Τα "town hall conference" υπήρξαν μια αγαπημένη διαδικασία του Barack Obama κατά την ιστορική προεκλογική εκστρατεία του. Μια διαδικασία συμμετοχικού διαλόγου με μεγάλο κοινό - κύρια νέων ανθρώπων - όπου ο αμερικανός ηγέτης, μέσα στα χρονικά πλαίσια της πολιτικής παρουσίας ενός ηγέτη, έδινε μεγάλο βάρος στο διάλογο με το κοινό "για να μαθαίνουμε ο ένας για τον άλλον"! Είναι σήμερα διαπιστωμένο ότι τέτοιες μορφές διαλόγου, όπως και αυτός που έγινε μέσα από το διαδίκτυο , έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του. Ήταν η πρώτη "κινηματική" εκλογή αμερικανού προέδρου μετά από πολλά χρόνια.Μετά την εκλογή Ομπάμα πολλοί από εμάς είπαμε πως "άλλο υποψήφιος πρόεδρος και άλλο πλανητάρχης". Πολλοί πιστέψαμε - και πιστεύουμε ακόμη - πως μπορεί μεν ο Ομπάμα να κάνει ανατροπές και αλλαγές στο εσωτερικό των ΗΠΑ, σε μια κοινωνία που ξεχαρβαλώθηκε στην κυριολεξία πολιτικά, οικονομικά και ηθικά στη διάρκεια της προεδρίας Μπους, αλλά στο ρόλο των ΗΠΑ ως υπερδύναμης του κόσμου δεν θα αλλάξουν πολλά! Και ίσως κάποιες πρωτοβουλίες, όπως το κλείσιμο του Γκουαντάναμο ή η σταδιακή αποχώρηση από το Ιράκ να δείχνουν δειλά μια στροφή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά εμείς οι δύσπιστοι Ευρωπαίοι εξακολουθούμε να μην είμαστε και πολύ αισιόδοξοι. Και όμως η νέα γενιά της Ευρώπης μάλλον έχει άλλη γνώμη.
Πριν ένα χρόνο στο Βερολίνο, ο Ομπάμα έριξε το μύθο της ομιλίας Κέννεντυ στο ίδιο χώρο. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, Ευρωπαίοι και μάλιστα Γερμανοί έδειχναν να ξεπερνούν τον έντονο αντιαμερικανισμό που καλλιεργούσαν τις τελευταίες δεκαετίες και να ζητοκραυγάζουν για έναν υποψήφιο αμερικανό πρόεδρο, περισσότερο από οποιονδήποτε Ευρωπαίο προοδευτικό ηγέτη. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια η ευρωπαϊκή νεολαία έστρεφε τις προσδοκίες της για αλλαγή στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Χτες στο Στρασβούργο, στην μεγάλη συγκέντρωση της γαλλογερμανικής νεολαίας, η τάση αυτή φάνηκε πλέον καθαρά και ετούτη τη φορά όχι μπροστά σε έναν φιλόδοξο υποψήφιο γερουσιαστή, αλλά στον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ. Πόσο ανταποκρίθηκε ο Ομπάμα στις προσδοκίες των Ευρωπαίων νέων? Θα έλεγα και με το παραπάνω. Ας αναλογιστούμε λίγο:
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει αμερικανό πρόεδρο να διακηρύττει ότι θα "προτείνει έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα"?
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει αμερικανό πρόεδρο να λέει πως "οι ΗΠΑ έχουν σημαντική ευθύνη στην περιβαλλοντική κρίση και πρέπει γρήγορα να επανορθώσουν"?
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει αμερικανό πρόεδρο να λέει πως " οι ΗΠΑ δεν ενθάρρυναν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά αντίθετα την υπονόμευσαν και αυτό ήταν λάθος που πληρώνουν σήμερα"?
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει Αμερικανό πρόεδρο να λέει ότι "η οικονομική εξαθλίωση των ανθρώπων μας κάνει περισσότερο επιρρεπείς σε συγκρούσεις και πολέμους"?
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει αμερικανό πρόεδρο να λέει ότι "παγκοσμιοποίηση είναι καλή για κάποιους, αλλά πολύ κακή για πολλούς άλλους"?
- Πόσες φορές έχουμε ακούσει αμερικανό πρόεδρο να λέει ότι "μόνο η πίστη στις αξίες και η συνεργασία των λαών μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερο μέλλον"?
- Πόσες φορές τέλος έχουμε ακούσει οποιονδήποτε ηγέτη στον κόσμο τα τελευταία χρόνια να λέει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως¨"το μέλλον ανήκει στη νέα γενιά, εσείς η νέα γενιά πρέπει να αναλάβετε δράση, πρέπει να συμμετέχετε στα κοινά με κάθε τρόπο, ξεκινώντας από την τοπική σας κοινωνία, γιατί η νέα γενιά θα φέρει την αλλαγή"?
Ακόμη κι αν μετά από αυτά εμείς οι Ευρωπαίοι έχουμε τις επιφυλάξεις μας για απόσταση λόγων και έργων - αν και τα αποτελέσματα του G20 και η διαλλακτική στάση των Αμερικανών άλλο δείχνουν - πρέπει να παραδεχτούμε τουλάχιστον χωρίς κανένα ενδοιασμό ότι αυτό μοντέλο πολιτικού ηγέτη και πολιτικής δράσης και παρουσίας είναι ζητούμενο στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και δυστυχώς δεν υπάρχει! Είναι απίστευτη η απόσταση που χωρίζει τον Ομπάμα από τους σημερινούς Ευρωπαίους ηγέτες. Είναι απίστευτο το πόσο λιγοι φαντάζουν ο Σαρκοζύ, ο Μπράουν και η Μερκελ μπροστά στον Ομπάμα! Είναι απίστευτο το πως χειρίζεται ο Ομπάμα ένα Ευρωπαϊκό κοινό μιλώντας από τη θέση του πλανητάρχη. Είναι απίστευτο το πως οι νέοι του Στρασβούργου "τσιμπούσαν χθες σαν περιστέρια από το χέρι του κάθε του λέξη"!
Η Αμερική λοιπόν επιστρέφει και ο Ομπάμα γίνεται, έτσι κι αλλιώς, το πρότυπο του νέου πολιτικού ηγέτη του 21ου αιώνα που έχει ανάγκη ο κόσμος και κύρια η Ευρώπη. Ακόμη κι αν ο ίδιος δε φανεί συνεπής σε αυτά που έχει διακηρύξει μέχρι σήμερα, είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει την βασική αφορμή για αλλαγές και ανατροπές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ακόμη και σε χώρες σαν εμάς, στην Ελλαδίτσα μας που ζούμε ακόμη τη μεγαλύτερη πολιτική μιζέρια από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους.
Visit msnbc.com for Breaking News, World News, and News about the Economy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου