτηση επηρεάζουν την κρίση.
Οι εκβιασμοί του Ερντογάν πλέον έχουν χάσει την αξία τους και την αποτελεσματικότητα τους, γιατί ωθούν την Τουρκία έξω από τις γραμμές που έχουν χαράξει οι Δυτικοί σύμμαχοι μετά την 24η Φεβρουαρίου 2022. Επιπλέον ο ίδιος έχει πολύ κακές προσωπικές σχέσεις τόσο με τον Τζο Μπάιντεν όσο και με τον Εμ. Μακρόν.
Απεναντίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις δύο αμυντικές συμφωνίες που συνήψε με Γαλλία και ΗΠΑ, θεωρείται ένας υπολογίσιμος και το κυριότερο αξιόπιστος συμπαίκτης και σύμμαχος.
Βέβαια, οι Έλληνες φαν του Ερντογάν την ελληνική αξιοπιστία τη θεωρούν μειονέκτημα, προβάλλοντας ως υπόδειγμα τη συμπεριφορά τού Τούρκου ηγέτη, η οποία όμως τον έχει οδηγήσει σε αυτή τη δεινή θέση. Τρικυμία εν κρανίω.
Αλαζόνας και επιθετικός, ο Ερντογάν, κυριαρχούμενος από ένα αυτοκρατορικό μεγαλείο, πιστεύει και απαιτεί πως μπορεί να παραμένει εντός της νατοϊκής συμμαχίας, ενώ συγχρόνως να υπονομεύει τη συνοχή της. Το γεγονός πως η Τουρκία είναι μια χώρα 90.000.000 κατοίκων σε μεγάλο, προνομιακό οικόπεδο του πλανήτη μας, δεν την καθιστά ανεξέλεγκτη.
Άλλωστε, και αυτό έχει τη σημασία του, η Τουρκία τίποτα δεν κέρδισε επί της ουσίας και σε βάθος χρόνου από μια τέτοια συμπεριφορά.
Το τι θα κάνει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ερντογάν δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, αν βέβαια η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει λάβει τα μέτρα της.
Πιθανόν να ξαναζήσει ένα στραπάτσο σαν αυτό του Έβρου και οι εγχώριοι θαυμαστές του θα καταπιούν τη γλώσσα τους, όπως την άνοιξη του 2020.
Το γεγονός είναι ένα και αδιαμφισβήτητο. Η Τουρκία όχι μόνον δεν είναι αναβαθμισμένη, αλλά απεναντίας δέχεται πιέσεις από πολλές πλευρές. Έτσι εξηγείται και η προχθεσινή έκρηξη του Ερντογάν κατά του Έλληνα πρωθυπουργού.
Μια έκρηξη αδιανόητη για έναν ηγέτη παγκοσμίου επιπέδου, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν οι «εγχώριοι θαυμαστές του». Ως γνωστόν οι μεγάλοι παίκτες δεν θυμώνουν, δεν εκνευρίζονται, δεν παραφέρονται. Η αντιμετώπιση με το θυμικό μιας δύσκολης κατάστασης δεν είναι ενδεδειγμένη, καθώς ο θυμός και η αγανάκτηση επηρεάζουν την κρίση.
Οι εκβιασμοί του Ερντογάν πλέον έχουν χάσει την αξία τους και την αποτελεσματικότητα τους, γιατί ωθούν την Τουρκία έξω από τις γραμμές που έχουν χαράξει οι Δυτικοί σύμμαχοι μετά την 24η Φεβρουαρίου 2022. Επιπλέον ο ίδιος έχει πολύ κακές προσωπικές σχέσεις τόσο με τον Τζο Μπάιντεν όσο και με τον Εμ. Μακρόν.
Απεναντίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις δύο αμυντικές συμφωνίες που συνήψε με Γαλλία και ΗΠΑ, θεωρείται ένας υπολογίσιμος και το κυριότερο αξιόπιστος συμπαίκτης και σύμμαχος.
Βέβαια, οι Έλληνες φαν του Ερντογάν την ελληνική αξιοπιστία τη θεωρούν μειονέκτημα, προβάλλοντας ως υπόδειγμα τη συμπεριφορά τού Τούρκου ηγέτη, η οποία όμως τον έχει οδηγήσει σε αυτή τη δεινή θέση. Τρικυμία εν κρανίω.
Αλαζόνας και επιθετικός, ο Ερντογάν, κυριαρχούμενος από ένα αυτοκρατορικό μεγαλείο, πιστεύει και απαιτεί πως μπορεί να παραμένει εντός της νατοϊκής συμμαχίας, ενώ συγχρόνως να υπονομεύει τη συνοχή της. Το γεγονός πως η Τουρκία είναι μια χώρα 90.000.000 κατοίκων σε μεγάλο, προνομιακό οικόπεδο του πλανήτη μας, δεν την καθιστά ανεξέλεγκτη.
Άλλωστε, και αυτό έχει τη σημασία του, η Τουρκία τίποτα δεν κέρδισε επί της ουσίας και σε βάθος χρόνου από μια τέτοια συμπεριφορά.
Το τι θα κάνει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ερντογάν δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, αν βέβαια η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει λάβει τα μέτρα της.
Πιθανόν να ξαναζήσει ένα στραπάτσο σαν αυτό του Έβρου και οι εγχώριοι θαυμαστές του θα καταπιούν τη γλώσσα τους, όπως την άνοιξη του 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου