Μέρος 2ο
Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο ομώνυμο άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στην Δημοκρατία της Παρασκευής, αναφερθήκαμε στο ιστορικό
των γεωπολιτικών εξελίξεων που τείνουν να μετατρέψουν τη λεκάνη της ΝΑ
Μεσογείου σε μια ισλαμική θάλασσα, που θα περιβάλλεται από ισλαμικά
κράτη που θα οικοδομηθούν με πρότυπο και υπό την επιρροή της Τουρκίας.
Το γεγονός αυτό, αναβαθμίζει το ρόλο της
Τουρκίας, που εκτός από πρότυπο χρησιμοποιείται περίπου και ως
τοποτηρητής της Ουάσιγκτον στον ισλαμικό κόσμο της ΝΑ Μεσογείου, η οποία
αποτελεί μαζί με το Ισραήλ το μόνο παράγοντα σταθερότητας, αφού Ελλάδα
και Κύπρος περιθωριοποιούνται, υπό το βάρος της βαθύτατης οικονομικής
-και όχι μόνον- κρίσης από...
την οποία κλυδωνίζονται συθέμελα.
Είπαμε
λοιπόν ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι εξαιρετικά δύσκολο για
Ελλάδα και Κύπρο να υπερασπιστούν τον ελληνικό χώρο στη γραμμή
Θράκη-Αιγαίο-ΝΑ Μεσόγειο, και κινδυνεύουν να συνθλιβούν μεταξύ Τουρκίας
και Ισραήλ, που επιχειρούν να παίξουν ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή, η
κάθε μια για δικό της λογαριασμό, σχεδιασμό και λόγο.
Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η είσοδος της
Κύπρου στην Ε.Ε. αποτελούσε μια πολιτική ή για την ακρίβεια γεωπολιτική
απόφαση των Βρυξελών, με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση επεξέτεινε τα
σύνορα και άρα τα συμφέροντά της μέχρι τις ακτές της Συρίας, του
Λιβάνου, του Ισραήλ, της Γάζας και της Αιγύπτου, η μοναδική ελπίδα που
είχαμε να στηρίξουμε τις ελπίδες μας για προάσπιση και θωράκιση των
συμφερόντων μας, μετά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη και η
ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, δείχνει προς το παρόν να εξανεμίζεται.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, και με τη Ρωσία να εξοβελίζεται από τη ΝΑ Μεσόγειο μετά την επικείμενη κατάρρευση της Συρίας, Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα ζωτικής σημασίας γεωπολιτικό πρόβλημα, το οποίο γίνεται ακόμα πιο δυσεπίλυτο, αν σκεφθεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια έγιναν με μεθοδικό τρόπο τα εξής:
Η Ελλάδα αποδυναμώθηκε γεωπολιτικά, αφού
με την ανατροπή Καραμανλή υποχρεώθηκε περίπου με βίαιο τρόπο να
εγκαταλείψει την πολιτική της προσέγγισής της με τη Ρωσία, που έδινε ένα
κάποιο διέξοδο στην ασφυκτική και πνιγηρή κατάσταση που τείνει να
δημιουργηθεί για τα ελληνικά συμφέροντα στη γραμμή
Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος-ΝΑ Μεσόγειο.
Με την ανάληψη της εξουσίας από
το ΠΑΣΟΚ και τον Γεώργιο Παπανδρέου, το 2009, και την τοποθέτηση σε
κρίσιμα πόστα της κυβέρνησής του προσώπων της απολύτου εμπιστοσύνης του,
που σε αγαστή ομολογουμένως συνεργασία και συντονισμό από τον ίδιο
εκινούντο σε πλήρη εναρμόνιση με τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της
Ουάσιγκτον που αναφέρθηκαν παραπάνω, η Ελλάδα οδηγήθηκε σε πλήρη
περιθωριοποίηση.
Πρώτα
λεηλατήθηκαν τα τελευταία κεφάλαια από τα -δανεικά- χρήματα που άφησε
στα ταμεία η κυβέρνηση Καραμανλή. Στη συνέχεια, και αφού η Ελλάδα δεν
δανείστηκε τα χρήματα που μπορούσε από τις αγορές με ευνοϊκούς όρους,
ακολούθησε ο διασυρμός και η λοιδορία της Ελλάδος και των Ελλήνων, ενώ
είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του κ. Γεωργίου, πρώην στελέχους του ΔΝΤ, ο
οποίος υπό την νέα (;) του ιδιότητα, ως επικεφαλής της Ελληνικής
Στατιστικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με τις κατηγορίες του εισαγγελέα, «μαγείρεψε»
σκόπιμα τα στοιχεία, για να διογκωθεί το έλλειμμα της Eλλάδας
τεχνηέντως στο 15,4%, ώστε να είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της
Iρλανδίας και η Eλλάδα να αναγκαστεί να καταφύγει στο ΔΝΤ και να λάβει
σκληρά μέτρα, που θα οδηγούσαν στην πλήρη καταστροφή την ελληνική
οικονομία.
Σε δεύτερη φάση,
και ενώ η Ελλάδα κατ’ ουσίαν είχε ήδη υποδουλωθεί στους δανειστές της,
οι οποίο σημειωτέον είναι οι ενορχηστρωτές και οι σχεδιαστές του
γεωπολιτικού σκηνικού της ΝΑ Μεσογείου, μπήκε σε εφαρμογή το
σχέδιο διάλυσης του ελληνικού κράτους, μέσω της εξαθλίωσης των δημοσίων
υπαλλήλων και της εφεδρείας, αντί ενός καλά μελετημένου επανασχεδιασμού
του ελληνικού κράτους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε την απόλυση 200 χιλιάδων
δημοσίων υπαλλήλων.
Σε τρίτη φάση ακολούθησε με σχέδιο η αποδόμηση και το ξεχαρβάλωμα των ένδοξων ελληνικών ενόπλων δυνάμεων,
με δηλώσεις περί αντιπαραγωγικών αξιωματικών, με περικοπές επιδομάτων
των ιπταμένων των μαχητικών αεροσκαφών, που κυριολεκτικά σηκώνουν στις
πλάτες τους τη γεωπολιτική πίεση που δέχεται η Ελλάδα ένεκα του
προαναφερθέντος σχεδιασμού. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακολούθησε o
«κίνδυνος του πραξικοπήματος» που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός στις
Κάνες, ο αποκεφαλισμός του συνόλου της ηγεσίας των ΕΔ, και η θέσπιση του
χαφιεδισμού οριζοντίως και καθέτως στις τάξεις των ΕΔ από τον κ.
Μπεγλίτη, μια ενέργεια βάζει δυναμίτη στα θεμέλια του στρατού, αφού
καταλύει την ιεραρχία, που αποτελεί την πεμπτουσία κάθε οργανωμένου
συνόλου, όπως είναι ο στρατός.
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε το
επεισόδιο στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από μερίδα ΜΜΕ που κινούνται
στην ίδια γ»γραμμή» με την ομάδα των αποδομητών της χώρας, του κράτους
και του στρατού, αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, αν και το ρόλο αυτό
διεκδικεί με αξιώσεις ο ομάδα των τεσσάρων υπουργών στο υπουργείο
Εθνικής Αμύνης, που ως ασυντόνιστος και παράταιρος θίασος, μάλλον
παρακολουθεί παρά πράττει τα δέοντα για να σταματήσει τη διάλυση των
ενόπλων δυνάμεων.
Η τραγικότητα της κατάστασης στην
οποία έχει περιέλθει η χώρα μας είναι τέτοια, που Ελλάδα και Κύπρος θα
πέσουμε χωρίς όρους και σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του Ισραήλ ή της
Τουρκίας ή και των δυο. Και υπάρχει μόνον ένας δρόμος για να αποφύγουμε
τα χειρότερα, να αποτρέψουμε την πλήρη περιθωριοποίηση της πατρίδος μας
και να προασπίσουμε την ελληνικό χώρο. Ο δρόμος αυτός είναι η ανάληψη
της ευθύνης από το σύνολο των πολιτών και του ελληνικού έθνους.
Οι Έλληνες θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να
γίνουμε κοινωνοί της κρισιμότητας της κατάστασης και στη συνέχεια, μέσα
από διαδικασίες ασφυκτικής πίεσης της κοινής γνώμης, να επιβάλουμε στην
κυβέρνηση Παπαδήμου να διαχειριστεί την κατάσταση έτσι, ούτως ώστε να
μην υποθηκευτεί η εθνική μας περιουσία και το μέλλον της χώρας.
Παράλληλα, οι Έλληνες πολίτες, μέσα από
το μοναδικό μας όπλο, που είναι η πίεση της κοινής γνώμης και η ψήφος,
να αποβάλλουμε από την πολιτική σκηνή τις ελίτ των κομμάτων και των ΜΜΕ
που στην ουσία δρουν ως εγκάθετοι και εντολοδόχοι ξένων συμφερόντων,
ξοδεύοντας αφειδώς τα χρήματα του ελληνικού λαού, μέσα από την
κατασπατάληση των μυστικών κονδυλίων και των κονδυλίων με τα οποία
σκανδαλωδώς χρηματοδοτούνται τα κόμματα.
Τέλος, θα πρέπει εμείς, η Έλληνες
πολίτες, η κοινωνία των πολιτών, να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τις συνθήκες
για την ριζική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ασκείται η πολιτική στην
Ελλάδα, ξεκινώντας από την αλλαγή του πολιτεύματος μέσα την έγκριση ενός
εντελώς νέου συντάγματος, που θα δίνει τη δυνατότητα στους
Έλληνες πολίτες να έχουν ουσιαστικό λόγο και ρόλο στις αποφάσεις και
στην προάσπιση και υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και του
ελληνικού χώρου. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιορίσουμε το
ρόλο των ξένων πρεσβειών και των εγκαθέτων τους στην πολιτική, το κράτος
και τα ΜΜΕ, που λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, αξίζει να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί προς τους αποδομητές και ξεθεμελιωτές:
Κάτω τα χέρια από τις ένοπλες δυνάμεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου