Διότι είναι ένα κρίσιμο και λεπτό σημείο.
Η κοινή λογική λέει, με βάση το πραγματολογικό υλικό, πως ο χώρος του εγκλήματος ήταν το σταθμαρχείο.
Εκεί έγινε σωρεία λανθασμένων χειρισμών που έφεραν την τραγωδία.
Οι λανθασμένοι χειρισμοί είναι γνωστοί, έχουν καταγραφεί κι όμως αποσιωπώνται.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, καθοδηγημένη από ένα επιτελείο «πραγματογνωμόνων», δικηγόρων και ποικιλώνυμων διαμορφωτών της κοινής γνώμης, τοποθετεί τον χώρο του εγκλήματος στον τόπο του δυστυχήματος...
Το «γιατί» θα το εξετάσουμε λίγο παρακάτω. Αυτό που προέχει όμως είναι να εξετάσουμε γιατί βγαίνει από το κάδρο το σταθμαρχείο με τους τρεις εν υπηρεσία σταθμάρχες. ( Ως γνωστόν οι δύο την «κοπάνησαν» λόγω Καθαράς Δευτέρας.)
Η κοινή λογική λέει –και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό– πως αν δεν συγκρούονταν τα δύο τρένα δεν θα συνέβαινε η τραγωδία.
Συνεπώς το πρώτο που ψάχνουμε είναι ποιος ευθύνεται για τη σύγκρουση. Κι αν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία καταλήγουμε αβίαστα στο ανθρώπινο λάθος. Στην ατομική ευθύνη. Ελα όμως που μια τέτοια προσέγγιση αφήνει απ’ έξω τις δομές, το σύστημα, τους μηχανισμούς και ό,τι άλλο προσφέρεται για κάθε είδους εκμετάλλευση.
Εξάλλου είναι και στη φύση του ανθρώπου να μην αρκείται στο απλό, στο λογικό και οφθαλμοφανές και να ψάχνει το πολύπλοκο και το σύνθετο, που εξάπτει τη φαντασία και προσφέρεται για τη συγγραφή σεναρίων. Αλλωστε, για μια μερίδα πολιτικών, η ατομική ευθύνη, ως έννοια, βρίσκεται έξω από τους κώδικες με τους οποίους αποκρυπτογραφεί τα γεγονότα. Είναι επόμενο το ανθρώπινο λάθος να υποβαθμίζεται, διότι δεν αναγνωρίζεται ως το κινούν αίτιο μιας συμφοράς.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ουδείς ασχολείται με τον μοιραίο σταθμάρχη και με τους συναδέλφους του που εγκατέλειψαν την υπηρεσία τους. Είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Μόνο που εδώ έχουμε 57 νεκρούς. Και αυτοί δεν προέκυψαν μετά το τραγικό δυστύχημα, αλλά εξαιτίας του. Το ίδιο και οι τραυματίες. Σήμερα, μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις, γίνεται ολοφάνερο πως η απουσία του σταθμάρχη από την αναζήτηση ευθυνών οφείλεται και στο γεγονός πως η παρουσία του δεν εξυπηρετούσε τους πολιτικούς στόχους όλων αυτών που, εδώ και ένα χρόνο, αγωνίζονται να μη φθάσει η υπόθεση στο ακροατήριο.
Ο σταθμάρχης μεταθέτει τον τόπο του εγκλήματος στο σταθμαρχείο και όχι στον χώρο του δυστυχήματος, ακυρώνοντας έτσι και τη θεωρία της συγκάλυψης. Διότι η συγκάλυψη στέκεται λογικά μόνο στο ανοικτό πεδίο όπου συνέβη το δυστύχημα, κάτι που δικαιολογεί και την πολιτικοποίηση του τραγικού συμβάντος.
Το εγκληματικό λάθος του σταθμάρχη είναι στιγμιαίο, ενώ το πλήθος, υπό το κράτος της οργής μεθοδικά καλλιεργημένης, απαιτεί το έγκλημα να είναι διαρκές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου