Θα θυμάστε ασφαλώς τι έγινε στις ευρωεκλογές με τα exit polls. Όταν μόνο το antinews κράτησε «πισινή» στις μεγάλες διαφορές που έδιναν τα καταπράσινα δημοφιλή μπλογκς και μπλοκάκια.
Ο καθένας φυσικά δικαιούται να έχει τις απόψεις του κι εμείς δεν θα χαλάσουμε την ζαχαρένια μας για κανέναν.
Δεν μπορεί όμως ο κ. Φαναράς να κάνει ο,τι αναγωγές του γουστάρει και να τις παρουσιάζει σαν «αντικειμενικά ευρήματα» ο κ. Ευαγγελάτος. ¨Όπως σωστά επισημαίνει ο αναγνώστης μας «ΣΚΑΙς» ήταν ο ίδιος κ. Φαναράς που 15 ημέρες προ των εκλογών έδινε διαφορά ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στο 1.8% και τελικά ήταν 5%. Ενώ στις 28/8/2007 η κατ΄ αυτόν ήταν δεν ήταν 1% και τελικά έγινε σχεδόν 3,5 %. (http://www.antinews.gr/?p=14232&cpage=1#comment-326247)
Όπως έχουμε ξαναπεί, «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό» – κι αυτό ισχύει για αμφότερες τις πλευρές.
Προς το παρόν το λάθος που κάνουν οι εκλογολόγοι και οι εκτιμητές του εκλογικού αποτελέσματος της 4ης Οκτωβρίου είναι ότι κάνουν τις αναγωγές βάσει των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών.
Λένε δηλαδή: «έχουμε 20 % αδιευκρίνιστες, δίνουμε από ένα μεγάλο ποσοστό στα δυο μεγάλα κόμματα, από λιγότερο στα μικρότερα και βγάλαμε αυτοδυναμία…»
Δεν μπορεί όμως να γίνει σύγκριση αυτών των εθνικών εκλογών με τις ευρωεκλογές, για τους εξής κυρίως λόγους:
Πρώτον, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία τα κυβερνητικά κόμματα πριμοδοτούνται στις εθνικές εκλογές για ευνόητους λόγους: τις κάνουν τα ίδια, ρουσφέτια, «κυβερνητισμός» του πόπολο κλπ κλπ. Κυρίως, οι εκλογές αφορούν ποιος θα κυβερνήσει αύριο. Ενώ οι ευρωεκλογές είναι πολύ πιο χαλαρές και προσφέρονται πολύ περισσότερο για ψήφο διαμαρτυρίας (που την εισπράττουν κυρίως τα μεγάλα «κυβερνητικά» κόμματα και ακόμα περισσότερο, αυτό που κυβερνά κάθε στιγμή).
Δεύτερον, την έκβαση των προηγούμενων εκλογών για την ΝΔ την έκρινε η ψήφος διαμαρτυρίας που πήγε ή στο ΛΑΟΣ, ή για …μπάνια. Είναι σίγουροι οι εκλογολόγοι ότι οι διαμαρτυρόμενοι της δεξιάς θα προτιμήσουν αυτήν την φορά να μην ψηφίσουν το κόμμα τους και να βγει το ΠΑΣΟΚ; Πως μετράνε την πόλωση;
Τρίτο, τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι σίγουροι οι εκλογολόγοι ότι ένα από τα πιο συνειδητοποιημένα τμήματα των ψηφοφόρων θα ξεχάσει το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και θα το υπερψηφίσει;
Τέταρτον, με τους Οικολόγους Πράσινους, τι θα γίνει; Θα εξαφανισθούν επειδή αποφάσισε έτσι το εκδοτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο;
Πώς γίνεται αλήθεια η «αναγωγή»;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι:
* Μία μέθοδος είναι να υποθέσει κανείς ότι η «αδιευκρίνιστη ψήφος» θα μοιραστεί όπως η ψήφος όλων των υπολοίπων που έχουν ήδη εκφράσει τι θα ψηφίσουν. Αυτή η μέθοδος αυξάνει τη διαφορά υπέρ του πρώτου κόμματος.
* Ένας άλλο τρόπος, είναι να κατανεμηθεί η «αδιευκρίνιστη ψήφος» ανάλογα με το τι είχαν ψηφίσει οι «αναποφάσιστοι» στις προηγούμενες εκλογές. Αυτή η μέθοδος μπορεί να μειώσει τη διαφορά μεταξύ των κομμάτων, αν οι περισσότεροι αναποφάσιστοι προέρχονται από το δεύτερο κόμμα.
* Τρίτον, να γίνουν διάφορες υποθέσεις για το «ρεύμα της τελευταίας στιγμής». Αυτή η μέθοδος βγάζει τα πιο αυθαίρετα αποτελέσματα, διότι το ρεύμα της τελευταίας στιγμής δεν είναι μετρήσιμο αφού δεν γίνονται δημοσκοπήσεις (κι αυτές που γίνονται δεν δημοσιοποιούνται, συνεπώς δεν τις ξέρουμε ή τις πληροφορούμαστε, συνήθως παραμορφωτικά). Συνήθως το ρεύμα της τελευταίας στιγμής ευνοεί το νικητή, αλλά υπάρχουν και πολύ σοβαρές εξαιρέσεις, όπως η μεταστροφή υπέρ του Μέητζορ στη Βρετανία το 1992 και υπέρ του Θαπατέρο στην Ισπανία το 2004.
Γενικά όλες αυτές οι μέθοδοι έχουν σοβαρά προβλήματα, ενώ συνήθως επιλέγεται ένας συνδυασμός ανάμεσά τους, αφού ληφθούν υπόψιν κι άλλες ιδιομορφίες όπως ο βαθμός συσπείρωσης των μεγάλων κομμάτων, η τάση ανόδου ή χαλάρωσης της συσπείρωσης της τελευταίας στιγμής, η συμπεριφορά ειδικών δυναμικών ομάδων ψηφοφόρων κλπ.
Συμπέρασμα: η αναγωγή των αναποφάσιστων (αδιευκρίνιστη ψήφος) απαιτεί πολύ «ισχυρές υποθέσεις» που όμως είναι τελικά αυθαίρετες.
Μια μέθοδος είναι τόσο «επιστημονική» όσο κι οποιαδήποτε άλλη, όπως ο,τιδήποτε στηρίζεται σε υποθέσεις.
Και δεν παύουν να είναι αυθαίρετες, ακόμα κι όταν επαληθεύονται. Πολύ περισσότερο όταν διαψεύδονται. Όπως κατά κανόνα συμβαίνει με πολλές δημοσκοπήσεις συγκεκριμένων εταιριών, που προβάλλονται από συγκεκριμένα ΜΜΕ.
Ας μη ξεχνάμε και το φιάσκο με τα exit polls των πρόσφατων ευρωεκλογών (όπου, βέβαια, την πάτησαν για άλλους λόγους – αλλά την πάτησαν πάντως. Ομαδικά και πανηγυρικά).
Μπούσουλας αυτοδυναμίας
Για να μην σας πουλάνε λοιπόν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες το ασφαλέστερο κριτήριο για την επίτευξη ή όχι αυτοδυναμίας είναι το ποσοστό που θα πάρει το πρώτο κόμμα και συνολικό ποσοστό που θα μαζέψουν όλα τα κόμματα μαζί.
Ιδού και ο μαθηματικός τύπος:
«Ποσοστό πρώτου κόμματος Χ 260 / ποσοστό κομμάτων που μπαίνουν στην Βουλή + 40 οι έδρες της πριμοδότησης»
Υποθετικό παράδειγμα: «40,5 Χ 260 / 94,5% = 111,4 + 40 = 151, 4 έδρες»
Δηλαδή, η είσοδος των κομμάτων που κυμαίνονται περί το 3% στη Βουλή έχει ως αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση του ποσοστού που περισσεύει εκτός Βουλής και άρα αυξάνει το κατώφλι της αυτοδυναμίας.
Με άλλα λόγια, όσο υψηλότερο είναι το άθροισμα των ποσοστών των εκτός Βουλής κομμάτων, τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό που δίνει αυτοδυναμία.
Αυτά και υπομονή, 20 και μία
