Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Το "γαλάζιο τραίνο" πλησίασε στα 1.100 μέτρα (1,1 km ) το "πράσινο" τραίνο! Γίνεται μεγάλη μάχη....

ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!


Θα καταποιούν την γλώσσα τους όλοι όσοι αυτές τις μέρες έλεγαν για άλλη μία φορά,
"ψέμματα" στους πολίτες!

Φαίνεται ότι έτσι τους είπε να λένε " ο Κατασκευαστής του Σταθμού" και ο "Προμηθευτής των αμαξοστοιχιών"!


Όπως είχαμε γράψει και πριν μέρες η διαφορά των δύο αμαξοστοιχιών ήταν στα 4-5 km!
Δείτε εδώ!


Η " γαλάζια αμαξοστοιχία" ήδη
έχει πλησιάσει σχεδόν ...στην αναπνοή!
Το ένα έχει καλύψει 40 km και το άλλο 38,9 km!

Η διαφορά τους είναι στο 1,1 km!


Οι υπόλοιπες αμαξοστοιχίες:

Η "βαθειά κόκκινη" κάλυψε τα 7.8 km.

Η "ροζ" τα 3,3 km

Η "βαθειά μπλέ" τα 5,8 km, και
Η " ανοικτή πράσινη" τα 2,9 km και αγωνίζεται να πλησιάσει στον σταθμό!


Αυτά λένε και συμφωνούν, όλοι όσοι μετρούν τις αποστάσεις, που κάλυψαν οι αμαξοστοιχίες, από όλες τις ομάδες!

Υπάρχουν ακόμη στην διαδρομή, στα υπόλοιπα 11 km, αρκετοί επιβάτες, αλλά δεν γνωρίζουμε σε ποιά αμαξοστοιχία θα ανέβουν!


Αυτό θα το μάθουμε αύριο το βράδυ!

Το πράσινο ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ χτυπά και στην ΓΓΑ!

Ήταν, είναι και θα είναι το πραγματικό Κράτος.
Το
πράσινο ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ.
Και δεν το κρύβουν με τίποτα!
Χθες το βράδι ένα ακόμη επεισόδιο το επιβεβαιώνει.
Διαβάστε την ανακοίνωση της ΓΓΑ:


"Προς αποκατάσταση της αλήθειας, σχετικά με σημερινά δημοσιεύματα τύπου, από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού γίνονται γνωστά τα ακόλουθα:

Χθες Παρασκευή 2 Οκτωβρίου συνέβησαν τα εξής:


Στις 5.30 μ.μ. ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ ΓΓΑ Γιάννης Δέτσης, οδηγήθηκε από άνδρες του Σώματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στο Αστυνομικό Τμήμα Αμπελοκήπων, όταν συνελήφθη επ' αυτόφωρο, να εξέρχεται από το χώρο που βρίσκεται ο κεντρικός SERVER Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της Υπηρεσίας.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας παρατηρούνταν αναίτιες διακοπές λειτουργίας των συστημάτων, που είχαν ως μοναδικό στόχο να μην εκδοθούν και αποσταλούν οι τακτικές επιχορηγήσεις στους αποδέκτες.

Ο κ. Δέτσης ήταν ο μοναδικός από το προσωπικό της ΓΓΑ, που είχε πρόσβαση στο συγκεκριμένο κεντρικό SERVER.

Διευκρινίζεται ακόμα, ότι δεν υπήρξε στο παραπάνω ζήτημα καμία εμπλοκή συμβασιούχων υπαλλήλων της ΓΓΑ, τους οποίους σκόπιμα κάποιοι ενέπλεξαν στο συμβάν αυτό".

Καταλάβατε; Ένας υπάλληλος, σε ρόλο κομματικού κομισάριου, μπαίνει όποτε θέλει στον κεντρικό σέρβερ μιας Κρατικής υπηρεσίας, και τον θέτει εκτός λειτουργίας, για να μην επιχορηγηθούν οι σύλλογοι. Γιατί έτσι τον προστάζει το κομματικό του καθήκον. Αλλά δεν φταίει αυτός. Η ίδια η κυβέρνηση φταίει, που άφησε τέτοιους και πολλούς άλλους επικίνδυνους τύπους στα ίδια πόστα που είχαν και επί ΠΑΣΟΚ. Να πω "καλά να πάθετε", θα γίνω κακός;

Το αποτέλεσμα είναι ανοιχτό!

Το παιχνίδι είναι σκληρό και ακόμη παίζεται και θα παίζεται μέχρι τελευταίας στιγμής.

ΟΛΑ τα σενάρια είναι ανοικτά, πιθανά και δυνατά! ΟΛΑ!

Ακόμη και η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ!

Σοβαρές οι πιθανότητες για μια ιστορική ΑΝΑΤΡΟΠΗ και ξεβράκωμα των λαμόγιων, ΜΜΕ και πατρώνων τους που προσπάθησαν να παραπλανήσουν και να καθοδηγήσουν τους πολίτες.

Πείτε ΟΧΙ στους νταβαντζήδες της Δημοκρατίας.

Καμμία πρεσβεία δεν ψηφίζει την Κυριακή. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες μπορούν να καταδικάσουν τους αχυράνθρωπους των ξένων συμφερόντων!

ΟΛΑ είναι στο χέρι μας! Στην συνειδησή μας και στην Ψυχή μας!

Υπάρχει ακόμη η Ευκαιρία για να Αναστήσουμε την Ελπίδα!

Ο Καραμανλής στην Αθήνα!

Η υποδοχή και το τέλος της ομιλίας!


Στιγμές ηρεμίας για την οικογένεια Καραμανλή στο Μουσείο Ακρόπολης



Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης επισκέφθηκε σήμερα ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής.



Μαζί με τη σύζυγό του, Νατάσα Παζαΐτη, και τα δύο τους παιδιά, Αλίκη και Αλέξανδρο, έφτασαν λίγο μετά τις 12 στο Μουσείο, όπου τους περίμεναν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ευάγγελος Αντώναρος, ο γενικός γραμματέας Ενημέρωσης, Πάνος Λειβαδάς και ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γιώργος Κουμουτσάκος, και ξεναγήθηκαν στους χώρους του από το διευθυντής της Α΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, Αλέξανδρο Μάντη.



Η ξενάγηση διήρκεσε περίπου μία ώρα και, τόσο ο κ. Καραμανλής, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, στάθηκαν ιδιαίτερα στην αίθουσα του Παρθενώνα, όπου τα παιδιά του πρωθυπουργού ενημερώθηκαν για τα τμήματα του αετώματος, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση, κατά την ξενάγηση, δόθηκε στην αίθουσα του Ερέχθειου, όπου εκτίθενται οι πέντε από τις έξι Καρυάτιδες.


Αύριο απαντάμε και καταδικάζουμε...

Αύριο δεν καταδικάζουμε μόνο την ανικανότητα, τον λαϊκισμό και τις αοριστίες του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.

Αύριο δεν καταδικάζουμε μόνο τον ερασιτεχνισμό, την προχειρότητα και την αλαζονεία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Αύριο δεν καταδικάζουμε μόνο τον ρεμβανσισμό, την μισαλλοδοξία και τον τραμπουκισμό των πρασινοφρουρών.

Αύριο καταδικάζουμε:

Τους πουλημένους μεγαλοδημοσιογράφους και τα τσιράκια τους
Τα ξεφωνημένα Γκαιμπελικά ΜΜΕ
Τους Νταβαντζήδες της Πολιτικής ζωής

Όλα τα βρωμερά και γλοιώδη κρατικοδίαιτα παράσιτα, γλύφτες του Γιωργάκη και των εξωθεσμικών συμφερόντων που τον στηρίζουν!

ΟΛΟΙ αυτοί αξίζουν την ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΑΣ
ΡΙΞΤΕ ΤΟΥΣ στα ΤΑΡΤΑΡΑ
ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Απόφαση Ευθύνης

Με υπερηφάνεια!
Με το βλέμμα στην Ελλάδα
Την Κυριακή ψηφίζουμε για το Σήμερα και το Αύριο της Ελλάδας.
Για το Μέλλον των παιδιών μας.

Επιλέγουμε το δρόμο της Αλήθειας, της Ειλικρίνειας και της Υπευθυνότητας.

Απορρίπτουμε τις «κραυγές» του Λαϊκισμού, της ακατάσχετης παροχολογίας, της χωρίς όρια Δημαγωγίας.

Αφήνουμε πίσω εύλογες προσωπικές πικρίες, θεμιτά παράπονα, κάθε είδους απογοητεύσεις.

Και κοιτάμε μπροστά.

Κοιτάμε μπροστά, σε όσα μας ενώνουν.

Σε όσα μας δυναμώνουν.

Σε όσα μας εμπνέουν.

Δεν χαρίζουμε την ψήφο μας στους «πραγματευτάδες» της παρακμής,
δεν την «χαλαλίζουμε» στους «μεταπράτες» πλαστών ονείρων, δεν τη δίνουμε σε όσους θα τη στρέψουν ενάντια στις προσδοκίες και τα οράματά μας. Δίνουμε το παρόν στην κάλπη.

Στηρίζουμε τις κορυφαίες εθνικές επιλογές του Κώστα Καραμανλή.
Που εγγυώνται πως η Ελλάδα θα προχωρήσει μπροστά.
Θα πάρει τη θέσει που της αξίζει στο σύγχρονο δύσκολο κόσμο μας.
Με σχέδιο, δουλειά, αποτελεσματικότητα.

Την Κυριακή παίρνουμε τη δική μας Απόφαση Ευθύνης.

Ψηφίζουμε Κώστα Καραμανλή. Ψηφίζουμε Νέα Δημοκρατία.

Για την Ελλάδα και τη Δημοκρατία.


"Με δάκρυα χαράς θα δω τον πρώτο Τούρκο υπουργό με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ"

Σε άρθρο του ο γνωστός Αχμέτ Κοτς από την Μπρούσα, του συλλόγου «"Τούρκων" Δυτικής Θράκης» αναλύει την γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουν οι «Τούρκοι» της Δυτικής Θράκης, τα αδέλφια του, όπως τα αποκαλεί, τονίζοντας ότι στις εκλογές της Κυριακής που είναι σημαντικές για τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης λόγω των εξελίξεων και της δυνατότητας να έχει μάλλον αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ, ήρθε η ώρα να αποκτήσουν σ’ αυτό το σημείο καμπής, τον πρώτο Τούρκο υπουργό στη νέα κυβέρνηση.

Αφού υπογραμμίζει ότι ο Αχμέτ Χατζηοσμάν είναι εντάξει και δεν χρειάζεται άλλη βοήθεια, αναφέρεται στο γεγονός ότι ένα νέο αστέρι ανατέλλει στην Θράκη κι αυτός είναι ο Μεχμέτ Μουμίν Ριτβάν.

Έτσι τονίζει η μειονότητα θα έχει στη νέα βουλή τρεις μειονοτικούς βουλευτές κι αυτούς στο ΠΑΣΟΚ, τότε θα είναι η ευκαιρία να αποδείξει τι αξίζει κι αν τολμήσει ο Γιώργος Παπανδρέου ας μην κάνει έναν υπουργό από την μειονότητα!!!

Υπολογίζει δε ότι στις προηγούμενες εκλογές ο Ριτβάν πήρε 2.485 ψήφους, ενώ ο Γιώργος Πεταλωτής 7.749. Αν γινόταν μια πιο καλή διαχείριση αυτή τη φορά σίγουρα ο Ριτβάν θα είναι βουλευτής. Κι αυτό δεν είναι όνειρο, υπογραμμίζει.
Αν δω αυτό το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα, λέει, τότε θα κλάψω από χαρά και τα δάκρυά μου θα είναι δάκρυα ανακούφισης...

Πηγή: Εφημερίδα "Ο Χρόνος"

Ο σωτήρας της Ελλάδος και των Ελλήνων

S.O.S.
Μετά τις "ήρεμες" εκλογές...
...ακολουθεί "τρικυμία".
Ησυχία μπροστά στην "παγίδα"...
...και μετά θρήνος.
Ο Παπανδρέου και τα αφεντικά του
θα μας βάλουν σε περιπέτειες...
…μεγάλες εθνικές περιπέτειες.
Giorgo Papandreou
Είναι τόσο ηλίθιος όσο φαίνεται ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; .....


SYNEXIZETAI >>>>>

Εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης βλέπουμε να διεξάγεται ένας προεκλογικός αγώνας των παραδόξων. Ποιο είναι το κύριο παράδοξο;
Η συμπεριφορά του Giorgo.
Υπόσχεται τα πάντα στους πάντες και μάλιστα προσδιορίζοντας χρονικό "ορίζοντα". Σίγουρος για το "σχέδιό" του, τολμά και μιλά για πρόγραμμα εκατό ημερών. Αυτά όλα είναι αδιανόητα σε μια εποχή σαν κι αυτήν που ζούμε. Όταν κράτη ανεπτυγμένα, παραγωγικά και με τεράστιες οικονομίες "φλερτάρουν" με την κατάρρευση και την κοινωνική παρακμή, είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται κάποιος ότι μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα και μάλιστα άμεσα, θέτοντας και χρονικούς περιορισμούς. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο οποίος τα υπόσχεται είναι ο Γιωργάκης. Ο γνωστός γιος της Μαργαρίτας, που, όταν δεν πέφτει από το ποδήλατό του, χάνεται στον Σχοινιά. Ο γνωστός "σκουπιστής" των συνεδριακών κέντρων.
Πώς όμως καταφέρνει και σε ένα τόσο ζοφερό περιβάλλον υπόσχεται "φως"; Πώς δηλαδή καταφέρνει και ενώ οι πάντες γνωρίζουν την οικονομική προβληματικότητα, αυτός μπορεί και κάνει πολιτική παροχολογίας; Το σύνολο της πολιτικής τού Παπανδρέου στηρίζεται σε ένα απλό τρικ. Στηρίζεται στην άποψη ότι …"χρήματα υπάρχουν". Αυτό είναι το όλο "κόλπο"-επιχείρημα. Χρήματα υπάρχουν κι αυτός γνωρίζει πού θα τα βρει. Ο Καραμανλής και βέβαια όλοι οι υπόλοιποι προφανώς δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται αυτά τα χρήματα και γι' αυτό δεν υπόσχονται στον λαό "μοιρασιά".
Ο μόνος που γνωρίζει είναι ο Γιωργάκης.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι τα "πουγκιά", που ανακάλυψε ο Giorgo και αδειάζοντάς τα πιστεύει ότι θα μας σώσει.
Το πρώτο "πουγκί" είναι τα ανείσπραχτα του ελληνικού δημοσίου. Υπολογίζονται γύρω στα 30 δις και ο "σοσιαλιστής" και πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιωργάκης θα τα εισπράξει, γιατί η κακή και καπιταλιστική Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να κάνει "χάρη" στους πλουτοκράτες οπαδούς της, δεν τα εισπράττει. Αυτά τα χρήματα στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Επειδή αυτό το θέμα έχει ήδη αναλυθεί στα ΜΜΕ —και σε αρκετό βάθος— εμείς μόνον για την πληρότητα του κειμένου απλά θα το επιβεβαιώσουμε. Αυτά τα χρήματα απλά δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει ούτε η μαθηματική πιθανότητα να εισπραχθούν. Γιατί; Γιατί τα περισσότερα είναι χρήματα, τα οποία τα οφείλουν στο δημόσιο χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τα λίγα που απομένουν και μπορούν να εισπραχθούν, επίσης δεν θα εισπραχθούν, για κοινωνικούς λόγους. Δεν είναι κακοί αυτοί οι οποίοι σήμερα δεν τα εισπράττουν και καλοί αυτοί οι οποίοι υπόσχονται να τα εισπράξουν. Είναι χρέη μικρών επιχειρήσεων και το κράτος —ειδικά σε τέτοιες περιόδους— δεν κινείται με τρόπο τέτοιο, που να προκαλέσει μαζική οργή και να ρισκάρει να βρεθεί απέναντι σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίδραση. Βίαιη κοινωνική αντίδραση.
Δεν μπορεί, προκειμένου να εισπράξει χρέη μικροωφελητών, να κάνει χρήση των νομικών του μέσων και να τους πετάξει στον δρόμο. Να προχωρήσει σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, προσωποκρατήσεις κλπ.. Το τελευταίο πράγμα, που θα έκανε ένα κράτος μέσα σε μια κατάσταση τεταμένη και εκρηκτική, είναι να εμφανιστεί ανάλγητο απέναντι στους αδύναμους της κοινωνίας. Έστω κι αν αυτοί είναι οφειλέτες του.
Το δεύτερο "πουγκί" του Giorgo είναι οι τράπεζες. Σύμφωνα με τους "σοσιαλιστές" του Κολεγίου Αθηνών Γιωργάκη, Παπακωνσταντίνου και Γερουλάνο, οι τράπεζες δεν φορολογούνται όσο θα έπρεπε. Δεν χτυπιέται η πλουτοκρατία στον βαθμό που πρέπει και αυτό θα αναλάβουν να το κάνουν οι Che του Κολεγίου. Οι λαϊκοί ήρωες. Οι Ρομπέν των Δασών —ή Robin Hood στη μητρική τους γλώσσα—. Αυτοί λοιπόν οι "Ρομπέν" θα βρουν τους τραπεζίτες μέσα στο άγριο "δάσος" της σημερινής οικονομικής κρίσης και θα τους αδειάσουν τις "τσέπες", προκειμένου να ευεργετήσουν τον λαό. Το μόνο που δεν μας είπαν είναι αν τα καλτσόν που θα φοράνε τα πήραν από το Κολέγιο Αθηνών ή τα έφεραν κατ’ ευθείαν από το Χάρβαρντ. Θα τους χρειαστούν καλτσόν. Αρκεί να μην τα κόψουν, όταν θα ευεργετούν τον λαό.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, ώστε να καταλάβουμε τι ακριβώς έχουμε την ατυχία να ακούμε από όλους αυτούς. Σ' ό,τι αφορά τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες είναι γνωστή και δημοσιοποιημένη η άποψή μας. Δημοσιοποιημένη μάλιστα στην εποχή της παντοδυναμίας τους και όχι σήμερα, που βρίσκονται υπό καθεστώς πλήρους αδυναμίας, παίζοντας τον ρόλο του προσφιλούς σάκου για τον κάθε "επαναστάτη" της πορδής. Εκείνη η άποψή μας παραμένει η ίδια, εφόσον επί της ουσίας δεν άλλαξε το παραμικρό. Δεν άλλαξε τίποτε, ούτε στην τοκογλυφική συμπεριφορά τους ούτε στον προδοτικό ρόλο των ιδιοκτητών τους.
Πρόκειται περί ληστρικών συμμοριών, οι οποίες διέλυσαν την εθνική παραγωγή και οικονομία και μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Συμμοριών, οι οποίες, αφού απέσπασαν τον ιδιωτικό αποταμιευμένο πλούτο, βύθισαν τους Έλληνες στα χρέη και τους απέσπασαν το μεγαλύτερο μέρος των ιδιωτικών τους περιουσιών, προσφέροντάς το ως λεία στα ξένα αφεντικά τους. Από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι είναι καθαρά για φυλακή, μέχρι τους τελευταίους υπάλληλους, οι πάντες είναι για κλωτσιές και μπουνιές. Οι ιδιοκτήτες είναι για τη φυλακή, εφόσον, ως γνήσιοι προδότες, χρησιμοποίησαν το τραπεζικό σύστημα εις βάρος των Ελλήνων παραγωγών και εργαζομένων και υπέρ των πολυεθνικών, προκειμένου να αλώσουν την ελληνική αγορά. Με χρήματα των Ελλήνων και τις υποδομές του ελληνικού κράτους κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία. Θάνατος τους αξίζει.
Το ίδιο άθλια ήταν η συμπεριφορά και των υπαλλήλων τους. Αυτοί στην ουσία ήταν οι "πρωταγωνιστές" για τη μεγάλη τραγωδία του χρηματιστηρίου. Τα μεγάλα λαϊκά εγκλήματα δεν μπορούν να γίνουν από λίγους, όσο ισχυροί κι αν είναι αυτοί. Τα μεγάλα λαϊκά εγκλήματα απαιτούν πολλούς μικρούς συνενόχους. Τέτοιοι συνένοχοι στα εγκλήματα των τραπεζών ήταν οι υπάλληλοί τους. Εξαιτίας τους έχασε ο λαός όχι μόνον τις αποταμιεύσεις του, αλλά και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής του περιουσίας.
Ποιος μπορεί να τους ξεχάσει, που έβγαιναν στους δρόμους και στα καφενεία, για να στήσουν "ενέδρες" στους ανύποπτους πολίτες. Όταν λειτουργούσαν ως "παπαγαλάκια" των πονηρών. Αυτό έκαναν και αυτό ήταν εγκληματικό και πρόστυχο πέρα για πέρα. Έβλεπαν στις λίστες τους ποιος πολίτης είχε καταθέσεις και του την "έστηναν", για να τον πείσουν να μπει στο χρηματιστήριο. Μέχρι και στα σπίτια των πολιτών έμπαιναν, για να τους "ευεργετήσουν" με τις "πληροφορίες" τους. Τους ενοχλούσαν τηλεφωνικά όλες τις ώρες της ημέρας, για να τους "πουλήσουν" δάνεια. Τους έστελναν "δώρα" πιστωτικές κάρτες. Για να εισπράξουν ένα μπόνους ή μια προμήθεια, εξανέμισαν κόπους δεκαετιών.
Οι τραπεζικοί υπάλληλοι είναι οι μόνοι εργαζόμενοι, που θέλουμε, όταν θ' αρχίσουν αναγκαστικά οι απολύσεις στον κλάδο τους, να τους δούμε στον δρόμο να διαμαρτύρονται και να τρώνε ξύλο από τα ΜΑΤ. Τους το χρωστάει η κοινωνία και πρέπει να τους το ξεπληρώσει. Όταν θ' αναζητούν το "δίκιο" τους, θέλουμε να τους λιώσουν στο ξύλο. Να τους λιώσουν ως κοινωνικούς εγκληματίες, οι οποίοι συνέπραξαν σε εγκλήματα τοκογλύφων και προδοτών κατά του λαού. Αυτό το "έργο" είμαστε σίγουροι ότι θα το δούμε σύντομα. Αναγκαστικά θ' αρχίσουν οι απολύσεις, γιατί πλέον δεν υπάρχει "λεία", ώστε να συντηρηθεί η πολυπληθής αυτή συμμορία.
Σήμερα ο κόσμος δεν έχει χρήματα και οι "κάπο" των τραπεζών δεν έχουν ανάγκη τα πολλά μέλη, για να τον "καταδιώκουν". Δεν έχουν ανάγκη πλέον τα υποκαταστήματα, που είχαν στήσει σε κάθε γωνιά και κάθε ραχούλα της επικράτειας. Λεηλάτησαν τον κόσμο και δεν έχουν λόγο να τον "ακολουθούν" και άρα να πληρώνουν το κόστος της "παρακολούθησης". Για τον ίδιο λόγο που έκλεισαν οι χιλιάδες ΕΛΔΕ των λαμογιών, θα κλείσουν και τα χιλιάδες τραπεζικά υποκαταταστήματα των προδοτών, που στήθηκαν στη χώρα. Είναι θέμα χρόνου ν' αρχίσουν να κλείνουν τραπεζικά υποκαταστήματα σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας και αυτό να δημιουργήσει κύμα απολύσεων τραπεζοϋπαλλήλων. Αυτή είναι η άποψή μας γι' αυτούς και αυτή δεν αλλάζει.
Όμως, οι ιδιωτικές τράπεζες, άσχετα με τον ρόλο τους —τόσο τον δικό τους όσο και αυτόν των στελεχών τους—, είναι αυτές οι οποίες συνθέτουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας. Το σύστημα, που στα χρηματοκιβώτιά του έχει τον αποταμιευμένο πλούτο του λαού. Το σύστημα, που διαχειρίζεται υπέρ της οικονομικής λειτουργίας αυτόν τον πλούτο. Δεν μπορεί να επιβιώσει μια οικονομία και άρα μια χώρα χωρίς τραπεζικό σύστημα. Δεν μπορεί να επιβιώσει, όπως δεν μπορεί να επιβιώσει ένα ανθρώπινο σώμα χωρίς κυκλοφορικό σύστημα.
Από εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα. Ενδεχόμενη κατάρρευση αυτού του συστήματος θα σήμανε το τέλος για την ελληνική οικονομία και όχι μόνον. Γιατί; Γιατί το χρηματοοικονομικό σύστημα στηρίζει την ανάπτυξη. Το χρηματοοικονομικό σύστημα στηρίζει την κοινωνική ειρήνη, εφόσον συνδέεται με τη ρευστότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Από εκεί και πέρα η κατάρρευσή του συνοδεύεται και από μύριες άλλες συνέπειες, η πιο σημαντική εκ των οποίων είναι η τύχη των αποταμιεύσεων ενός ολόκληρου λαού.
Όποια λοιπόν κι αν είναι η άποψή μας για τις σημερινές τράπεζες, τους ιδιοκτήτες τους και τα στελέχη τους, ένα είναι το γεγονός. Πρέπει να στηριχθούν πάση θυσία και με κάθε κόστος. Άσχετα αν οι ιδιοκτήτες τους πρέπει να πάνε φυλακή και τα στελέχη τους να φάνε ξύλο, αυτές, ως ιδρύματα, πρέπει να σωθούν. Αυτό δεν το κάνεις για να σώσεις τον Λάτση ή τον Σάλλα. Αυτό το κάνεις, για να σωθεί ο φουκαράς, ο οποίος έχει καταθέσει τις αποταμιεύσεις του στις τράπεζές τους. Αυτό το κάνεις, για να μπορεί η οικονομία να εξασφαλίζει μια στοιχειώδη χρηματοροή, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει στοιχειωδώς. Η κατάρρευση δηλαδή του τραπεζικού συστήματος θα παρασύρει αυτόματα σε κατάρρευση χιλιάδες επιχειρήσεις.
Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό και πού βρίσκεται η διαφορά; Είναι άλλο πράγμα να στραφείς εναντίον των ιδιοκτητών των τραπεζών, προσπαθώντας να μειώσεις τα κέρδη τους και εντελώς άλλο πράγμα να ζητήσεις μερίδιο από τα τραπεζικά "κέρδη". Τα κέρδη των τραπεζιτών και των στελεχών τους είναι πραγματικά χρήματα και αυτά μπορούν να στοχοποιηθούν από μια πολιτική, ενώ τα "κέρδη" των τραπεζών είναι κάτι το πολύ ιδιόμορφο, όπως θα δούμε παρακάτω. Το να βοηθήσεις μια τράπεζα με κρατικά χρήματα και να την αναγκάσεις να μην δώσει μερίδια κερδών στους μετόχους και μπόνους στα στελέχη της, είναι μια θετική κίνηση. Το ν' αναζητήσεις μαζί μ' αυτούς μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη της, είναι η απόλυτη καταστροφή.
Για να μιλήσει λοιπόν κάποιος για επιπλέον και μάλιστα βαρύτατη φορολόγησή τους, θα πρέπει να γνωρίζει σε τι κατάσταση βρίσκονται. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που, για να επιχειρήσει ένας γιατρός έναν ακρωτηριασμό, θα πρέπει να γνωρίζει τη γενική κατάσταση που βρίσκεται ένας ασθενής. Η αλλαγή της φορολογίας σημαίνει αύξηση "φορτίου" και αυτό μοιάζει με "ακρωτηριασμό". Αναγκαστικά. Το θέμα λοιπόν είναι να γνωρίζει κάποιος σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα αυτό το τραπεζικό σύστημα. Είναι κραταιό όσο δείχνουν οι ισολογισμοί του ή μήπως όλα αυτά είναι μια εικονική πραγματικότητα; Τα υπερκέρδη που δηλώνουν είναι πραγματικά ή μήπως πρόκειται για μια λογιστική αλχημεία, προκειμένου να εισπράττουν μερίδια οι μεγαλομέτοχοι και τα ανάλογα μπόνους τα μεγαλοστελέχη τους;
Για να μην μακρηγορούμε, θα πούμε ευθέως την άποψή μας. Οι ελληνικές τράπεζες είναι στην κυριολεξία "νταντέλες". Επιβιώνουν, απλά και μόνον επειδή δεν πιέζονται από την οικονομία και βέβαια από τους πελάτες τους. Επιβιώνουν, επειδή οι Έλληνες, έχοντας άγνοια κινδύνου, δεν σπεύδουν ν' αναζητήσουν τις αποταμιεύσεις τους. Επειδή οι τράπεζες έχουν ακόμα χρήματα να πληρώνουν τηλεοπτικές διαφημίσεις, οι οποίες εφησυχάζουν τους Έλληνες καταθέτες. Αν σκεφτεί κάποιος ότι, λόγω της ίδιας της τραπεζικής λειτουργίας, μπορεί μια υγιής τράπεζα να καταρρεύσει από την πίεση των πελατών της, αντιλαμβανόμαστε ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να καταρρεύσουν και από την απλή "υποψία" πίεσης.
Εδώ ένας αυτόκλητος συνήγορος του διαβόλου ευλόγως θα αντιπαραθέσει το σοβαρό επιχείρημα των υπερκερδών τους. Τι είναι αυτά τα υπερκέρδη; Τι είναι αυτά τα δισεκατομμύρια των ευρώ, που δηλώνουν στους ισολογισμούς τους; Είναι ψέματα; Όχι βέβαια. Αλήθεια είναι. Κέρδη υπάρχουν …χρήματα δεν υπάρχουν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κερδοφορία τους είναι virtual. Είναι κερδοφορία υπό όρους και προϋποθέσεις. …Σου δίνω δέκα ευρώ, μου υπόσχεσαι να μου επιστρέψεις έντεκα ευρώ και εγώ, εξαιτίας αυτής της υπόσχεσης, καταγράφω καθαρό κέρδος ένα ευρώ. Στην πραγματικότητα όμως στην τράπεζα δεν υπάρχει αυτό το κέρδος. Δεν υπάρχει ούτε καν το κεφάλαιο, που έδωσε αυτό το κέρδος. Στην τράπεζα υπάρχει μόνον η "υπόσχεση" του δανειολήπτη.
Αυτό, δηλαδή, που φαίνεται ως κέρδος, είναι πράγματι τέτοιο, εφόσον όμως ...οι δανειολήπτες έχουν τη δυνατότητα να σέβονται τις υποχρεώσεις τους, οι οποίες έχουν μεγάλο βάθος χρόνου. Αν και εφόσον ...η πεταλούδα, που πέταξε από το Πεκίνο, δεν θα πάθει τίποτε στη μεγάλη πτήση της. Αυτό είναι το παράδοξο, το οποίο όμως είναι χαρακτηριστικό της τραπεζικής λειτουργίας. Οι τράπεζες δεν είναι παραγωγικές επιχειρήσεις, όπου τα κόστη και τα κέρδη είναι πραγματικά και αφορούν τον πραγματικό χρόνο.
Σε μια παραγωγική επιχείρηση, η οποία παράγει για παράδειγμα τρακτέρ, πρέπει να πληρωθεί το προϊόν, για να καταγραφεί στην εταιρεία κέρδος και όχι ζημιά. Αν της πάρεις το τρακτέρ και δεν το πληρώσεις άμεσα, το καταγράφει ως ζημιά, άσχετα αν της έχεις "υποσχεθεί" ότι θα το πληρώσεις. Μέχρι να το πληρώσεις είναι ζημιά, γιατί απλούστατα δεν μπορεί ν' αντικατασταθεί στη βιτρίνα. Για ν' αντικατασταθεί, πρέπει ν' αγοραστούν πραγματικές πρώτες ύλες με πραγματικά χρήματα. Πρέπει να πληρωθούν πραγματικοί εργάτες με πραγματικά χρήματα.
Χρήματα, τα οποία πρέπει να υπάρχουν, για να συνεχιστεί ο "κύκλος" της παραγωγής και της πώλησης, του κόστους και του κέρδους και τα οποία δεν μπορούν ν' αντικατασταθούν με "υποσχέσεις". Χρήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος από το κέρδος, το οποίο περιλαμβάνεται στη σταδιακή "υπόσχεση" πληρωμής. Με "υποσχέσεις" δεν μπορεί να παράγει κέρδος μια παραγωγική επιχείρηση, γιατί απλούστατα, για να συνεχίσει να λειτουργεί, πρέπει να καλύπτει τα κόστη της. Δεν υπάρχει ένας διεθνής "τρακτεροποιητικός" μηχανισμός, που θα γεμίζει διαρκώς τις αποθήκες με τρακτέρ, αντικαθιστώντας αυτά που "πουλήθηκαν".
Οι τράπεζες δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Το προϊόν τους είναι ιδιόμορφο στην "κατασκευή" του. Αντικαθίσταται χωρίς πρόβλημα. Δανείζουν και δανείζονται με τους ίδιους όρους. Σήμερα αδειάζουν τα "ράφια" τους …αύριο θα είναι και πάλι γεμάτα. Συγκρίνουν διαφορές και καταγράφουν "κέρδη". "Υποσχέσεις" παίρνουν και "υποσχέσεις" δίνουν. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για τραπεζική "πίστη". Το σημερινό καταγεγραμμένο κέρδος εξαρτάται από μια συμπεριφορά, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί μετά από χρόνια.
Αν δηλαδή οι τράπεζες από σήμερα και πέρα σταματήσουν κάθε είδους δανειοδότηση, για να εισπράξουν αυτά τα οποία σήμερα έχουν καταχωρήσει ως κέρδη τους, θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, για να το επιβεβαιώσουν. Καταγράφουν δηλαδή ως πραγματικό κάτι το οποίο μπορεί να θέλει δεκαπέντε χρόνια να επιβεβαιωθεί. Όσα χρόνια δηλαδή απαιτούνται, για να αποπληρώσει το δάνειό του ο τελευταίος που πήρε δάνειο με τη μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής. Ο τελευταίος, που με την "υπόσχεσή" του τούς έδωσε το δικαίωμα να καταγράψουν σημερινό "κέρδος", αλλά που στην ουσία δεν τους έχει δώσει πίσω ούτε ένα ευρώ από αυτά που τους πήρε. Άρα; Άρα, για ν' αντιμετωπίσεις τις τράπεζες ως κερδοφόρες επιχειρήσεις, που μπορείς να τις "στριμώξεις" φορολογικά, θα πρέπει ως κράτος να έχεις εξασφαλίσει την ομαλή πορεία της οικονομίας για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια. Γιατί; Γιατί, αυτά τα οποία φορολογείς, τόσο χρόνο χρειάζονται για να δείξουν αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το θέμα της φορολόγησης των τραπεζών είναι μια πολύ ιδιόμορφη κατάσταση. Γιατί; Γιατί, όπως είπαμε, οι τράπεζες δεν είναι παραγωγικές επιχειρήσεις, ώστε από υπάρχοντα ταμεία, γεμάτα από εισπραχθέντα κέρδη, να διεκδικήσεις το κοινωνικό μερίδιο. Οι τράπεζες, όταν φορολογούνται, πρέπει να δώσουν πραγματικά χρήματα από virtual κέρδη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στην πραγματικότητα, όταν φορολογούνται οι τράπεζες, δεν δίνουν μερίδιο από κάποια "λιμνάζοντα" κέρδη. Στην πραγματικότητα μιμούνται την τακτική δανειοδότησης. Δίνουν "δάνειο" στο κράτος και απλά δεν παίρνουν από αυτό "υπόσχεση" ότι θα τα επιστρέψει. Δίνουν δάνειο και "υπόσχονται" οι ίδιες στους εαυτούς τους ότι θα το "καλύψουν" με τα κέρδη που τους έχουν "υποσχεθεί" οι πελάτες τους.
Χρήματα δηλαδή δεν υπάρχουν στις τράπεζες και άρα δεν υπάρχουν και τα χρήματα των καταθετών. Τα χρήματα, τα οποία νομίζει ο καταθέτης ότι υπάρχουν, δεν βρίσκονται σε κάποιο χρηματοκιβώτιο, έτοιμα να τα παραλάβει όποτε το θελήσει. Τα χρήματά του μπορεί να είναι σώβρακα σε ράφια της Ερμού, μπορεί να είναι ξαπλώστρες στην παραλία της Ψαρού ή τσάντες σε κάποιο κοντέινερ στον Πειραιά. Είναι τα χρήματα που έχουν πάρει οι επιχειρηματίες και έχουν "υποσχεθεί" στις τράπεζες κέρδος. Πρέπει όλοι αυτοί να δουλέψουν και να τα επιστρέψουν. Εδώ βέβαια βρίσκεται το παράδοξο της όλης υπόθεσης. Στη δική τους αβεβαιότητα στηρίζεται η βεβαιότητα του καταθέτη.
Σ' αυτό το σημείο μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης σε τι πραγματική κατάσταση βρίσκονται οι τράπεζες σήμερα. Μπορεί να καταλάβει πώς συνδέονται με τη σημερινή οικονομική κρίση. Με εταιρείες-πελάτες να βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη, σημαίνει ότι αθετούνται καθημερινά χιλιάδες "υποσχέσεις" προς τις τράπεζες. Με μια ανεργία να καλπάζει ανεξέλεγκτα, σημαίνει ότι ακόμα περισσότερες —κυρίως στεγαστικές— "υποσχέσεις" αθετούνται ή βρίσκονται υπ’ ατμόν. Αυτές οι "υποσχέσεις" όμως έχουν καταγραφεί στην τραπεζική "πίστη" ως κέρδη.
Αυτά τα μυστηριώδη και βέβαια "ανεπιβεβαίωτα" κέρδη είναι αυτά τα οποία δίνουν τα πραγματικά κέρδη στους πραγματικούς εγκληματίες του τραπεζικού συστήματος και οι οποίοι είναι οι τραπεζίτες, οι μεγαλομέτοχοι και τα μεγαλοστελέχη του. Από αυτά τα φανταστικά "κέρδη" εισπράττουν οι ίδιοι τα δικά τους πραγματικά κέρδη. Όσο μεγαλύτερα τα εμφανίζουν αυτά τα "κέρδη", τόσο μεγαλύτερα είναι και τα δικά τους. Τα "υπερκέρδη" δηλαδή βολεύουν πρώτα απ' όλα εκείνους, που εισπράττουν μερίδιο από αυτά και δεν τους ενδιαφέρει αν αυτό προκαλέσει το "ενδιαφέρον" του κράτους. Δεν αποκρύπτουν τίποτε, όπως θα έκαναν για παράδειγμα οι παραγωγικές επιχειρήσεις. Αν μπορούσαν οι τράπεζες και τις ζημιές να τις εμφάνιζαν σαν κέρδη, θα το έκαναν.
Όταν ο αναγνώστης καταλαβαίνει τις "ιδιομορφίες" του τραπεζικού συστήματος και αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να φορολογηθεί με τους απλούς όρους που φορολογείται μια παραγωγική επιχείρηση, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ένα νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Όταν ο απλός αναγνώστης —με βάση τα όσα αναφέραμε πιο πάνω— αντιλαμβάνεται εύκολα ότι μια τράπεζα δεν μπορεί να φορολογηθεί με συμβατικό τρόπο, ευνόητο είναι ότι δεν μπορεί να μοιράζει και μερίδια ή μπόνους με τον επίσης συμβατικό τρόπο. Δεν έχει πραγματικά κέρδη, για να την φορολογήσεις ανάλογα, αλλά δεν έχει και πραγματικά κέρδη, για να μοιράσεις ανάμεσα στους ιδιοκτήτες της.
Αυτό το απλό το αντιλαμβάνονται και οι τραπεζίτες. Μπορεί να είναι απόφοιτοι του Χάρβαρντ, αλλά μια στοιχειώδη αντίληψη σίγουρα την έχουν. Το αντιλαμβάνονται όμως μόνον μέχρι εκεί που τους συμφέρει. Ποια είναι η απόδειξη αυτής της μονομερούς αντίληψης; Όταν οι τραπεζίτες βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, σπεύδουν να ζητήσουν βοήθεια από το κράτος, γιατί την "δικαιούνται" ως επιχειρήσεις, οι οποίες εξυπηρετούν τα δημόσια συμφέροντα. Όταν όμως όλα πάνε "καλά" γι' αυτούς, πώς είναι δυνατόν να θεωρούν ότι δεν έχουν υποχρέωση να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις; Πώς είναι δυνατόν να μοιράζουν μερίσματα και μπόνους χωρίς κανέναν έλεγχο; Να μοιράζονται ποσά με βάση "κέρδη" τα οποία δεν αναγνωρίζουν ως τέτοια, όταν πρόκειται να φορολογηθούν;
Σ' αυτό το σημείο βρίσκεται η αλητεία των τραπεζιτών και των στελεχών των τραπεζών. Ενώ γνωρίζουν τι συμβαίνει και το χρησιμοποιούν για να αμυνθούν απέναντι στη συμβατική φορολογική πολιτική του κράτους, όταν πρόκειται να μοιραστούν κέρδη, αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ενώ στη φορολογία "απαιτούν" δικαίως ειδική μεταχείριση, η οποία στην πραγματικότητα λειτουργεί ως συντελεστής, ο οποίος εκλογικεύει και άρα μειώνει τα τραπεζικά virtual "κέρδη", όταν μοιράζονται οι ίδιοι τα κέρδη τους, σκέφτονται απλά. Ενώ δηλαδή στη φορολογία απαιτούν στην πραγματικότητα να φορολογείται ως κέρδος το 10% για παράδειγμα του "κέρδους", όταν μοιράζονται μερίδια, το ίδιο ποσό το αντιλαμβάνονται στο 100% της αξίας του.
Αν λοιπόν θέλεις να χτυπήσεις τους εγκληματίες, τους χτυπάς στη δική τους "τσέπη" και όχι στην "κερδοφορία" του τραπεζικού συστήματος. Αν επιτεθείς με λάθος τρόπο στο τραπεζικό σύστημα και άρα αν κάνεις αυτό το οποίο προτείνει ο Giorgo, διαπράττεις έγκλημα. Γιατί; Γιατί απειλείς με κατάρρευση το ίδιο το τραπεζικό σύστημα και δίνεις παράλληλα τη δυνατότητα στους εγκληματίες όχι απλά να διαφύγουν, αλλά και να "κρυφτούν" πίσω από το απαραίτητο της ύπαρξης του τραπεζικού συστήματος.
Αν κλείσουν οι τράπεζες, θα το πληρώσουν οι απλοί πολίτες και όχι οι εγκληματίες, οι οποίοι ήδη έχουν βάλει στις τσέπες τους τα κέρδη. Θα το πληρώσουν οι καταθέτες, οι επιχειρηματίες και οι κοινοί εργαζόμενοι. Όλοι όσοι εξαρτώνται από την οικονομία. Οι τράπεζες, δηλαδή, από τη φύση τους και εκ του ρόλου τους, άσχετα αν είναι ιδιωτικές, δεν παύουν ποτέ να ανήκουν στη σφαίρα των δημοσίων συμφερόντων. Ιδιωτικές απλά είναι, όταν το κράτος αποφασίζει να πληρώσει ιδιώτες, για να κάνουν αυτό το οποίο έτσι κι αλλιώς ήταν υποχρεωμένο το ίδιο να κάνει. Ενώ δηλαδή το κράτος δεν είναι υποχρεωμένο να κατασκευάζει πουλόβερ και άρα η βιομηχανία που το κάνει είναι καθαρά ιδιωτική, η τραπεζική "υπηρεσία" ανήκει στις υποχρεώσεις του κράτους και οι ιδιώτες που το αντικαθιστούν απλά παίρνουν την προμήθεια που τους αντιστοιχεί, εκτελώντας ένα δημόσιο "καθήκον".
Άρα το ιδανικό στην αντιμετώπισή τους ποιο είναι; Να περιοριστεί η αισχροκέρδεια των "κερδών" των τραπεζών και το σημαντικότερο είναι να μην μεταφέρεται η ακριβής προβολή αυτών των "κερδών" στις τσέπες των μετόχων. Να μην αφήνονται να αισχροκερδούν και τα όποια "κέρδη" προκύπτουν να υπολογίζονται στη σωστή τους βάση. Ο στόχος δηλαδή είναι να μην αφήνεις τα τραπεζικά "κέρδη" να δίνουν ανάλογα κέρδη στους τραπεζίτες και στη συμμορία τους. Να μην τους αφήνεις να λεηλατούν ως τραπεζίτες τον κόσμο με την αισχροκέρδεια και να μην τους αφήνεις να λεηλατούν την "κρέμα" της οικονομίας ως στελέχη. Να μοιράζονται μεταξύ τους τα "επιβεβαιωμένα" κέρδη και επειδή αυτό είναι αδύνατον, να υπάρχει ένας συντελεστής, που να συνδέει τα τεράστια προβαλλόμενα "κέρδη" με τα αναγκαστικά ισχνά υπό μοιρασιά κέρδη. Να γίνει δηλαδή αυτό το οποίο δεν έγινε ποτέ εξαιτίας των κλεφτών.
Πρέπει να χτυπηθούν τα απεχθή Golden Boys σαν τα χταπόδια. Πρέπει να λιώσουν στην κυριολεξία οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί εγκληματίες από σύστασης του ελληνικού κράτους. Αυτό γίνεται πολύ εύκολα. Αρκεί να το θέλει κανείς. Τους καταστρέφεις ολοκληρωτικά και τους πετάς στον δρόμο ακριβώς όπως εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και άρα με τα made in Harvard σώβρακά τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Όταν μια τράπεζα, εξαιτίας της απειλής της χρεοκοπίας, μπαίνει αναγκαστικά υπό καθεστώς κρατικής προστασίας, να μην απολύει το προσωπικό, που μοιράζεται "μπόνους". Το σημερινό υψηλόμισθο και υπεραμοιβόμενο προσωπικό.
Όχι μόνον να μην απολύει τα υπάρχοντα στελέχη, αλλά και να "ενεργοποιεί" όλους τους προκατόχους τους σε "βάθος" χρόνου δεκαπέντε τουλάχιστον ετών. Ακόμα και τους βιολογικά νεκρούς. Γιατί; Για να μην μπορούν να φύγουν οι κλέφτες με τα κλοπιμαία τους. Γιατί εκείνων τα "κέρδη", που τότε εισέπραξαν προκαταβολικά, σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν ήταν "κέρδη" και άρα πρέπει να επιστραφούν τα μερίδια που εισπράχθηκαν "κατά λάθος". Όλους αυτούς να τους διατηρεί με τα ίδια ακριβώς συμβόλαια, τα οποία είχαν και στην εποχή που "διέπρεπαν". Αυτοί δεν είναι που έπαιρναν μερίδιο από τα "κέρδη"; Άρα δεν είναι κοινοί εργαζόμενοι. Ο κοινός εργαζόμενος έναν κοινό μισθό παίρνει. Ο συνέταιρος είναι αυτός που παίρνει μερίδιο. Άρα αυτοί ήταν συνέταιροι της υπό χρεοκοπία τράπεζας και γι' αυτό έπαιρναν μερίδιο κερδών. Όμως, μερίδιο δεν υπάρχει μόνον στα κέρδη, αλλά και στη ζημιά.
Όπως εξέταζαν λοιπόν τα τραπεζικά "κέρδη" και με ένα κομπιουτεράκι έβρισκαν τα μερίδιά τους, έτσι μπορεί να γίνει και με τις ζημιές. Άρα —για λόγους δικαιοσύνης— με βάση τους ίδιους συντελεστές, που σήμερα μοιράζονται τα κέρδη τους, ας μοιραστούν τις μελλοντικές ζημιές. Αν για το τραπεζικό "κέρδος" δέκα εκατομμυρίων έπαιρναν το ένα για τους εαυτούς τους, ας δίνουν ένα από τα δικά τους για κάθε δέκα εκατομμύρια τραπεζική ζημιά. Να τους γίνει μια προοδευτική κατάσχεση του συνόλου των περιουσιακών τους στοιχείων, μέχρι να πάνε στο διάολο. Να ξεράσουν μέχρι και την Dom Perignon, που ήπιαν εις βάρος της κοινωνίας. Οι Αραπομπατιρόβλακες, που λεηλάτησαν την κοινωνία. Δεν είναι μόνον αυτοί έξυπνοι σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν έχουν μόνον αυτοί κομπιουτεράκια. Έχουν κι άλλοι κομπιουτεράκια και ο κόσμος έχει και χεράκια, για να τους σπάσει στο ξύλο.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Οι τράπεζες σήμερα είναι πραγματικά "νταντέλες" με πλούσιους ιδιοκτήτες και στελέχη. Δεν έχουν χρήματα στα συρτάρια τους, παρά έχουν "υποσχέσεις" εκατομμυρίων επιχειρηματιών, οι οποίοι αυτήν τη στιγμή σκυλοπνίγονται στην οικονομική κρίση. Αυτές οι πολλές "υποσχέσεις" είναι εκείνα, που εμφανίζονται σαν υπερκέρδη. Όταν αυτές οι "υποσχέσεις" δεν επιβεβαιωθούν στις προθεσμίες τους, τι πραγματικά θα αντιπροσωπεύσουν τα σημερινά υπερκέρδη;
Ό,τι υπήρχε σε πραγματικό χρήμα, το έχουν πάρει ως "προκαταβολή" οι τραπεζίτες και τα στελέχη τους σε μερίσματα, μπόνους και παροχές. Οι καταθέσεις των πολιτών έχουν γίνει σκάφη και βίλες, γιατί κάποιοι τραπεζίτες έκριναν ότι θα είχαν σίγουρες πωλήσεις τα σώβρακα στην Ερμού. Αυτοί πήραν προκαταβολικά το μερίδιό τους από τα "κέρδη" και οι άλλοι θα περιμένουν να δουν αν στο τέλος θα υπάρξουν "κέρδη". Αυτοί πρώτοι αμφισβήτησαν την τραπεζική πίστη και επωφελήθηκαν από την απιστία τους. Αυτοί "νόθευσαν" την τραπεζική λειτουργία, για ν' αυξήσουν τα δικά τους προσωπικά μερίδια. Αυτοί παρέσυραν τον κόσμο στον "αυτοκτονικό" υπερδανεισμό, γιατί ήταν οι εμπνευστές των υπερκερδών. Αυτοί δέχονταν εκατοντάδες χιλιάδες επισφαλείς "υποσχέσεις" —ορατά προβληματικές— μόνο και μόνο για ν' αυξήσουν τα "κέρδη", που θα μοιράζονταν μεταξύ τους.
Πώς λοιπόν θα φορολογήσεις αυτά τα υπερκέρδη, όταν οι τράπεζες δεν μπορούν να "υποσχεθούν" στους εαυτούς τους ότι θα τα εισπράξουν, ώστε να ξεκινήσουν τη "δανειοδότηση" της φορολόγησής τους; Υπάρχει σήμερα αυτή η εξασφάλιση, ώστε το κράτος να διεκδικήσει το μερίδιό του μέσω της φορολογίας; Όχι δεκαπέντε χρόνια, αλλά ούτε καν δεκαπέντε μέρες δεν υπάρχει αυτή η εξασφάλιση. Στην κυριολεξία δεκαπέντε μέρες. Αυτό το κείμενο γράφεται στις 25 Σεπτεμβρίου του 2009 και οι επόμενες ημέρες θα είναι οι πιο κρίσιμες όχι μόνον της μεταπολίτευσης, αλλά και ολόκληρης της μεταπολεμικής περιόδου. Γιατί θα είναι κρίσιμες; Γιατί το τραπεζικό σύστημα θα περάσει ένα αναπόφευκτο crash test.
Σε μια πολύ συγκεκριμένη ημερομηνία κάποιες πολλές από τις πάμπολλες "υποσχέσεις", που έχουν δημιουργήσει τα "υπερκέρδη", θα κριθούν για την αξιοπιστία τους. Σε μια πολύ συγκεκριμένη και κοντινή ημερομηνία θα κριθεί μια ολόκληρη "σοδειά" "υποσχέσεων" και τα πράγματα απ' ό,τι δείχνουν θα είναι τραγικά.
Η πιο κρίσιμη ημερομηνία της μεταπολίτευσης.
Το μεγάλο "ντόμινο".
Αν καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς συμβαίνει, θα του λυθούν πολλές απορίες. Θα καταλάβει τον λόγο που έγιναν τόσο εσπευσμένα οι εκλογές από μια κυβέρνηση με σχετικά "νωπή" τη λαϊκή εντολή. Θα καταλάβει γιατί ο Giorgo παίζει αυτό το φαινομενικά αυτοκτονικό παιχνίδι της παροχολογίας εν μέσω μιας τρομακτικής οικονομικής κρίσης. Θα καταλάβει ότι υπάρχουν σχεδιασμοί πίσω από αυτά που φαίνονται και οι οποίοι είναι άκρως επικίνδυνοι. Εθνικά επικίνδυνοι, που θα μας βάλουν σε περιπέτειες.
Ποια είναι η κρίσιμη ημερομηνία-όριο, που τους τρομάζει όλους αυτούς μαζί; Η ημερομηνία, που μας οδήγησε στις πρόωρες εκλογές; Η ημερομηνία, η οποία πιθανότατα θα ανάγκαζε τον Καραμανλή να δηλώσει τη γνωστή τρικούπεια ρήση …"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Η ημερομηνία αυτή είναι η 8η του Οκτώβρη. Γιατί είναι κρίσιμη; Γιατί τότε θα κάνει "ταμείο" ο τουρισμός. Γιατί τότε θ' αποκαλυφθούν οι πραγματικές φετινές "εισπράξεις" της τουριστικής βιομηχανίας. Τότε θα φανούν οι πραγματικοί δείκτες της οικονομίας. Τότε θα φανεί αν η ελληνική οικονομία είναι στην "εντατική" της ύφεσης ή αν είναι στον πάτο του "τάφου" της.
Η 8η του Οκτώβρη είναι άκρως επικίνδυνη, γιατί εκείνη την ημέρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να τιναχτεί στον "αέρα". Ο μέσος πολίτης αυτό δεν το γνωρίζει, αλλά το γνωρίζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι Αμερικανοί. Γιατί θα κινδυνεύσει το τραπεζικό σύστημα; Γιατί η "βιομηχανία" του τουρισμού, όπως συμβαίνει και με όλες τις υπόλοιπες βιομηχανίες, δεν "παράγει" τζάμπα. Πολύ πριν εισπράξει, έχει ξοδέψει. Πολύ πριν πουλήσει, έχει αγοράσει. Αν στο τέλος της σεζόν δεν έχει εισπράξει, δεν κινδυνεύει απλά να χάσει μόνον τα προσδοκώμενα κέρδη, αλλά αποκτά ζημιά. Κολοσσιαία ζημιά, αν αναλογιστεί κάποιος το μέγεθος, το οποίο αντιπροσωπεύει για την ελληνική οικονομία η "βιομηχανία" του τουρισμού της.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο ελληνικός τουρισμός προετοιμάστηκε για να "εισπράξει", χωρίς να έχει τα χρήματα. Με ανύπαρκτα χρήματα προετοιμάστηκε. Με τις περίφημες μεταχρονολογημένες επιταγές πλήρωσε τους προμηθευτές του. Με τις επιταγές "μαϊμού", οι οποίες αποτελούν παγκόσμια ελληνική πατέντα. Εδώ συνδέονται οι εισπράξεις του τουρισμού με το τραπεζικό σύστημα. Τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης εξουθένωσαν τον επιχειρηματικό κόσμο των εμπόρων και των προμηθευτών της τουριστικής βιομηχανίας. Μέχρι τώρα οι ζημιές του τουρισμού δεν άγγιζαν το τραπεζικό σύστημα, γιατί οι "κανονιές" των επιχειρηματιών του τουρισμού ζημίωναν τους ίδιους τους προμηθευτές ως πρόσωπα. Εξανέμιζαν τις δικές τους προσωπικές περιουσίες.
Η φετινή τουριστική περίοδος ήταν το τελευταίο τους "χαρτί". Αυτή ήταν η μεγάλη αλλαγή, λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης. Μέχρι πέρσι —και επειδή δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα— όλοι αυτοί κρατούσαν τις μεταχρονολογημένες επιταγές στα συρτάρια τους και περίμεναν την ημερομηνία της είσπραξης. Δεν ήθελαν και δεν τους συνέφερε να πάνε στις τράπεζες, για να τις "σπάσουν". Είχαν την οικονομική δυνατότητα να συντηρούν από τις δικές τους "τσέπες" τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους και να περιμένουν να πληρωθούν από τις εισπράξεις των πελατών τους. Αυτήν τη δυνατότητα δεν την είχαν στη φετινή περίοδο. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν "σπάσει" τις επιταγές τους, προκειμένου να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Αυτό προκαλεί το ντόμινο και μεταφέρει την κρίση του τουρισμού στον τραπεζικό τομέα.
Η "κανονιά" του τουριστικού επιχειρηματία μεταφέρεται δια μέσω του προμηθευτή του στην τράπεζα. Η τράπεζα έχει πληρώσει χρήματα σε "μη έχοντες" πλέον, κρατώντας επιταγές "μη εχόντων". Όπου και να στραφεί, για να πάρει τα χρήματά της, δεν θα πάρει τίποτε, γιατί απλά δεν έχει κανένας να της δώσει τίποτε. Η τουριστική βιομηχανία δηλαδή φέτος "προετοιμάστηκε" για τη λειτουργία της με χρήματα των τραπεζών και δεν μπορεί να τα επιστρέψει. Μιλάμε για τεράστια ποσά. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες επιταγών εξάμηνης διάρκειας. Επιταγών, των οποίων ο κύριος όγκος έχει εκδοθεί στις αρχές της τουριστικής περιόδου και άρα τον Απρίλιο του 2009.
Αυτές οι επιταγές "λήγουν" στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου. Από εκεί και πέρα απομένουν οκτώ ημέρες, για να δούμε πόσες από αυτές είναι "καλυμμένες" και πόσες "ακάλυπτες". Ενώ δηλαδή για έξι μήνες αυτές οι επιταγές βρίσκονταν στα συρτάρια, είτε των προμηθευτών που τις πήραν είτε των τραπεζών που τις "έσπασαν" και θεωρούνταν χρήμα, μετά το τέλος του Σεπτεμβρίου ακολουθούν οκτώ κρίσιμες μέρες, στις οποίες θα διαπιστωθεί αν αυτές οι επιταγές είναι χρήμα ή απλά και άχρηστα κομμάτια χαρτιών.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τις συνθήκες που θα επικρατούν την επομένη της συγκεκριμένης ημερομηνίας. Με ένα τραπεζικό σύστημα διαλυμένο και σχεδόν χρεοκοπημένο, θα κλονιστούν τα πάντα. Η κρίση θα ξεκινήσει από τις τράπεζες και θα φτάσει γρήγορα στα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος, ως ο μεγαλύτερος οφειλέτης των ασφαλιστικών ταμείων, δεν θα μπορεί να τα χρηματοδοτήσει, προκειμένου να δίνονται οι συντάξεις. Οι τράπεζες θα το παρασύρουν στη δική τους αδυναμία, εφόσον δεν θα μπορούν να το "διευκολύνουν" με τη ζωογόνα ρευστότητα.
Ταυτόχρονα μ' αυτήν την τραπεζική δυσλειτουργία δεν θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί καμία πολιτική, που να ευνοεί την οικονομία. Δεν θα χρηματοδοτείται ούτε η ανάπτυξη ούτε βεβαίως και η κατανάλωση, που έχει ανάγκη για την επιβίωσή της η άνεργη και φτωχή ελληνική κοινωνία.
Το ελληνικό real estate.
Το τέρμα του διαδρόμου και η αρχή του αδιεξόδου.
Αν όλα αυτά, τα οποία περιγράψαμε, φαίνονται τρομακτικά, στην πραγματικότητα είναι μόνον η κορυφή του "παγόβουνου". Τα πράγματα είναι ακόμα πιο εφιαλτικά. Η τραπεζική κρίση εύκολα μπορεί να τινάξει στον αέρα όλο το σύστημα αξιών της ελληνικής οικονομίας και στο τέλος να μετατραπεί σε τεράστια κοινωνική κρίση. Να καταστρέψει τους πάντες και όχι μόνον αυτούς που εμπλέκονται άμεσα στην τραπεζική λειτουργία, είτε ως τραπεζικοί παράγοντες είτε ως απλοί καταθέτες των τραπεζών.
Αυτό, για να γίνει αντιληπτό, θα πρέπει ο αναγνώστης να έχει μια γενική εικόνα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η Ελλάδα ήδη τελεί υπό συνθήκες διακριτικής "επιτήρησης". Ενδεχόμενη "έκρηξη" του τραπεζικού της συστήματος θα φέρει τους "επιτηρητές" ακόμα πιο "κοντά". Ενδεχόμενη κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος θα τη φέρει στα όρια της χρεοκοπίας. Τα κράτη μέσα σε μια οργανωμένη παγκόσμια οικονομία δεν βάζουν "λουκέτα", όπως γίνεται με τις επιχειρήσεις. Δεν αφήνονται να το κάνουν αυτό, γιατί οι λαοί, όταν αντιδρούν, είναι ανεξέλεγκτοι. Προκειμένου να μην υπάρξει "έκρηξη" και άρα απειλή παγκόσμιας αναρχίας, οι ισχυροί σπεύδουν να τα βοηθήσουν.
Οι ίδιοι, δηλαδή, που τα λεηλάτησαν, σπεύδουν να τους δώσουν τις "πρώτες" βοήθειες. Αυτό το κάνουν, γιατί αυτό τους συμφέρει και όχι για ανθρωπιστικούς λόγους. Επειδή οι εθνικές οικονομίες είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλοεξαρτώμενες, το διεθνές οικονομικό σύστημα δεν θέλει να έχει "απειλή" μέσα στον χώρο του. Κανέναν ιδιοκτήτη πουλόβερ δεν τον συμφέρει να ανοίξει μια θηλιά μέσα σ' αυτό. Αν δεν μεριμνήσει εγκαίρως για την αντιμετώπισή της, αυτή η μία θηλιά μπορεί να του το ξηλώσει όλο μαζί. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το "πλεκτό" της παγκόσμιας οικονομίας. Τα κράτη με τις προβληματικές οικονομίες τα βάζουν σε ένα safe mode χρεοκοπίας και τα αφήνουν να υπολειτουργούν, μέχρι να επανέλθουν σε φυσιολογική κατάσταση.
Στην πραγματικότητα τα αφήνουν να κλείσουν τις "πληγές" τους με τα δικά τους δάκρυα και τον δικό τους ιδρώτα. Μέχρι ο λαός με τεράστιο κόστος να πληρώσει τις ζημιές, για να επαναλάβουν και πάλι τα θλιβερά Golden Boys την "επιτυχία" τους, που θα ξαναοδηγήσει στην κρίση. Ένας ατελείωτος κύκλος ακμών και παρακμών με μόνιμο και μοναδικό θύμα τους λαούς, εφόσον οι "εκλεκτοί" πάντα φροντίζουν να παίρνουν τα μερίδιά τους εγκαίρως και να τα "ασφαλίζουν" στις βουνοκορφές της όποιας Ελβετίας.
Μια τέτοια κατάσταση οργανωμένης χρεοκοπίας μεθοδεύεται σήμερα και στην Ελλάδα. Αυτό θα γίνει. Αυτό δεν είναι κάτι το οποίο εμείς το φανταζόμαστε ως κάτι το πρωτοφανές. Είναι συνήθης πρακτική της παγκόσμιας οικονομίας. Έγινε πρόσφατα στη Ρουμανία. Στην υπό ένταξη Ρουμανία, η οποία αντιμετωπίζει τεράστια οικονομική κρίση. Από τη Ρουμανία "ζήτησαν" οι Ευρωπαίοι να εφαρμόσει μια "αναγκαστική" πολιτική, προκειμένου να συνεχίσουν να τη χρηματοδοτούν. Προκειμένου να χρηματοδοτούν αυτό το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω ως safe mode.
Μέσα λοιπόν στα πλαίσια αυτής της πολιτικής ο υπουργός οικονομικών της Ρουμανίας συμφώνησε να απολύσει 300.000 δημόσιους υπάλληλους μέχρι το 2015. Ποσοστό τεράστιο, αν αναλογιστεί ο αναγνώστης ότι μιλάμε για ένα σύνολο 1,2 εκατομμυρίων υπαλλήλων. Μιλάμε για το ένα τέταρτο αυτού του συνόλου. Ένας στους τέσσερις υπαλλήλους θ' απολυθεί μέχρι το 2015 και όσοι παραμείνουν στις θέσεις τους θα υποστούν "πάγωμα" μισθών. Γιατί; Για να μειώσει το κράτος το έλλειμμα του προϋπολογισμού και να το περιορίσει κάτω από ένα συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο έχουν αποφασίσει οι Ευρωπαίοι. Οι χρηματοδότες Ευρωπαίοι.
Σε μια τέτοια αναγκαστική πολιτική θ' αναγκαστεί και το ελληνικό κράτος Θα αναγκαστούν να την εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις των κομμάτων, τα οποία ασκούν μονοπωλιακά την εξουσία σ' αυτό το κράτος. Θα τους ζητήσουν οι Ευρωπαίοι ν' απαλλαγούν από τους "υπεράριθμους" δημόσιους υπαλλήλους. Θα τους ζητήσουν να κάνουν θεαματική μείωση των κρατικών εξόδων και αυτό σημαίνει απολύσεις. Πολλές απολύσεις. Όσοι δεν απολυθούν —και εξαιτίας των ίδιων στοχεύσεων— θα υποστούν τεράστιες απώλειες στους πραγματικούς τους μισθούς.
Αν λοιπόν στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση, που βρίσκεται το τραπεζικό σύστημα, βάλει κάποιος και την ανάγκη για τα έκτακτα αναγκαστικά μέτρα, μπορεί να καταλάβει τι θα συμβαίνει. Μπαίνει φωτιά σε μια αποθήκη γεμάτη βενζίνη και ΤΝΤ. Γιατί; Γιατί οδηγούμαστε στην έκρηξη. Το πρόβλημα στο τραπεζικό σύστημα θα γίνει αυτόματα κοινωνικό πρόβλημα. Γιατί η αναγκαστική πολιτική, ακόμα κι αν συμφωνήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να την υποστούν, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Οδηγεί στο αδιέξοδο του συνόλου της οικονομίας. Αυτό ακριβώς που τρομοκρατεί τους σχεδιαστές της όλης κατάστασης.
Ο δρόμος για ένα safe mode παύει να είναι βατός και οδηγεί κατ’ ευθείαν στην έκρηξη. Γιατί; Γιατί η αναγκαστική πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί, ακόμα κι αν συμφωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι μεταξύ τους. Η αναγκαστική πολιτική οδηγεί στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Εκεί κάπου θα παιχτεί όλο το παιχνίδι της μεταπολίτευσης. Το πρόβλημα με λίγα λόγια είναι στο τραπεζικό σύστημα. Επειδή το σύνολο των αθλιοτήτων ξεκίνησαν και μεθοδεύτηκαν από τις τράπεζες, κάνουν σήμερα τον "κύκλο" τους και καταλήγουν σ' αυτές. Οι τράπεζες μόνες τους δημιούργησαν το "μπούμερανγκ", το οποίο σήμερα τις απειλεί με πλήρη καταστροφή.
Οι λίγοι σήμερα από τους εργαζόμενους, οι οποίοι επιβιώνουν στοιχειωδώς αξιοπρεπώς και είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, θα "πέσουν" στην κατηγορία των φτωχών. Αυτό όμως είναι κάτι, που οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή. Γιατί; Γιατί και πάλι το πρόβλημα θα γυρίσει προς τις τράπεζες και θα επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ τις εύθραυστες τράπεζες. Έγιναν λάθη χειρισμού στην ελληνική οικονομία και τώρα θα φανούν όλα.
Σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν τα αναγκαστικά μέτρα να εφαρμοστούν, όσο επώδυνα κι αν ήταν. Συνέβη σε όλες σχεδόν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και θα μπορούσε να συμβεί και στην Ελλάδα. Μπροστά στο ενδεχόμενο της πλήρους καταστροφής μπορεί κάποιος να ρίξει "νερό" στο "κρασί" των απαιτήσεών του. Θα μπορούσες να πείσεις κάποιον δημόσιο υπάλληλο ότι …"στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι". Σε έναν κόσμο ανεργίας και φτώχειας αυτός και πάλι ευνοημένος θα ήταν. Και πάλι θα πειθόταν ότι ο σταθερός και σίγουρος μισθός θα ήταν το απόλυτο πλεονέκτημα μέσα σε έναν κόσμο άνεργων, οι οποίοι πλέον απειλούνται με πραγματική λιμοκτονία.
Εφόσον αυτός θα ήταν ο ισχυρότερος των εργαζομένων καταναλωτών, αυτός θα γινόταν και πάλι το "μέτρο" της αγοράς. Η πτώση του μισθού του θα έκανε την κερδοσκοπία να υποχωρήσει και θα μπορούσε να ανακτήσει το χαμένο "έδαφος" στην ποιότητα ζωής. Η πτώση του μισθού συμπαρασύρει και την τιμή του μαϊντανού και αυτό είναι το θετικό, εφόσον η αγορά αυτορυθμίζεται. Αυτά δηλαδή τα οποία ένας δημόσιος υπάλληλος απολαμβάνει σήμερα με 1200 ευρώ μισθό σε μια κερδοσκοπική και ανεξέλεγκτη οικονομία, θα μπορούσε να τα απολαύσει και με 600 ευρώ σε μια λιγότερο ληστρική και πιο ελεγχόμενη οικονομία.
Όμως, το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι συνδέονται πολλά πράγματα μεταξύ τους και δημιουργούν συνθήκες ντόμινο, οι οποίες απειλούν τα πάντα με κατάρρευση. Το πρόβλημα είναι ότι πάνω στον σημερινό μισθό του δημοσίου υπαλλήλου στηρίζονται "αξίες" της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν στην "πτώση" του και απειλούν τα πάντα με κατάρρευση.
Στην εποχή της ηλιθιότητας και της λεηλασίας ένα από τα πράγματα που ξέφυγαν από κάθε έλεγχο ήταν και οι τιμές των ακινήτων. Τα ακίνητα απέκτησαν αξίες πέρα από κάθε λογική και μέτρο της ελληνικής οικονομίας. Οι τράπεζες, για να εμφανίσουν τεράστια κέρδη και για ν' αποκομίσουν μπόνους τα στελέχη τους, χρηματοδότησαν αυτήν την παράλογη και κερδοσκοπική "έκρηξη". Οι τράπεζες έδιναν στεγαστικά δάνεια με τον τόνο, αδιαφορώντας για την πραγματική αξία των ακινήτων που αγόραζαν οι πελάτες τους. Παρακολουθούσαν την "έκρηξη" των τιμών και όχι μόνον δεν την σταματούσαν, απειλώντας τους κερδοσκόπους με "πάγωμα" των δανειοδοτήσεων, αλλά τους ενθάρρυναν στην αθλιότητά τους.
Ο κύριος όγκος των μεγάλων στεγαστικών δανείων δόθηκε στους δημοσίους υπαλλήλους. Δόθηκε από τις τράπεζες στους "σίγουρους" μισθούς και άρα στις σίγουρες δόσεις. Νόμιζαν ότι ήταν απόλυτα διασφαλισμένα τα χρήματά τους, γιατί —εκτός των άλλων— είχαν εξασφαλίσει το παράνομο δικαίωμα να παρακρατούν τις δόσεις από τους μισθούς των υπαλλήλων, ακόμα κι όταν οι ίδιοι ως άτομα ήταν ασυνεπείς δανειολήπτες. Τι σχέση έχουν αυτά τα οποία λέμε με το θέμα μας; Μεγάλη. Γιατί; Γιατί η αναγκαστική πολιτική και πάλι θα γυρίσει προς τις τράπεζες. Πάλι θα έχουμε το φαινόμενο "ντόμινο" και το "μπαλάκι" θα πάει στις τράπεζες.
Η αναγκαστική πολιτική στην πραγματικότητα δεν μπορεί να εφαρμοστεί, ακόμα κι αν συμφωνήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί ομαλώς, όπως έχει εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Σερβία μετά τον πόλεμο ή η Ρουμανία προσφάτως. Γιατί; Γιατί εκεί δεν είχαν οι υπάλληλοι βαριές "ανειλημμένες υποχρεώσεις". Αποφάσιζες να τους δώσεις 500 ευρώ μισθό και γνώριζες ότι θα μπορούσαν με αυτά να επιβιώσουν. Δεν είχαν φορτία υποχρεώσεων, τα οποία έθεταν "πήχη" διαφορετικό από αυτόν του "μέτρου" της οικονομίας. Στην Ελλάδα υπάρχει "πήχης", ο οποίος δεν έχει σχέση με τα μέτρα της τοπικής οικονομίας.
Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος, που σήμερα παίρνει μισθό 1500 ευρώ, έχει μηνιαία δόση στεγαστικού και αυτοκινήτου 800 ευρώ, δεν μπορείς εσύ να του δώσεις —εξαιτίας της αναγκαστικής πολιτικής— 700 ευρώ μισθό. Ακόμα και να το θέλει, δεν μπορεί να σε εξυπηρετήσει. Δεν μπορεί να επιβιώσει με αυτά τα χρήματα. Δεν του φτάνουν, για να καλύψει τις πάγιες υποχρεώσεις του. Ακυρώνεται η έννοια της εργασίας. Πώς θα λειτουργήσουν οι τράπεζες, όταν οι πιο καλοί και σίγουροι πελάτες τους θα αδυνατούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Τι ακριβώς θα καταγράφουν στους ισολογισμούς τους; Μιλάμε για δεκάδες αν όχι για εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Στην πραγματικότητα μιλάμε για το μεγαλύτερο μέρος των ενεργητικών τους.
Αν δηλαδή θέλαμε να περιγράψουμε με απόλυτη ακρίβεια την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, θα μας ήταν πολύ πιο εύκολο να το κάνουμε με ιατρικούς όρους. Η ελληνική οικονομία, εξαιτίας του συνδυασμού των προβλημάτων της, μοιάζει με έναν ασθενή που έχει ζάχαρο, εξαιρετικά αδύναμο καρδιαγγειακό σύστημα, που υπέστη έμφραγμα και ταυτόχρονα αιμορραγεί από πολλά σημεία.
"Ζάχαρο" η ελληνική οικονομία έχει, εξαιτίας της μόνιμα κακής και προνομιακής μισθολογικής πολιτικής του δημοσίου. Το "καρδιοαγγειακό σύστημα" της ελληνικής οικονομίας είναι το τραπεζικό σύστημα, που θα υποστεί "έμφραγμα" και η συνεχής και ακατάσχετη "αιμορραγία" έχει σχέση με τα ανεξέλεγκτα έξοδα του κρατικού μηχανισμού. Σε μια τέτοια περίπτωση κανένας γιατρός δεν πιάνει αυτόν τον ασθενή, για να του κάνει επέμβαση. Τον διασωληνώνει ....

πηγή: "[OI ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ] "

Οι "αναποφάσιστοι" και τα "μικρά κόμματα" είναι τα "κλειδιά " των εκλογών

Ως γνωστόν, βάσει του εκλογικού συστήματος, όσο μεγαλύτερο είναι αθροιστικά το ποσοστό των μικρών κομμάτων, τόσο υποχωρεί το αντίστοιχο ποσοστό που πρέπει να «πιάσει» το πρώτο κόμμα για να κερδίσει την αυτοδυναμία.



Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τα μικρά κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής θα συγκεντρώσουν όλα μαζί 3%, όσο και στις εθνικές εκλογές του 2007. Τι θα κάνουν οι Οικολόγοι που αναδεικνύονται στο «κλειδί» αυτών των εκλογών;



Όλες οι δημοσκοπήσεις που δημοσιοποιήθηκαν προ της απαγορεύσεως τους εμφάνιζαν με ποσοστά γύρω στο 2,5% με προσδοκίες εισόδου στη Βουλή.



Έχουμε και λέμε λοιπόν: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπει στην Βουλή και οι Οικολόγοι μείνουν έξω από τη Βουλή με ένα ποσοστό της τάξεως του 2,5% – 2,8%, ο πήχυς της αυτοδυναμίας μπορεί άνετα να υποχωρήσει ακόμη και στο 40%. Ενώ αν πετύχουν την είσοδό τους (ακόμη και με 3,1%) ο πήχυς πιθανόν να ανέβει ακόμη και στο 42%, δυσκολεύοντας έτσι την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος.



Στην περίπτωση που ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι Οικολόγοι το επιτύχουν, η αυτοδυναμία δεν είναι απίθανο να επιτευχθεί ακόμη και με 39%, καθώς το συνολικό ποσοστό των εκτός κομμάτων Βουλής θα προσεγγίσει ενδεχομένως ακόμη και τις 8 – 9 ποσοστιαίες μονάδες.



Αναποφάσιστοι και αποχή



Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι το ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου πάντα υποχωρεί περίπου στο 10% τις τελευταίες 15 ημέρες πριν από τις εκλογές. Και απορούν διότι τούτη τη φορά το συγκεκριμένο ποσοστό παρέμενε (μέχρι την Παρασκευή που δημοσιοποιούνταν έρευνες) σε επίπεδα της τάξεως του 15 – 20%(!) γεγονός που ενισχύει την πρόβλεψή τους ότι η αποχή θα είναι αυξημένη σε σχέση με το 2007.



Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος η οποία σχετίζεται με τους λεγόμενους αναποφάσιστους ψηφοφόρους και ενδεχομένως αποδειχθεί καθοριστική για την έκβαση της μάχης της 4ης Οκτωβρίου. Στις δημοσιευθείσες έρευνες περισσότεροι από τους μισούς δήλωναν ότι προέρχονται από τη Ν.Δ., γεγονός που εξηγεί και τη χαμηλή συσπείρωση του κυβερνώντος κόμματος. Περιγράφοντας, μάλιστα, το προφίλ των συγκεκριμένων ψηφοφόρων, οι ειδικοί «τοποθετούσαν» ηλικιακά τους περισσότερους στην ομάδα 35 – 55 ετών, δηλαδή στο ενεργότερο τμήμα του πληθυσμού, και υποστήριζαν ότι η πλειονότητά τους είναι μισθωτοί -κυρίως του ιδιωτικού τομέα-, ελεύθεροι επαγγελματίες ή ακόμη και ιδιοκτήτες μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.



Όπως χαρακτηριστικά εξήγησε στην «Καθημερινή» γνωστός δημοσκόπος, «πρόκειται για ένα μικρό αλλά σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος που απαρτίζεται από πολίτες που ψήφισαν το 2004 και το 2007 τη Ν.Δ., είναι σαφώς απογοητευμένοι από το «κόμμα τους», αλλά δεν έχουν ακόμη καταλήξει αν θα στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ, ανησυχώντας μάλλον για τη φορολογική πολιτική που θα ακολουθήσει η Ιπποκράτους». Η ίδια πηγή χαρακτήριζε πολύ κρίσιμες τις 10 τελευταίες ημέρες που έρχονται.



Η ψυχολογία του Νεοδημοκράτη ψηφοφόρου



Γνωστός εκλογολόγος σε συνομιλία που είχαμε χθες επιβεβαίωσε τις προηγούμενες εκτιμήσεις της «Κ» για τους αναποφάσιστους (δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες, αλλά κατά την γνώμη του διατηρούν ακέραια την σημασία τους). Σύμφωνα με τον ίδιο ένας από τους καθοριστικότερους παράγοντες στην αυριανή ψηφοφορία θα είναι η ψυχολογία του Νεοδημοκράτη ψηφοφόρου.



Θα επιμείνουν δηλαδή οι τελευταίοι στην δυσαρέσκειά τους για όσα δεν έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή και θα απόσχουν ή θα ψηφίσουν ΛΑΟΣ; Ή θα υπερψηφίσουν τους συνδυασμούς της ΝΔ επειδή οι μνήμες από την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα νωπές;



Ο περίπατος του Πασόκ, όπως μας έλεγαν τα κατεστημένα …. αντιμετωπίζει προβλήματα!

Τα μεγάλα συμφέροντα προπαγανδίζουν την αμετάκλητη ως γεγονός νίκη του Πασόκ!

Με τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν έχουν στόχο να ποδηγετήσουν τις εξελίξεις και να επιβάλλουν δια της ψυχολογικής βίας, δια του ελέγχου των συνειδήσεων, τον Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργό!

Αυτή τη δύναμη έχουν, αυτή χρησιμοποιούν για να δρομολογήσουν ευνοϊκές εξελίξεις για τα κέρδη των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεών τους! Καλλιεργούν κλίμα ηττοπάθειας στην Κεντροδεξιά και την αποφυγή συσπείρωσης των οπαδών της.

Αυτό το κλίμα αλαζονείας κυριαρχεί στα μέσα ενημέρωσης και καυχώνται ότι εκφράζουν τη «δημοκρατία» και το «σοσιαλισμό»! Σχεδόν απαγορεύουν την κριτική στα πεπραγμένα Πασόκ και επί εικοσαετίας και επί προεκλογικής περιόδου.

Τα ΜΜΕ, ακόμα και τα κρατικά υμνολογούν τη νίκη του Πασόκ και ακολουθούν ακριβώς την στρατηγική των ιδιωτικών καναλιών σε ό,τι αφορά την στρατηγική απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον Καραμανλή.

Τα τεχνάσματα και οι προβοκάτσιες του Πασόκ(όπως του κρυφού δανεισμού) υπερπροβάλλονται ενώ όταν διαψεύδονται θάβονται. Ο κόσμος μένει με τις εντυπώσεις της υπερπροβολής και του ψέματος.
Τα μέσα ακολουθούν επακριβώς τις εντολές της Ιπποκράτους για την πρόκληση θορύβου αλλά και την στρατηγική της «επόμενης μέρας» σε περίπτωση που κερδίσουν τις εκλογές. Όπως ο «κρυφός δανεισμός» που αναφέρθηκε πριν, δημιουργεί κλίμα «καμένης γης» προς περιορισμό των απαιτήσεων του κόσμου ή προς αποφυγή πραγματοποίησης των υποσχέσεων που δίδονται μόνο για την κατάκτηση της εξουσίας . Πέραν αυτής, ουδέν!

Ο κόσμος έχει πειστεί ότι η κατάσταση είναι δύσκολη όσο και αν η Ιπποκράτους δυσφήμιζε τα επιχειρήματα περί παγκόσμιας κρίσης που εκφράζονταν από τον πρωθυπουργό. Υπόσχονταν μια άλλη πολιτική με θαυματουργές μεθόδους επίλυσης των προβλημάτων. «Τα λεφτά υπάρχουν» και ξέρουμε που είναι, έλεγαν!

Ενώ ο κόσμος έχει πειστεί ότι όντως έρχεται μια δύσκολη διετία! Θαυματουργοί δεν υπάρχουν. Ο κόσμος το ξέρει. Μόνο με μια μίνιμουμ συνεννόηση μπορούμε να ξεπεράσουμε τη δύσκολη συγκυρία. Το μίνιμουμ που ζητούσε ο Καραμανλής και το Πασόκ δεν το έδινε, κάτω από την πίεση των μεγάλων συμφερόντων που δεν θέλουν καθόλου να συμμετάσχουν στην αντιμετώπιση της δύσκολης διετίας . «Τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα»!

Δεν υποχωρούν, αν δε δικαιωθούν! Και πρόκειται να δικαιωθούν μόνο με μια κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο λαός θα υποκύψει στις πιέσεις των μέσων ενημέρωσης που έχουν συμφέροντα αντίθετα και εις βάρος του λαού;

Από τα αγχωμένα πρωτοσέλιδα των τελευταίων ημερών καταλαβαίνουμε ότι ναι μεν προηγείται το Πασόκ στις δημοσκοπήσεις τους αλλά δεν βλέπουν αυτοδυναμία.
Επίσης βλέπουν ένα μπετόν αρμέ 12,5% αναποφάσιστους που δεν ξέρουν καθόλου πως θα συμπεριφερθεί στην κάλπη, γιατί οι έρευνες έδειξαν ότι δεν βλέπουν δελτία ειδήσεων, ούτε διαβάζουν τις εφημερίδες τους.

Άρα δεν υπόκεινται την πλύση εγκεφάλου που επιδιώκουν με τα δελτία και τις εφημερίδες τους.
Είναι άνθρωποι που έχουν ανεξαρτησία και αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που παίζεται ….. Είναι καχύποπτοι και γελάνε όταν ακούνε ότι ο Γιώργος βρίσκεται σε σύγκρουση με τα κατεστημένα ή τα κατεστημένα τρέμουν το Γιώργο! Είναι άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά ότι η εικόνα της κυβερνησιμότητας Παπανδρέου είναι πολύ θολή έως επικίνδυνη! Η εκλογική συμπεριφορά αυτού του 12,5% προκαλεί τρόμο και στο Πασόκ και στα μεγάλα συμφέροντα!

Tα τελικά στοιχήματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ


Τα ζητούμενα για Ρηγίλλης και Ιπποκράτους με την ολοκλήρωση της προεκλογικής περιόδου

Η αυλαία της προεκλογικής περιόδου έπεσε χθες, με τους πολιτικούς αρχηγούς και τα κομματικά επιτελεία να αναμένουν πλέον την αυριανή κρίση των πολιτών με κρυφές ελπίδες, αλλά και φόβους.


Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπανδρέου και οι επικεφαλής των μικρότερων κομμάτων έκαναν μέχρι και χθες το βράδυ «αγώνα δρόμου» με βασική επιδίωξη να καρπωθούν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, στο σώμα των αναποφάσιστων ψηφοφόρων και μεταξύ όσων εξέταζαν μέχρι τέλους ως τελική πολιτική στάση την αποχή.



Στη Ρηγίλλης εκτιμούν πως η επιλογή του κ. Καραμανλή να απευθυνθεί με τη «γλώσσα της αλήθειας» στην κοινή γνώμη θα του επιτρέψει ισχυρή διείσδυση στο συγκεκριμένο ακροατήριο, παρότι αρχικά προκάλεσε σοκ, ακόμη και στον σκληρό πυρήνα των οπαδών της Ν.Δ.


Επίσης, θετικά υποστηρίζεται ότι μπορεί να λειτουργήσει το επιχείρημα του κ. Καραμανλή ότι κάθε ψήφος που δεν κατευθύνεται στη Ν.Δ. ενισχύει το ΠΑΣΟΚ.


Αντιθέτως, μεγάλο ζητούμενο αποτελεί κατά πόσο θα αποδώσει καρπούς η προσπάθεια «παρακίνησης» όσων γαλάζιων ψηφοφόρων εμφανίζονται απρόθυμοι μέχρι και την τελευταία στιγμή να προσέλθουν στις κάλπες.



Στην Ιπποκράτους, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζουν πως ο κ. Γ. Παπανδρέου πέτυχε να εκπέμψει εικόνα ελπίδας και προσδοκίας σε αντίθεση με την «γκρίζα» ως προς τις προοπτικές της χώρας προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ., αυξάνοντας τη διεισδυτικότητα του ΠΑΣΟΚ στον μεσαίο χώρο.


Ομως, μεταξύ των στελεχών του κόμματος συζητείται το ενδεχόμενο η «ασάφεια» σε σχέση με το οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ να λειτουργήσει αρνητικά στο σώμα των αναποφάσιστων ψηφοφόρων, ενώ και η επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου να μην πολώσει το πολιτικό κλίμα μπορεί να ενισχύσει τα μικρότερα κόμματα και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους.


Kathimerini

Fimotro στους ψεύτες!

Γνωστό κίτρινο blog μαγαζάκι της Ιπποκράτους, δημοσίευε σήμερα ψευδή στοιχεία ξένων πρακτορείων και εφημερίδων ότι τάχα το ΠΑΣΟΚ προηγείται 6 μονάδων της ΝΔ.

Οι δημοσιεύσεις στις οποίες παραπέμπει αναφέρουν με σαφήνεια ότι η διαφορά του 6% είναι η τελευταία πριν την απογόρευση των μετρήσεων!

Άρα 15 ημερών
μπαγιάτικες!

Είναι το ίδιο blog που χθες, για να βγάλει μπρος 6 μονάδες το ΠΑΣΟΚ, το σύνολο των ποσοστών του έφτανε το 103,5% και μας παρέπεμπε και στις μετρήσεις της Αμερικάνικης Πρεσβείας!

No bullshit!

Επικοινωνιακή Στρατηγική

Μία μέρα πριν τις εκλογές μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό για τις καμπάνιες των 2 μεγάλων κομμάτων.

Το πρώτο και κυριότερο στοιχείο μίας καμπάνιας είναι το ύφος της. Αυτό που πολλοί ξεχνάνε και πολλοί κάνουν λάθος σε μία πολιτική εκστρατεία είναι το πόσο σημαντικό είναι το ύφος μιας καμπάνιας. Είναι αυτό που στο τέλος προσλαμβάνει ο ψηφοφόρος, η γενική του εντύπωση πριν πάει να ψηφίσει. Είναι σε τελική ανάλυση η εικόνα που περνάει κάθε κόμμα στους Έλληνες πολίτες.

Η Ν.Δ. επέλεξε ένα τεχνοκρατικό, δυναμικό, προσωπικό και πιεστικό ύφος καμπάνιας. Κάθε spot είχε θέμα τον Καραμανλή και έθετε διλήμματα πιέζοντας τον κάθε ψηφοφόρο να αποφασίσει τόσο λογικά όσο και συναισθηματικά. Την λογική εξέφραζαν τα επιχειρήματα για την Οικονομική κρίση το θετικό συναίσθημα εξέφραζε ο Καραμανλής και το -πάντα απαραίτητο - αρνητικό συναίσθημα εξέφραζε ο φόβος για το άγνωστο, το μη συγκεκριμένο...


Το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε το ύφος της καμπάνιας του να είναι περισσότερο αισιόδοξο και οραματικό, ήρεμο χωρίς να πιέζει του ψηφοφόρους και το ΠΑΣΟΚ σε πρώτο ρόλο αντί για τον Γ. Παπανδρέου. Στην λογική το ΠΑΣΟΚ επένδυσε με γενικές κατευθύνσεις για να μην χαλάσει την ηρεμία, ενώ στο συναίσθημα πρόταξε την αισιοδοξία. Αυτή η τακτική δεν φαίνεται να άλλαξε πριν το τέλος αφού ακόμα και το leadership spot για τον Γ. Παπανδρέου παρέπεμπε τελικά στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.


Με μία φράση το ύφος της καμπάνιας των δύο κομμάτων συνοψίζεται στις εξής φράσεις:

Ν.Δ.: Ξυπνήστε! Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή!

ΠΑΣΟΚ: Ηρεμήστε. Απλά χρειάζεται να τα κάνουμε όλα λίγο καλύτερα.

Ίσως για πρώτη φορά είχαμε τόσο αντικρουόμενες και διαφοροποιημένες καμπάνιες όσον αφορά στο ύφος τους γι' αυτό και έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι impact είχαν στους ψηφοφόρους.

Η τελική μας παρατήρηση είναι ότι η Ν.Δ. τόλμησε καθώς τέτοιο ύφος καμπάνιας είναι ίσως πρωτόγνωρο για την Ελλάδα από κόμμα που κυβερνάει. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ απάντησε χωρίς οργή, χωρίς μεγάλη δόση μιζέριας, χωρίς μεγάλη υπερβολή. Με ηρεμία και ίσως χωρίς δυναμισμό. Ίσως μόνη παραφωνία ήταν το τελευταίο spot με θέμα τον "Μονομάχο". Πολύ arrogant για μια καμπάνια που στόχο έχει να "ηρεμήσει" τον ψηφοφόρο...

Πράσινο τσουνάμι και...γιουρούσι!

ΠΡΙΝ ακόμα γίνουν κυβέρνηση –οψέποτε κι αν γίνουν– οι άμωμοι και άσπιλοι ΠαΣοΚοι (σ.σ το βαθύ και σκοτεινό ΠαΣοΚ και ουχί φυσικά οι απλοί ψηφοφόροι) άρχισαν τις διανομές του κρατικού χρήματος και της δημόσιας περιουσίας έγραφε ο Δημήτρης Ρίζος.

Σας περιγράφω το γεγονός και βγάλτε μόνοι τα συμπεράσματά σας.

Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στο σπίτι της αρχιτεκτόνισσας και 18ης στο Ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ Μαρίας Καλτσά στο Παλαιό Ψυχικό συγκεντρώθηκε ολόκληρη η ΔΙΑΠΛΟΚΗ του τόπου! (Αυτούς που ο Κώστας Καραμανλής αποκάλεσε «ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ» κ.ά.)...

Η πρωτοβουλία της πρόσκλησης ανήκε στον Νίκο Παπανδρέου, αδελφό του Γιώργου και ήταν παρών και ο προαλειφόμενος ΥΠΕΧΩΔΕ σε κυβέρνηση ΠαΣοΚ Σπ. Κουβέλης!..

Είπατε τίποτα; Συγχρονισμός σε όλα τα επίπεδα ! Από επάνω (Νταβατζήδες) έως κάτω (...επανεμφανισθέντες πρασινοφρουροί).Δείγματα γραφής …πολιτικού πολιτισμού!

Όπως μάλιστα "καταγγέλλει" ο Γ. Κατσιγιαννης στην Κόρινθο σε ομιλία της η κ. Διαμαντοπούλου ( των... Μπιλντεμπεργκς !),υπεύθυνη του (ευαίσθητου) τομέα παιδείας του ΠαΣοΚ, ενώπιον λιγοστού αλαλάζοντος κομματικού ακροατηρίου κάλεσε την ΝΔ , να «ξεκουμπιστεί».....

Θα περίμενε κανείς ότι στις δημόσιες παρεμβάσεις δεν θα χρησιμοποιούντο παρόμοιες εκφράσεις. Η κ. Διαμαντοπούλου όμως, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν εκ παρθενογένεσης οι ...αγοραίες εκφράσεις .Γεννούνται και γίνονται στοιχείο ….πολιτικού λόγου από τους ....αντίστοιχους ανθρώπους.

Στην Κέρκυρα δε, κομματικό στέλεχος του ΠαΣοΚ μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στον Δήμο Θιναλίων, προέτρεψε τους «συντρόφους του» να ...καταλάβουν (....) το βράδυ της Κυριακής την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων που εδρεύει στο νησί των Φαιάκων!!

Προφανώς αυτή την επανάσταση εννοεί στο κράτος και την διακυβέρνηση ο κ.Γ Παπανδρέου. Τώρα εάν εγώ όλα αυτά τα ονόμαζα... «Πράσινο Γιουρούσι», θα είχα άδικο;

Γιατί στα χρόνια τα δικά μου ούτε συγκυβέρνησαν, ούτε συγκυβερνούν, δεν είναι καν συνομιλητές μου.

Τελικά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Καραμανλής τα είπε όλα σε αυτήν την εκλογική μάχη.
Και θα έπρεπε ίσως – για τις ημέρες που έρχονται να ξαναδούμε πιο λεπτομερώς μερικές από τις ομιλίες του και δηλώσεις του και κυρίως την σημειολογία τους.

Όπως όταν κάλυψε τον Ζαγορίτη και έδωσε γραμμή «μαυρίσματος» εκείνων που «πλήγωσαν την παράταξη».

Πως θα το ερμηνεύσουν άραγε αυτό οι “καραμανλικοί” που αποτελούν τον κορμό της βάσης της ΝΔ;


Επισημαίνουμε επίσης όσα είπε στην διαδικτυακή συνέντευξή που έδωσε την Πέμπτη, απαντώντας σε ερωτήσεις πολιτών. Και έχουν πολύ μεγάλη σημασία επειδή η μεγάλη στροφή προς τα κάτω της κυβέρνησης αρχίζει με τις υποκλοπές το 2005.



Δεύτερη ερώτηση: Τι απαντάτε σε εκείνους που πιστεύουν ότι είστε δέσμιος συμφερόντων, ειδικά μετά τις υποκλοπές;



Καραμανλής: Ας ξεκινήσω, καταρχήν, με το συγκεκριμένο που θέτετε.



Στις υποκλοπές, φαντάζομαι όλοι το έχουν καταλάβει, ο στόχος ήμουν εγώ. Η Κυβέρνηση βεβαίως και άλλα μέλη της, αλλά ο κύριος στόχος ήμουν εγώ.



Κατά συνέπεια είναι βέβαιο ότι αυτός που τις έκανε ή αυτοί που τις έκαναν, δεν ήθελαν να εξυπηρετήσουν ούτε τα συμφέροντα της χώρας, ούτε τα συμφέροντα της Κυβέρνησης και ακόμα λιγότερο εμού, την δική μου, ας το πούμε, πολιτική.



Εγώ δεν δικαιούμαι να κάνω ούτε υπαινιγμούς ούτε εικασίες, γιατί έχω μία πολύ υπεύθυνη θέση. Κατά συνέπεια, εκείνο που αμέσως επέλεξα να κάνω είναι βαθιά και δικαστική και αστυνομική έρευνα.



Μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε ποιος ή ποιοι το έκαναν, που σημαίνει ότι αυτός ή αυτοί που το έκαναν είχαν πολύ προηγμένη τεχνολογική δυνατότητα. Αυτή είναι η αλήθεια.



Εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια θα βγει κάποια στιγμή και θα με δικαιώσει.



Εκείνο, όμως, που θέλω να ξέρουν οι πάντες είναι ότι όχι μόνο υπάρχει κάτι που ξέρω και δεν το λέω, αλλά επαναλαμβάνω ο βασικός στόχος των υποκλοπών, με συγχωρείτε που μιλάω για τον εαυτό μου, ήταν ο ομιλών.



Τώρα στο ευρύτερο ζήτημα.



Ακούστε, εγώ έχω μία άποψη και την έχω πει πολλές φορές και επιμένω σε αυτή και δεν κουνήθηκα ούτε μία σπιθαμή από αυτή. Το να έχεις παραπάνω χρήματα ή το να έχεις ιδιοκτησία σε εφημερίδες, σε Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, δεν σου δίνει το δικαίωμα να έχεις μεγαλύτερη επιρροή στα πολιτικά πράγματα της χώρας από κάθε άλλο πολίτη. Την ψήφο σου μόνο έχεις.



Αυτό το πλήρωσα και το πληρώνω, βλέπετε συχνά την μεταχείριση που υφίσταμαι από διάφορες πλευρές. Αν παρακολουθήσει κανένας την δημοσιότητα στην χώρα, θα νόμιζε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι προ καταποντισμού, ενώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η Νέα Δημοκρατία θα τις κερδίσει τις εκλογές την Κυριακή.



Αλλά δείχνει πως, οι όποιοι νομίζουν ότι έχουν επιρροή, συμπεριφέρονται.

Και ξέρετε γιατί συμπεριφέρονται έτσι;

Γιατί στα χρόνια τα δικά μου ούτε συγκυβέρνησαν, ούτε συγκυβερνούν, δεν είναι καν συνομιλητές μου.

Ούτε θα είναι ποτέ.


Οι "γκρίζοι λύκοι" ψηφίζουν ΠαΣοΚ...εσύ Έλληνα πολίτη τί θα ψηφίσεις;

Οι "Γκρίζοι Λύκοι" προβάλλουν στην ιστοσελίδα τους τους μουσουλμάνους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ.

Αναδημοσιεύουν κείμενα και συνεντεύξεις τους από τα τουρκόφωνα έντυπα της περιοχής, σε μια προσπάθεια να μοιραστούν «έξυπνα» τα κουκιά και να εκλεγούν.

Το σενάριο του να ενισχυθεί στις εκλογές αυτές η εκπροσώπηση της μειονότητας είναι αυτό που έχει χρεωθεί προσωπικά ο Τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής Μουσταφά Σαρνίτς

Στις εκλογές στην ελληνική Θράκη υπάρχουν μόνο μειονοτικοί υποψήφιοι αυτό θα καταλάβει κάποιος που θα διαβάσει τις τουρκικές ιστοσελίδες και μάλιστα θα δει εντέχνως να προωθούνται ακόμη και μέσα από τις πιο ακραιφνείς, αν και οι περισσότερες είναι τέτοιες στην Τουρκία, οι υποψηφιότητες των υποψηφίων σοσιαλιστικών κομμάτων κυρίως του ΠΑΣΟΚ.


Τόσο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια, όσο και εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας δεν κάνουν την παραμικρή αναφορά σε χριστιανούς υποψηφίους, αλλά επιδίδονται σε μια κούρσα της στήριξης των ισχυρών μειονοτικών υποψηφίων επιχειρώντας ακόμη και την έκπληξη. Σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα στην Ροδόπη θέλουν την εκλογή δύο …μουσουλμάνων κυβερνητικών βουλευτών, ενώ στην περίπτωση που η Ν.Δ. έλθει πρώτο κόμμα να υπάρχει η εκλογή των μειονοτικών ένας σε κάθε κόμμα, παράλληλα με την εκλογή δύο μειονοτικών στην Ξάνθη αναλόγως με τους συσχετισμούς που θα υπάρξουν.

Ο πήχης λοιπόν της εκλογής μειονοτικών βουλευτών ανεβαίνει πολύ ψηλά και σ΄αυτό έχουν συστρατευτεί όλοι οι μηχανισμοί παρέμβασης στο πολιτικό παιγνίδι. Η γραμμή που θα δοθεί μέσω των θρησκευτικών λειτουργών, αφού απλήρωτοι παραμένουν για σειρά μηνών οι ιμάμηδες, δεν τους είδαμε όμως με πλακάτ όπως τους άλλους εργαζόμενους στους δρόμους, μέσω των κουβαλημένων χιλιάδων ετεροδημοτών ψηφοφόρων από την Τουρκία, μέσω των εντύπων που οι εκδότες τους ξημεροβραδιάζονται στο προξενείο, προκειμένου να έχουν την καλύτερη δυνατή στρατηγική διείσδυσης.

Όλα αυτά όταν το χριστιανικό στοιχείο ψηφίζει ελεύθερα, δεν μαντρώνεται όπως ισχύει στις δημοκρατικές κοινωνίες και όπου οι υποψήφιοι επιδίδονται σε ένα αγώνα της όσο δυνατόν καλύτερης παρουσίασής τους και δυναμικής σε ψήφους.


ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ
Το ΤRT μιλά για Χατζηοσμάν και Μάντατζη



Πιστή στο δόγμα περί " Τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης "η γείτονα δεν κουράζεται να το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, ακόμη και εάν πρόκειται για ρεπορτάζ επικαιρότητας. Αναφέρει χαρακτηριστικά η επίσημη ιστοσελίδα της Τουρκικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης...
"Οι δυο ισχυρότεροι υποψήφιοι από την Τουρκική Μειονότητα είναι οι βουλευτές Ροδόπης και Ξάνθης Αχμέτ Χατζί Οσμάν και Τσετίν Μαντατσί από το ΠΑΣΟΚ.

Στην συνέντευξη που παραχώρησαν στο TRT δήλωσαν ότι σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει έντονα οικονομικά προβλήματα θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να επηρεαστούν στο ελάχιστο οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης από τη κρίση.

Οι βαμβακοπαραγωγοί και οι καπνοπαραγωγοί θα αντιμετωπίσουν μείωση κατά 60% στις χρηματοδοτήσεις. Και αυτό σημαίνει ότι η φετινή θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους αγρότες της μειονότητας."

ΠΗΓΗ: XRONOS.GR