Ένας διάλογος στον καφέ

Του Γιώργου Σ.

Μα καλά που κρύφτηκαν όλοι; 

Αυτό με ρώτησε ‘ένας φίλος μου το Σάββατο καθώς πίναμε καφέ. 

Τι εννοείς; του είπα. 

Καλά εσύ δεν μου έλεγες ότι αν φτάσουμε στην κατάντια που είμαστε σήμερα θα σηκωθούν μέχρι και οι πέτρες και θα τους πάρουν φαλάγγι; 

Nαι ρε Γιάννη, εγώ σου τα έλεγα όλα αυτά και δεν μπορείς να μην παραδεχθείς ότι σε μεγάλο βαθμό επιβεβαιώθηκα, δηλαδή όχι εγώ προσωπικά αλλά η αριστερά. 

Και για την Ε.Ε είχε δίκιο και για την ΟΝΕ και για το ότι ο καπιταλισμός τέλος πάντων πρέπει να ανατραπεί και ότι πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια του ο λαός…  

Καθώς του έλεγα όλα αυτά ένα ειρωνικό χαμόγελο άρχισε σταδιακά να σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Πριν προλάβω να περάσω στην επόμενη μου κουβέντα που είχε να κάνει με την ανάγκη δημιουργίας μιας αταξικής κοινωνίας κτλ. 

Με διέκοψε απότομα. Καλά ρε μαλάκα μου είπε, με δουλεύεις; Ωραία τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε όλα αυτά και μπράβο στην αριστερά και δίκιο είχε και πρέπει να πληρώσουν αυτά τα κοινωνικά παράσιτα οι καπιταλιστές ….και…και…και…αλλά πότε; Εκεί η γλώσσα μου είχε δεθεί κόμπος, τι στο διάολο να του πω;

Καλό παιδί ο Γιάννης και γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Μαζί στο λύκειο. Συγκάτοικοι στο ίδιο δωμάτιο και συμφοιτητές στην ίδια σχολή ακόμη και το ίδιο μεταπτυχιακό κάναμε! Τι; να του πω τα ίδια για ακόμη μια φορά; Ότι τώρα θυμήθηκε να το παίξει υπερεπαναστάτης, ενώ όταν το 2006 προσπαθούσαμε να κάνουμε κατάληψη στην σχολή μας αυτός ο μαλάκας ψήφιζε κατά, γιατί κοιτούσε τον κώλο του ή ότι έχω πάει σε αμέτρητες πορείες στην ζωή μου, ενώ αυτός μέχρι πριν λίγα χρόνια μου έλεγε ότι οι πορείες είναι χαμένος κόπος. Δεν θα είχε κανένα νόημα. Ωραία. αυτός παραδέχθηκε τα λάθη του και αποδέχθηκε της ιδέες της αριστεράς, αλλά θέλει να τις δει να γίνονται και από θεωρεία, πράξη. Είναι αντιφατικό τόσα χρόνια να καλείς τον κόσμο να ξεσηκωθεί και όταν τελικά αυτός το παίρνει απόφαση εσύ να του λες να κάνει υπομονή.

Αυτός από παραδοσιακή δεξιά οικογένεια τα τελευταία 5-6 χρόνια έκανε με μικρά βήματα την υπέρβαση και τώρα τους έριξε κόκκινη κάρτα και εγώ από παραδοσιακή αριστερή οικογένεια και τα τελευταία…10χρόνια συνεχίζω να κάνω τα ίδια και τα ίδια. 

Πορείες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, τρέξιμο για τις εκλογές… Δέκα χρόνια το ίδιο τροπάρι… Η αύξηση των ποσοστών της αριστεράς, εξασφαλίζει, την από καλύτερη θέση, υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Θυμάμαι τις ατελείωτες συζητήσεις μέσα σε σκονισμένα γκρίζα γραφεία, υπό το άγρυπνο βλέμμα των πορτρέτων του Μαρξ και του Λένιν να συζητάμε,για τους μεγάλους αγώνες που θα ρθουν, για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης….Και τώρα που ήρθαν θέλω να κάνω και γω μια ερώτηση ρε μαλάκες μας δουλεύετε που κρυφτήκατε όλοι;

Ξέρω αρκετοί θα αρχίσουν να φέρνουν επιχειρήματα για το ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος ακόμη (δεν είναι πολιτικά ώριμος… το λέμε μέσα σε εκείνα τα σκονισμένα γραφεία).  

Κλασικό επιχείρημα που στο παρελθόν είχε βάση. Τώρα όμως είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις μερικών που πιέζουν, για ποιο μαχητικές αντιδράσεις, απέναντι στην χούντα του κεφαλαίου. Είναι μερικές φορές που παρεκτρέπομαι από τον υλισμό και γίνομε έστω και για λίγο… ιδεαλιστής τότε σκέφτομαι εκείνο το σκονισμένο πορτρέτο του Μαρξ  που υπομένει μαρτυρικά κάθε μπαρούφα που ακούει να βγάζει μιλιά κου να τους λέει, καθώς συμπληρώνουν καταγραφές και μετρούν κουκιά "Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, τότε θα ήταν παράνομες" και δίπλα ο Λένιν στην άλλη κορνίζα να συμπληρώνει "Κάρολε μην τους αποπαίρνεις. Το θέμα δεν είναι να μην κάνουμε λάθη. Όλοι κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι να μην κάνουμε ουσιαστικά λάθη και να μπορούμε να τα επανορθώσουμε γρήγορα και εύκολα".

Τι μπορούσα να πω στον παλιόφιλο τον Γιάννη; 

Κούνησα το κεφάλι μου και ψέλλισα κάτι γενικό και αόριστο για την αναγκαιότητα του αγώνα να αποκτήσει ακόμη ποιο έντονα ταξικά χαρακτηριστικά….και χαμογέλασα γιατί οπως λένε, οι αριστεροί είναι από την φύση τους αισιόδοξοι. 

Εεε... δεν μπορούσα να κάνω και κάτι άλλο. Του Γιάννη του πήρε 5-6 χρόνια για να ξεφύγει από τις... παγίδες του συστήματος. Δεν είχα κανένα δικαίωμα να του πώ ότι...

Η επανάσταση αναβάλλεται επ΄ αόριστον!

Βαθύ Κόκκινο