«Η οικονομική κρίση και τρόποι διεξόδου από αυτήν»

 

του κ. Νίκου Φιλίππου*

Σαν ένας από τους κεντρικούς ομιλητές, αισθάνομαι μεγάλη τιμή να βρίσκομαι για δεύτερη χρονιά στην εναρκτήρια εκδήλωση του Money Show.

Πέρυσι, επισήμανα εμφατικά ότι, «η άρνηση στην αλλαγή, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα». 

Ένα χρόνο μετά, πράγματι η άρνηση στην αλλαγή και οι καθυστερήσεις, δημιούργησαν μεγαλύτερα αδιέξοδα...

Η οικονομική κρίση, η διαδικασία του haircut ομολόγων, οι δανειακές συμβάσεις και το συνολικό σύστημα χρηματοδότησης της χώρας, εξαρτώνται  από την επιτυχία στην διαχείριση των εσωτερικών οικονομικών επιδόσεων.  

Εφευρέσεις  και ανακαλύψεις δεν υπάρχουν. Τα προβλήματα είναι πραγματικά και δεν είναι επικοινωνιακά.

Θα αναφερθώ βασικά στα ουσιώδη προβλήματα, που μπορούν να έχουν άμεση διόρθωση, γιατί ο χώρος και ο χρόνος δεν επιτρέπουν εκτενείς αναφορές σε λεπτομέρειες και διαπιστώσεις αποτελεσματικών πράξεων.

Η σύντομη επισήμανση των «μύθων» που κράτησαν την ανάπτυξη μακριά μας, είναι απαραίτητη, για να γνωρίζουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και ποιες είναι οι πραγματικές λύσεις.

Ουσιώδεις, είναι προτάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν και να έχουν αποτέλεσμα, για να δίνουν πραγματικές ελπίδες και προοπτικές.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει με δημοσιονομικά ελλείμματα ~ 35 ή 20  δις  €/ χρόνο, να έχει χρέος ~ 360 δις €, ή μετά το haircut ~ 260 δις €, ή να δανείζεται για να καταναλώνει χωρίς να παράγει. Οι εξαγωγές, πριν 10 χρόνια, ήταν το ~ 15% του ΑΕΠ. Τώρα έχουν μειωθεί στο 8% και μόλις πέρυσι στο 7%, αντί να αυξηθούν στο 20-25%. Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, που είναι η εικόνα του παραγωγικού τμήματος της χώρας, βρίσκεται στα ~ – 20 δις € ή 10% του ΑΕΠ. Στην Ε.Ε., οι εξαγωγές είναι μεγαλύτερες, ~ 25 – 45%, στις περισσότερες χώρες υπάρχει θετικό ισοζύγιο πληρωμών και το χρέος είναι μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ.

Επισημάνθηκε από καιρό ότι, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, πρέπει να αλλάξει θέσεις εργασίας. Από τις καταναλωτικές θέσεις εργασίας στις παραγωγικές. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι  ο κόσμος πρέπει να μείνει άνεργος. Αντίθετα, με 1.000.000 ανέργους, όχι μόνο έπρεπε, αλλά και πρέπει, τώρα αμέσως, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, για να ξεφύγουμε από τον κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας, της πιστωτικής συρρίκνωσης και της κρίσης χρέους.

Σύσσωμη η πολιτική και οικονομική διανόηση, μόλις τώρα επισημαίνει, την ανάγκη να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, ώστε να παράγουμε καινούργιο ΑΕΠ και να δημιουργήσουμε καινούργιες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αυτά επισημαίνουν και οι Πρωθυπουργοί, η Τράπεζα της Ελλάδος, ακόμη και ο Δήμαρχος της πόλης μας σήμερα το πρωί.

Τι πρέπει να γίνει, για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα και να υλοποιηθεί η προσαρμογή της κοινωνίας και των επιχειρήσεων στον μέσο όρο της Ε.Ε. ?

Εκτιμώ ότι, πρέπει να απομακρυνθούμε από τους μύθους της ανάπτυξης και ταυτόχρονα να χαράξουμε κεντρικές γραμμές για τις προτεραιότητες.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Από χρόνια, είχαμε σηκώσει «σημαία» ότι, ήταν ανέφικτη η πρόταση της χώρας και πολύ περισσότερο της Θεσσαλονίκης, να αναπτυχθεί ως «πόλη των υπηρεσιών». Καμιά χώρα ή περιοχή στο κόσμο, δεν έζησε μόνο από τις υπηρεσίες, χωρίς παραγωγή. Αυτός ο μύθος της ανάπτυξης, παρέσυρε την απασχόληση στη κατανάλωση, την αντίστοιχη στρέβλωση στην εκπροσώπηση των φορέων και την στρέβλωση στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Μετακινήθηκε χρηματοδότηση από την παραγωγή και το υγιές εισόδημα, στην δανειακή κατανάλωση και στις κρατικοδίαιτες δαπάνες. Όλοι παραδέχονται σήμερα ότι, αυτές οι λογικές δεν έφεραν ανάπτυξη στον τόπο.

Η Θεσσαλονίκη μέχρι το 1998, έζησε την καλύτερη οικονομική ανάπτυξη από την απελευθέρωση της το 1912. Με υπερηφάνεια διατυπώναμε την προόδο, τις κορώνες για την βαλκανική της προοπτική,  την ευμάρεια των επιχειρήσεων και την αισιοδοξία του πληθυσμού. Αν όλα αυτά που ζήσαμε, μπορώ να τα συνοψίσω σε έναν αριθμό, αυτός είναι ότι το ΑΕΠ/κεφαλήν  όπως είναι επίσημα διατυπωμένο, ήταν ~ 15% πάνω από το σύνολο της χώρας και του νομού Αττικής. Ναι, αυτή είναι μια σοβαρή αλήθεια, όσο λίγο και αν δημοσιοποιείται.

Όμως, μέσα σε μια δεκαετία, για πρώτη φορά με τα ίδια ελληνικά δεδομένα, και χωρίς την επιρροή της οικονομικής κρίσης, το ΑΕΠ/ κεφαλήν κατέληξε στο 80% του μέσου όρου της χώρας και στο 58% του νομού Αττικής. Το ΑΕΠ / κεφαλήν, αντί να είναι ~ 29 χιλ.€ όπως στην Αττική, είναι μόλις ~ 17 χιλ.€, που σημαίνει μια συνολική διαφορά ~ 10 δις € / χρόνο ή ~ 50 δις / δεκαετία. Αυτό είναι το ελλιπές κεφάλαιο της περιοχής. Κρατήστε αυτόν τον αριθμό, γιατί αυτός περιγράφει όλη την απογοήτευση και όλα τα προβλήματα.

Άλλοι σωστά επικεντρώνονται στην έλλειψη υποδομών, άλλοι πάλι σωστά αναφέρονται στη μιζέρια της αισθητικής υποβάθμισης. Μα πρώτα από όλα, το κρίσιμο μέγεθος για το οποίο ελάχιστοι μιλούσαν, είναι το έλλειμμα παραγωγής και η απομάκρυνση των παραγωγικών μονάδων της περιοχής. Ενοχλεί η επισήμανση ότι, συσσωρευμένος πλούτος, κινήθηκε προς το κέντρο, πάνω από κάθε κανόνα ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης.

Τα στοιχεία αυτά, δεν είναι αποτέλεσμα, ούτε της νομοτέλειας, ούτε της παγκοσμιοποίησης ή της οικονομικής ενοποίησης του βαλκανικού χώρου. Στην αντίθετη περίπτωση, θα ίσχυε για όλη την επικράτεια, και όχι μόνο για μια περιοχή.

Η βιομηχανική παραγωγή, βάσει επισήμων στοιχείων, σε μια 10ετία συρρικνώθηκε, μόνο στο νομό  Θεσσαλονίκης κατά ~ 50%, αλλά διατηρεί την προστιθέμενη αξία της ~ στο 30% του παραγόμενου προϊόντος.  Ο συνειρμός είναι σαφής, άμεση συρρίκνωση της βιομηχανίας και η αντίστοιχη σχετική υστέρηση του εισοδήματος των πολιτών κατά 50%.

-       Ποιοι άλλοι μύθοι τυραννούν ακόμη τη Θεσσαλονίκη ?

-       Οι επισημάνσεις ότι, ατμομηχανή της ανάπτυξης θα μπορούσαν να είναι μόνο το λιμάνι, η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ και η ζώνη καινοτομίας ???

Όλοι αγαπάμε τους μεγάλους θεσμούς της πόλης, οι οποίοι είναι οριζόντιοι και υποστηρικτικοί μοχλοί. Οι δράσεις αυτές, πρέπει να εξετάζονται υπό το πρίσμα της παραγωγής πρωτογενούς εγχώριου προϊόντος. Η χώρα μας φαίνεται ότι, δεν μπορεί να συντηρεί κρατικοδίαιτες δραστηριότητες. Όλοι επιθυμούμε δραστηριότητα στο λιμάνι, στη ζώνη καινοτομίας – φυσικά χωρίς real estate και οικειοποίηση κρατικής χρηματοδότησης. Στη ΔΕΘ με ανανέωση και μεταφορά της δυτικά και με ουσιαστική ανάπτυξη του εκθεσιακού της έργου – προφανώς, όσο πιο κοντά γίνεται στο αστικό κέντρο, για να επιτευχθεί συνέργεια των υποδομών.

[[Άλλωστε, και η δική μας Εταιρία, σε ανύποπτο χρόνο, το 1994, είχε υπογράψει σύμβαση για την δημιουργία του Balkan Prosperity Center, που ήταν η αρχική πραγματική μορφή της ζώνης καινοτομίας, κατά προτίμηση σε ιδιωτικούς χώρους με συνθήκες αυτοχρηματοδότησης, με καινοτομική έρευνα, με χρηματιστηριακό κέντρο, με θεματικό πάρκο και με λογική που θα ένωνε όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Η σύμβαση είχε ρήτρα αποκλειστικότητας και εχεμύθειας. Υπεγράφη στην Washington, με κοινή υποστήριξη της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, από τις 2 συμβαλλόμενες εταιρίες και επιβεβαιώθηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ με «χιαστή» χειραψία. Παλινδρομήσεις και διάχυση του κεντρικού στόχου σε πολυδιασπώμενους χώρους, ακόμη κρατούν το έργο σε δυστοκία. Ελπίζω και ευχόμαστε, γρήγορα να βρει το δρόμο του, με πραγματικές θετικές ενέργειες. ]]

ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΟΥ ΑΕΠ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ «ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟ» ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ.

Από πολλά χρόνια, σηκώνουμε αυτήν την «σημαία». Η πλειοψηφία των επιχειρηματιών διαχρονικά συμφωνούσε, αλλά διακρίναμε και «εσφαλμένες προτεραιότητες» διαχειριστικής μειοψηφίας.  

Επισημαίναμε από πέρυσι ότι, η τότε φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, θα δημιουργούσε χρηματοδοτικό «στραγγαλισμό» των επιχειρήσεων και του τραπεζικού συστήματος. Σήμερα, αγγίζει ~ τα 70 δις € και οι επιπτώσεις είναι εκρηκτικές.

Είναι πρόταση ότι, το σπουδαιότερο κοινό σημείο πολιτικής συναίνεσης, που πρέπει να επιτευχθεί μεταξύ κομμάτων, είναι μόνο οι 2 αυτές προτεραιότητες.

Διαφωνίες μπορεί να υπάρχουν, αλλά πρέπει όμως, να υπάρχει απόλυτη συναίνεση σε ότι παράγει νέο εγχώριο προϊόν και σε ότι αναστρέφει την φυγή κεφαλαίων.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Η Πολιτεία έχει επιχειρήσει σοβαρά να κάνει τα πρώτα βήματα, αλλά με μεγάλα προβλήματα και καθυστερήσεις.

Όρισε Υπουργό Επενδύσεων, διαμόρφωσε νόμους, για τις επενδύσεις, για το fast track, για την  επιχειρησιακή μονάδα ανάπτυξης με έδρα τη Θεσσαλονίκη, για την Γ’ ζώνη κινήτρων του 30% στο νομό Θεσσαλονίκης και στη Μακεδονία, κ.α.. Είναι γνωστό ότι επί πολλά χρόνια, μόνοι μας δημόσια, σταθερά και επίμονα, προτείναμε αυτές τις θεσμοθετήσεις. Αντιμετωπίσαμε αδιαφορία και είχαμε αρνητικά/καταστροφικά αποτελέσματα.  

Πολλοί αναρωτιούνται ποιες επενδύσεις, υπάρχουν επενδυτές ? Και όμως, υπάρχουν σε εκκρεμότητα ή σε εμπλοκές, επενδυτικά σχέδια δεκάδων δις €, όπως έχουν επιβεβαιωθεί επίσημα.

Κάποιοι  αναρωτιούνται, πως θα βρεθεί η χρηματοδότηση για τις επενδύσεις. Είναι αυταπόδεικτο ότι, όπου υπάρχει υστέρηση παραγωγικότητας, δημιουργούνται ευκαιρίες παραγωγής και ως εκ τούτου, οι άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI) μπορούν να υλοποιούνται.

Υπάρχουν τρανταχτά διεθνή παραδείγματα: Η Τουρκία, που μπήκε στο μηχανισμό του ΔΝΤ και σε 2 χρόνια βγήκε, με τις θεσμικές αλλαγές που έγιναν και ιδιαίτερα με τη θέσπιση Υφυπουργού Επενδύσεων παρά τω Πρωθυπουργώ, κατάφερε σε 4 χρόνια, να φέρει ~ 84 δισεκατομμύρια $ ξένες επενδύσεις, εκεί που δεν υπήρχαν πριν, παρά τα χαμηλά μισθολόγια και ότι άλλο. Το Ηνωμένο Βασίλειο το 2011, προτίθεται να θεσμοθετήσει Υπουργό Επενδύσεων, για την προσέλκυση κεφαλαίων. Το ίδιο πρότεινε και το περιοδικό Bloomberg – Business Week για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να μπορέσει να προσελκύσει η χώρα ξένες επενδύσεις. Ακόμη, το ίδιο προτείνει και η ελληνική ομογένεια των Η.Π.Α. στην ελληνική πολιτεία για Υπουργό Επενδύσεων και την πάταξη της γραφειοκρατίας.

Για να λειτουργήσει θετικά ο αναπτυξιακός νόμος και το ΕΣΠΑ, πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια, όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στις περιφέρειες, κατά ανάστροφα ποσοστά αυτών που κατευθυνόταν στο κέντρο τα προηγούμενα χρόνια και πρέπει να υπάρχει αυτοματισμός έγκρισης στα αφορολόγητα κίνητρα. Είναι γνωστό ότι, η μόχλευση στις ενισχύσεις των παραγωγικών επενδύσεων έχει πολλαπλασιαστή 10, ενώ στα δημόσια έργα έχει 0 και απόσβεση σε 30 χρόνια.

Θέλω να επισημάνω ότι, η αριθμητική έχει επιβεβαιώσει ότι, τα αναπτυξιακά ελλείμματα, η μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και η πηγή της ιδιαίτερης «γκρίνιας» και των προβλημάτων της περιοχής, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αποτελεσματική πράξη της επί δεκαετίας αποεπένδυσης της περιοχής, με όχημα τον αναπτυξιακό νόμο, το ΕΣΠΑ και τις δημόσιες επενδύσεις.

[[Τα προβλήματα των επιχειρήσεων, όπως έχουν διατυπωθεί από διεθνείς οργανισμούς είναι: η  γραφειοκρατία, οι αδειοδοτήσεις, η διαφθορά, η ευελιξία στην αγορά εργασίας και το φορολογικό πλαίσιο, όχι τόσο ως προς το ύψος των φορολογικών συντελεστών, αλλά ως προς το απρόσμενο της εφαρμογής τους.]]

Αν ποσοτικοποιήσουμε την προσέλκυση επενδύσεων, την εξυγίανση της ιδιωτικής οικονομίας και την προσαρμογή του δημοσιονομικού ελλείμματος, από ~ 10 δις € σε κάθε παρέμβαση, τότε το συνολικό όφελος για την οικονομία, μπορεί να είναι ~ 30 δις € ετησίως, τέτοιο μέγεθος, που να βγάλει την χώρα από την κρίση.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ, ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ «ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟ» ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ.

Πρέπει να γίνει προσπάθεια για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων, που ανήλθε στο εξωφρενικό ποσό των ~ 70 δις €, όσο είναι περίπου και η δανειοδότηση της χώρας μας.

Εκτιμώ ότι θα πρέπει να αρθούν, άμεσα και αποφασιστικά, όλα τα μέτρα που «φοβίζουν» τις καταθέσεις. Χρειάζεται διόρθωση της φορολογικής νομοθεσίας, ώστε να δημιουργεί συνθήκες αποφυγής αυτού του φαινομένου. Εκτιμώ ότι, χρήσιμο είναι να αποφευχθούν λογικές «τρομοκράτησης» του αποταμιευμένου πλούτου σε καταθέσεις ή ακίνητα. Φυσικά όμως, όπως γίνεται και στις άλλες χώρες της Ε.Ε., πρέπει να συλληφθεί η φοροδιαφυγή των εισοδημάτων στην πηγή τους. Το πρόβλημα αυτό, έχει την άμεση επίπτωση στο τραπεζικό σύστημα και κατά ακολουθία, στην χρηματοδότηση της αγοράς.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ

Έχουμε καταθέσει επανειλημμένα λεπτομερειακές προτάσεις κατά άρθρο στην Πολιτεία, για τα κρίσιμα νομοσχέδια, που αφορούν την οικονομία και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τα κύρια νομοθετήματα αφορούν τις επενδύσεις, το fast track, την φορολογική νομοθεσία, τη ζώνη καινοτομίας και μόλις προχθές κατατέθηκε το πολυνομοσχέδιο για τη βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Ο χώρος και ο χρόνος, δεν επιτρέπουν πιο πολλές λεπτομέρειες, αλλά όσοι ασχολούνται με αυτά τα θέματα και έχουν διαβάσει τα νομοθετήματα, τις καταλαβαίνουν άμεσα.

Πιστεύω ότι, χωρίς πανικό πρέπει να εστιάζουμε την προσοχή μας, στο να διορθώσουμε τα αίτια και όχι μόνο τα αποτελέσματα, με εφικτές προτάσεις. Χρήσιμο είναι, να αφήσουμε μακριά την κινδυνολογία της δραχμής και της υπερφορολόγησης των εισοδημάτων και να συγκεντρωθούμε στις πραγματικές λύσεις.

Μεγάλο ερωτηματικό παραμένει, γιατί δεν υλοποιούνται και καθυστερούν, οι αυτονόητες αυτές διεργασίες της επιστροφής κεφαλαίων και της προσέλκυσης επενδύσεων. Οι δράσεις αυτές, δεν έχουν εγχώριο κόστος, προσελκύουν ξένα κεφάλαια και τα ελληνικά που έχουν φύγει. Ταυτόχρονα, διορθώνουν όλες τις κοινωνικές ανισότητες, για να δοθεί ελπίδα στις απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν και στις μετακινήσεις των θέσεων εργασίας.

Οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις είναι τεχνικά εφικτές και εφαρμόσιμες.

Ποια συμφέροντα και ποιο υποτιμητικό sorting αξιών, υπηρετεί και φρενάρει τη χώρα ?

Πανεθνική προσπάθεια πρέπει να γίνει με την μέθοδο bypass διαδικασιών και παράκαμψης των προβλημάτων με ανατρεπτικές προθεσμίες.

Βαθύτατα εκτιμώ και πιστεύω, ότι μαζί με τις θετικές πρωτοβουλίες, ο επιχειρηματικός κόσμος και οι επιχειρήσεις στη Βόρεια Ελλάδα, μπορούν και πάλι να ορθοποδήσουν και να τοποθετήσουν την χώρα, στην θέση που της αξίζει.

Η γεωστρατηγική θέση της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, είναι εχέγγυο ανάπτυξης και προόδου, με μια προϋπόθεση, ότι πρέπει να δημιουργηθεί ισχυρή παραγωγική βάση.

Πρέπει να κοιταχτούμε στα μάτια και να συγκεντρωθούμε μόνο στις πραγματικές δράσεις.

Η πατρίδα μας, η Θεσσαλονίκη και όλη η Βόρεια Ελλάδα, με πρώτες τις πολιτειακές παρεμβάσεις και αλλαγές, μαζί με τους επιχειρηματίες και τις επιχειρήσεις, έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι μπορούν να κάνουν παραγωγική δουλειά. Χρειάζεται απαλλαγή από τους μύθους και λειτουργία του νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

Σημειώστε ότι, πέρυσι επισημάναμε ότι έχουμε 700 μέρες και σήμερα μόνο λίγες μέρες, για να γιορτάσουμε τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Σήμερα πρέπει να προσπαθήσουμε για την οικονομική της απελευθέρωση. Πρέπει να αποκατασταθεί η ευημερία των πολιτών και η σωτηρία του τόπου μας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

*Money Show2011 Επίσημη Εναρκτήρια Εκδήλωση Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011, 19:15μ.μ.

anixneuseis