Οι αναλύσεις που διαβάζει κανείς επί των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής είναι πολλές. Οι περισσότερες από αυτές, αναλόγως της πολιτικής τοποθέτησης του γράφοντος ή της πλευράς που υπηρετεί, με την καλή ή την κακή έννοια του όρου, πέραν των διαπιστώσεων που μπορούν να χαρακτηριστούν γενικότερης αποδοχής, υπερτονίζουν στοιχεία προσεκτικά επιλεγμένα και βολικά ερμηνευμένα για να μετριάσουν την αποτυχία του ενός κόμματος ή να αναγάγουν σε θρίαμβο το αποτέλεσμα του άλλου.
Θα σταθώ σε εκείνα τα μηνύματα που είναι όσο το δυνατόν ευρύτερα αποδεκτά:
1) Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει μια καθαρή νίκη στο ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε να κερδίσει εκλογική μάχη από το 2000 και ως εκ τούτου κάθε νίκη, δεν παύει να είναι σημαντική για αυτό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νίκη με διαφορά 4,3 ποσοστιαίων μονάδων.
2) Η αποχή ήταν ασυνήθιστα μεγάλη, για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτό από μόνο του δε συνιστά αλλοίωση του αποτελέσματος, με την έννοια βέβαια πως αν όλοι όσοι επέλεξαν να απέχουν, τελικά ψήφιζαν, δεν πιστεύω πως θα βλέπαμε και διαφορετικό αποτέλεσμα. Θεωρώ δηλαδή πως μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2007 και του 2004 θέλησαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση, στο κόμμα, ακόμη και σε τοπικά στελέχη του κομματικού και αυτοδιοικητικού μηχανισμού, που ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό το μήνυμα ήταν αποφασισμένοι να το στείλουν είτε με το να μην προσέλθουν στις κάλπες είτε με το να επιλέξουν κάποιο άλλο κόμμα, πάντως όχι επιλέγοντας το ΠΑΣΟΚ (και αυτό έχει τη δική του, ιδιαίτερη σημασία και θα το αναλύσω παρακάτω). Ωστόσο, το μέγεθος της αποχής μεγέθυνε σίγουρα τη μεταξύ των 2 μεγάλων κομμάτων διαφορά.
3) Υπήρξαν πρακτικές που πλήγωσαν τους Νεοδημοκράτες και πρόσωπα που καταχράστηκαν της ψήφου των πολιτών και ενεπλάκησαν σε παράνομες και σκανδαλώδεις πράξεις. Αυτές τις πρακτικές πρέπει μια και καλή να τις διαγράψουμε από την παράταξή μας. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραλείψουμε και το γεγονός της πρωτοφανούς εκμετάλλευσης αυτών των φαινομένων από τα Μ.Μ.Ε. με σκοπό να ευνοηθεί το ΠΑΣΟΚ και να πληγεί η Νέα Δημοκρατία. Δεν είμαι από αυτούς που θα ήθελαν επιεική αντιμετώπιση από τον τύπο και τις τηλεοράσεις. Να μην υπάρχει διαφθορά, ώστε να μη δίνονται λαβές! Αλλά όταν σύσσωμος ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, με τους κατευθυνόμενους της δημοσιογραφίας, αγωνίστηκαν με νύχια και δόντια και έπεισαν τον κόσμο ότι ακόμα και για το σκάνδαλο της Siemens φταίει η Ν.Δ., ε, τότε κάτι βρωμάει πολύ άσχημα. Γιατί κανείς δεν ξεχνάει πως οι χρηματοδοτήσεις στελεχών για να κατευθύνουν στημένους διαγωνισμούς του ΟΤΕ έγιναν πριν από το 2004, τότε που ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και ένας εκ των κορυφαίων υπουργών ο Γ. Παπανδρέου.
4) Ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών της 7ης Ιουνίου είναι αναμφισβήτητα το ΛΑΟΣ. Δε θα μπω στον πειρασμό να κρίνω τους πολίτες που ψήφισαν το συγκεκριμένο κόμμα. Όμως, το φαινόμενο της αύξησης των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ελλάδα είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο. Στη χώρα μας βέβαια βασίζεται σε 2-3 βασικά κοινωνικά προβλήματα, όπως η μετανάστευση και η δημόσια ασφάλεια, και αυτά τα θέματα έχει βρεθεί ένας ευφυέστατος οπορτουνιστής-λαϊκιστής αρχηγός κόμματος να τα εκφράζει. Και φυσικά, αυτό αποτελεί αποτυχία σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, τα οποία σημαντικά θέματα σαν τα παραπάνω φοβούνται να αγγίξουν και να καταθέσουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους. Το μόνο θετικό για το πολιτικό μας σύστημα θεωρώ πως αποτελεί η στρογγυλοποίηση πολλών εκ των θέσεων που υιοθετεί ο αρχηγός του ΛΑΟΣ για κάποια θέματα, ακριβώς γιατί σκοπός του δεν είναι να εκφράζει το πατριωτικό μέτωπο, αλλά κυρίως κρυφοκοιτάζει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, του κρυφού του δηλαδή πόθου. Και βέβαια, ιδιαίτερα υπερήφανος αισθάνομαι που είμαι στέλεχος του κόμματος που έχει ως Πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος σε κάθε τόνο έχει αποκλείσει τη συνεργασία με τα άκρα. Αυτό είναι που πρέπει να διαφυλάξουμε στην παράταξή μας.
5) Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πανηγυρίζει διότι είναι προφανές πως δεν έχει δημιουργήσει ρεύμα νίκης, πόσο μάλλον αυτοδυναμίας. Το ψηφίσανε 850.000 άνθρωποι λιγότεροι από ότι το 2007 στις εθνικές εκλογές, δίνοντας του μικρότερο ποσοστό, και ακόμη 200.000 άνθρωποι λιγότεροι από ότι στις Ευρωεκλογές του 2004, όταν πήρε 34%. Είναι λοιπόν ακόμη ένα δείγμα ανευθυνότητας, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης, να ζητάει πρόωρες εκλογές, όταν θα πρέπει πρώτα να παρουσιάσει επιτέλους το πρόγραμμά του αντί να αναλώνεται σε συνεχή σκανδαλολογία, όπως δηλαδή κάνει τους τελευταίους 7 μήνες ή να ακολουθεί μια στείρα άρνηση για όλα τα θέματα και να τάζει ανεύθυνα τα πάντα σε όλους, χωρίς να μας λέει που θα βρει τους πόρους.
6) Η Νέα Δημοκρατία έχασε την πρωτοκαθεδρία της σε πολλές περιφέρειες, οι οποίες αναφέρονται ως κάστρα της. Στο νομό μας, η μείωση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας ήταν ανάλογα με τη μείωση σε πανελλήνιο επίπεδο. Ωστόσο, σε ένα νομό που το σύστημα ΠΑΣΟΚ παραμέλησε και παρέλειψε να τον εντάξει σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχεδιασμό (κίνητρα, οδικούς άξονες, σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κ.α.), το τελικό ποσοστό αποτελεί αποτυχία κυρίως των δικών μας στελεχών, μηδενός εξαιρουμένου!
Η αποτυχία μας αυτή συνίσταται στο ότι:
· Δεν μπορέσαμε να πιέσουμε περισσότερο για δίκαιες αξιώσεις του νομού μας (π.χ. επίδομα παραμεθόριων περιοχών).
· Δεν μπορέσαμε να διαφημίσουμε αυτά που έκανε η κυβέρνηση στον τόπο μας (2 σχολές ΤΕΙ, ένταξη στην υψηλότερη ζώνη κινήτρων για τις επιχειρήσεις, κ.τ.λ.).
· Αποτυχία που το κόμμα, η ΝΟΔΕ, οι τοπικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και η ΟΝΝΕΔ βουλιάζουν σε ένα βάλτο απαξίωσης και εξυπηρέτησης σε πολλές περιπτώσεις προσωπικών επιδιώξεων.
· Αποτυχία, που οι Βουλευτές, οι Πολιτευτές, τα στελέχη της Αυτοδιοίκησης, όχι μόνο δεν έκαναν κάτι για να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση, αλλά πολλές φορές τους εξυπηρετούσε, την ανεχόντουσαν ή και την κατεύθυναν.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής δεν ήταν καλό. Η κατάσταση όμως που δημιουργήθηκε είναι σαφώς αναστρέψιμη. Χρειάζεται βέβαια πολλή δουλειά από τον καθένα μας, πολλή αυτοκριτική για το πώς πορευθήκαμε μέχρι σήμερα, αλλά και γενναίες αποφάσεις σε θέματα διαφάνειας και πάταξης της διαφθοράς.
Σε αυτό τον αγώνα μπροστά θα μπούμε οι νέοι άνθρωποι, αυτοί που τόσα χρόνια παλεύαμε να φέρουμε τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, γιατί πιστεύουμε στον Κώστα Καραμανλή και πιστεύουμε πως μπορούμε πολύ καλύτερα.Θα μπούμε μπροστά για να αποδείξουμε πως έχουμε τις δυνατότητες να αλλάξουμε προς το καλύτερο, βάζοντας στην άκρη αυτούς που πλήγωσαν και πληγώνουν το κοινό αίσθημα, αλλά και αυτούς που με άλλα μέσα, πέραν από τη δουλειά, προσπαθούν, και μερικές φορές καταφέρνουν, να προβάλλονται στους πολίτες ως οι μοναδικές λύσεις ενός προβλήματος που όμως αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Τώρα, είναι η στιγμή που ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και για ό,τι συνέβη, αλλά και για ό,τι πρόκειται να γίνει από εδώ και έπειτα. Σε ότι με αφορά προσωπικά, θα είμαι παρών και πάντα στην πρώτη γραμμή της πρωτοπορίας, τιμώντας με τον τρόπο αυτό την μακροχρόνια θητεία μου σε ΔΑΠ και ΟΝΝΕΔ και έχοντας πίστη στην φιλελεύθερη παράταξη και στον Κώστα Καραμανλή.
Σε μια Ελλάδα που βαίνει όλο και πιο πολύ στο παράλογο, λησμονούμε -με επιταχυνόμενη πνευματική «απολέπιση»- όλο και περισσότερες από τις βασικές κοινωνικοφιλοσοφικές αρχές που έχουν θεμελιωθεί ανά τους αιώνες.
