στους Βουλγάρους, για “επιτήρηση” Βέβαια, από την πρώτη στιγμή, οι Βούλγαροι κατέστησαν σαφές ότι σκοπός τους ήταν ο εκβουλγαρισμός της περιοχής με κάθε μέσον, με απώτερο σκοπό την μεταπολεμική ενσωμάτωσή της στο βουλγαρικό κράτος!
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον εκβουλγαρισμό, ήταν το γεγονός ότι το 78% των κατοίκων ήταν Έλληνες και μόλις το 9% Βούλγαροι. Χιλιάδες Έλληνες δεν άντεξαν την σκληρή καταπίεση και κατέφυγαν στις γερμανοκρατούμενες περιοχές, δυτικά του Στρυμόνα. Κάποιοι άλλοι παρέμειναν και αντιστάθηκαν, γράφοντας ένδοξες σελίδες στην νεώτερη ελληνική Ιστορία!
Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Αντώνης Φωστερίδης, γνωστός ως “Τσαούς Αντών”. Γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Ερουκλί του Πόντου και ο πατέρας του ήταν αντάρτης, ως το 1922. Την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής, άφησε την θέση του αγροφύλακα στις Κρηνίδες Καβάλας και “βγήκε στο κλαρί” μαζί με περίπου 20 συγχωριανούς του. Τον Οκτώβριο του 1943, έκανε συμφωνία με διάσπαρτες εθνικές ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στα ορεινά της Δράμας, για συνένωση δυνάμεων...
Οι Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες (ΕΑΟ), δέχονταν ασφυκτικές πιέσεις για να προσχωρήσουν στον ΕΛΑΣ, αλλά αντιστέκονταν σθεναρά, γιατί είχαν αντιληφθεί τον βρώμικο ρόλο του. Σκοπός του ΕΛΑΣ ήταν η μονοπώληση της αντίστασης, αλλά και να μην υπάρχει κανένα ένοπλο σώμα που δεν ήλεγχε, την ώρα της απελευθέρωσης.
Έτσι, στις 16 Δεκεμβρίου 1943, δυνάμεις του ΕΛΑΣ τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, χωρίς όμως επιτυχία.
Τις επόμενες ημέρες, οι Ελασίτες ενισχύθηκαν από τις γύρω περιοχές, με σκοπό να πραγματοποιήσουν νέα επίθεση, αλλά τους πρόλαβε ο Φωστερίδης! Ενεργώντας με σβελτάδα και αποφασιστικότητα, την Πρωτοχρονιά του 1944, επιτέθηκε και διέλυσε τμήμα του ΕΛΑΣ στο Τσαλ Νταγ. Στα μέσα Ιανουαρίου, πέτυχε την διάλυση κι άλλου τμήματος του ΕΛΑΣ, στο Φαλακρό Όρος της Δράμας. Κατά την επιχείρηση αυτή, “απήχθη” ο ταγματάρχης Μίλερ, Βρετανός σύνδεσμος στον ΕΛΑΣ.
Ο Μίλερ ενθουσιάστηκε από την αποφασιστικότητα των ανδρών του Φωστερίδη να πολεμήσουν τους Βουλγάρους και εισηγήθηκε στο συμμαχικό στρατηγείο την ενίσχυσή τους με όπλα, πολεμοφόδια και ρουχισμό. Από την στιγμή που παρελήφθη το υλικό, οι ΕΑΟ αύξησαν κατά πολύ την δύναμή τους και συγκρούονταν συνεχώς με τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν τον Άξονα και πήγαν με τους Σοβιετικούς, αλλά δεν εδέησαν να φύγουν από τα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη, ελπίζοντας να τα κρατήσουν με σοβιετική υποστήριξη. Τον καιρό εκείνο, οι κατακτητές “συναδελφώνονταν” με τον ΕΛΑΣ και δρούσαν από κοινού. Στόχος τους, η εξάλειψη των εθνικών ομάδων αντίστασης!
Εν τέλει, κατόπιν ελληνικών πιέσεων προς τους Συμμάχους, τον Οκτώβριο οι Βούλγαροι αναγκάστηκαν να τσακιστούν και να φύγουν από την Ελλάδα. Φεύγοντας, παρέδωσαν τις πόλεις και βαρέα όπλα στον ΕΛΑΣ, ελπίζοντας σε σύντομη επιστροφή τους. Αλλά, οι “δικοί τους” ευτυχώς ηττήθηκαν και δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν.
Τον Δεκέμβριο του 1944, ο Φωστερίδης κατέβηκε στην Αθήνα, για επαφές με την κυβέρνηση, αλλά έπεσε πάνω στα Δεκεμβριανά. Δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά πολέμησε στο σύνταγμα Μακρυγιάννη. Κατά την διάρκεια του “Τρίτου Γύρου” (1946-1949), σύστησε δική του ένοπλη ομάδα, με πρώην συμπολεμιστές του και πολέμησε στο πλευρό του Εθνικού Στρατού.
Τον Αύγουστο το 1948, η Πατρίδα τον αντάμειψε για τις υπηρεσίες του, με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη πυροβολικού. Οι δε Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες, αναγνωρίστηκαν ως αντιστασιακές με Βασιλικό Διάταγμα, στις 10 Μαρτίου του 1950. Το 1952, τον αντάμειψε και ο λαός της Δράμας, εκλέγοντάς τον βουλευτή, με τον Ελληνικό Συναγερμό του στρατάρχη Παπάγου.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον εκβουλγαρισμό, ήταν το γεγονός ότι το 78% των κατοίκων ήταν Έλληνες και μόλις το 9% Βούλγαροι. Χιλιάδες Έλληνες δεν άντεξαν την σκληρή καταπίεση και κατέφυγαν στις γερμανοκρατούμενες περιοχές, δυτικά του Στρυμόνα. Κάποιοι άλλοι παρέμειναν και αντιστάθηκαν, γράφοντας ένδοξες σελίδες στην νεώτερη ελληνική Ιστορία!Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Αντώνης Φωστερίδης, γνωστός ως “Τσαούς Αντών”. Γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Ερουκλί του Πόντου και ο πατέρας του ήταν αντάρτης, ως το 1922. Την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής, άφησε την θέση του αγροφύλακα στις Κρηνίδες Καβάλας και “βγήκε στο κλαρί” μαζί με περίπου 20 συγχωριανούς του. Τον Οκτώβριο του 1943, έκανε συμφωνία με διάσπαρτες εθνικές ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στα ορεινά της Δράμας, για συνένωση δυνάμεων...Οι Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες (ΕΑΟ), δέχονταν ασφυκτικές πιέσεις για να προσχωρήσουν στον ΕΛΑΣ, αλλά αντιστέκονταν σθεναρά, γιατί είχαν αντιληφθεί τον βρώμικο ρόλο του. Σκοπός του ΕΛΑΣ ήταν η μονοπώληση της αντίστασης, αλλά και να μην υπάρχει κανένα ένοπλο σώμα που δεν ήλεγχε, την ώρα της απελευθέρωσης.Έτσι, στις 16 Δεκεμβρίου 1943, δυνάμεις του ΕΛΑΣ τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, χωρίς όμως επιτυχία.
Τις επόμενες ημέρες, οι Ελασίτες ενισχύθηκαν από τις γύρω περιοχές, με σκοπό να πραγματοποιήσουν νέα επίθεση, αλλά τους πρόλαβε ο Φωστερίδης! Ενεργώντας με σβελτάδα και αποφασιστικότητα, την Πρωτοχρονιά του 1944, επιτέθηκε και διέλυσε τμήμα του ΕΛΑΣ στο Τσαλ Νταγ. Στα μέσα Ιανουαρίου, πέτυχε την διάλυση κι άλλου τμήματος του ΕΛΑΣ, στο Φαλακρό Όρος της Δράμας. Κατά την επιχείρηση αυτή, “απήχθη” ο ταγματάρχης Μίλερ, Βρετανός σύνδεσμος στον ΕΛΑΣ.Ο Μίλερ ενθουσιάστηκε από την αποφασιστικότητα των ανδρών του Φωστερίδη να πολεμήσουν τους Βουλγάρους και εισηγήθηκε στο συμμαχικό στρατηγείο την ενίσχυσή τους με όπλα, πολεμοφόδια και ρουχισμό. Από την στιγμή που παρελήφθη το υλικό, οι ΕΑΟ αύξησαν κατά πολύ την δύναμή τους και συγκρούονταν συνεχώς με τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής.Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν τον Άξονα και πήγαν με τους Σοβιετικούς, αλλά δεν εδέησαν να φύγουν από τα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη, ελπίζοντας να τα κρατήσουν με σοβιετική υποστήριξη. Τον καιρό εκείνο, οι κατακτητές “συναδελφώνονταν” με τον ΕΛΑΣ και δρούσαν από κοινού. Στόχος τους, η εξάλειψη των εθνικών ομάδων αντίστασης!Εν τέλει, κατόπιν ελληνικών πιέσεων προς τους Συμμάχους, τον Οκτώβριο οι Βούλγαροι αναγκάστηκαν να τσακιστούν και να φύγουν από την Ελλάδα. Φεύγοντας, παρέδωσαν τις πόλεις και βαρέα όπλα στον ΕΛΑΣ, ελπίζοντας σε σύντομη επιστροφή τους. Αλλά, οι “δικοί τους” ευτυχώς ηττήθηκαν και δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν.Τον Δεκέμβριο του 1944, ο Φωστερίδης κατέβηκε στην Αθήνα, για επαφές με την κυβέρνηση, αλλά έπεσε πάνω στα Δεκεμβριανά. Δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά πολέμησε στο σύνταγμα Μακρυγιάννη. Κατά την διάρκεια του “Τρίτου Γύρου” (1946-1949), σύστησε δική του ένοπλη ομάδα, με πρώην συμπολεμιστές του και πολέμησε στο πλευρό του Εθνικού Στρατού.Τον Αύγουστο το 1948, η Πατρίδα τον αντάμειψε για τις υπηρεσίες του, με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη πυροβολικού. Οι δε Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες, αναγνωρίστηκαν ως αντιστασιακές με Βασιλικό Διάταγμα, στις 10 Μαρτίου του 1950. Το 1952, τον αντάμειψε και ο λαός της Δράμας, εκλέγοντάς τον βουλευτή, με τον Ελληνικό Συναγερμό του στρατάρχη Παπάγου. Ο γενναίος του Βορρά, απεβίωσε στις 30 Αυγούστου 1979, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια, και τάφηκε στη Δράμα.~
Πηγή:
«Οι άλλοι καπετάνιοι», σε επιμέλεια Νίκου Μαραντζίδη
Αμαλία
@4fABkkc5xTv2aek
Πηγή:
«Οι άλλοι καπετάνιοι», σε επιμέλεια Νίκου ΜαραντζίδηΑμαλία
@4fABkkc5xTv2aek
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου