Η εμπειρία της κυβερνώσας αριστεράς, μας έδωσε την ευκαιρία να έλθουμε αντιμέτωποι με τις δυσανεξίες της με τρόπο οδυνηρό, ιδίως για τους οπαδούς των ιδεών και της ιστορίας της.
Η ελληνική αριστερά, με μικρή εξαίρεση την φιλοευρωπαϊκή εκδοχή της, που στεγάστηκε μειοψηφική στο ΚΚΕες και στην συνέχεια στον συνασπισμό, δεν κατόρθωσε ή δεν θέλησε ποτέ να κάνει κτήμα της τις βασικές παραδοχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δεν πορεύτηκε αντιπολιτευτικά με αυτές και δεν τις εγκολπώνεται τώρα που βρίσκεται στην διακυβέρνηση της χώρας.
Οι θεσμοί του πολιτεύματος, κατ’ αυτήν, δεν λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες...