Εννοιες-πετράδια για έναν ειλικρινή και έντιμο άνθρωπο. Αλλά και έννοιες που αφορούν κυρίως στο παρελθόν. Κάτι που έγινε.
Η συγγνώμη κουβαλάει όμως ακόμα μία έννοια, η οποία αφορά το μέλλον:
Τη δέσμευση. Τη δέσμευση-υπόσχεση ότι δεν θα ξαναγίνει αυτό για το οποίο ζητείται η συγγνώμη...
ΧΘΕΣ ο Κ. Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη. Για το φιάσκο της «Ελπίδας». Την προηγούμενη φορά που είχε ζητήσει συγγνώμη ήταν για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, όταν και ωρίμασε η απόφαση για τη σύσταση ξεχωριστού υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Ενα υπουργείο που έχει ζωή μόλις 5 μηνών. Κι ένα υπουργείο που είναι ταγμένο να αντιμετωπίζει και να συντονίζει τον πολυσχιδή, βραδυκίνητο και δύσθυμο -πολλές φορές- κρατικό μηχανισμό στην αντιμετώπιση κρίσεων (πυρκαγιές, σεισμοί, έντονες χιονοπτώσεις).
ΧΘΕΣ ο Κ. Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη. Για το φιάσκο της «Ελπίδας». Την προηγούμενη φορά που είχε ζητήσει συγγνώμη ήταν για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, όταν και ωρίμασε η απόφαση για τη σύσταση ξεχωριστού υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Ενα υπουργείο που έχει ζωή μόλις 5 μηνών. Κι ένα υπουργείο που είναι ταγμένο να αντιμετωπίζει και να συντονίζει τον πολυσχιδή, βραδυκίνητο και δύσθυμο -πολλές φορές- κρατικό μηχανισμό στην αντιμετώπιση κρίσεων (πυρκαγιές, σεισμοί, έντονες χιονοπτώσεις).
Ο Κ. Μητσοτάκης σε αντίθεση με τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ενώ κυβέρνησε 4,5 χρόνια δεν ζήτησε ούτε μία φορά συγγνώμη (κουβαλώντας στην πλάτη του όσα κουβαλάει), ζήτησε ξανά συγγνώμη. Το να ζητά κανείς συγγνώμη αρκετές φορές δεν είναι πάντα καλό. Οσο κι αν είναι απείρως καλύτερο από κάποιον που δεν έχει ζητήσει συγγνώμη ποτέ. Και δεν είναι πάντα καλό, γιατί οι πολλές συγγνώμες «ακυρώνουν» κάποιες από τις προηγούμενες και αποδυναμώνουν τη δύναμη της δέσμευσης-υπόσχεσης. Ομως, η χθεσινή συγγνώμη του πρωθυπουργού είχε ένα ενδιαφέρον και, κατά τούτο, πειστικό σκεπτικό που την κάνει καλοδεχούμενη, αλλά και να μη μοιάζει με «μια ακόμα συγγνώμη»: «Εχουμε αποδείξει ότι έχουμε το θάρρος να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και τη διάθεση να μαθαίνουμε από αυτά και να γινόμαστε καλύτεροι. Διδασκόμαστε λοιπόν και προχωράμε», είπε.
ΥΠ’ ΑΥΤΗ την έννοια ο πρωθυπουργός δεν έκλεισε οριστικά το μεγάλο θέμα που δημιουργήθηκε με τον ατυχή τρόπο αντιμετώπισης της «Ελπίδας». Αντιθέτως, εκκρεμεί να διαπιστώσει ο κάθε πολίτης και όσοι υπέφεραν, αλλά και όσοι ένιωσαν ότι ζουν σε κράτος το οποίος δεν θυμίζει πολύ ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, «τι έμαθε» η κυβέρνηση και πώς θα «γίνει καλύτερη». Με άλλα λόγια, αφού «διδάχθηκε», να δείξει πώς θα «προχωρήσει». Με ποιες αλλαγές. Και σε δομές και αρμοδιότητες, αλλά και σε πρόσωπα. Αν ερμηνεύω σωστά τα όσα είπε χθες ο Κ. Μητσοτάκης, δεν τελείωσε με τη συγγνώμη. Μάλλον αρχίζει. Και είναι θέμα χρόνου να καταστούν γνωστές οι αποφάσεις του.
ΑΥΤΟ που είναι βέβαιο είναι ότι το πολιτικό σκηνικό, χωρίς να έχει ανατραπεί, έχει διαφοροποιηθεί.
Καθώς ο βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης, που δεν είναι ούτε ο σε αποδρομή ευρισκόμενος Αλ. Τσίπρας ούτε ο «άγνωστος και άγουρος» Ν. Ανδρουλάκης, αλλά ο κακός της εαυτός, κερδίζει κάποιους πόντους σε βάρος της.
Ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει να ξέρει ότι έχει μπροστά του ικανό χρόνο ώστε να αξιοποιήσει το «καθαρό τοπίο» που τον περιμένει με την αποκλιμάκωση της πανδημίας.
Οπως και ξέρει σίγουρα ότι από το καλοκαίρι και μετά μπαίνει σε μια οιονεί και παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με ορίζοντα την άνοιξη ή το θέρος του 2023. Εχει 14-17 μήνες.
Και χρειάζεται μια μάχιμη εκλογική κυβέρνηση.
Γιατί δεν μπορεί πλέον να ξοδεύει μόνο το δικό του πολιτικό κεφάλαιο, «καθαρίζοντας» στο «και πέντε» αδυναμίες ή ανεπάρκειες άλλων…
Έγραψε ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου