Οι εκλογές της οργής

Το 1939, ο Τζον Στάινμπεκ εξέδωσε το κλασικό βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής», μια σφοδρή καταγγελία των ανισοτήτων που χαρακτήριζαν εκείνη την εποχή την αμερικανική κοινωνία.

Αν ο Στάινμπεκ ζούσε σήμερα και έπρεπε να περιγράψει την Ελλάδα των δύο μνημονίων προ της κάλπης, θα τιτλοφορούσε το βιβλίο του 

«Οι εκλογές της οργής».

Μόνο που αποδέκτης της οργής σήμερα δεν είναι γενικώς κι αορίστως το σύστημα, αλλά κάποιοι πολιτικοί, οι οποίοι από ολετήρες εμφανίζονται ως επίδοξοι σωτήρες. Σ’ αυτό ακριβώς το συναίσθημα που μπορεί και να μην εκδηλώνεται με παραφορά, επενδύουν άλλοι για να τσιμπολογήσουν ποσοστά. 

Με όρους αγοράς, πουλάει το «αντι-», η πυροδότηση του θυμού και της αγανάκτησης ή η κολακεία τους...

Καλώς ή κακώς, ο ορθός λόγος δεν είναι κάτι που έχουμε στο σώμα μας, όπως το στομάχι, αλλά ένα σύνολο διανοητικών τεχνικών που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ένα μέρος της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη, όμως, και τους μύθους, τα συναισθήματα.

Στην κινούμενη άμμο αυτά διαμορφώνουν το κλίμα. Επομένως, μοιάζει ευκολότερη η θέση όσων διεκδικούν την ψήφο βάσει του θυμικού. Κάποιοι κερδίζουν δημοσκοπικά απλώς επειδή υπάρχουν, για να υποδεχτούν την απογοήτευση, το ράγισμα. Ακόμη κι όταν κινούνται εντός, εκτός κι επί τα αυτά. Ακόμη κι αν πριν στήριζαν όσα τώρα καταγγέλλουν.

Ακόμη κι όταν δεν αρθρώνουν προτάσεις, αλλά μοιράζουν τις επιθέσεις τους, δικαιώνοντας τον Τσόρτσιλ που έλεγε ότι στην πολιτική υπάρχουν «αντίπαλοι, εχθροί και κομματικοί σύντροφοι».

Με συντροφιά στο δρόμο προς τις κάλπες τη μελαγχολία, τούτες οι εκλογές δεν φαίνεται να αφορούν το μέλλον, αλλά το παρελθόν, που σκόρπισε έγνοιες βαριές.

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι κάθε κάλπη κουβαλά την ελπίδα για ένα καλύτερο ξημέρωμα. Μετά τα κατακλυσμιαία γεγονότα δεν τολμά να ξεμυτίσει. Είμαστε δεμένοι με πολύ κοντό σχοινί.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ – ktzor@naftemporiki.gr  – Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com