…επίσης ιδρύεται μία Γενική Γραμματεία Στήριξης (!) του Εργου (!) του Πρωθυπουργού…
Εκ της Κομαντατούρ
Οπου σιγά σιγά αρχίζει να μετατίθεται το πολίτευμα (όχι στον Εβρο, όχι ακόμα) -για την ακρίβεια να διολισθαίνει.
Κατ’ αρχήν διοικεί, αποφασίζει και διατάσσει η Τρόικα.
Σε αυτήν αναφέρεται ευθέως και λογοδοτεί, ενίοτε ταις πρεσβείαις των Τραπεζιτών, ο πρωθυπουργός ανδρείκελο ή, αν προτιμάτε, το ανδρείκελο πρωθυπουργός.
(Επ’ αυτού οι γνώμες διίστανται και ακροβατούν πάνω στο κεφάλι μιας καρφίτσας: οι μεν ορθόδοξοι διατείνονται ότι είναι «ο πρωθυπουργός ανδρείκελο», οι δε μονοφυσίτες επιμένουν ότι είναι «το ανδρείκελο πρωθυπουργός»).
Στη συνέχεια της πυραμίδας προς τα κάτω βρίσκονται οι
«πρόθυμες καρέκλες» γύρω απ’ το
«οβάλ γραφείο», όπως κάποτε οι εύθυμοι ιππότες γύρω από τη στρογγυλή τράπεζα.
Επικεφαλής του Οβάλ Γραφείου είναι ο Προσωπικός Προσωπάρχης του Προέδρου, ενώ ο Μέγας Δομέστιχος του Πρωινού Καφέ νομίζει ότι είναι το ίδιο.
Βεβαίως μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο.
Αλλά αυτό θα το δείξει η νεκροψία, όταν συντελεσθεί (σε κάνα-δυο μήνες από τώρα) από τους Σιλεντιάριους.
Τυγχάνουν δε οι Σιλεντιάριοι (οι Σιωπηλοί) ένας μακρινός απόηχος (όνομα και πράγμα) των Συγκλητικών.
Με τη διαφορά ότι ενώ οι τελευταίοι το είχαν συνήθεια να γκαρίζουν μέσα στη Σύγκλητο της μακρινής εκείνης δημοκρατίας, αντιθέτως, οι Σιλεντιάριοι επίγονοί τους, έχουν καθήκον να κρατούν σε ευπρεπή σιωπή το Ιερόν Παλάτιο και να διαβεβαιώνουν τον Ηγεμόνα ότι όλα πηγαίνουν καλά.
Οτι ουδείς κίνδυνος υπάρχει να τον ξεσχίσει στα ξαφνικά κανένα αγριεμένο πλήθος στον Ιππόδρομο κι ότι όλα βαίνουν καλώς στα Κονκλάβια, τα Διευθυντήρια, τις Κομαντατούρ, τις Επιτροπές, τους Κύκλους και τους Πρωινούς Καφέδες της Βασιλείας του.
Οσο για το Κοινοβούλιο δεν είναι πλέον τίποτε άλλο παρά ένα μέρος, ένας προθάλαμος, ένα φουαγέ, ένα μπουντουάρ όπου συνωστίζονται, συνωθούνται και διαγκωνίζονται οι κυβερνητικοί βουλευτές, ώσπου να γίνουν Υπουργοί. Δηλαδή Οσποδάροι, Βοεβόδες, Αγάδες και Βογιάροι…
Μεγάλος εκσυγχρονισμός, εις βάθος!
