Ας πούμε λοιπόν ότι η εθνική και κοινωνική ανασφάλεια που έφερε η γύρω μας πολεμική ατμόσφαιρα, θα υποχωρήσουν εν τέλει στα μετόπισθεν.
Ότι ο μέσος Έλληνας θα προτιμήσει να θέσει ως κυρίαρχο κριτήριο την τιμή της βενζίνης και του ψωμιού, από την πιθανότητα να γίνουν όλα γύρω του στάχτη και μπούρμπερη. Και πηγαίνοντας κάποια Κυριακή προς την κάλπη, να πει «όχι, αφού ο Μητσοτάκης δεν αντιμετώπισε την ακρίβεια, εγώ δεν τον... ψηφίζω».
Δεν θεωρώ ούτε άτοπη, ούτε απίθανη μια τέτοια σκέψη.
Δεν θεωρώ ούτε άτοπη, ούτε απίθανη μια τέτοια σκέψη.
Τα εθνικά και εξωτερικά θέματα ευκολότερα καταβαραθρώνουν κυβερνήσεις (αν η έκβασή τους δεν είναι καλή), παρά τις υποβοηθούν να κερδίσουν εκλογές. Στο παιχνίδι της εσωτερικής εξουσίας, το πορτοφόλι διατηρεί μόνιμη πρωτοκαθεδρία έναντι των εθνικών συμβόλων. Πλην η σκέψη «εγώ θα ψηφίσω με το κριτήριο της ακρίβειας» δεν μπορεί να μείνει μετέωρη. Χρειάζεται και μία κάποια λογική συνέχεια.
Η οποία συνέχεια θα πρέπει να είναι «θα ψηφίσω αυτόν ή εκείνον για να αντιμετωπίσει την ακρίβεια καλύτερα από τον Μητσοτάκη». Εδώ όμως τα πράγματα μπερδεύονται. Διότι η χώρα έχει αφήσει πίσω το μοντέλο του παλιού δικομματισμού, ο οποίος είχε δυο κραταιά κόμματα που με διαφορά λίγων μονάδων έφτιαχναν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Εκείνος ο δικομματισμός έδινε νόημα όχι μόνο στο θετικό «ψηφίζω», αλλά και στο αρνητικό «καταψηφίζω».
Η καταψήφιση, η αρνητική και τιμωρητική ψήφος, σήμαινε αυτομάτως μια ασφαλή διάδοχη κατάσταση για τη χώρα και την κοινωνία. Καταψήφιζες το ΠΑΣΟΚ, σήμαινε αυτομάτως ότι ερχόταν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ και το ανάποδο.
Η οποία συνέχεια θα πρέπει να είναι «θα ψηφίσω αυτόν ή εκείνον για να αντιμετωπίσει την ακρίβεια καλύτερα από τον Μητσοτάκη». Εδώ όμως τα πράγματα μπερδεύονται. Διότι η χώρα έχει αφήσει πίσω το μοντέλο του παλιού δικομματισμού, ο οποίος είχε δυο κραταιά κόμματα που με διαφορά λίγων μονάδων έφτιαχναν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Εκείνος ο δικομματισμός έδινε νόημα όχι μόνο στο θετικό «ψηφίζω», αλλά και στο αρνητικό «καταψηφίζω».
Η καταψήφιση, η αρνητική και τιμωρητική ψήφος, σήμαινε αυτομάτως μια ασφαλή διάδοχη κατάσταση για τη χώρα και την κοινωνία. Καταψήφιζες το ΠΑΣΟΚ, σήμαινε αυτομάτως ότι ερχόταν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ και το ανάποδο.
Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Καταψηφίζοντας τον Κυριάκο, φέρνεις στα σίγουρα μια μακρά και επικίνδυνη ακυβερνησία, σε μια περίοδο μάλιστα που τα πάντα γύρω μας κλυδωνίζονται.
Παλαιότερα ο πολίτης συνέκρινε τις θέσεις των δύο μονομάχων και διάλεγε. Είτε δια της θετικής, είτε δια της αρνητικής ψήφου. Τώρα αυτό δεν υφίσταται. Η άποψη «θα διώξω τον Μητσοτάκη για την ακρίβεια και θα φέρω τον Τσίπρα ή κάποιον άλλον που θα την αντιμετωπίσουν καλύτερα» ακούγεται σαν ανέκδοτο. Όχι μόνο διότι ο Τσίπρας έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει, αλλά κυρίως διότι δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική σχηματισμού οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, είτε υπό τον Τσίπρα είτε από κάποιον έτερο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει διάδοχο του Κυριάκου σχήμα.
Η καταψήφιση της ΝΔ οδηγεί νομοτελειακά σε χρόνια ακυβερνησία.
Παλαιότερα ο πολίτης συνέκρινε τις θέσεις των δύο μονομάχων και διάλεγε. Είτε δια της θετικής, είτε δια της αρνητικής ψήφου. Τώρα αυτό δεν υφίσταται. Η άποψη «θα διώξω τον Μητσοτάκη για την ακρίβεια και θα φέρω τον Τσίπρα ή κάποιον άλλον που θα την αντιμετωπίσουν καλύτερα» ακούγεται σαν ανέκδοτο. Όχι μόνο διότι ο Τσίπρας έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει, αλλά κυρίως διότι δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική σχηματισμού οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, είτε υπό τον Τσίπρα είτε από κάποιον έτερο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει διάδοχο του Κυριάκου σχήμα.
Η καταψήφιση της ΝΔ οδηγεί νομοτελειακά σε χρόνια ακυβερνησία.
Και ποιος νουνεχής πολίτης μπορεί να θεωρήσει ότι σ’ ένα ακυβέρνητο καράβι η ακρίβεια θα αντιμετωπιστεί καλύτερα απ’ όσο σήμερα;
Δεν βγάζει νόημα κάτι τέτοιο.
Το δίλημμα «κυβέρνηση ή ακυβερνησία μέσα σε συνθήκες διεθνούς χάους» θα μπει εκ των πραγμάτων, ανεξαρτήτως της εκλογικής στρατηγικής κάθε κόμματος. Προφανώς, θα είναι το κυρίαρχο δίλημμα που θα θέσει ο Κυριάκος, αλλά πριν καν το διατυπώσει αυτός σε αφίσες και τηλεοπτικά σποτ, το χει ήδη θέσει επιτακτικά η ίδια η πραγματικότητα. Και απ’ αυτή, κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
Το δίλημμα «κυβέρνηση ή ακυβερνησία μέσα σε συνθήκες διεθνούς χάους» θα μπει εκ των πραγμάτων, ανεξαρτήτως της εκλογικής στρατηγικής κάθε κόμματος. Προφανώς, θα είναι το κυρίαρχο δίλημμα που θα θέσει ο Κυριάκος, αλλά πριν καν το διατυπώσει αυτός σε αφίσες και τηλεοπτικά σποτ, το χει ήδη θέσει επιτακτικά η ίδια η πραγματικότητα. Και απ’ αυτή, κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου