¨Αιωνία σου η μνήμη Πατριώτη¨
Ο π. βουλευτής Δράμας Οικονομολόγος, κ. Στάθης Σαραφόπουλος για τον θάνατο του πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο έκανε την ακόλουθη δήλωση:
" Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο ΤΑΣΣΟΣ παρέμεινε πεισματικά στις Θερμοπύλες του 'Εθνους!
Πιστός στις αιώνιες αξίες, έκανε τον απανταχού Ελληνισμό να αισθανθεί περήφανος.
¨Παρέλαβα Κράτος και δεν θα παραδώσω Κοινότητα¨
ήταν τα λόγια του διαγγέλματος του για το Δημοψήφισμα στο ΄Σχεδίου Ανάν¨.
Έφυγε ένας πρόεδρος που κράτησε την Κύπρο ζωντανή και πάλεψε τον άνισο αγώνα εναντίον όλων των μεγάλων του Κόσμου και νίκησε, από την εποχή της ΕΟΚΑ μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Νίκησε διότι είχε μαχητικότητα, σοβαρότητα, διορατικότητα και εμμονή στο σκοπό του.
Η Κύπρος και ο Ελληνισμός του χρωστούν πολλά. Σαν Έλληνες του οφείλουμε μεγίστη τιμή.
Θα μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους κυριότερους πρωταγωνιστές του Κυπριακού Λαού για Ελευθερία ανεξαρτησία και αγώνες.
"Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, τέτοιους – σαν τον Τάσσο- βγάζει το Έθνος μας θα λένε"
Αιωνία σου η μνήμη "Πατριώτη".! ".
Δράμα, 16 Δεκεμβρίου 2008.
.
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΛΙΓΟΤΕΡΟ Η ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ;
"ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ; ¨
Του Στάθη Σαραφόπουλου,
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Στο προηγούμενο άρθρο μας "ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ;¨ δώσαμε τη προσωπική μας εξήγηση για το πώς προήλθε αυτή η κρίση η οποία κλονίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό σύστημα, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Αναλύσαμε ότι η κρίση προήλθε γιατί δεν έγινε σωστή κατανομή του συσσωρευμένου πλούτου μεταξύ των συντελεστών παραγωγής της Εργασίας και του Κεφαλαίου, δηλαδή δεν λειτούργησε ο μηχανισμός της ρύθμισης. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη συμμετοχή του κράτους στην Οικονομία απαντώντας στο ερώτημα:
Πρέπει να μικρύνει ή να μεγαλώσει η συμμετοχή του κράτους στην οικονομία;
Από την μεταπολίτευση του 1974 επικράτησε μια τάση άκρατου κρατισμού την οποία η χώρα πλήρωσε πολύ ακριβά όχι τόσο γιατί οι κρατικές επιχειρήσεις είναι άχρηστες ή μίασμα αλλά γιατί επιτράπηκε εν γνώσει όλων των Κυβερνήσεων η δράση διαφόρων τρωκτικών στις κρατικές επιχειρήσεις που σε συνδυασμό με το ερασιτεχνικό management, το οποίο ασκούταν από αποτυχημένους υποψήφιους Βουλευτές τις οδήγησαν στην υπερχρέωση, την απαξίωση και εν γένει την καταστροφή. Αυτό διευκολύνθηκε από την ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Ολυμπιακή, Τράπεζες κλπ) και την έλλειψη ανταγωνισμού.
Εάν υπήρχε ανταγωνισμός για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι κρατικές επιχειρήσεις, όπως κάνει επιτυχημένα, αν και θα μπορούσε ακόμη καλύτερα, ο ΟΤΕ θα όφειλαν να περιστείλουν τις κλοπές, να βάλουν τάξη στα οικονομικά τους και να αναζητήσουν καλούς διοικητές, που θα προέρχονται είτε από το δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα. Μην ξεχνάμε το με διεθνή κριτήρια απόλυτα επιτυχημένο παράδειγμα της Cosmote, η οποία διοικούμενη από άτομα που προέρχονται από τον δημόσιο τομέα αλλά γνώριζαν το αντικείμενο τους και δεν ήταν αποτυχημένοι υποψήφιοι βουλευτές, στήθηκε και μεγάλωσε, σε όφελος του Έλληνα πολίτη αφού μειώθηκαν οι τιμές ανεξάρτητα από την μητρική της δηλ. τον ΟΤΕ σε μια ανταγωνιστική αγορά στην οποία είχαν ήδη λάβει θέση δύο άλλες εταιρείες.
Εκμεταλλευόμενοι την ανωτέρω κατάσταση οι διάφοροι καλοθελητές καλυμμένοι κάτω από τον ιδεολογικό μανδύα του φιλελευθερισμού ή του νεοφιλελευθερισμού στηλίτευσαν την σήψη και τα χάλια που επικρατούσαν στις κρατικές επιχειρήσεις και αντιπρότειναν την άκρατη ιδιωτικοποίηση. Από την άλλη οι κρατιστές ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν για ιδιωτικοποιήσεις κι επιχειρηματολογούσαν υπέρ του κοινωνικού χαρακτήρα των επιχειρήσεων. Πίσω από αυτά τα ιδεολογήματα και ιδεολογίες που υπάρχουν για να καπηλεύονται οι έξυπνοι και να ασπάζονται οι αφελείς κρύβονται φυσικά τα ατομικά συμφέροντα της κάθε ομάδας.
Οι μεν φιλελεύθεροι επιθυμούν να υφαρπάξουν αντί πινακίου φακής τις κρατικές επιχειρήσεις ή να οικειοποιηθούν χωρίς να επωμιστούν το κόστος των επενδύσεων ένα μέρος του μεριδίου της αγοράς τους. Σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα θα διαλύσουν και τις εργασιακές σχέσεις, θα κατεβάσουν τους μισθούς στα 700 ευρώ, χωρίς να μειώσουν και τις τιμές των προϊόντων ή των παρεχομένων υπηρεσιών τους και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους χωρίς να έχουν κουρασθεί και πολύ.
Οι δε κρατιστές έχουν πιάσει την καλή μέσα στις κρατικές επιχειρήσεις, έχουν βολευτεί, έχουν κάνει περιουσίες από τις ατασθαλίες και επιθυμούν να συνεχίσουν τη ίδια κατάσταση και διατηρήσουν τα κεκτημένα. Για αυτούς είναι απειλή όχι μόνο η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας στην οποία εργάζονται αλλά και η λειτουργία ανταγωνιστικών ιδιωτικών επιχειρήσεων διότι αν λειτουργήσει ο ανταγωνισμός τέρμα οι οικονομικές ατασθαλίες, η ξεκούραση και το φαγοπότι εις υγείαν των κορόιδων.
Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι και τα δύο συστήματα στην απολυτότητά τους είναι αποτυχημένα και επικίνδυνα. Επιτυχημένο κρίνεται μόνο το μεικτό σύστημα που αποτελείται από ένα ισορροπημένο μείγμα κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Ο ρόλος των κρατικών επιχειρήσεων θα είναι να αποτελούν φρένο στην ασυδοσία και την απληστία του ιδιωτικού τομέα. Το μοντέλο αυτό δουλεύει στην Ελλάδα τόσο στις τηλεπικοινωνίες όσο και στις Τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τον ΟΤΕ και οι ιδιωτικές τράπεζες έπονται της Εθνικής που θέτει τους κανόνες στην αγορά. Αντίθετα βλέπουμε να πετάνε οι τιμές στα ύψη διότι δεν υπάρχουν κρατικές ή συνεταιριστικές εμπορικές επιχειρήσεις. Αν υπήρχε ένα σωστά οργανωμένο κρατικό ή καταναλωτικό ή συνεταιριστικό σούπερ μάρκετ που θα κρατούσε χαμηλά τις τιμές δεν θα τολμούσαν οι ιδιώτες να κερδοσκοπήσουν, διότι περί κερδοσκοπίας πρόκειται όταν οι τιμές όλων των προϊόντων, εκτός ίσως από τα ηλεκτρονικά, είναι διπλές από τις ευρωπαϊκές.
Βασική προϋπόθεση για να δουλέψει αυτό το μοντέλο είναι να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να καταργηθεί η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η διαφθορά, να υπάρχουν ενιαίες συλλογικές συμβάσεις που θα εγγυώνται όμοια εργασιακά δικαιώματα για όλους τους εργαζομένους του κλάδου και γενικότερα να δημιουργηθούν καταστάσεις παρόμοιες με τους αγώνες στίβου. Όλοι ξεκινούν από το ίδιο σημείο και διανύουν την ίδια απόσταση με παρόμοιες συνθήκες κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
Δράμα, 8 Δεκεμβρίου 2008.
Του Στάθη Σαραφόπουλου,
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Στο προηγούμενο άρθρο μας "ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ;¨ δώσαμε τη προσωπική μας εξήγηση για το πώς προήλθε αυτή η κρίση η οποία κλονίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό σύστημα, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Αναλύσαμε ότι η κρίση προήλθε γιατί δεν έγινε σωστή κατανομή του συσσωρευμένου πλούτου μεταξύ των συντελεστών παραγωγής της Εργασίας και του Κεφαλαίου, δηλαδή δεν λειτούργησε ο μηχανισμός της ρύθμισης. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη συμμετοχή του κράτους στην Οικονομία απαντώντας στο ερώτημα:
Πρέπει να μικρύνει ή να μεγαλώσει η συμμετοχή του κράτους στην οικονομία;
Από την μεταπολίτευση του 1974 επικράτησε μια τάση άκρατου κρατισμού την οποία η χώρα πλήρωσε πολύ ακριβά όχι τόσο γιατί οι κρατικές επιχειρήσεις είναι άχρηστες ή μίασμα αλλά γιατί επιτράπηκε εν γνώσει όλων των Κυβερνήσεων η δράση διαφόρων τρωκτικών στις κρατικές επιχειρήσεις που σε συνδυασμό με το ερασιτεχνικό management, το οποίο ασκούταν από αποτυχημένους υποψήφιους Βουλευτές τις οδήγησαν στην υπερχρέωση, την απαξίωση και εν γένει την καταστροφή. Αυτό διευκολύνθηκε από την ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Ολυμπιακή, Τράπεζες κλπ) και την έλλειψη ανταγωνισμού.
Εάν υπήρχε ανταγωνισμός για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι κρατικές επιχειρήσεις, όπως κάνει επιτυχημένα, αν και θα μπορούσε ακόμη καλύτερα, ο ΟΤΕ θα όφειλαν να περιστείλουν τις κλοπές, να βάλουν τάξη στα οικονομικά τους και να αναζητήσουν καλούς διοικητές, που θα προέρχονται είτε από το δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα. Μην ξεχνάμε το με διεθνή κριτήρια απόλυτα επιτυχημένο παράδειγμα της Cosmote, η οποία διοικούμενη από άτομα που προέρχονται από τον δημόσιο τομέα αλλά γνώριζαν το αντικείμενο τους και δεν ήταν αποτυχημένοι υποψήφιοι βουλευτές, στήθηκε και μεγάλωσε, σε όφελος του Έλληνα πολίτη αφού μειώθηκαν οι τιμές ανεξάρτητα από την μητρική της δηλ. τον ΟΤΕ σε μια ανταγωνιστική αγορά στην οποία είχαν ήδη λάβει θέση δύο άλλες εταιρείες.
Εκμεταλλευόμενοι την ανωτέρω κατάσταση οι διάφοροι καλοθελητές καλυμμένοι κάτω από τον ιδεολογικό μανδύα του φιλελευθερισμού ή του νεοφιλελευθερισμού στηλίτευσαν την σήψη και τα χάλια που επικρατούσαν στις κρατικές επιχειρήσεις και αντιπρότειναν την άκρατη ιδιωτικοποίηση. Από την άλλη οι κρατιστές ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν για ιδιωτικοποιήσεις κι επιχειρηματολογούσαν υπέρ του κοινωνικού χαρακτήρα των επιχειρήσεων. Πίσω από αυτά τα ιδεολογήματα και ιδεολογίες που υπάρχουν για να καπηλεύονται οι έξυπνοι και να ασπάζονται οι αφελείς κρύβονται φυσικά τα ατομικά συμφέροντα της κάθε ομάδας.
Οι μεν φιλελεύθεροι επιθυμούν να υφαρπάξουν αντί πινακίου φακής τις κρατικές επιχειρήσεις ή να οικειοποιηθούν χωρίς να επωμιστούν το κόστος των επενδύσεων ένα μέρος του μεριδίου της αγοράς τους. Σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα θα διαλύσουν και τις εργασιακές σχέσεις, θα κατεβάσουν τους μισθούς στα 700 ευρώ, χωρίς να μειώσουν και τις τιμές των προϊόντων ή των παρεχομένων υπηρεσιών τους και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους χωρίς να έχουν κουρασθεί και πολύ.
Οι δε κρατιστές έχουν πιάσει την καλή μέσα στις κρατικές επιχειρήσεις, έχουν βολευτεί, έχουν κάνει περιουσίες από τις ατασθαλίες και επιθυμούν να συνεχίσουν τη ίδια κατάσταση και διατηρήσουν τα κεκτημένα. Για αυτούς είναι απειλή όχι μόνο η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας στην οποία εργάζονται αλλά και η λειτουργία ανταγωνιστικών ιδιωτικών επιχειρήσεων διότι αν λειτουργήσει ο ανταγωνισμός τέρμα οι οικονομικές ατασθαλίες, η ξεκούραση και το φαγοπότι εις υγείαν των κορόιδων.
Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι και τα δύο συστήματα στην απολυτότητά τους είναι αποτυχημένα και επικίνδυνα. Επιτυχημένο κρίνεται μόνο το μεικτό σύστημα που αποτελείται από ένα ισορροπημένο μείγμα κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Ο ρόλος των κρατικών επιχειρήσεων θα είναι να αποτελούν φρένο στην ασυδοσία και την απληστία του ιδιωτικού τομέα. Το μοντέλο αυτό δουλεύει στην Ελλάδα τόσο στις τηλεπικοινωνίες όσο και στις Τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τον ΟΤΕ και οι ιδιωτικές τράπεζες έπονται της Εθνικής που θέτει τους κανόνες στην αγορά. Αντίθετα βλέπουμε να πετάνε οι τιμές στα ύψη διότι δεν υπάρχουν κρατικές ή συνεταιριστικές εμπορικές επιχειρήσεις. Αν υπήρχε ένα σωστά οργανωμένο κρατικό ή καταναλωτικό ή συνεταιριστικό σούπερ μάρκετ που θα κρατούσε χαμηλά τις τιμές δεν θα τολμούσαν οι ιδιώτες να κερδοσκοπήσουν, διότι περί κερδοσκοπίας πρόκειται όταν οι τιμές όλων των προϊόντων, εκτός ίσως από τα ηλεκτρονικά, είναι διπλές από τις ευρωπαϊκές.
Βασική προϋπόθεση για να δουλέψει αυτό το μοντέλο είναι να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να καταργηθεί η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η διαφθορά, να υπάρχουν ενιαίες συλλογικές συμβάσεις που θα εγγυώνται όμοια εργασιακά δικαιώματα για όλους τους εργαζομένους του κλάδου και γενικότερα να δημιουργηθούν καταστάσεις παρόμοιες με τους αγώνες στίβου. Όλοι ξεκινούν από το ίδιο σημείο και διανύουν την ίδια απόσταση με παρόμοιες συνθήκες κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
Δράμα, 8 Δεκεμβρίου 2008.
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Αναγκαίο το έργο της άρδευσης του κάμπου από τα νερά του Νέστου
Ρεπορτάζ: Βαγγέλης Ψωμάς.
Σ. Σαραφόπουλος: "Να μας πούνε τι έκαναν για την ένταξή του στο 4ο ΚΠΣ"
Στο θέμα της άρδευσης του κάμπου της Δράμας από τα νερά του Νέστου και την αναγκαιότητα να προχωρήσει αυτό το εγχείρημα αναφέρθηκε το πρωί της Τρίτης ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Στάθης Σαραφόπουλος σε συνέντευξη τύπου προς τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ο Κ. Σαραφόπουλος μίλησε για το ιστορικό των προσπαθειών που έχουν γίνει από το 1989 όταν ο ίδιος είχε αναφερθεί για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο θέμα και δεν παρέλειψε να μιλήσει θετικά για τις προσπάθειες των πολιτικών προσώπων που προέβαλαν αυτό το θέμα αλλά και την μη ενεργοποίηση που -εμμέσως πλην σαφώς όπως άφησε να εννοηθεί- έδειξαν κάποιοι άλλοι με αποτέλεσμα να παγώσει το εγχείρημα .. Eίπε ότι πρόκειται για ζωτικής σημασίας θέμα για τον νομό Δράμας σημειώνοντας ότι δεν συμφωνεί ότι το έργο έχει μεγάλο κόστος. Μάλιστα ο κ. Σαραφόπουλος παρέθεσε στοιχεία που αποκαλύπτουν την αξία που πλέον αποκτά το υδάτινο στοιχείο στα χρόνια που έρχονται λέγοντας ότι σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει ακόμη και από την κρατική υπηρεσία NIS των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τα επόμενα χρόνια 1,4 δισεκατομμύρια πολίτες στη γη δεν θα έχουν πρόσβαση στο νερό ...
Επανερχόμενος στο θέμα της άρδευσης μίλησε για τους αναδασμούς που έχουν σχεδιαστεί και αυτούς που έχουν γίνει μέχρι τώρα, τονίζοντας «ξεκινήσαμε στην Δράμα αναδασμούς, τι να τους κάνουμε αν δεν υπάρχουν νερά και αναδιάταξη των καλλιεργειών; ...
Είναι ζωτικής σημασίας το θέμα όχι μόνο για την άρδευση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων αλλά και επειδή αποδεδειγμένα γίνεται υπάρχει στην περιοχή το φαινόμενο της συνίζησης των εδαφών, μιλώντας για τα εδάφη των τεναγών των Φιλίππων που μάλιστα διαθέτουν περισσότερο νερό από την πεδιάδα της Δράμας ..
Ο πρώην Βουλευτής της ΝΔ αναφέρθηκε στο 1989 όταν ο ίδιος είχε θίξει για πρώτη φορά το θέμα των νερών και της άρδευσης από τον ποταμό Νέστο και υπενθύμισε ότι το 1996 έγιναν μελέτες _ από το Υπουργείο Γεωργίας με τις οποίες εξετάζονταν το ενδεχόμενο να μεταφερθεί το νερό στην Δράμα μέσω Τοξοτών. Είπε εξάλλου ότι δική του πρόταση ήταν να έρθουν τα νερά απευθείας από τα φράγματα προκειμένου να χρησιμοποιηθούν από τους αγρότες και τόνισε ότι το 1993 έστειλε επιστολή με αυτό ακριβώς το περιεχόμενο προς το Υπουργείο Γεωργίας. Αλλά λίγο αργότερα η προσπάθεια προώθησης του θέματος σταμάτησε καθώς δεν επανεξελέγη βουλευτής. Εξάλλου θύμισε ότι ο κ. Φ. Κωνσταντίνου ως Υφυπουργός Γεωργίας επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ προκήρυξε μελέτη για το έργο η οποία ολοκληρώθηκε το 1995 ...
Ο κ. Σαραφόπουλος αναφερόμενος στο τέταρτο κοινοτικό πλαίσιο. στήριξης γνωστό ως ΕΣΠΑ υπογράμμισε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν τίποτε προκειμένου να εντάξουν το έργο προς χρηματοδότηση. Επίσης παρέθεσε και την πρόσφατη κίνηση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αλ. Κοντού να προχωρήσει το θέμα της άρδευσης του κάμπου της Ξάνθης από τα νερά του Νέστου και είπε ότι εάν δεν εντάξει και το έργο της άρδευσης για την πεδιάδα της Δράμας τότε είναι στην Δράμα "ανεπιθύμητο πρόσωπο". Ο Κ. Σαραφόπουλος μίλησε με θετικά σχόλια για τις προσπάθειες που έκανε για το έργο ο αείμνηστος Σωκράτης Δημητριάδης με τον οποίο τόνισε ότι υπήρξε θετική συνεργασία και για άλλα θέματα που αφορούν τον Νομό.
Ο πρώην Βουλευτής της ΝΔ κατέληξε λέγοντας τα εξής «να μας ενημερώσει η ηγεσία του τόπου για τα ποσοστά των νερών που θα εισρεύσουν στην Ξάνθη και την Ροδόπη από τον Νέστο» και προέτρεψε τους τοπικούς βουλευτές να καταθέσουν σχετική ερώτηση εφόσον ο κ. Κοντός δεν παραθέσει ανάλογα στοιχεία. Να σημειωθεί πάντως ότι ο κ. Σαραφόπουλος διευκρίνισε πώς όσα λέγονται για το δήθεν υπερβολικό κόστος του έργου ή ότι αυτό αποτελεί χαμένη υπόθεση δεν έχουν βάση γιατί το έργο είναι επιλέξιμη δραστηριότητα για το 4 ΚΠΣ αλλά κανείς δεν φρόντισε να το εντάξει σε αυτό ....
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008
¨ Δικτατορία των ΜΜΕ. ¨
Του Στάθη Σαραφόπουλου,
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Δεν χρειάζεται κανείς να διαθέτει ιδιαίτερες ικανότητες συνθετικής πολιτικής σκέψης για να αντιληφθεί ότι ζούμε κάτω από την καταπίεση της δικτατορίας του τελετουργικού, τηλεοπτικού θεάματος.
Μόνο όταν είσαι υπνωτισμένος από αυτά τα τελετουργικά θεάματα δεν μπορείς να διακρίνεις τη δικτατορική επιβολή των ΜΜΕ σ΄ ορισμένα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
Οι 'νονοί' των ΜΜΕ με τα παντοειδή και δαιδαλώδη συμφέροντά τους είναι αυτοί που καθορίζουν, ευθέως και δικτατορικά, τα πολιτικά μας πράγματα και ασκούν πολιτική.
Τα κόμματα, οι βουλευτές και τα πολιτικά στελέχη αυτών, έχουν μεταβληθεί, από 'εργαστήρια' και παραγωγούς ιδεών, από εκφραστές κοινωνικών συμφερόντων , σ΄ άμεσα εξαρτήματα των διαπλεκομένων συμφερόντων .
Η ανάδειξη ενός πολιτικού είναι συνάρτηση του τηλεθεάματος, της προβολής του από τους 'νονούς' των ΜΜE. Οι ηγέτες δεν αναδεικνύονται από την ενεργητική συμμετοχή στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, από την ικανότητα τους δηλαδή να εκφράσουν τα γεγονότα και να βάλουν την σφραγίδα τους πάνω σε αυτά, αλλά από τη παθητική υποταγή στα ΜΜΕ και στο αγοραίο πολιτικό θέαμα. Ζούμε στο σκοτάδι της πλέον βάρβαρης και εφιαλτικής δικτατορίας της Ιστορίας:
α. Η πολιτική σκέψη δολοφονείται αγρίως. Η συνείδηση ισοπεδώνεται αποχρωματίζεται ιδεολογικά και συρρικνώνεται κοινωνικά. Η Ιστορία αφυδατώνεται και η πολιτική πράξη γίνεται σκιά στην κατανάλωση του θεάματος των ΜΜΕ.
β. Τα κόμματα μεταβάλλονται σε κομπάρσους των ΜΜΕ, σε διακοσμητικό ντεκόρ της δικτατορίας του τηλεθεάματος. Δεν παράγουν ιδέες και πολιτικά προγράμματα, δεν επεξεργάζονται προτάσεις και λύσεις πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, δεν απαντούν στις αγωνίες του λαού, δεν προτείνουν ΤΙΠΟΤΑ πάνω στους μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν.
Απλώς διαπλέκονται με τα ΜΜΕ, μετατρέποντας σε ιπποκόμους των 'συμφερόντων' και αναμένουν προαγωγή τους και την κυβερνητική αναρρίχηση από τους δικτάτορες της ενημέρωσης….
Τα κόμματα σήμερα δεν κινητοποιούνται μέσα στην κοινωνία, δεν δρουν μέσα στο λαό με ιδέες και προτάσεις για την πολιτική τους άνοδο και καταξίωση, αλλά αποζητούν την άνοδο και την 'καταξίωση' από τα χέρια των ΜΜΕ. Της αποκρουστικής δικτατορίας του τελετουργικού θεάματος.
Αυτή την φρίκη ζούμε!. Στην δικτατορία των 'νονών' που έχει εξαφανίσει όλα τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου και έχει υποτάξει την πολιτική μας ζωή στις 'ορέξεις' τους και στα βρόμικα παιχνίδια τους.
Παρατήρηση πρώτη. Όλα τα μεγάλα Οικονομικά, Κοινωνικά και Εθνικά προβλήματα της χώρας έχουν εξαφανισθεί κυριολεκτικά. Εδώ ζούμε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που απειλούν τις κοινωνίες και τους λαούς με πελώριες συμφορές και τα ΜΜΕ μας κατακλύζουν με επιλεγμένα συμπτώματα της σήψης, την σήψη του καθεστώτος τους.
Εμπορεύονται κυριολεκτικά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τις εξωτερικές όψεις τους. Ο κόσμος υποφέρει από τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, οι απειλές πάνω στα εθνικά μας προβλήματα είναι γιγάντιες και τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται καθόλου. Καμία συζήτηση και αντιπαράθεση πάνω σε όλα αυτά τα τεράστια και πολύ σοβαρά ζητήματα, καμία ανάδειξη των προβλημάτων και των απειλών και καμία πρόταση κομμάτων, καμία πραγματική ανάλυση και αντιπαράθεση. ΟΛΑ σκεπάζονται και κουκουλώνονται. Η μοναδική ασχολία είναι η επιλεκτική σεναριογράφία γύρω από το Βατοπέδιο, γύρω από τα τρωκτικά του Βατοπεδίου, γύρω από την παρουσίαση 'στοιχείων', αληθινών ή χαλκευμένων, που ενοχοποιούν τη Κυβέρνηση, πρόσωπα και όχι πολιτικές.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι 'νονοί' επικαλύπτουν όχι μόνο τις αιτίες και τις 'εστίες' της σήψης, αλλά εξαφανίζουν κάθε μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και κάθε εθνική απειλή. Μας βομβαρδίζουν με έναν ολοκληρωτικό οχετό σκανδαλολογίας, μικροκομματικών σκυλοκαβγάδων, ασυνάρτητων 'ιστοριών' και 'προσωπικών' αφορισμών. Πάντα μένουν στο απυρόβλητο οι καθεστωτικές πολιτικές, τα μεγάλα συμφέροντα που κινούν τα νήματα, τα κυβερνητικά προγράμματα των κομμάτων, συνακόλουθα και το κυβερνητικό έργο τους. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν είναι έργο 'προσώπων' είναι έργο του καθεστώτος και συνολικά όλων των κυβερνήσεων του καθεστώτος….
Παρατήρηση δεύτερη. Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο Ελληνικός Λαός στενάζει και υποφέρει, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε εθνικούς κινδύνους, η εισβολή των αλλοδαπών δημιουργεί εκρηκτικά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα. Απειλείται ακόμη και η Ιστορική μας σύσταση με τα τόσα και τόσα κοινωνικά ζητήματα και η δικτατορία των ΜΜΕ λυσσωδώς προσπαθεί να πλήξει τον Καραμανλή, περιφέροντας διάφορους διατεταγμένους κλόουν της Πολιτικής, οι οποίοι εφήμερα γίνονται διάσημοι που αφού του 'ξεζουμίσουν' μετά τους ξεχνούν και δεν τους θυμάται κανένας ('ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας').
Αυτή είναι η 'πολιτική' τελετουργικού σκότους των ΜΜΕ: ο Τατούλης, το σενάριο διαδοχής του Καραμανλή και οι 'χρησμοί' διαφόρων διατεταγμένων ' προβοκατόρων' οι οποίοι και αυτοί θα είναι 'προσωρινοί' στην καθεστωτική σήψη.
Παρατήρηση Τρίτη. Η κομματική εκμετάλλευση του θανάτου ενός νεαρού από αστυνομικά πυρά συνιστά δεύτερο θάνατο. Τον ξανασκοτώνουν σφαίρες που εκτοξεύονται είτε από πολιτικά γραφεία, είτε από κυκλώματα ταυτισμένα με συγκεκριμένα κομματικά συμφέροντα, είτε από «μεγάλα» αντιπολιτευτικά έντυπα που δεν παύουν να είναι καθεστωτικά και οικονομικά κέντρα.
Ακόμα χειρότερο όταν βγαίνουν και υποστηρίζουν έναν άγνωστο σε αυτούς νεαρό, παπαγαλάκια του συστήματος, αμφιβόλων συμφερόντων και τοποθετημένα φανατικά υπέρ του συστήματος των μεγαλοεργολάβων που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την αναρχοαυτόνομη ιδεολογία της πλατείας των Εξαρχείων! Είναι θλιβερό και προσβάλλει την μνήμη του αδικοχαμένου νεαρού, όταν ο θάνατος του γίνεται μικροκομματικό επιχείρημα στα χείλη ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων βολεμένων σε ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται τους νέους και φροντίζει να καλύπτει τα συμφέροντα και τα «οράματα» μόνο των νέων που είναι ενταγμένοι στο βρώμικο κύκλωμα κομματικών εξυπηρετήσεων.
Τελευταία παρατήρηση. Κάθε νηφάλιος άνθρωπος, αν σκεφθεί, έστω και ελάχιστα, θα διαπιστώσει όχι μόνο τον ρόλο των ΜΜΕ, τον εφιάλτη της δικτατορίας του θεάματος, αλλά και τους άμεσους σχεδιασμούς των 'νονών' – δικτατόρων: Το γκρέμισμα του Καραμανλή και την αναδιάταξη του σάπιου πολιτικού σκηνικού. Μια αναδιάταξη πλήρως υποταγμένη στο εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, κυρίως της αμερικάνικης αυτοκρατορίας. Αυτό που επιχειρείται σήμερα, είναι να αφαιρεθεί από τα πολιτικά κόμματα κάθε ίχνος πολιτικής αυτονομίας, ακόμα και κάθε ίχνος καπιταλιστικής πολιτικής που δεν θα είναι εξάρτημα των 'νονών του πλανήτη', αλλά των Ευρωπαίων.
Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολιτικό προτεκτοράτο των Αμερικανών μέσα στην Ευρώπη. Δεν πρέπει ΟΧΙ μόνο να κοιτάζει την Ρωσία και την Κίνα, αλλά ούτε, να αποτελεί οργανικό κύτταρο της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Μία ήττα αυτών των σχεδιασμών είναι γεγονός υψίστης ιστορικής σημασίας και σπουδαιότητας.
Τα κόμματα τα οποία καταγγέλλουν αυτά τα σχέδια των 'νονών' και των Αμερικανών αποτελούν, αντικειμενικά, μέρος, 'γρανάζι' αυτών των σχεδιασμών και του δικτατορικού, τηλεοπτικού σκότους.
Τα κόμματα πρέπει να απαντήσουν πάνω σε όλα αυτά, να προβάλλουν τις απόψεις τους και τα προγράμματα τους πάνω στα ύψιστα ζητήματα της εποχής μας, να δώσουν σαφείς απαντήσεις πάνω στα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα και ΟΧΙ να περιμένουν τους ΄νονούς΄ να ρίξουν τον Καραμανλή και να έρθουν στη κυβερνητική εξουσία, μέσω της ανακτορικής πτώσης του Καραμανλή. Αργά ή γρήγορα θα έρθει και η δικιά τους σειρά, αν δεν ανατραπεί αυτό το σκηνικό της δικτατορίας.
Η πτώση του Καραμανλή έχει νόημα, μόνο αν γίνει με τη δράση του λαού και των κομμάτων πάνω σε ξεκάθαρες πολιτικές εναλλακτικές προτάσεις και ΟΧΙ με του νόμους της αδράνειας και το χειρότερο με τις ανακτορικές δολοπλοκίες των 'οργανωμένων συμφερόντων'.
Δράμα, 27 Νοεμβρίου 2008.
.
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Δεν χρειάζεται κανείς να διαθέτει ιδιαίτερες ικανότητες συνθετικής πολιτικής σκέψης για να αντιληφθεί ότι ζούμε κάτω από την καταπίεση της δικτατορίας του τελετουργικού, τηλεοπτικού θεάματος.
Μόνο όταν είσαι υπνωτισμένος από αυτά τα τελετουργικά θεάματα δεν μπορείς να διακρίνεις τη δικτατορική επιβολή των ΜΜΕ σ΄ ορισμένα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
Οι 'νονοί' των ΜΜΕ με τα παντοειδή και δαιδαλώδη συμφέροντά τους είναι αυτοί που καθορίζουν, ευθέως και δικτατορικά, τα πολιτικά μας πράγματα και ασκούν πολιτική.
Τα κόμματα, οι βουλευτές και τα πολιτικά στελέχη αυτών, έχουν μεταβληθεί, από 'εργαστήρια' και παραγωγούς ιδεών, από εκφραστές κοινωνικών συμφερόντων , σ΄ άμεσα εξαρτήματα των διαπλεκομένων συμφερόντων .
Η ανάδειξη ενός πολιτικού είναι συνάρτηση του τηλεθεάματος, της προβολής του από τους 'νονούς' των ΜΜE. Οι ηγέτες δεν αναδεικνύονται από την ενεργητική συμμετοχή στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, από την ικανότητα τους δηλαδή να εκφράσουν τα γεγονότα και να βάλουν την σφραγίδα τους πάνω σε αυτά, αλλά από τη παθητική υποταγή στα ΜΜΕ και στο αγοραίο πολιτικό θέαμα. Ζούμε στο σκοτάδι της πλέον βάρβαρης και εφιαλτικής δικτατορίας της Ιστορίας:
α. Η πολιτική σκέψη δολοφονείται αγρίως. Η συνείδηση ισοπεδώνεται αποχρωματίζεται ιδεολογικά και συρρικνώνεται κοινωνικά. Η Ιστορία αφυδατώνεται και η πολιτική πράξη γίνεται σκιά στην κατανάλωση του θεάματος των ΜΜΕ.
β. Τα κόμματα μεταβάλλονται σε κομπάρσους των ΜΜΕ, σε διακοσμητικό ντεκόρ της δικτατορίας του τηλεθεάματος. Δεν παράγουν ιδέες και πολιτικά προγράμματα, δεν επεξεργάζονται προτάσεις και λύσεις πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, δεν απαντούν στις αγωνίες του λαού, δεν προτείνουν ΤΙΠΟΤΑ πάνω στους μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν.
Απλώς διαπλέκονται με τα ΜΜΕ, μετατρέποντας σε ιπποκόμους των 'συμφερόντων' και αναμένουν προαγωγή τους και την κυβερνητική αναρρίχηση από τους δικτάτορες της ενημέρωσης….
Τα κόμματα σήμερα δεν κινητοποιούνται μέσα στην κοινωνία, δεν δρουν μέσα στο λαό με ιδέες και προτάσεις για την πολιτική τους άνοδο και καταξίωση, αλλά αποζητούν την άνοδο και την 'καταξίωση' από τα χέρια των ΜΜΕ. Της αποκρουστικής δικτατορίας του τελετουργικού θεάματος.
Αυτή την φρίκη ζούμε!. Στην δικτατορία των 'νονών' που έχει εξαφανίσει όλα τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου και έχει υποτάξει την πολιτική μας ζωή στις 'ορέξεις' τους και στα βρόμικα παιχνίδια τους.
Παρατήρηση πρώτη. Όλα τα μεγάλα Οικονομικά, Κοινωνικά και Εθνικά προβλήματα της χώρας έχουν εξαφανισθεί κυριολεκτικά. Εδώ ζούμε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που απειλούν τις κοινωνίες και τους λαούς με πελώριες συμφορές και τα ΜΜΕ μας κατακλύζουν με επιλεγμένα συμπτώματα της σήψης, την σήψη του καθεστώτος τους.
Εμπορεύονται κυριολεκτικά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τις εξωτερικές όψεις τους. Ο κόσμος υποφέρει από τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, οι απειλές πάνω στα εθνικά μας προβλήματα είναι γιγάντιες και τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται καθόλου. Καμία συζήτηση και αντιπαράθεση πάνω σε όλα αυτά τα τεράστια και πολύ σοβαρά ζητήματα, καμία ανάδειξη των προβλημάτων και των απειλών και καμία πρόταση κομμάτων, καμία πραγματική ανάλυση και αντιπαράθεση. ΟΛΑ σκεπάζονται και κουκουλώνονται. Η μοναδική ασχολία είναι η επιλεκτική σεναριογράφία γύρω από το Βατοπέδιο, γύρω από τα τρωκτικά του Βατοπεδίου, γύρω από την παρουσίαση 'στοιχείων', αληθινών ή χαλκευμένων, που ενοχοποιούν τη Κυβέρνηση, πρόσωπα και όχι πολιτικές.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι 'νονοί' επικαλύπτουν όχι μόνο τις αιτίες και τις 'εστίες' της σήψης, αλλά εξαφανίζουν κάθε μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και κάθε εθνική απειλή. Μας βομβαρδίζουν με έναν ολοκληρωτικό οχετό σκανδαλολογίας, μικροκομματικών σκυλοκαβγάδων, ασυνάρτητων 'ιστοριών' και 'προσωπικών' αφορισμών. Πάντα μένουν στο απυρόβλητο οι καθεστωτικές πολιτικές, τα μεγάλα συμφέροντα που κινούν τα νήματα, τα κυβερνητικά προγράμματα των κομμάτων, συνακόλουθα και το κυβερνητικό έργο τους. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν είναι έργο 'προσώπων' είναι έργο του καθεστώτος και συνολικά όλων των κυβερνήσεων του καθεστώτος….
Παρατήρηση δεύτερη. Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο Ελληνικός Λαός στενάζει και υποφέρει, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε εθνικούς κινδύνους, η εισβολή των αλλοδαπών δημιουργεί εκρηκτικά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα. Απειλείται ακόμη και η Ιστορική μας σύσταση με τα τόσα και τόσα κοινωνικά ζητήματα και η δικτατορία των ΜΜΕ λυσσωδώς προσπαθεί να πλήξει τον Καραμανλή, περιφέροντας διάφορους διατεταγμένους κλόουν της Πολιτικής, οι οποίοι εφήμερα γίνονται διάσημοι που αφού του 'ξεζουμίσουν' μετά τους ξεχνούν και δεν τους θυμάται κανένας ('ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας').
Αυτή είναι η 'πολιτική' τελετουργικού σκότους των ΜΜΕ: ο Τατούλης, το σενάριο διαδοχής του Καραμανλή και οι 'χρησμοί' διαφόρων διατεταγμένων ' προβοκατόρων' οι οποίοι και αυτοί θα είναι 'προσωρινοί' στην καθεστωτική σήψη.
Παρατήρηση Τρίτη. Η κομματική εκμετάλλευση του θανάτου ενός νεαρού από αστυνομικά πυρά συνιστά δεύτερο θάνατο. Τον ξανασκοτώνουν σφαίρες που εκτοξεύονται είτε από πολιτικά γραφεία, είτε από κυκλώματα ταυτισμένα με συγκεκριμένα κομματικά συμφέροντα, είτε από «μεγάλα» αντιπολιτευτικά έντυπα που δεν παύουν να είναι καθεστωτικά και οικονομικά κέντρα.
Ακόμα χειρότερο όταν βγαίνουν και υποστηρίζουν έναν άγνωστο σε αυτούς νεαρό, παπαγαλάκια του συστήματος, αμφιβόλων συμφερόντων και τοποθετημένα φανατικά υπέρ του συστήματος των μεγαλοεργολάβων που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την αναρχοαυτόνομη ιδεολογία της πλατείας των Εξαρχείων! Είναι θλιβερό και προσβάλλει την μνήμη του αδικοχαμένου νεαρού, όταν ο θάνατος του γίνεται μικροκομματικό επιχείρημα στα χείλη ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων βολεμένων σε ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται τους νέους και φροντίζει να καλύπτει τα συμφέροντα και τα «οράματα» μόνο των νέων που είναι ενταγμένοι στο βρώμικο κύκλωμα κομματικών εξυπηρετήσεων.
Τελευταία παρατήρηση. Κάθε νηφάλιος άνθρωπος, αν σκεφθεί, έστω και ελάχιστα, θα διαπιστώσει όχι μόνο τον ρόλο των ΜΜΕ, τον εφιάλτη της δικτατορίας του θεάματος, αλλά και τους άμεσους σχεδιασμούς των 'νονών' – δικτατόρων: Το γκρέμισμα του Καραμανλή και την αναδιάταξη του σάπιου πολιτικού σκηνικού. Μια αναδιάταξη πλήρως υποταγμένη στο εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, κυρίως της αμερικάνικης αυτοκρατορίας. Αυτό που επιχειρείται σήμερα, είναι να αφαιρεθεί από τα πολιτικά κόμματα κάθε ίχνος πολιτικής αυτονομίας, ακόμα και κάθε ίχνος καπιταλιστικής πολιτικής που δεν θα είναι εξάρτημα των 'νονών του πλανήτη', αλλά των Ευρωπαίων.
Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολιτικό προτεκτοράτο των Αμερικανών μέσα στην Ευρώπη. Δεν πρέπει ΟΧΙ μόνο να κοιτάζει την Ρωσία και την Κίνα, αλλά ούτε, να αποτελεί οργανικό κύτταρο της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Μία ήττα αυτών των σχεδιασμών είναι γεγονός υψίστης ιστορικής σημασίας και σπουδαιότητας.
Τα κόμματα τα οποία καταγγέλλουν αυτά τα σχέδια των 'νονών' και των Αμερικανών αποτελούν, αντικειμενικά, μέρος, 'γρανάζι' αυτών των σχεδιασμών και του δικτατορικού, τηλεοπτικού σκότους.
Τα κόμματα πρέπει να απαντήσουν πάνω σε όλα αυτά, να προβάλλουν τις απόψεις τους και τα προγράμματα τους πάνω στα ύψιστα ζητήματα της εποχής μας, να δώσουν σαφείς απαντήσεις πάνω στα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα και ΟΧΙ να περιμένουν τους ΄νονούς΄ να ρίξουν τον Καραμανλή και να έρθουν στη κυβερνητική εξουσία, μέσω της ανακτορικής πτώσης του Καραμανλή. Αργά ή γρήγορα θα έρθει και η δικιά τους σειρά, αν δεν ανατραπεί αυτό το σκηνικό της δικτατορίας.
Η πτώση του Καραμανλή έχει νόημα, μόνο αν γίνει με τη δράση του λαού και των κομμάτων πάνω σε ξεκάθαρες πολιτικές εναλλακτικές προτάσεις και ΟΧΙ με του νόμους της αδράνειας και το χειρότερο με τις ανακτορικές δολοπλοκίες των 'οργανωμένων συμφερόντων'.
Δράμα, 27 Νοεμβρίου 2008.
.
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
¨ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ ; ¨
Η Κρίση είναι ιδεολογική και Πολιτική.
Του Στάθη Σαραφόπουλου,
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Η κρίση που μαστίζει την Παγκόσμια Οικονομία με αποκορύφωμα τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελεί αντικείμενο δεκάδων, συχνά αντικρουόμενων, αναλύσεων. Για τους νεοφιλελεύθερους το πρόβλημα είναι ο κρατισμός και η ανεπαρκής απελευθέρωση των αγορών. Για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους φταίει η απληστία και η ανηθικότητα κάποιων χρηματιστών. Σπάνιες είναι οι προσεγγίσεις που βασίζονται σε μια ανάλυση των αντικειμενικών συνθηκών που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία στη κατάσταση που ζούμε σήμερα. Έστω και να η ευθύνη των κερδοσκόπων στην παρούσα φάση είναι βαρύνουσα, τα πραγματικά αίτια της κρίσης είναι πάρα πολύ βαθύτερα.
Για να δώσει κανείς μια επαρκή απάντηση στο ερώτημα, γιατί αυτή η κρίση;, είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στην Οικονομική Θεωρία και Ιστορία. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, μετά από μακρά περίοδο συνεχούς ανάπτυξης των δυτικών οικονομιών, επήλθε μια επίσης σκληρή Οικονομική Κρίση. Στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο μέσω μιας μακροοικονομικής προσέγγισης σημαντικοί Οικονομολόγοι κυρίως από την Γαλλία (Michel Aglietta, Robert Boyer, Ali\ain Lipietz) συγκρότησαν την θεωρία της ρύθμισης (regulation).
Η βασική αυτής της Θεωρίας είναι ότι σε κάθε ιστορική περίοδο αντιστοιχεί ένα καθεστώς συσσώρευσης πλούτου που επιτρέπει την αύξηση της παραγωγικότητας αλλά και ένα σύστημα ρύθμισης που εγκαθιστά τις απαραίτητες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία του πρώτου (συσσώρευση πλούτου). Το σύστημα ρύθμισης αποτελείται από κωδικοποιημένες πρακτικές που συνδέουν τους παραγωγικούς φορείς μεταξύ τους και καταλήγουν σε ένα γενικότερο πλαίσιο συμβιβασμού μεταξύ κοινωνικών τάξεων σε ότι αφορά τον τρόπο διαμοιρασμού του παραγομένου πλούτου. Δηλαδή γίνεται μια δίκαιη κατανομή, του πλούτου, μεταξύ των συντελεστών του που είναι το Κεφάλαιο και η Εργασία.
Από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄50 μέχρι τα μέσα τις δεκαετίας του ΄70 η μαζική εκβιομηχανοποίηση της παραγωγής επέτρεψε την συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας και την ανάλογη συσσώρευση πλούτου. Το σύστημα ρύθμισης εκείνης της περιόδου, παράλληλα με τον πλουτισμό των κατόχων κεφαλαίου, επέτρεψε και την πραγματική αύξηση εισοδήματος για τους εργαζόμενους. Μέσω των συχνών αυξήσεων μισθών, αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ συνδικάτων και επιχειρηματιών, των συλλογικών συμβάσεων , του συστήματος συνταξιοδότησης και του κοινωνικού κράτους η αγοραστική δύναμη αυξήθηκε παράλληλα με την παραγωγικότητα. Έτσι οι εργαζόμενοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να συμμετάσχουν στην μαζική κατανάλωση.
Σαν αποτέλεσμα επήλθε η συνεχής ενδυνάμωση της ζήτησης και ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης των δυτικών οικονομιών για περισσότερα από είκοσι συνεχόμενα χρονια.
Όμως στα μέσα της δεκαετίας του '70 η παραγωγικότητα της άρχισε να φθίνει. Το πετρελαϊκό Σοκ του ΄70 δεν άργησε να μετατραπεί σε γενικευμένη οικονομική κρίση η οποία σημάδεψε την επόμενη δεκαετία.
Κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν απετέλεσαν μια περίοδο κατεδάφισης του συστήματος ρύθμισης της χρυσής 30ετίας από τις κυβερνήσεις Reagan και Thatcher, ακολούθησαν:
- Μετωπική Σύγκρουση με τα Συνδικάτα που οδήγησε στην αποδυνάμωση τους.
- έκαναν Μαζικές Ιδιωτικοποιήσεις, με αποτέλεσμα την
- Απορρύθμιση των Αγορών και του Χρηματιστηρίου και την
- Ελαστικοποίηση της Αγοράς Εργασίας.
Όταν η παραγωγικότητα άρχισε πάλι ν΄ αυξάνεται στα μέσα της 10ετίας του ¨90 με την εισαγωγή νέων Τεχνολογιών στο παραγωγικό σύστημα οι προϋπάρχοντες μηχανισμοί διαμοιρασμού του πλούτου ήταν ήδη ετοιμοθάνατοι.
Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε από τις κυβερνήσεις Clinton και Blaire σε ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανία αντίστοιχα, αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες με την προτροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υιοθέτησαν το μοντέλο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Στις αρχές του 21ου αιώνα το νέο καθεστώς είχε πια σταθεροποιηθεί .
Η γενίκευση βασίστηκε στο ολιγοπώλιο των πολυεθνικών και στην χρηματιστηριακή κερδοσκοπία.
Ταυτόχρονα οι Καπιταλιστές νέας κοπής αποδείχθηκαν πολύ πιο άπληστοι από τους πατερναλιστές προκατόχους τους.
Η νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων δεν είχε προβλέψει το μοίρασμα του συσσωρευμένου πλούτου μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Έτσι η αξία της ΕΡΓΑΣΙΑΣ έπεσε σε τέλμα παρ' όλη την πρόοδο της παραγωγικότητας.
Η Όξυνση των Κοινωνικών Ανισοτήτων.
Όπως δείχνει έρευνα του πανεπιστημίου του Barkeley της ΗΠΑ οι μισθοί έμειναν σχεδόν στάσιμοι μεταξύ 2000 και 2007.
Ταυτόχρονα το κόστος Υγείας (+68%) και της Παιδείας (+46%) εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το ποσοστό του συνόλου του πληθυσμού χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανέβηκε από 13,9% στο 15,6%.
Μεταξύ 2000 και 2006 τα ¾ του ρυθμού ανάπτυξης της αμερικάνικης Οικονομίας κατέληξαν στις τσέπες του πλουσιοτέρου 1% του πληθυσμού.
Αυτό το κομμάτι των Αμερικανών είδε το εισόδημα του να αυξάνεται με ρυθμό 11% ενώ ο μέσος όρος αύξησης ήταν 0,9% την ίδια περίοδο.
Ενώ το 1970 το 1% των πλουσιοτέρων αμερικανών κέρδιζε το 5% του συνόλου των μισθών, το 2007 το ποσοστό αυτό έφθασε το 12%.
Μια ανάλογη εικόνα είχαμε και στην Ελλάδα και στην πλειονότητα των Ευρωπαϊκών χωρών.
Με την ΑΠΕΙΛΗ της μεταφοράς της βιομηχανικής δραστηριότητας σε χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, οι μισθοί συμπιέστηκαν και η πραγματική αγοραστική δύναμη μειώθηκε.
Όποιο κριτήριο και αν εξετασθεί είναι προφανές ότι στην νέα πραγματικότητα ο διαμοιρασμός του πλούτου ευνοεί με πρωτοφανή τρόπο το ΚΕΦΑΛΑΙΟ σε βάρος της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Παράλληλα ή Ταυτόχρονα όμως η διαιώνιση του συστήματος απαιτεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης κάτι που εξαρτάται από την Οικονομική δραστηριότητα και άρα από την ζήτηση.
Πως μπορεί η αγορά να εξασφαλίσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης συμπιέζοντας ταυτόχρονα του μισθούς και τις κοινωνικές απολαβές;
Η λύση που βρέθηκε ήταν ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ. Οι αυξήσεις μισθών και το κοινωνικό κράτος αντικαταστάθηκαν από την πλασματική αγοραστική δύναμη των δανείων. Η επιλογή αυτή έγινε από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι διαδοχικές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια μειώνουν σταθερά την φορολογία του Κεφαλαίου και απορυθμίζουν την Οικονομία της αγοράς. Η Fed κράτησε χαμηλά επιτόκια ευνοώντας έτσι τον δανεισμό.
Οι ενδιάμεσοι παραπλάνησαν πτωχά νοικοκυριά τα οποία αγόραζαν χρόνια χρήμα φθηνό είτε για κατοικία είτε για κατανάλωση. Οι Τράπεζες χορηγούσαν χρήμα χωρίς να ελέγξουν την δυνατότητα των δανειοληπτών να ξεπληρώσουν.
Τα Χρηματιστήρια (Wall Street) επέτρεπαν την μετοχοποίηση των Χρεών και την μεταπώληση τους στις διεθνείς αγορές με τα γνωστά αποτελέσματα.
Έτσι το πρόβλημα μεταφέρθηκε από τα Χρηματιστήρια στην πραγματική Οικονομία.
Η Τραπεζική Αγορά βρίσκεται στην ¨Κατάψυξη". Οι Τράπεζες δεν δανείζουν Χρήματα η μία στην άλλη γιατί φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους. Η Παγκόσμια αγορά διέρχεται κρίση ρευστότητας με αποτέλεσμα οι δυσκολίες για τις επιχειρήσεις να πολλαπλασιάζονται.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ η κρίση και η μείωση της δανειοδότησης κάνει τους καταναλωτές πιο συντηρητικούς.
Η μείωση της ΖΗΤΗΣΗΣ επηρεάζει αρνητικά τους ρυθμούς ανάπτυξης.
Η ανεργία αυξάνεται στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη όπου καταστρέφονται θέσεις εργασίας.
Το μέλλον δείχνει αβέβαιο.
Το Συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η παρούσα κρίση δεν οφείλεται απλά στην απληστία κάποιων χρηματιστών, ούτε μόνο στην έλλειψη κανόνων στην αγορά των δανείων. Πρόκειται για μία πραγματική κρίση αξιών του καπιταλισμού και είναι αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωση της Εργασίας προς όφελος του Κεφαλαίου.
Η εκ νέου εξισορρόπηση του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μέτρα της Οικονομίας της Αγοράς. Απαιτείται ριζική αναθεώρηση του Ιδεολογικού και Πολιτικού Οικοδομήματος του νεοφιλελευθερισμού που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες.
Δράμα, 17 Νοεμβρίου 2008.
Του Στάθη Σαραφόπουλου,
Οικονομολόγου,
π. Βουλευτή Δράμας.
Η κρίση που μαστίζει την Παγκόσμια Οικονομία με αποκορύφωμα τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελεί αντικείμενο δεκάδων, συχνά αντικρουόμενων, αναλύσεων. Για τους νεοφιλελεύθερους το πρόβλημα είναι ο κρατισμός και η ανεπαρκής απελευθέρωση των αγορών. Για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους φταίει η απληστία και η ανηθικότητα κάποιων χρηματιστών. Σπάνιες είναι οι προσεγγίσεις που βασίζονται σε μια ανάλυση των αντικειμενικών συνθηκών που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία στη κατάσταση που ζούμε σήμερα. Έστω και να η ευθύνη των κερδοσκόπων στην παρούσα φάση είναι βαρύνουσα, τα πραγματικά αίτια της κρίσης είναι πάρα πολύ βαθύτερα.
Για να δώσει κανείς μια επαρκή απάντηση στο ερώτημα, γιατί αυτή η κρίση;, είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στην Οικονομική Θεωρία και Ιστορία. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, μετά από μακρά περίοδο συνεχούς ανάπτυξης των δυτικών οικονομιών, επήλθε μια επίσης σκληρή Οικονομική Κρίση. Στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο μέσω μιας μακροοικονομικής προσέγγισης σημαντικοί Οικονομολόγοι κυρίως από την Γαλλία (Michel Aglietta, Robert Boyer, Ali\ain Lipietz) συγκρότησαν την θεωρία της ρύθμισης (regulation).
Η βασική αυτής της Θεωρίας είναι ότι σε κάθε ιστορική περίοδο αντιστοιχεί ένα καθεστώς συσσώρευσης πλούτου που επιτρέπει την αύξηση της παραγωγικότητας αλλά και ένα σύστημα ρύθμισης που εγκαθιστά τις απαραίτητες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία του πρώτου (συσσώρευση πλούτου). Το σύστημα ρύθμισης αποτελείται από κωδικοποιημένες πρακτικές που συνδέουν τους παραγωγικούς φορείς μεταξύ τους και καταλήγουν σε ένα γενικότερο πλαίσιο συμβιβασμού μεταξύ κοινωνικών τάξεων σε ότι αφορά τον τρόπο διαμοιρασμού του παραγομένου πλούτου. Δηλαδή γίνεται μια δίκαιη κατανομή, του πλούτου, μεταξύ των συντελεστών του που είναι το Κεφάλαιο και η Εργασία.
Από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄50 μέχρι τα μέσα τις δεκαετίας του ΄70 η μαζική εκβιομηχανοποίηση της παραγωγής επέτρεψε την συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας και την ανάλογη συσσώρευση πλούτου. Το σύστημα ρύθμισης εκείνης της περιόδου, παράλληλα με τον πλουτισμό των κατόχων κεφαλαίου, επέτρεψε και την πραγματική αύξηση εισοδήματος για τους εργαζόμενους. Μέσω των συχνών αυξήσεων μισθών, αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ συνδικάτων και επιχειρηματιών, των συλλογικών συμβάσεων , του συστήματος συνταξιοδότησης και του κοινωνικού κράτους η αγοραστική δύναμη αυξήθηκε παράλληλα με την παραγωγικότητα. Έτσι οι εργαζόμενοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να συμμετάσχουν στην μαζική κατανάλωση.
Σαν αποτέλεσμα επήλθε η συνεχής ενδυνάμωση της ζήτησης και ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης των δυτικών οικονομιών για περισσότερα από είκοσι συνεχόμενα χρονια.
Όμως στα μέσα της δεκαετίας του '70 η παραγωγικότητα της άρχισε να φθίνει. Το πετρελαϊκό Σοκ του ΄70 δεν άργησε να μετατραπεί σε γενικευμένη οικονομική κρίση η οποία σημάδεψε την επόμενη δεκαετία.
Κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν απετέλεσαν μια περίοδο κατεδάφισης του συστήματος ρύθμισης της χρυσής 30ετίας από τις κυβερνήσεις Reagan και Thatcher, ακολούθησαν:
- Μετωπική Σύγκρουση με τα Συνδικάτα που οδήγησε στην αποδυνάμωση τους.
- έκαναν Μαζικές Ιδιωτικοποιήσεις, με αποτέλεσμα την
- Απορρύθμιση των Αγορών και του Χρηματιστηρίου και την
- Ελαστικοποίηση της Αγοράς Εργασίας.
Όταν η παραγωγικότητα άρχισε πάλι ν΄ αυξάνεται στα μέσα της 10ετίας του ¨90 με την εισαγωγή νέων Τεχνολογιών στο παραγωγικό σύστημα οι προϋπάρχοντες μηχανισμοί διαμοιρασμού του πλούτου ήταν ήδη ετοιμοθάνατοι.
Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε από τις κυβερνήσεις Clinton και Blaire σε ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανία αντίστοιχα, αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες με την προτροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υιοθέτησαν το μοντέλο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Στις αρχές του 21ου αιώνα το νέο καθεστώς είχε πια σταθεροποιηθεί .
Η γενίκευση βασίστηκε στο ολιγοπώλιο των πολυεθνικών και στην χρηματιστηριακή κερδοσκοπία.
Ταυτόχρονα οι Καπιταλιστές νέας κοπής αποδείχθηκαν πολύ πιο άπληστοι από τους πατερναλιστές προκατόχους τους.
Η νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων δεν είχε προβλέψει το μοίρασμα του συσσωρευμένου πλούτου μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Έτσι η αξία της ΕΡΓΑΣΙΑΣ έπεσε σε τέλμα παρ' όλη την πρόοδο της παραγωγικότητας.
Η Όξυνση των Κοινωνικών Ανισοτήτων.
Όπως δείχνει έρευνα του πανεπιστημίου του Barkeley της ΗΠΑ οι μισθοί έμειναν σχεδόν στάσιμοι μεταξύ 2000 και 2007.
Ταυτόχρονα το κόστος Υγείας (+68%) και της Παιδείας (+46%) εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το ποσοστό του συνόλου του πληθυσμού χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανέβηκε από 13,9% στο 15,6%.
Μεταξύ 2000 και 2006 τα ¾ του ρυθμού ανάπτυξης της αμερικάνικης Οικονομίας κατέληξαν στις τσέπες του πλουσιοτέρου 1% του πληθυσμού.
Αυτό το κομμάτι των Αμερικανών είδε το εισόδημα του να αυξάνεται με ρυθμό 11% ενώ ο μέσος όρος αύξησης ήταν 0,9% την ίδια περίοδο.
Ενώ το 1970 το 1% των πλουσιοτέρων αμερικανών κέρδιζε το 5% του συνόλου των μισθών, το 2007 το ποσοστό αυτό έφθασε το 12%.
Μια ανάλογη εικόνα είχαμε και στην Ελλάδα και στην πλειονότητα των Ευρωπαϊκών χωρών.
Με την ΑΠΕΙΛΗ της μεταφοράς της βιομηχανικής δραστηριότητας σε χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, οι μισθοί συμπιέστηκαν και η πραγματική αγοραστική δύναμη μειώθηκε.
Όποιο κριτήριο και αν εξετασθεί είναι προφανές ότι στην νέα πραγματικότητα ο διαμοιρασμός του πλούτου ευνοεί με πρωτοφανή τρόπο το ΚΕΦΑΛΑΙΟ σε βάρος της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Παράλληλα ή Ταυτόχρονα όμως η διαιώνιση του συστήματος απαιτεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης κάτι που εξαρτάται από την Οικονομική δραστηριότητα και άρα από την ζήτηση.
Πως μπορεί η αγορά να εξασφαλίσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης συμπιέζοντας ταυτόχρονα του μισθούς και τις κοινωνικές απολαβές;
Η λύση που βρέθηκε ήταν ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ. Οι αυξήσεις μισθών και το κοινωνικό κράτος αντικαταστάθηκαν από την πλασματική αγοραστική δύναμη των δανείων. Η επιλογή αυτή έγινε από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι διαδοχικές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια μειώνουν σταθερά την φορολογία του Κεφαλαίου και απορυθμίζουν την Οικονομία της αγοράς. Η Fed κράτησε χαμηλά επιτόκια ευνοώντας έτσι τον δανεισμό.
Οι ενδιάμεσοι παραπλάνησαν πτωχά νοικοκυριά τα οποία αγόραζαν χρόνια χρήμα φθηνό είτε για κατοικία είτε για κατανάλωση. Οι Τράπεζες χορηγούσαν χρήμα χωρίς να ελέγξουν την δυνατότητα των δανειοληπτών να ξεπληρώσουν.
Τα Χρηματιστήρια (Wall Street) επέτρεπαν την μετοχοποίηση των Χρεών και την μεταπώληση τους στις διεθνείς αγορές με τα γνωστά αποτελέσματα.
Έτσι το πρόβλημα μεταφέρθηκε από τα Χρηματιστήρια στην πραγματική Οικονομία.
Η Τραπεζική Αγορά βρίσκεται στην ¨Κατάψυξη". Οι Τράπεζες δεν δανείζουν Χρήματα η μία στην άλλη γιατί φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους. Η Παγκόσμια αγορά διέρχεται κρίση ρευστότητας με αποτέλεσμα οι δυσκολίες για τις επιχειρήσεις να πολλαπλασιάζονται.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ η κρίση και η μείωση της δανειοδότησης κάνει τους καταναλωτές πιο συντηρητικούς.
Η μείωση της ΖΗΤΗΣΗΣ επηρεάζει αρνητικά τους ρυθμούς ανάπτυξης.
Η ανεργία αυξάνεται στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη όπου καταστρέφονται θέσεις εργασίας.
Το μέλλον δείχνει αβέβαιο.
Το Συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η παρούσα κρίση δεν οφείλεται απλά στην απληστία κάποιων χρηματιστών, ούτε μόνο στην έλλειψη κανόνων στην αγορά των δανείων. Πρόκειται για μία πραγματική κρίση αξιών του καπιταλισμού και είναι αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωση της Εργασίας προς όφελος του Κεφαλαίου.
Η εκ νέου εξισορρόπηση του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μέτρα της Οικονομίας της Αγοράς. Απαιτείται ριζική αναθεώρηση του Ιδεολογικού και Πολιτικού Οικοδομήματος του νεοφιλελευθερισμού που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες.
Δράμα, 17 Νοεμβρίου 2008.
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ
Τα θέματα που συζητήθηκαν και αναλύθηκαν ήταν :
- Η παγκόσμια οικονομική κρίση των ημερών μας.
Την ευθύνη για την κρίση αυτή ο κ. Σαραφόπουλος την επιρρίπτει στον ΑΚΡΑΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ. Θεωρεί ότι η κρίση δεν είναι τόσο οικονομική όσο ιδεολογική Ο πρώην βουλευτής Δράμας και γενικός εισηγητής του Προϋπολογισμού του κράτους για το έτος 1993 και άριστος γνώστης της οικονομικής πραγματικότητας έκανε μια ιστορική αναδρομή για τις αιτίες που οδήγησαν την διεθνή οικονομία στην παραλίγο κατάρρευση της.
Αρχές 10ετίας του ΄50 μέχρι τα μέσα της 10ετίας του ΄70 έχουμε υψηλούς ρυθμούς και συσσώρευση πλούτου για τους κατόχους του κεφαλαίου και τους εργαζόμενους.
Το πετρελαϊκό ΣΟΚ του 1974 μετατράπηκε σε γενικευμένη οικονομική κρίση.
Τα χρόνια που ακολούθησαν απετέλεσαν την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους.
Οι Κυβερνήσεις Ρήγκαν και Θάτσερ με συγκρούσεις με τα συνδικάτα και την αποδυνάμωση τους , με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, την απορύθμιση των Αγορών και του Χρηματιστηρίου και την ελαχιστοποίηση της αγοράς εργασίας επέφεραν την κατεδάφιση του συστήματος ρύθμισης.
Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε από τις κυβερνήσεις Κλίντον και Μπλερ αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες με την προτροπή της Ε.Ε νομοθέτησαν το μοντέλο του ΑΚΡΑΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ.
Η γενίκευση βασίστηκε στο ολιγοπώλιο των πολυεθνικών και στην Χρηματιστηριακή κερδοσκοπία. Στην Ελλάδα τότε είχαμε την διακυβέρνηση Σημίτη-Παπανδρέου. Οι καπιταλιστές της νέας κοπής αποδείχθηκαν πιο άπληστοι από τους προκατόχους τους. Το Κράτος εφεύρε το ΔΑΝΕΙΣΜΟ ( καταναλωτικά, εορτοδάνεια, δάνεια διακοπών…).Οι τράπεζες έδιναν δάνεια με μηδέν προκαταβολή. Στα χρηματιστήρια μετοχοποιούσαν τα χρέη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Ετσι φτάσαμε στην οικονομική κρίση.
Στο σημείο αυτό ο κ. Σαραφόπουλος είπε ότι η κρίση αυτή δεν θα κτυπήσει γρήγορα την πόρτα της Ελλάδας. Οι Κυβερνήσεις Καραμανλή (1974-1981) με τις κρατικοποιήσεις εταιριών, αλλά και η Κυβερνήσεις Παπανδρέου (1981-1989) με την έστω και παράλογη αύξηση προσλήψεων στο δημόσιο τομέα δίνουν την δυνατότητα στην κυβέρνηση να ελέγχει ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς εργασίας για να μην έχουμε μαζικές απολύσεις και επιδείνωση του ήδη βεβαρημένου κλίματος.
- Τα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.
Εδώ ο κ. Σαραφόπουλος ανέλυσε διεξοδικά και ξεκαθάρισε την στρεβλή εικόνα που υπάρχει σε μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ άλλα και την ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης για το πακέτο των 28 δις. Ευρώ.
Συγκεκριμένα είπε ότι:
τα 5 δις για μετοχικό κεφάλαιο από το κράτος.
τα 15 δις για ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω φυσικά
των τραπεζών,
τα 8 δις για ενίσχυση των στεγαστικών δανείων των ελληνικών
νοικοκυριών.
Είναι λάθος λοιπόν να ισχυρίζονται ότι το κράτος τα '"δίνει" στις τράπεζες .
- Η Δραμινή πραγματικότητα.
Η Δράμα έζησε την οικονομική κρίση αυτή προτού 10 χρόνια. Από τότε δεν άλλαξε όμως τίποτε. Γι αυτήν την κατάρρευση φέρει αποκλειστική ευθύνη η Ηγεσία της Δράμας.
Ανάλογα μέτρα της Κυβέρνησης για την στήριξη της ελληνικής θα μπορούσε να είχε πάρει και η Δράμα.
Δεν έχουν ιεραρχηθεί τα προβλήματα της Δράμας, είπε ο κ. Σαραφόπουλος, όπως εδώ και χρόνια ο ίδιος ζητά, και δεν έγιναν οι αποτελεσματικές κινήσεις από την τοπική ηγεσία για να δοθεί στην Δράμα τα απαραίτητα κίνητρα για την αναζωογόνηση της οικονομίας της.
Αντιμετωπίστηκε, είπε, με απίστευτη επιπολαιότητα και προχειρότητα από τους υπευθύνους, για παράδειγμα δεν υπάρχει αποτύπωση της οικονομίας της Δράμας την τελευταία 20ετία. Τώρα ξεκίνησε η Μελέτη αποτύπωσης με δική του πρωτοβουλία.
Μια τέτοια αποτύπωση αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για σοβαρές και αξιόπιστες και τελεσφορείς ενέργειες προς τα Υπουργεία.
Με Αναπτυξιακά μόνο Συνέδρια χωρίς αποτέλεσμα δεν έρχονται οι απαραίτητες ενισχύσεις της δραμινής οικονομίας.
- Σχέσεις Καραμανλή – Πούτιν, εκλογή Ομπάμα.
Ο κ. Σαραφόπουλος είπε ότι ο Καραμανλής δεν είπε ευχαριστώ στην Αμερική.
Η άποψη του κ. Σαραφόπουλου είναι ότι η σχέση και η συνεργασία με την Ρωσία, όχι μόνο στον ενεργειακό τομέα προσδίδει στην Ελλάδα μια πρόσθετη δυναμική.
Δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό στις Ην.Πολιτείες με την εκλογή Ομπάμα.
Η Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αφήσουν ήσυχα τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και η παγκόσμια ειρήνη θα πάει καλύτερα.
Δράμα, 07 Νοεμβρίου 2008.
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΔΡΑΜΑΣ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Ο π. βουλευτής Δράμας Οικονομολόγος, κ. Στάθης Σαραφόπουλος παραχώρησε τηλεοπτική συνέντευξη στις 2 Οκτωβρίου 2008, στο τηλεοπτικό σταθμό ¨Star Δράμας¨ και στην εκπομπή της κ. Ε.Οικονόμου και του κ. Π Ηλιάδη.
Ερωτηθείς ο κ. Σαραφόπουλος επανέλαβε την πάγια θέση του από το 2004 για την αντιμετώπιση και την λύση των προβλημάτων της Δράμας.Συγκεκριμένα ανέλυσε την πρόταση του και την τοποθέτηση του ότι όλα τα προβλήματα της Δράμας πρέπει να ιεραρχηθούν.
Από κοινού όλοι οι φορείς να συναντηθούν με τον κ. Πρωθυπουργό για να ζητήσουν την επίλυση τους.
Ο κ. Σαραφόπουλος σε αυτή την συγκυρία για ζητήματα που τέθηκαν ως πρόσχημα από διάφορους για μη πρόσβαση σε Υπουργούς, δηλαδή ότι οι πόρτες είναι κλειστές στα Υπουργεία, αναφέρθηκε στο ζήτημα της επέκτασης του Νοσοκομείου Δράμας, στο οποίο ο κ. Σαραφόπουλος είχε με τον τότε Δήμαρχο Δράμας αποτελεσματική και άμεση επαφή το 1989 με τον τότε Υπουργό Υγείας κ. Σούρλα και τελικά η Πτέρυγα του Νοσοκομείου υλοποιήθηκε.
Είναι θέμα ΣΩΣΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.
Για το θέμα της εικόνας του Πρωθυπουργού και γενικότερα της Κυβέρνησης είπε ότι σύντομα θα αλλάξει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει την στιγμή αυτή. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι τα μέτρα του κ. Πρωθυπουργού για την καταπολέμηση της φτώχειας θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Συγκεκριμένα:Το Νομοσχέδιο για τους δανειολήπτες. Χιλιάδες είναι οι ωφελούμενοι από τα μέτρα που θα πάρει η Κυβέρνηση για προάσπιση των περιουσιών αυτών που δυσκολεύονται να αποπληρώσουν το δάνειο τους. Αφορά τα χαμηλότερα οικονομικά εισοδήματα.Το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Το οποίο, σε πρώτη φάση, θα δώσει στου οικονομικά ασθενέστερους το επίδομα Θέρμανσης.Αναφέρθηκε επίσης στην επίθεση που δέχονται τα πολιτικά κόμματα από τα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, που ως γνωστόν είναι ιδιοκτησίας διαπλεκόμενων συμφερόντων, για να πληγεί το κύρος των μεγάλων ιδίως κομμάτων, ώστε να περιέλθει η χώρα σε κατάσταση ακυβερνησίας.Σήμερα είναι ο κ. Καραμανλής, το πρωθυπουργικό περιβάλλον και η ΝΔ, αύριο όμως θα είναι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.Για τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2 η τοποθέτηση του Στάθη Σαραφόπουλου είναι ότι ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 1 αφήνει μεγάλα προβλήματα ΥΠΟΔΟΜΩΝ στους Δήμους της Δράμας.
Μια απλή " Συνένωση της Φτώχειας" δεν είναι λύση. Όπως δεν είναι λύση να μείνουν όλα όπως έχουν.Να μιλήσουμε με τις τοπικές κοινωνίες. Να υπάρξει επίσημη τεκμηρίωση απόφασης αλλαγής των ορίων των Δήμων.Πως θέλουμε το Νομό μας. Αρκούν οι υπάρχοντες Δήμοι ή θα πρέπει να επανεξετάσουμε την αποτελεσματικότητα νέων συγχωνεύσεων.Στον Δήμο Αλιστράτης επί παραδείγματι υπάρχει κινητικότητα και προβληματισμός μήπως μια συγχώνευση με τον Δήμο Δράμας θα είχε μια καλύτερη προοπτική ανάπτυξης της περιοχής από ότι η σημερινή κατάσταση.Είναι μια ένδειξη και ευαισθησία που δείχνουν οι κοινωνίες για το μέλλον τους.Ο κ Σαραφόπουλος κλείνοντας την συνέντευξη ανέφερε ότι στο εξής θα είναι "παρών" στις όποιες εξελίξεις παρουσιάζονται για τον Ν. Δράμας και την ευρύτερη περιοχή.
Δράμα, 06 Οκτωβρίου 2008.
Ερωτηθείς ο κ. Σαραφόπουλος επανέλαβε την πάγια θέση του από το 2004 για την αντιμετώπιση και την λύση των προβλημάτων της Δράμας.Συγκεκριμένα ανέλυσε την πρόταση του και την τοποθέτηση του ότι όλα τα προβλήματα της Δράμας πρέπει να ιεραρχηθούν.
Από κοινού όλοι οι φορείς να συναντηθούν με τον κ. Πρωθυπουργό για να ζητήσουν την επίλυση τους.
Ο κ. Σαραφόπουλος σε αυτή την συγκυρία για ζητήματα που τέθηκαν ως πρόσχημα από διάφορους για μη πρόσβαση σε Υπουργούς, δηλαδή ότι οι πόρτες είναι κλειστές στα Υπουργεία, αναφέρθηκε στο ζήτημα της επέκτασης του Νοσοκομείου Δράμας, στο οποίο ο κ. Σαραφόπουλος είχε με τον τότε Δήμαρχο Δράμας αποτελεσματική και άμεση επαφή το 1989 με τον τότε Υπουργό Υγείας κ. Σούρλα και τελικά η Πτέρυγα του Νοσοκομείου υλοποιήθηκε.
Είναι θέμα ΣΩΣΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.
Για το θέμα της εικόνας του Πρωθυπουργού και γενικότερα της Κυβέρνησης είπε ότι σύντομα θα αλλάξει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει την στιγμή αυτή. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι τα μέτρα του κ. Πρωθυπουργού για την καταπολέμηση της φτώχειας θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Συγκεκριμένα:Το Νομοσχέδιο για τους δανειολήπτες. Χιλιάδες είναι οι ωφελούμενοι από τα μέτρα που θα πάρει η Κυβέρνηση για προάσπιση των περιουσιών αυτών που δυσκολεύονται να αποπληρώσουν το δάνειο τους. Αφορά τα χαμηλότερα οικονομικά εισοδήματα.Το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Το οποίο, σε πρώτη φάση, θα δώσει στου οικονομικά ασθενέστερους το επίδομα Θέρμανσης.Αναφέρθηκε επίσης στην επίθεση που δέχονται τα πολιτικά κόμματα από τα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, που ως γνωστόν είναι ιδιοκτησίας διαπλεκόμενων συμφερόντων, για να πληγεί το κύρος των μεγάλων ιδίως κομμάτων, ώστε να περιέλθει η χώρα σε κατάσταση ακυβερνησίας.Σήμερα είναι ο κ. Καραμανλής, το πρωθυπουργικό περιβάλλον και η ΝΔ, αύριο όμως θα είναι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.Για τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2 η τοποθέτηση του Στάθη Σαραφόπουλου είναι ότι ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 1 αφήνει μεγάλα προβλήματα ΥΠΟΔΟΜΩΝ στους Δήμους της Δράμας.
Μια απλή " Συνένωση της Φτώχειας" δεν είναι λύση. Όπως δεν είναι λύση να μείνουν όλα όπως έχουν.Να μιλήσουμε με τις τοπικές κοινωνίες. Να υπάρξει επίσημη τεκμηρίωση απόφασης αλλαγής των ορίων των Δήμων.Πως θέλουμε το Νομό μας. Αρκούν οι υπάρχοντες Δήμοι ή θα πρέπει να επανεξετάσουμε την αποτελεσματικότητα νέων συγχωνεύσεων.Στον Δήμο Αλιστράτης επί παραδείγματι υπάρχει κινητικότητα και προβληματισμός μήπως μια συγχώνευση με τον Δήμο Δράμας θα είχε μια καλύτερη προοπτική ανάπτυξης της περιοχής από ότι η σημερινή κατάσταση.Είναι μια ένδειξη και ευαισθησία που δείχνουν οι κοινωνίες για το μέλλον τους.Ο κ Σαραφόπουλος κλείνοντας την συνέντευξη ανέφερε ότι στο εξής θα είναι "παρών" στις όποιες εξελίξεις παρουσιάζονται για τον Ν. Δράμας και την ευρύτερη περιοχή.
Δράμα, 06 Οκτωβρίου 2008.
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΗΝ ΔΡΑΜΑ
Ο π. βουλευτής Δράμας Οικονομολόγος, κ. Στάθης Σαραφόπουλος στην Συνεδρίαση του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Δράμας, (25.9.2008) εκτός των άλλων έκανε σημαντικές προτάσεις που αφορούν την Κοινωνία , την Ανάπτυξη και την Οικονομία των Επιχειρήσεων.
Συγκεκριμένα πρότεινε τα εξής:
1. Από τον πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας (ΚΕΕΕ) κ. Γεώργιο Κασιμάτη ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία δημιουργίας Δημόσιου Επιμελητηριακού Πανεπιστημίου. Το Δελτίο Τύπου της ΚΕΕΕ αναφέρει χαρακτηριστικά:
" Στον πρόλογό του ο κ. Κασιμάτης αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία της ΚΕΕΕ για τη δημιουργία Δημόσιου Επιμελητηριακού Πανεπιστημίου, λέγοντας ότι θα είναι πολύ σύντομα σε θέση να κάνει ανακοινώσεις, ενώ είπε ότι στο φιλόδοξο αυτό εγχείρημα συνεργάζεται με μεγάλο Δημόσιο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Το Επιμελητηριακό Πανεπιστήμιο θα έχει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά τμήματα και θα αποτελέσει πρότυπο για την ανάπτυξη και άλλων παράλληλων δραστηριοτήτων από τα Επιμελητήρια. "
Ο κ. Σαραφόπουλος πρότεινε την έναρξη πρωτοβουλίας από το Επιμελητήριο Δράμας ώστε η έδρα του Πανεπιστημίου να είναι η Δράμα. Πρέπει να γίνουν οι επαφές με την Διοίκηση της ΚΕΕΕ, να συσταθεί το Νομικό Πρόσωπο, να γίνουν οι επαφές για εξεύρεση οικοπέδου κλπ.
2. Για το νέο Φορολογικό Νόμο για τον οποίο υπάρχουν αντιδράσεις απ΄ όλους τους φορείς των Επιχειρήσεων, είπε ότι δεν υπήρχε ανάλογη αντίδραση από όλα τα Επιμελητήρια της χώρας.
Ψηφίστηκε ο νόμος και ερχόμαστε εκ των υστέρων να συζητήσουμε τις επιπτώσεις που επέρχονται απ΄ αυτόν.
Πρότεινε την σύσταση μια μόνιμης επιτροπής από μέλη του Δ.Σ. και από άλλα μέλη του Επιμελητηρίου , η οποία θ' ασχολείται αποκλειστικά με τα θέματα που αφορούν τα Οικονομικά των Επιχειρήσεων.
Τα Συμπεράσματα αυτής της επιτροπής θα προτείνονται στην Δημόσια Διοίκηση και την Κυβέρνηση ώστε να υιοθετηθούν και να επιλυθούν τα προβλήματα που απασχολούν τις Επιχειρήσεις.
3. Ανέφερε επίσης ότι εκτός από τον Φορολογικό Νόμο το μεγάλο πρόβλημα που θ' αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις θα είναι το υψηλό κόστος χρηματοδότησης από τα Πιστωτικά Ιδρύματα (Τράπεζες) λόγω της αύξησης των επιτοκίων Χορηγήσεων.
Η αύξηση των επιτοκίων θα έχει ως συνέπεια την αύξηση του κόστους παραγωγής των προϊόντων από τις επιχειρήσεις και ως εκ τούτου την αύξηση των τιμών πώλησης προς τους καταναλωτές.
Δράμα, 29 Σεπτεμβρίου 2008.
Συγκεκριμένα πρότεινε τα εξής:
1. Από τον πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας (ΚΕΕΕ) κ. Γεώργιο Κασιμάτη ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία δημιουργίας Δημόσιου Επιμελητηριακού Πανεπιστημίου. Το Δελτίο Τύπου της ΚΕΕΕ αναφέρει χαρακτηριστικά:
" Στον πρόλογό του ο κ. Κασιμάτης αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία της ΚΕΕΕ για τη δημιουργία Δημόσιου Επιμελητηριακού Πανεπιστημίου, λέγοντας ότι θα είναι πολύ σύντομα σε θέση να κάνει ανακοινώσεις, ενώ είπε ότι στο φιλόδοξο αυτό εγχείρημα συνεργάζεται με μεγάλο Δημόσιο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Το Επιμελητηριακό Πανεπιστήμιο θα έχει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά τμήματα και θα αποτελέσει πρότυπο για την ανάπτυξη και άλλων παράλληλων δραστηριοτήτων από τα Επιμελητήρια. "
Ο κ. Σαραφόπουλος πρότεινε την έναρξη πρωτοβουλίας από το Επιμελητήριο Δράμας ώστε η έδρα του Πανεπιστημίου να είναι η Δράμα. Πρέπει να γίνουν οι επαφές με την Διοίκηση της ΚΕΕΕ, να συσταθεί το Νομικό Πρόσωπο, να γίνουν οι επαφές για εξεύρεση οικοπέδου κλπ.
2. Για το νέο Φορολογικό Νόμο για τον οποίο υπάρχουν αντιδράσεις απ΄ όλους τους φορείς των Επιχειρήσεων, είπε ότι δεν υπήρχε ανάλογη αντίδραση από όλα τα Επιμελητήρια της χώρας.
Ψηφίστηκε ο νόμος και ερχόμαστε εκ των υστέρων να συζητήσουμε τις επιπτώσεις που επέρχονται απ΄ αυτόν.
Πρότεινε την σύσταση μια μόνιμης επιτροπής από μέλη του Δ.Σ. και από άλλα μέλη του Επιμελητηρίου , η οποία θ' ασχολείται αποκλειστικά με τα θέματα που αφορούν τα Οικονομικά των Επιχειρήσεων.
Τα Συμπεράσματα αυτής της επιτροπής θα προτείνονται στην Δημόσια Διοίκηση και την Κυβέρνηση ώστε να υιοθετηθούν και να επιλυθούν τα προβλήματα που απασχολούν τις Επιχειρήσεις.
3. Ανέφερε επίσης ότι εκτός από τον Φορολογικό Νόμο το μεγάλο πρόβλημα που θ' αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις θα είναι το υψηλό κόστος χρηματοδότησης από τα Πιστωτικά Ιδρύματα (Τράπεζες) λόγω της αύξησης των επιτοκίων Χορηγήσεων.
Η αύξηση των επιτοκίων θα έχει ως συνέπεια την αύξηση του κόστους παραγωγής των προϊόντων από τις επιχειρήσεις και ως εκ τούτου την αύξηση των τιμών πώλησης προς τους καταναλωτές.
Δράμα, 29 Σεπτεμβρίου 2008.
Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008
ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Ερωτηθείς ο κ. Σαραφόπουλος για την συνέντευξη εφ' όλης της ύλης του κ. Πρωθυπουργού στην Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, απάντησε ότι ο Πρωθυπουργός είναι αυτός που καθορίζει την ατζέντα των εξελίξεων και όχι τα ΜΜΕ που ασχολούνται με θέματα όχι της πολιτικής αλλά της παραπολιτικής.
Π.χ. απουσίασαν οι ερωτήσεις για την Υγεία, την Παιδεία, τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, το Ασφαλιστικό, τις Μεταρρυθμίσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλα θέματα μείζονος σημασίας που απασχολούν τους έλληνες πολίτες.
Στην συνέχεια ο κ. Σαραφόπουλος ερωτηθείς για την Δράμα και τις δυνατότητες Ανάπτυξης της, αναφέρθηκε στην έλλειψη Ολοκληρωμένης Πρότασης Ανάπτυξης της Δράμας.
"Γι αυτό ευθύνεται η ηγεσία του τόπου.
Λείπει ο Πολιτικός Στρατηγικός Σχεδιασμός, λείπει η Ιεράρχηση των προβλημάτων.
Μετά από τον βαρύγδουπα αναπτυξιακά Συνέδρια παραμένει η ίδια κατάσταση στην Δράμα. Αυτά δεν πρόκειται να φέρουν από μόνα τους την Αναπτυξιακή πορεία που χρειάζεται ο τόπος. Οι θεσμικοί παράγοντες του τόπου και οι διατελέσαντες σ΄ αυτές τις θέσεις πρέπει να ιεραρχήσουν τις προτεραιότητες και να απαιτήσουν μία σύσκεψη με τον Πρωθυπουργό και τους βασικούς Υπουργούς της κυβέρνησης ώστε να δρομολογηθεί η επίλυση τους και να δοθεί η αναπτυξιακή πορεία του Νομού (πρόταση δική του από τον Μάιο του 2004).
Οι θεσμικοί παράγοντες τις περιοχής μας ακολουθούν τα γεγονότα, αντί να τα προλαμβάνουν."
Στην ερώτηση του κ. Φυλακτού για τον Αναπτυξιακό νόμο απάντησε : "ότι δεν εκμεταλλευόμαστε όλες τις δυνατότητες του.
Ακολουθούμε τα τετριμμένα, χωρίς να μελετηθεί η δυνατότητα αξιοποίησης του Α.Ν 3299 ώστε να ενισχυθούν οι ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις αλλά και να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις στον Νομό. "
Για τα μεγάλα θέματα, ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ-ΕΘΝΙΚΑ, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία είπε ότι δεν πρόκειται να λυθούν αν δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ή τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων.
Τέλος για το σχέδιο Καποδίστριας 2, δηλαδή τις συνενώσεις των υφιστάμενων Δήμων, απάντησε ότι με τον Νόμο που εφαρμόστηκε ο Καποδίστριας 1 ο Νομός Δράμας ήδη από 65 περίπου Δήμους και
Κοινότητες και Οικισμούς κατέληξε σε 7 Δήμους και μία Κοινότητα. Δηλαδή έγινε πολύ μεγάλη τομή.
Σήμερα χρειάζεται να συρρικνωθεί και άλλο ο χάρτης των ΟΤΑ στον Νομό μας;
Ποία είναι ή πρόταση της ηγεσίας της Αυτοδιοίκησης σ΄ αυτό το θέμα;
Δράμα, 09 Σεπτεμβρίου 2008.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)