Μέχρι το Euro του 2004 και τον τελικό της 4ης Ιουλίου, αυτή η ημερομηνία – ακόμα και για τους Έλληνες – θύμιζε μόνο Αμερική.
Για την ακρίβεια θύμιζε την ταινία “Γεννημένος την 4η Ιουλίου” και ένα αμυδρό “κάτι που έγινε τέτοια μέρα στην Αμερική” γιατί οι περισσότεροι (δικαιολογημένα ίσως) δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτή η μέρα για τους Αμερικανούς....
Ως άνθρωπος δεν έχω ιδιαίτερα κολλήματα με τους Αμερικανούς. Ούτε κάποια υπέρμετρη συμπάθεια αλλά σίγουρα καμία αντιπάθεια.
Και μπορώ και αναγνωρίζω ότι η επίδραση της Αμερικανικής κουλτούρας στην Ελλάδα μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη της Ιταλίας στα νησιά του Ιονίου και της Τουρκίας παλαιότερα στην επικράτεια.
Ναι, μας έχουν επηρεάσει κι άλλοι. Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι. (τραγικό, ειλικρινά συγγνώμη). Αλλά η στάμπα που έχουν αφήσει οι Αμερικάνοι στην καθημερινότητά μας είναι τόσο προφανής που άξιζε σήμερα μίας αναφοράς.
Μάζεψα σε μια λίστα εκείνα τα πράγματα στην πόλη, τις επιρροές στη ζωή μας ακόμα και τις συνήθειές μας τα τελευταία 30 χρόνια τα οποία είναι ενδεδυμένα με την αστερόεσσα. Για την ακρίβεια είναι τόσο Αμερικάνικα που στην ανάγνωσή τους θα μπορούσε να πετάγεται σε κάθε ένα από αυτά ο Homer με το γνωστό του “USA, USA, USA”.
Πάμε να τα δούμε ένα – ένα:
Ο αντιαμερικανισμός μας
Ξεκινάω από αυτό γιατί είναι η πιο τρανή απόδειξη του πόσο επιβλητική είναι η επίδραση της συγκεκριμένης κουλτούρας στη χώρα. Τόσο επιδραστική που καλλιέργησε ένα δίπολο στο οποίο ο ένας πυλώνας εκφράζεται ανοιχτά κατά των Αμερικανών, με τις πορείες να καταλήγουν στην πρεσβεία, με κάθε επίσημο Αμερικανό επισκέπτη να μπαίνει στο στόχαστρο. Δεν θέλω να μπω στα πολιτικά αίτια του αντιαμερικανισμού μας γιατί κάπου θα συμφωνήσουμε και κάπου θα διαφωνήσουμε.
Η εμμονή με τα Air Jordan
Δεν ήταν μόνο ο Jordan. Ήταν οι Bulls των αρχών της δεκαετίας του 90 που έκαναν τον (πολύ) κόσμο να αγαπήσει το NBA και όλα τα ζευγάρια αθλητικών για μπάσκετ να μοσχοπουλάνε.
Το πόσο ψηλά έχουμε τη Νέα Υόρκη
Από τις περιγραφές δικών μας ανθρώπων, από τη βιομηχανία της διασκέδασης, από τα περιοδικά. Είμαι από τους ανθρώπους που πάντα του φαινόταν αδιάφορη η ιδέα να πάω εκεί. Τώρα μαρκάρω το "wanna see the sun come up above New York" του Berninger και θέλω να το κάνω αυτό το ταξίδι και να δω όλα όσα έχω ακούσει.
Τα 501
Αν δεν είχες Levi's δεν πήγαινες σχολείο. Ή πήγαινες και απλά έσκυβες το κεφάλι γιατί οι άλλοι είχαν το σωστό, το αμερικάνικο, το 501. Τα άλλα απλά ακολούθησαν, στη δική μου γενιά τουλάχιστον.
Η κοακόλα
Φωνάζει Αμερική από μακριά η Coca – Cola. Και η τάση μας να έχουμε πάντα μερικές στο ψυγείο. Ακόμα κι αν κάποιος δεν πίνει γιατί τον καίει τον ανθρακικό, έχει μερικές στο ψυγείο για εκείνους που αγαπά.
Το Αμερικάνικο στον Πειραιά
Το junk food
Το δικό μας junk είναι το σουβλάκι μας. Που αν το σκεφτείς μόνο junk δεν είνα όταν γίνεται με τα σωστά υλικά. Η λογική του γρήγορου φαγητού ήρθε στην Ελλάδα με τις αμερικάνικες αλυσίδες. Με τα burger, τα τηγανητά κοτόπουλα και τις πίτσες που ξεπέρασαν τις ιταλικές σε φανατικό κοινό.
Οι εργατοώρες μπροστά στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια
Από το 90 και μετά μάθαμε να αγαπάμε τις τηλεοπτικές σειρές. Και αγαπούσαμε πάντα τις ελληνικές παραγωγές περισσότερο από κάθε τι άλλο. Κι αφήναμε κάτι ξεχασμένα απογεύματα για τις Αμερικάνικες και τις Βρετανικές κωμωδίες. Από το 2000 και μετά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Κι αυτό που συμβαίνει τώρα με τις σειρές είναι πιο αμερικάνικο κι από τον Χάλκ Χόγκαν.
Τα σπαστά Ελληνικά
Της Ίνας Λαζοπούλου, της Τζούλι Μασίνο, της Καλομοίρας.
Το American Burger
Με τον General Lee παρκαρισμένο έξω από το κατάστημα είναι ό,τι πιο αμερικανολάγνο έχω δει σε θέαμα τα τελευταία χρόνια. Burgerάδικα υπάρχουν πολλά και μάλιστα περισσότερο επηρεασμένα από την αμερικανική κουζίνα. Αλλά αυτό το έχει και στο όνομα. Δεν μπορούσε να είναι άλλο σε αυτή τη λίστα.
Η πρεσβεία των ΗΠΑ
Επιβλητική και σε τόσο κεντρικό σημείο όσο και η επιρροή της στη χώρα.
Η ατάκα Σημίτη
Τα donuts
Ή καλύτερα η εμμονή της περυσινής χρονιάς με τα donuts όταν άνοιξαν άπειρα donutsάδικα σε κάθε γωνιά της πόλης. Γυρίσαμε πολλά από αυτά για να βρούμε τα καλύτερα.
Ο popidolισμός
Μπορεί οι περισσότερες παραγωγές reality να είναι ευρωπαϊκής καταγωγής αλλά η εμμονή με το να γίνει κάποιος σταρ, η εμμονή με τα μουσικά και κινηματογραφικά είδωλα είναι καθαρά προερχόμενη από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Η αμερικάνικη βάση στο Ελληνικό
Γιατί γύρω από αυτήν οικοδομήθηκε μία ολόκληρη κοινωνία και μία ολόκληρη οικονομία. Όποιον και να ρωτήσεις στην Ιασωνίδου θα σου πει ότι έμαθε να ζει από τους εκατοντάδες των Αμερικάνων που έμεναν, τρέφονταν, ζούσαν εκεί κοντά. Η Σούδα είναι μια άλλη ιστορία, πιο πονεμένη.
Το New York Sandwiches
Τα κίτρινα Timberland
Μόδα ήταν και πέρασε. Αλλά ήταν από τις μόδες που έκαναν τόσους έφηβους να εκλιπαρούν τους γονείς τους για ένα ζευγάρι. Το πώς έπειθαν τις μανάδες τους να τους πάρουν κίτρινα παπούτσια είναι μια άλλη ιστορία.
Τα Αμερικάνικα κολέγια της πόλης
Έχουν βγάλει πολύ κόσμο στην αγορά εργασίας. Ευτυχώς και μερικά μικρά διαμάντια ανάμεσά τους.
Οι ατάκες από τις ταινιές
Είναι πολλοί εκείνοι που θα μνημονεύσουν ατάκες από ελληνικές ταινίες. Αλλά είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που θα μνημονεύσουν χολυγουντιανές ατάκες για να τις πετάξουν. Για κάποιο λόγο νομίζω ότι όλα στη γενιά μας ξεκινούν στο “I'll be back”.
Το άγαλμα του Τρούμαν
Το μοναδικό άγαλμα της πόλης που έχει βανδαλιστεί τόσες φορές αλλά στέκει ακόμα εκεί.
Το “Αμερικάνος” του Τάκη Αντωνιάδη
Βασικά ο ίδιος ο Τάκης Αντωνιάδης σε αυτό το βίντεο κλιπ.
Χρήστος Χατζηιωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου