Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο. Αλλά ποιος είπε ότι ο ήλιος θέλουμε να φωτίζει όλες της πτυχές της ζωής;
Τα σκοτεινά μονοπάτια που περπατάμε μόνοι ή το ημίφως της ζωής είναι εκείνο που μας χαλαρώνει, η φλόγα στο τζάκι που βλέπουμε να σιγοκαίει στο σκοτάδι, και ύστερα ξαφνικά να θεριεύει και να γίνεται πιο φωτεινή, ώσπου να σκοτεινιάσει πάλι, είναι τα σκαμπανεβάσματα της ζωής που τα βλέπουμε μπροστά μας.
Αν δεν υπήρχε το σκοτάδι, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως;
Αν δεν υπήρχαν τα ψέματα, πώς θα κυριαρχούσε η αλήθεια;
Αν δεν υπήρχαν τα μυστικά, τι λόγο θα ’χε όλη η ύπαρξη μας;
Αν κάθε μέρα δε μαθαίνουμε και κάτι καινούριο;
Πολλές φορές, όσα λιγότερα γνωρίζουμε τόσο καλύτερα αισθανόμαστε…