Η «Ομάς των Ιαπώνων»…

Ο εκδότης και «πατέρας» της δημοσιογραφίας της σύγχρονης Ελλάδος Βλάσης Γαβριηλίδης, στην αρχαιότερη Ελληνική εφημερίδα «Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», ονόμασε μια ομάδα νέων ανεξάρτητων βουλευτών, που εξελέγησαν στις εκλογές του 1906, ως η «Ομάς των Ιαπώνων». 

Τους ονόμασε έτσι παρομοιάζοντας την μαχητικότητα των μελών της στο Κοινοβούλιο, με την ορμητικότητα και μαχητικότητα που επέδειξαν οι Ιάπωνες στρατιώτες στον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904-1905.

Η ομάδα αυτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου, έδρασε από ...το 1906 έως το 1908, με ριζοσπαστικές ιδέες για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, σε μια εποχή που ήταν ακόμη νωπή η ήττα του 1897, το «Μακεδονικό» βρισκόταν σε τέλμα και η πολιτική φαυλότητα κυριαρχούσε στο εσωτερικό. Προήλθε από τη διάλυση της Δηλιγιαννικής παρατάξεως το 1905.

Την κοινοβουλευτική ομάδα των «Ιαπώνων» αποτελούσαν οι:

• Στέφανος Δραγούμης (1842-1923), βουλευτής Αττικοβοιωτίας, από το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη, τυπικά αρχηγός της ομάδος.
• Δημήτριος Γούναρης (1867-1922), ανεξάρτητος βουλευτής Πατρών, από το κόμμα του Γεώργιου Θεοτόκη, ουσιαστικά η ψυχή της ομάδος.
• Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (1860-1922), βουλευτής Κυκλάδων, από το κόμμα του Θεοδώρου Δηλιγιάννη.
• Εμμανουήλ Ρέπουλης (1863-1924), βουλευτής Ερμιονίδος, από το κόμμα του Δηλιγιάννη και αργότερα «εξ απορρήτων» συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
• Χαράλαμπος Βοζίκης (1862-1937), ανεξάρτητος βουλευτής Κυνουρίας, προερχόμενος από τα κόμματα του Δηλιγιάννη και του Ζαΐμη.
• Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, βουλευτής Αιγιαλείας από το κόμμα του Αλεξάνδρου Ζαΐμη (1851-1936).
• Απόστολος Αλεξανδρής (1879-1961), πρωτοεκλεγείς, ανεξάρτητος βουλευτής Καρδίτσας.

Έγραφε σχετικά γι΄αυτούς ο σπουδαίος δημοσιογράφος στις 10 Φεβρουαρίου 1907: «Τι θα πη κρυφός και σκοτεινός πόλεμος δεν γνωρίζουν. Την παρασκηνιακήν διπλωματίαν δεν την παραδέχονται. Αδιάλλακτοι κοινοβουλευτικοί, δεν αναγνωρίζουν άλλο πεδίον δράσεως έξω από την αίθουσα του κοινοβουλίου. Ωχυρωμένοι εις την άκραν αριστεράν των εδράνων, κατοπτεύουν από εκεί τας κινήσεις του εχθρού, κάμνουν εξαφνικήν επίθεσιν, ορμητικήν, απότομον, απροκάλυπτον, κατά μέτωπον…».

Οι «Ιάπωνες» εμφανίσθηκαν ενωμένοι κοινοβουλευτικά στις 26 Μαρτίου 1906, ασκώντας δριμεία κριτική στην οικονομική πολιτική της κυβερνήσεως Θεοτόκη. Παρ΄όλη την ανομοιογένεια της προελεύσεώς τους, αυτό που τους συνέδεε ήταν η ποιότης και αγωνιστικότης. Συμμετείχαν σε όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής και έπαιρναν τον λόγο σε όλα τα σημαντικά θέματα. Η εξειδίκευση του Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη στα οικονομικά και του Δραγούμη στα θέματα του αλύτρωτου Ελληνισμού, τους καθιστούσαν επίφοβους αντιπάλους της κυβερνήσεως, σε μια εποχή που οι συζητήσεις στη Βουλή δημοσιεύονταν αυτούσιες στις εφημερίδες και κρατούσαν αδιάπτωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Η ομάδα διαλύθηκε τον Ιούνιο του 1908, όταν ο Δημήτριος Γούναρης υπέκυψε στην επίθεση «γοητείας» του παλαιοκομματικού και έμπειρου Θεοτόκη και ορκίστηκε Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνησή του, με στόχο να εφαρμόσει τις ιδέες του. Αλλά οι παλιοί συναγωνιστές του δεν κατέθεσαν τα όπλα και δεν του χαρίστηκαν, όταν αυτός συμβιβάστηκε με το κατεστημένο. Κατά τη συζήτηση του κρατικού Προϋπολογισμού το 1909, του άσκησαν τόσο έντονη κριτική, που τελικά αναγκάσθηκε να υποβάλει την παραίτησή του.

Από τα μέλη της ομάδος των Ιαπώνων, ο Στέφανος Δραγούμης θα γίνει αρχικώς ο εκλεκτός του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» για Πρωθυπουργός της Ελλάδος το 1909, ενώ οι Γούναρης και Πρωτοπαπαδάκης θα εκτελεστούν στου Γουδή το 1922 με άλλους τέσσερις , ως «υπεύθυνοι» της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Μια αποτίμηση της προσφοράς της «ομάδος των Ιαπώνων» έκανε εμμέσως στις 19 Μαΐου 1924 στη Βουλή ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, νεκρολογώντας τον Εμμανουήλ Ρέπουλη: «Δια των λαμπρών αυτών αγώνων από των δημοσιογραφικών το πρώτον στηλών και εκ παραλλήλου έπειτα από του βήματος τούτου ως εκπρόσωπος της ομάδος των «Ιαπώνων», συνετέλεσεν με ακάθεκτον ορμήν κατά της πολιτικής διαφθοράς και του εθνικού μαρασμού, εις επανάστασιν, η οποία διήνοιξε νέας απόψεις, εδημιούργησεν νέας ηθικάς αξίας, έσπειρεν άφθονον τον σπόρον των ιδεών, έδωκεν εις πάσαν κατεύθυνσιν ισχυράν ώθησιν προς την πρόοδον και τον πολιτισμόν και ενέπνευσεν εις τον Ελληνικόν λαόν την θέλησιν προς μίαν νέαν ζωήν».

Εδώ και πολλά χρόνια οι βουλευτές μας έχουν υποστεί «ευνουχισμό». Από βουλευτές του Έθνους μετεξελίχθηκαν σε απλά κομματικά «στρατιωτάκια». Γι΄αυτούς προέχει το κόμμα και όχι η Πατρίδα και το Εθνικό συμφέρον. Τα κόμματα έχουν μετατραπεί σε «στάνες» και οι βουλευτές τους σε «κοπάδι» που καθοδηγείται από τον αρχηγό-τσοπάνη, αναλόγως του κομματικού συμφέροντος ή των επιθυμιών των «πατρώνων». Έτσι, για την Ιστορία, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν την αραβικής προελεύσεως λέξη «ράγι», που σημαίνει «κοπάδι». Εξ ού και η λέξη «ραγιάς».

Σήμερα η Χώρα χρειάζεται μια νέα «Ομάδα». Όχι «Ομάδα Ιαπώνων» αυτή τη φορά. «Ομάδα Ελλήνων» χρειαζόμαστε, πραγματικών Ελλήνων. Να επαναστατήσουν, να επιπέσουν επί της πολιτικής διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, να διαλύσουν με ορμή και δύναμη την φαυλοκρατία ,τις πελατειακές σχέσεις, τις στρεβλώσεις, τα νοσηρά και παρακμιακά φαινόμενα, να επαναφέρουν τις ηθικές και εθνικές Αξίες στο ύψος τους, να μας ξαναδώσουν Ελπίδα και να μας οδηγήσουν στο μέλλον. Μόνον έτσι θα επιβιώσουμε.

Αναζητούνται λοιπόν Έλληνες…Θα βρεθούν πριν είναι αργά;

Σπύρος Παπασπύρος