Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καλοπιάνει τους Γερμανούς

Για τα μάτια του κόσμου

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που, ως τεχνητή συλλογική οντότητα «ενωμένων» συνιστωσών, δεν διαθέτει πατριωτικό χαρακτήρα με την παραδοσιακή έννοια του όρου. 

Δηλαδή της προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, της αμυντικής διαφύλαξης των συνόρων της χώρας και της ανάδειξης του Ελληνισμού ως δεσπόζουσας δύναμης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα, ούτε εμπόδια σε όσους μετανάστες με νόμιμο ή παράνομο τρόπο...
θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα για να μείνουν είτε προσωρινά είτε μόνιμα. 

Τη θέση αυτή που έχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθεί να την κρύψει από την ελληνική κοινωνία με παραπλανητικές υποθέσεις, που τις προτάσσει για την τιμή των όπλων, προκειμένου να συγκινήσει την «πατριωτική κοινωνική βάση» της χώρας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, στην οποία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να λάβει «πατριωτικές» περγαμηνές, επιστρατεύοντας τον Μανώλη Γλέζο. 

Ο τελευταίος μαζί με τον Αλ. Τσίπρα δείχνουν περισσότερο να ικανοποιούνται από το να ακούν καλά λόγια από τους Γερμανούς για το δίκαιο του αιτήματος, παρά να θέτουν το ζήτημα σε επίπεδο ρήξης και σύγκρουσης. 

Τα λόγια κατανόησης που είπαν μετά τη συνάντησή τους με τον πρόεδρο της Γερμανίας, Γ. Γκάουκ, στην Αθήνα είναι ενδεικτικά της προθυμίας τους να μη συγκρουστούν με τους Γερμανούς, αλλά να τους «καλοπιάσουν». 

Όπως έκανε κάποτε ο Κ. Σημίτης με τον πρώην πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, που του ζητούσε να επιστραφούν στην Ελλάδα τα Γλυπτά του Παρθενώνα, προκειμένου να ενισχυθεί εκλογικά απέναντι στον τότε αντίπαλό του, Κώστα Καραμανλή.